H πραγματικότητα που ζούμε.
Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, δημόσιοι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί μόνιμοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, ,άνεργοι, ελαστικά εργαζόμενοι βρισκόμαστε απ’ την ίδια μεριά αντιμέτωποι με τη συνεχή βάρβαρη επίθεση σε ότι έχει απομείνει απ’ τα δικαιώματα μας στη δουλειά και τη ζωή.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει να πλέκει το πουλόβερ της αντιλαϊκής επίθεσης και της πλήρους παραρτηματοποίησης της χώρας από ΗΠΑ και ΕΕ, έργο που έκαναν για χρόνια οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και αγωνιούν να συνεχίσουν. Συντριβή των δικαιωμάτων στη δουλειά, στη σύνταξη, στην περίθαλψη, στο μισθό, στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η λεγόμενη ελπίδα αποδείχτηκε πιστός υπηρέτης των συμφερόντων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και των φιλοπόλεμων ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Στο χώρο της εκπαίδευσης
Προωθείται η ανατροπή συνολικά των εργασιακών δικαιωμάτων των καθηγητών και επιβάλλονται νόμοι που ορθώνουν νέους ταξικούς φραγμούς στο δικαίωμα της νεολαίας για σπουδές σύμφωνα με τις οδηγίες του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε
Οι μειώσεις μαθημάτων στα Γυμνάσια, οι συγχωνεύσεως τομέων και ενοποιήσεις ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, η αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τομέα, οι πολλαπλές αναθέσεις μαθημάτων με συνέπεια τεχνητές υπεραριθμίες, οι λεγόμενες θεματικές βδομάδες και οι «δημιουργικές εργασίες» ανοίγουν το δρόμο στην αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας για να υπηρετήσουν αυτή την κατεύθυνση.
Η μονιμοποίηση όλων των μορφών ελαστικών σχέσεων εργασίας στο δημόσιο σχολειό, το πέταγμα στην ανεργία χιλιάδων αναπληρωτών τα τελευταία χρόνια, έχουν επιβάλλει μια κατάσταση εναλλαγής ανεργίας – επισφαλούς εργασίας. Στο σύνολο του κλάδου των εκπαιδευτικών κυριαρχεί, όπως και σε όλους τους εργαζόμενους η ηττοπάθεια, η απογοήτευση και η αίσθηση της ανημποριάς μπροστά στο μέγεθος της επίθεσης.
Είναι το σύστημα παντοδύναμο;
Η δύναμη του να υλοποιεί τα αντιλαϊκά μέτρα εδράζεται στην ανυπαρξία του εργατικού, λαϊκού κινήματος. Στον εγκλωβισμό των εργαζομένων στις αυταπάτες και τις ιδεοληψίες για ουδέτερο κράτος και τη συνδιαχείριση του, για εκλογικές εναλλαγές, στην ακατάσχετη ρεφορμιστική προτασεολογία , για τους «καλούς» προστάτες ( Ε.Ε ή ΔΝΤ, ΗΠΑ ή Ρωσία ). Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων ( μαζικών απεργιών, διαδηλώσεων κλπ) με νίκες και ήττες, που όμως είχαν στόχο τη νίκη, και όχι τα παζάρια, τη συνδιαλλαγή και τον εξωραϊσμό του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Δεν αποτελεί κίνημα αντίστασης στα νέα μέτρα και διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας οι «διάλογοι» με τους υπουργούς, οι ημερίδες της ΟΛΜΕ, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας δια αντιπροσώπων, το εικονικό κίνημα, η συμμετοχή στα ΠΥΣΔΕ και η νομιμοποίηση της πολιτικής του υπουργείου. Αλήθεια ποιοι ενθάρρυναν τον εμπαιγμό του Φίλη απέναντι στους αναπληρωτές για 25000 διορισμούς και τους εγκλώβισαν στον ανταγωνισμό για τον ………«τρόπο» διορισμού, ή ενίσχυσαν την πολυδιάσπαση τους με τους δεκάδες συλλόγους αναπληρωτών;
Να μην αποδεχτούμε το παρόν και το μέλλον που μας ετοιμάζουν.
