Ακούμε από πολλούς να λένε ότι η ζωή θέλει χρώμα. Αυτό όμως που δεν μας εξηγούν, είναι ποιο χρώμα έχει η ζωή μας; Μάλλον θα ναι κάτι δύσκολο. Ίσως όμως κι όχι. Κάποιοι θα σκέφτονται πώς να ορίσουν στη ζωή τους με ένα συγκεκριμένο χρώμα, αφού η ζωή είναι γεμάτη εναλλαγές. Μήπως έχουν δίκιο;
Η ζωή μας όντως θέλει χρώμα. Ειδικά τώρα σ’ αυτή την εποχή. Τώρα που όλα μοιάζουν να ‘ναι επικίνδυνα και να χάνουν κάθε έλεγχο. Αυτό που την χαρακτηρίζει όμως είναι οι εναλλαγές που υπάρχουν μέσα σε αυτήν. Άλλοτε υπάρχουν στιγμές που γελάμε, αγαπάμε, ερωτευόμαστε, κι άλλες είναι οι στιγμές που κλαίμε και μιζεριάζουμε. Μήπως τελικά αυτό που θα πρέπει να χρωματίσουμε στη ζωή μας είναι οι στιγμές που ζούμε κι όχι η ζωή μας αυτή καθ’αυτή ; Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ό,τι αξίζει είναι οι στιγμές.
Για κάθε φάση της ζωής μας, έχουν ειπωθεί κι έχουν γραφτεί πολλά. Για κάθε πτυχή της ζωής, υπάρχει κι ένα ποίημα, ένα τραγούδι, ένα ανέκδοτο, ένα άρθρο. Μα θες να αναφέρεσαι στην αγάπη, τον έρωτα, στο χαμόγελο, τη στενοχώρια, τη θλίψη, όλα λειτουργούν με γνώμονα τις στιγμές. Αυτές υποκινούν τα νήματα. Από το πόσο καλά περνάει κάποιος ή όχι, κρίνεται και το πώς επιβιώνει.
Σίγουρα, κανείς μας δεν ζει μόνο με καλές ή μόνο με άσχημες στιγμές. Ως άνθρωποι, έχουμε μάθει να παίρνουμε εμπειρίες μέσα από τις δυσκολίες που κρύβει η ζωή μας. Γινόμαστε γενναιότεροι αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα με χαμόγελο κι αισιοδοξία. Μην ξεχνάμε, άλλωστε και το γνωστό ρητό πως “ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό”. Σάυτή την στιγμή της ζωής του λοιπόν, που ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τα πάντα με χαμόγελο, μπορεί να ζωγραφίσει τις στιγμές του με χρώματα φωτεινά, ανέμελα κι αισιόδοξα. Χρώματα που θα κρατήσουν το χαμόγελο και την αισιοδοξία του, ψηλά. Στη φάση της ζωής του, όμως, που ο άνθρωπος κυριεύεται από θλίψη , ζει γεμάτος απαισιοδοξία , πόνο και μιζέρια, τα χρώματα του θα ναι μουντά και συννεφιασμένα. Γιατί έτσι θα ναι και η ψυχή του.
Η ζωή είναι γεμάτη από ποικιλία στιγμών. Σημασία έχει πόσες από αυτές είναι όμορφες και πόσες θλιβερές. Ο κάθε άνθρωπος, κρατά τον καμβά και τα πινέλα για να χρωματίσει την δική του αγάπη, τον δικό του έρωτα, το δικό του χαμόγελο, τη δική του θλίψη. Ουσιαστικά τις δικές του στιγμές. Γιατι αυτό ονομάζουμε, σήμερα ζωή.
πηγη:http://www.govastileto.gr
