Ο «ΘΑΝΑΤΟΣ»
ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ
Του Γεωργίου Παπασίμου
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα και επιδραστικότερα βιβλία στην παγκόσμια λογοτεχνία, υπήρξε, αναμφισβήτητα, ο «Θάνατος του εμποράκου», που έγραψε το 1948 ο Άρθουρ Μίλλερ, επιδιώκοντας να θίξει τις συνέπειες του οικονομικού Κραχ του 1929 στην Αμερική, τις διαψεύσεις και καταρρεύσεις των προσδοκιών, που η οικονομική κρίση και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε φέρει.
Χωρίς να είναι υπερβολικό, η αντιστοιχία με την σημερινή μνημονιακή Ελλάδα είναι οδυνηρά προφανής στον χώρο των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, και ειδικότερα στον πολυπληθή χώρο των ελευθέρων επαγγελματιών.
Η εφαρμογή του λεγόμενου «Νόμου Κατρούγκαλου», που είχε με «κούφιες» μεγαλοστομίες προπαγανδιστεί από την, τότε, ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας, ως ένα σημαντικό σχέδιο «σωτήριας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης», δικαιώνει, δυστυχώς, τις φωνές και τις επισημάνσεις πολλών στην προηγούμενη χρονιά, ότι, στην ουσία, επρόκειτο για ένα «συμβόλαιο θανάτου» των ελευθέρων επαγγελματιών, των αγροτών και των εν γένει αυτοαπασχολούμενων, που αποτελούν σημαντικά τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Και, μπορεί ο κ. Κατρούγκαλος να παραμένει, έστω και αθέατος, στο υπουργικό συμβούλιο, οι επιπτώσεις, όμως, αυτού του νομοθετικού «τερατουργήματος» είναι οδυνηρές και συντριπτικές, τόσο για το σύνολο των ελευθέρων επαγγελματιών και μικρομεσαίων επαγγελματιών, όσο και για την οικονομία της Ελλάδος, η οποία βρίσκεται σε δραματική «βύθιση», μετά από επτά χρόνια μνημονιακής κηδεμονίας, εσωτερικής υποτίμησης και διάλυσης κάθε παραγωγικού μηχανισμού.
Και αυτό, γιατί πρέπει να γίνει κατανοητό, πέραν των επικοινωνιακών φληναφημάτων, ότι η Ελλάδα, ως περιφερειακός καπιταλιστικός σχηματισμός από την ίδρυσή της έως σήμερα, δεν είχε ποτέ σοβαρή αστική τάξη, αλλά μια ομάδα «παρασιτικής ολιγαρχίας», με έντονη, μάλιστα, την «κλεπτοκρατική» ροπή.
Αυτό είχε ως συνέπεια, αφενός, την μη δημιουργία σοβαρής βιομηχανικής βάσης και, αφετέρου, την έλλειψη σοβαρών παραγωγικών υποδομών στον πρωτογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας. Κατά, δε, την κρίσιμη περίοδο της Μεταπολίτευσης, όπου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα κοινοτικά κονδύλια για δημιουργία ανταγωνιστικών δομών στους τομείς, που η Ελλάδα είχε συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως αγροτική παραγωγή, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, υπηρεσίες κ.λπ., επικράτησε ο «κλεπτοκρατισμός», η διαπλοκή, η διαφθορά και ο εύκολος ατομικός πλουτισμός. Με αυτό το αντιπαραγωγικό «πελατειακό» και διεφθαρμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, οδηγηθήκαμε στην χρεοκοπία και στην μνημονιακή κηδεμονία. Κηδεμονία, που, πέραν της δραματικής επιδείνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, έχουμε και την εκχώρηση κυριαρχίας στους δανειστές, μετατρεπόμενη, έτσι, η Χώρα μας σε ιδιότυπη Ευρωπαϊκή «αποικία χρέους».
Και, ενώ το μεγάλο ζητούμενο είναι η έξοδος από την δεκαετή καταστρεπτική ύφεση, που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, η εφαρμοζόμενη υποτιθέμενη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» συνιστά το «κύκνειο άσμα» της παραπαίουσας Ελληνικής οικονομίας, αφού η μνημονιακή αποδοχή για μείωση του προϋπολογισμού για το Ασφαλιστικό κατά 1,8 δις επιλέχθηκε από την σημερινή Κυβέρνηση να «πέσει στις πλάτες» των μοναδικών παραγωγικών τμημάτων της Ελληνικής οικονομίας (πρωτογενής τομέας, υπηρεσίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις). Και αυτό, γιατί η δραματική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, η οποία, σημειωτέον, αγγίζει τα όρια «παρανοϊκής οικονομικής επιλογής», καθόσον δεσμεύει το 75 – 80% των εισοδημάτων για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, σε συνδυασμό με την βαρύτατη και υπέρμετρη υφιστάμενη φορολογία, έχει, ήδη, ως αποτέλεσμα την έξοδο χιλιάδων επαγγελματιών από την παραγωγική διαδικασία, χωρίς, μάλιστα, καμία εναλλακτική λύση για τους περισσότερους από αυτούς, πλην της πιο καταστροφικής για τους νέους επαγγελματίες, που είναι η έξοδός τους από την Χώρα στο εξωτερικό, όντας η πιο μορφωμένη γενιά στην σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδος.