2 χρόνια απ’ το 17ο συνέδριο της ΟΛΜΕ και το μόνο που έχει να επιδείξει το δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών είναι η εναγώνια προσπάθεια του να στηρίξει «κριτικά» το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης. Αυτό γίνεται φανερό απ’ τη σιγή νεκροταφείου που επικρατεί και στον κλάδο των εκπαιδευτικών παρά την καταιγίδα μέτρων που επιβάλλονται.
Η αγαστή συνεργασία των ΣΥΝΕΚ με τη ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ είναι αποτέλεσμα της γραμμής στήριξης της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, παρά τις όποιες αντιπολιτευτικές
κορώνες. Από κοντά βέβαια και οι δυνάμεις του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά την πραγματικότητα που λέει, ότι ένας κλάδος εργαζομένων 70.000, με συνδικαλιστικά δικαιώματα, όπως της απεργίας, της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στο χώρο εργασίας και της ελεύθερης έκφρασης να αισθάνεται ανήμπορος να
αντισταθεί στην καταιγίδα των μέτρων.
Η αποστασιοποίηση απ’ τις μαζικές διαδικασίες των πρωτοβάθμιων σωματίων, η διαλυτική κατάσταση που επικρατεί σ’ αυτά εδράζεται όχι μόνο στη γραμμή και πραχτική των κυβερνητικών παρατάξεων, στην εξαγορά θέσεων σε κυβερνητικούς θώκους πρώην συνδικαλιστών, αλλά και στη χρόνια κυριαρχία της συνδιαχειριστικής αυταπάτης και του ρεφορμισμού. Γραμμή που καλλιέργησαν και ενίσχυσαν οι παρατάξεις του ΠΑΜΕ, σαν πρώτοι διδάξαντες, αλλά ενισχύουν και οι Παρεμβάσεις. Αντί για διεκδίκηση, η συμμετοχή στα ΠΥΣΔΕ, η ακατάσχετη προτασεολογία για το τι σχολείο «θέλουμε», οι προτάσεις στη Βουλή, η συμμετοχή στη ψηφοφορία για τους διευθυντές συγκαλύπτοντας έτσι και το ρόλο της διοίκησης ,αλλά και την ταξικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η αναγωγή του συλλόγου διδασκόντων σε «επίδικο κατάκτησης» στη βάση της ρεφορμιστικής λογικής της άλωσης του κράτους απ’ τα μέσα. Το εικονικό κίνημα και οι παραστάσεις διαμαρτυρίας των……….. συνδικαλιστών ενισχύουν τη λογική της ανάθεσης και του ψηφοφόρου.
Απέναντι στην καταιγίδα των μέτρων δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.
“αν παραμείνουν έτσι τα πράγματα, είμαστε χαμένοι”. Γιατί δεν θα σταματήσουν να απογυμνώνουν τη ζωή μας από κάθε κοινωνικό, πολιτικό δικαίωμα. Δεν θα σταματήσουν να επιτίθενται τόσο στα εργασιακά μας δικαιώματα, όσο και στο δικαίωμα των παιδιών του λαού να σπουδάζουν. Με “σαλαμωτά” ξηλώματα όπως κάνουν μέχρι τώρα ή με γενικότερα ξεριζώματα όπως σχεδιάζουν και συμφωνούν κυβέρνηση-τρόικα-ΟΟΣΑ-μνημονιακή αντιπολίτευση-ΣΕΒ. Και όλα αυτά με τον ορίζοντα να σκοτεινιάζει από τα σύννεφα του πολέμου που πυκνώνουν στη γειτονιά μας.
Ο δρόμος που προτείνουμε, είναι ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των δικαιωμάτων μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά- μαζικούς διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών, για μισθούς, συντάξεις που να μπορεί να ζει κανείς, για δωρεάν υγεία-περίθαλψη, για δωρεάν –δημόσια εκπαίδευση για την ελευθερία στη σκέψη, έκφραση και δράση μέσα στο σχολείο. Είναι ο δρόμος της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ με αυτούς που μας γυρίζουν έναν αιώνα πίσω. Είναι δύσκολος και βασανιστικός κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς -αναμετριόμαστε και με τις δικές μας αδυναμίες- αλλά και ο μόνος πραγματικός και αποτελεσματικός. Είναι η επιλογή που θα ανακόψει τη βάρβαρη επίθεση. Γιατί το εύκολο, το άμεσο, το “εδώ και τώρα” αποδείχτηκε ψεύτικο και απατηλό. Για να γίνει αυτό είναι ανάγκη να αρνηθούμε τη γραμμή της συνδιαλλαγής, του συμβιβασμού, των αυταπατών, της ανάθεσης, της ήττας.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση και προσανατολισμό χρειάζεται να ενωθούμε και να αγωνιστούμε κόντρα στις καθεστωτικές δυνάμεις, ξεπερνώντας τις δυνάμεις της υποταγής.
|
|
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι σας καλούμε να μας στηρίξετε ενισχύοντας αυτόν τον προσανατολισμό, για να ακουστεί δυνατά στο συνέδριο της ΟΛΜΕ αυτή η φωνή.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, επιβάλλει νέο χαράτσι στο νερό, πλήττοντας διπλά τους αγρότες, αφού θα το πληρώσουμε τόσο για την ύδρευση του αγροτικού νοικοκυριού, όσο και για άρδευση των καλλιεργειών μας.
Πρόκειται για το πρόσθετο «περιβαλλοντικό» τέλος που επιβάλλεται με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, στα πλαίσια εφαρμογής από τη χώρα μας της Οδηγίας – Πλαίσιο της ΕΕ 2000/60 για τα νερά κι έρχεται να προστεθεί στα υψηλό ποσό που, ήδη, πληρώνουμε και για το πόσιμο, αλλά, μέσω των ΤΟΕΒ και για το νερό άρδευσης. Το τέλος θα το εισπράττει ο δήμος, ο οποίος θα μετρά την κατανάλωση στις ιδιωτικές αγροτικές γεωτρήσεις και θα το αποδίδει στο Πράσινο Ταμείο της ΕΕ, κρατώντας ως προμήθεια το 2,5% του ποσού.
Στις πλάτες των αγροτών, αλλά και των άλλων λαϊκών νοικοκυριών, θέλει να φορτώσει η κυβέρνηση και το λογαριασμό των έργων για το νερό που είτε έχουν γίνει στο παρελθόν, είτε είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν στο μέλλον, καθώς στα νέα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων.
Η επιβάρυνση από το νέο «περιβαλλοντικό» χαράτσι για το νερό θα είναι πολύ μεγάλη για τους παραγωγούς αγρότες καθώς υπολογίζεται ότι θα φτάνει σε εκατοντάδες ευρώ κι έρχεται να προστεθεί στα άλλα πολλά και δυσβάστακτα βάρη με τα οποία μας έχει φορτώσει η πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως:
* Ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών, σταδιακά, μέχρι το 2022, που αυξάνονται κι άλλο με την απόφαση που πάρθηκε, στα πλαίσια του 4ου Μνημονίου, το οποίο ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, να υπολογίζονται ως ποσοστό επί του φορολογητέου εισοδήματος του προηγουμένου έτους και χωρίς την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταβληθεί.
* Η φορολόγηση με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και με τεκμήρια διαβίωσης, καθώς και το τέλος επιτηδεύματος που θα εφαρμοστεί μετά από 5 χρόνια, ενώ στα πλαίσια του 4ου μνημονίου πετσοκόβεται το αφορολόγητο που είχαμε κερδίσει με τους πολυήμερους σκληρούς αγώνες μας στα μπλόκα.