Αποτελεί, άλλωστε, παγκόσμια οικονομική πρωτοτυπία και απαύγασμα, να αναμένει κανείς, έστω και την παραμικρή ένδειξη ανάπτυξης της Χώρας, την στιγμή που έχει σχεδόν καταστραφεί ο παραγωγικός ιστός της και επιβάλλονται τεράστιοι νέοι φόροι, που αγγίζουν τα 3 δις το χρόνο επιπλέον, καθώς και καινούργιες παράλογες επιβαρύνσεις στο Ασφαλιστικό, κυρίως σε βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών, μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
Έτσι, ο εφαρμοζόμενος, ήδη, ασφαλιστικός νόμος λαμβάνει τον χαρακτήρα της «δαμόκλειας σπάθης», όχι μόνο για τα παραπάνω κοινωνικά στρώματα, τα οποία πλήττονται ευθέως, αλλά και κατά της παραπαίουσας Ελληνικής οικονομίας.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Ψήφισμα της Λαϊκής Συσπείρωσης προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων,
για τη δίωξη του Δημάρχου Πάτρας
Ξεκίνησε χθες Δευτέρα και θα συνεχισθεί στις 23 Φλεβάρη η δίκη κατά του Δημάρχου Πάτρας Κώστα Πελετίδη.
Ο Δήμαρχος Πάτρας, διώκεται ύστερα από μήνυση τέως βουλευτη της Χρυσής Αυγής με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, γιατί υλοποιώντας αντίστοιχες αποφάσεις του Δ.Σ της Πόλης , δεν διευκόλυνε δράσεις της οργάνωσης.
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, καταθέτουμε ψήφισμα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων καταδίκης της δίωξης του Δημάρχου Πάτρας.
Αναλυτικά το ψήφισμα:
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων καταδικάζει τη συνεχιζόμενη δίωξη του δημάρχου της Πάτρας, επειδή δεν διευκόλυνε την εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής να προπαγανδίσει τις φασιστικές της αντιλήψεις, δίνοντας της χώρο μπροστά στις βουλευτικές εκλογές το 2015. Καθώς και γιατί αρνήθηκε να παραδώσει στους χρυσαυγίτες στοιχεία με τα πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου.
Ο δήμαρχος Πάτρας, στέλνεται σε δίκη από το Σώμα Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος. Γι’ αυτούς φαίνεται θεωρείται παράβαση καθήκοντος το να μην αφήνεις το φασιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο της Χρυσής Αυγής να εμποτίζει το λαό και κυρίως τη νεολαία της χώρας μας, να αποκαλύπτεις τον πραγματικό της ρόλο ως απόγονοι των ναζί, να αναδεικνύεις την εγκληματική της δράση απέναντι σε μετανάστες και ανθρώπους του λαϊκού κινήματος.
Η κυβέρνηση έχει ευθύνες, γιατί δεν έχει νομοθετήσει ακόμα, το σταμάτημα των διώξεων δημάρχων που υπερασπίζονται τα λαϊκά δικαιώματα και τις δημοκρατικές λαϊκές ελευθερίες και την καλούμε να το κάνει τώρα.
Η απόφαση αυτή του Σώματος Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης προκαλεί, ιδιαίτερα τώρα, που συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους χρυσαυγίτες, τα δολοφονικά χτυπήματα στα μέλη του ΠΑΜΕ, στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, τα γεγονότα στο σχολείου του Νέου Ικονίου και τα πολλά ακόμα στοιχεία για την εγκληματική της δράση που καθημερινά βγαίνουν στο φως. Ο εγκληματικός της χαρακτήρας απορρέει από την ίδια τη ναζιστική θεωρία την οποία πιστεύει.
Απορρέει από τη δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου της εναντίον μεταναστών, αντιφασιστών, μελών του εργατικού κινήματος.
Ο λαός της πόλης μας, όλος ο λαός της Ελλάδας έχει μνήμη. Οι θηριωδίες των ναζί μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους, σε κάθε γωνιά της χώρας είναι αμέτρητες.
Η εκτέλεση των 5 Επονιτών οι εκτελέσεις αγωνιστών σε Πύργο, Νταμάρια αλλά και σε άλλες περιοχές του τόπου μας, μας θυμίζουν την αντίσταση του λαού μας απέναντι στο τέρας του φασισμού, μας εμπνέουν για τους αγώνες τού σήμερα.
Θεωρούμε ότι το δημοτικό συμβούλιο πρέπει να υιοθετήσει το συγκεκριμένο ψήφισμα , συνενώνοντας τη φωνή του με δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα που πήραν ανάλογες αποφάσεις την ΚΕΔΕ , σωματεία και μαζικούς φορείς .
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι,
της Λαϊκής Συσπείρωσης