* Τα υπέρογκα ασφάλιστρα στον ΕΛΓΑ, ο αναχρονιστικός κανονισμός του οποίου δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει όλων των ειδών τις ζημιές, ούτε και στο 100% της καταστροφής.
* Ο ΕΝΦΙΑ για τα σπίτια, τις αγροτικές αποθήκες και τους στάβλους, τα οικόπεδα και τα χωράφια .
* Η πολύ αυξημένη τιμή του αγροτικού ρεύματος και ο υψηλός ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια .
* Ο επιπλέον φόρος στο κρασί και η κατάργηση των διήμερων στο τσίπουρο.
* Τα χαράτσια για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τις αδειοδοτήσεις αρδευτικών γεωτρήσεων και σταβλικών εγκαταστάσεων, την πιστοποίηση ψεκαστικών, το ΚΤΕΟ για τα αγροτικά μηχανήματα, την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κ.α.
* Τις περικοπές των επιδοτήσεων – ενισχύσεων στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ της ΕΕ για το 2015 – 2020, που συνολικά θα ξεπεράσουν το 60%, ενώ με βάση τις κατευθύνσεις της νέας ΚΑΠ και με εργαλείο το νόμο για το διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα, ή μη», αποκλείονται, εντελώς, από τις επιδοτήσεις – ενισχύσεις κοντά στις 250.000 μικροκαλλιεργητές, στην πλειοψηφία τους φτωχοί αγρότες που, επειδή το αγροτικό τους εισόδημα δε φτάνει για να ζήσουν τη οικογένειά τους, αναγκάζονται να κάνουν και μια άλλη δουλειά.
Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι τάχα δεν θα επιβαρυνθούν «όσοι εφαρμόζουν καλές πρακτικές στην κατανάλωση του νερού» – χωρίς να διευκρινίζει τι ορίζει ως καλές πρακτικές – καθόλου δεν μας καθησυχάζει, ενώ κοροϊδεύει κατάμουτρα τους μικρομεσαίους αγρότες, υποστηρίζοντας ότι «θέτει σε προτεραιότητα τη βιωσιμότητα της αγροτικής δραστηριότητας, του αγροτικού εισοδήματος, εισάγει κοινωνικά και εισοδηματικά κριτήρια, δίνει έμφαση στη μείωση κόστους λειτουργίας και θέτει περιβαλλοντικούς στόχους μείωσης της κατανάλωσης».
Ως οργανωμένο αγροτικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, που εκφράζεται από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, θα πολεμήσουμε κι αυτό το μέτρο της κυβέρνησης και της ΕΕ, όπως πολεμάμε την γενικότερη πολιτική τους, η οποία, με όλα τα μέτρα που παίρνει για τον αγροτικό τομέα, στοχεύει στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών και μονοπωλιακών ομίλων, με αποτέλεσμα το παραπέρα ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.
Μαζί με τους συμμάχους μας, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, θα στήσουμε αγωνιστικά μπλόκα παντού ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και θα περάσουμε στην αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, που μας οδηγεί μαζικά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και το άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, κατά των συμφερόντων των μονοπωλίων και προς όφελος του ελληνικού λαού.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Υποψήφιοι αντιπρόσωποι
για το 18ο συνέδριο της ΟΛΜΕ
Κανταρτζή Αγορή (Ηρώ)
Κουτελίδα Άννα
Κουτής Κωνσταντίνος
Κωστούλα Μαρία
Μούτος Θεόδωρος
Μπαμπανάρας Γεώργιος
Πατριώτη Σοφία
Πολύζος Βασίλειος
Τρίτου Γεωργία (Γιούλα)
Τσιοτινού Αθανασία
Τσούβα Κωνσταντινιά
ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Για ομοσπονδία στήριγμα της πάλης
Εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών
και όχι κυβερνητικό φερέφωνο.
ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ!
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ!
Στήριξε αποφασιστικά την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών!
