Χαράτσι στο νερό τόσο για ύδρευση όσο και για άρδευση προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την επιβολή περιβαλλοντικών τελών που προκύπτουν από την Απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος. Οι αυξήσεις στα τιμολόγια θα επιβαρύνουν τους αγρότες για τη χρήση νερού στις καλλιέργειες που ήδη πληρώνουν (στα ΤΟΕΒ) και όσους καταναλώνουν πόσιμο νερό για οικιακή χρήση.
Η απόφαση με θέμα την “Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του” αναρτήθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης για την εφαρμογή σχετικής οδηγίας της ΕΕ.
Η επιβολή περιβαλλοντικών τελών είναι δεδομένη, έτσι κυβέρνηση και κυβερνητικοί βουλευτές προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι υποστηρίζοντας ότι δεν θα επιβαρυνθούν “όσοι εφαρμόζουν καλές πρακτικές στην κατανάλωση του νερού”, χωρίς να διευκρινίζουν πάντως τι ορίζουν ως καλές πρακτικές, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για τον τρόπο επιβάρυνσης των καταναλωτών. Η προστασία του περιβάλλοντος που επικαλούνται είναι υποκριτική. Στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης της τεχνολογίας και της επιστήμης, υπάρχει πλήθος από τεχνολογικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού και διασφαλίζουν την καλή κατάσταση των υδατικών σωμάτων και την σημαντική αύξηση του διαθέσιμου νερού, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.
Στις σημερινές συνθήκες χρειάζεται γενικότερος επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός. Οι υπηρεσίες ύδρευσης – αποχέτευσης – άρδευσης πρέπει να έχουν αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα και να μην λειτουργούν ως επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η λειτουργία τους πρέπει να εντάσσεται στο γενικότερο σχεδιασμό, που θα παίρνει υπόψη τα επίγεια και υπόγεια αποθέματα, την περιβαλλοντική – κλιματική αλλαγή, την προστασία του περιβάλλοντος, τις σύγχρονες ανάγκες στην ύδρευση και αποχέτευση, την εξοικονόμηση και εξασφάλιση υδάτινων πόρων, την ποιότητά τους, την αποκατάσταση των υδάτινων αποθεμάτων, τις ανάγκες άρδευσης με βάση το σχεδιασμό της αγροτικής ανάπτυξης για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών με εγχώρια, ποιοτικά και φθηνά αγροτικά προϊόντα.
Διαχρονικά η πολιτική υδάτων της ΕΕ, που έχει συνδιαμορφωθεί με όλες τις κυβερνήσεις, προωθεί την παραπέρα εμπορευματοποίηση και την απελευθέρωση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Η ΕΕ αξιοποιεί την κατάσταση και την ανάγκη προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος, ως εργαλεία, για να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις. Η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ έχει αρνητικό αποτέλεσμα στο κόστος ύδρευσης για τα λαϊκά στρώματα και στις εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων, αφού με την ανταποδοτικότητα, την έλλειψη χρηματοδότησης, μεταφέρουν στις πλάτες των λαϊκών καταναλωτών το σύνολο των βαρών.
Πίσω απ’ όλες αυτές τις εξελίξεις, πραγματικός ένοχος είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η εξουσία του κεφαλαίου που υπηρετούν κυβέρνηση και ΕΕ για τους οποίους το νερό, όπως άλλωστε και τα τρόφιμα, η γη, τα δασικά οικοσυστήματα, οι φυσικοί πόροι, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα τη κερδοφορία των μονοπωλίων.
Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό – δώρο της φύσης και όχι ιδιοκτησία κανενός και η οποιαδήποτε συσχέτιση με κόστος είναι αντανάκλαση της λογικής της εμπορευματοποίησης Το ΚΚΕ, επιμένει πως διαχείριση του νερού, προς όφελος των λαϊκών αναγκών, σημαίνει αντιμετώπισή του ως κοινωνικό αγαθό. Προϋποθέτει ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, της εργατικής εξουσίας, κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατικό έλεγχο. Σ’ αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού. Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, σήμερα καλούμε όλους τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε κάθε αύξηση, κάθε μορφή εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης του νερού, για φθηνό ποιοτικό νερό, για πλήρη σταθερή εργασία των εργαζόμενων στον κλάδο, με διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Να συμπορευθούν με το ΚΚΕ, στον αγώνα απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο των εργαζόμενων, τους μονοπωλιακούς ομίλους και την κρατική εξουσία τους.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΑΝΤΖΑ:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα διαχρονικά προβλήματα της εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι γνωστά. Οι άνθρωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας γνωρίζουν πολύ καλά τις δυσκολίες και τις στρεβλώσεις τόσο σε οικονομικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο, στρεβλώσεις που έχουν συσσωρευθεί τις προηγούμενες δεκαετίες λόγω των εφαρμοσμένων πολιτικών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του παλαιοκομματικού κατεστημένου.
Αλλεπάλληλες δήθεν μεταρρυθμίσεις, συντεχνιακές εξυπηρετήσεις κομματικών ημετέρων, «πάρτι» με τα κοινοτικά κονδύλια, που κατασπαταλήθηκαν και σε μεγάλο βαθμό τα έργα τα οποία έγιναν δεν είχαν σχέση με τη δημόσια εκπαίδευση, οδήγησαν ουσιαστικά τη δημόσια εκπαίδευση σε κατάρρευση.
Σε απάντηση αυτών έρχεται σήμερα ένα καινοτόμο νομοσχέδιο που επιχειρεί να βάλει τάξη, υπό το φως και της πρόσφατης νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε επιμέρους ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής.
Συγκεκριμένα, οι εισαγόμενες ρυθμίσεις έρχονται να βελτιώσουν τις διατάξεις του ν.4327/2015 με τις οποίες για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά χρονικά θεσπίστηκε η συμμετοχή των συλλόγων των διδασκόντων στις διαδικασίες επιλογής των διευθυντών των οικείων σχολικών μονάδων.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό το ότι διατηρείται στο πλαίσιο της διαδικασίας επιλογής διευθυντών η διατύπωση γνώμης των συνυπηρετούντων εκπαιδευτικών, όπως αυτή προκύπτει μέσα από την άμεση γνώση των συνθηκών λειτουργίας κάθε σχολικής μονάδας. Η επιλογή αυτή δεν σχετίζεται μόνο με το εκπαιδευτικό έργο του δασκάλου αλλά και με την προσωπικότητά του και με τη γενικότερη συγκρότηση των υποψηφίων. Έτσι έχουμε έναν ισορροπημένο συνδυασμό αξιοκρατικού συστήματος μοριοδότησης, μέσα από την εκτίμηση αντικειμενικών στοιχείων του υπηρεσιακού φακέλου των υποψηφίων και δημοκρατικών διαδικασιών συμμετοχής της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Θα ήθελα όμως στην τοποθέτησή μου να αναφερθώ και στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, που αφορά την ανέγερση του Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα. Άκουσα τις εισηγήσεις όλων των εισηγητών των κομμάτων. Άκουσα και την τοποθέτηση του εισηγητή της Χρυσής Αυγής, ένα μνημείο σκοταδισμού και μισαλλοδοξίας. Ο εισηγητής της Χρυσής Αυγής -και δεν θα προσέξω τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσω- είχε το θράσος να αναφέρει ότι θα βάψουμε τα χέρια μας με αίμα όλοι όσοι ψηφίσουμε σήμερα την ανέγερση του Ισλαμικού Τεμένους. Η Χρυσή Αυγή διώκεται ως εγκληματική οργάνωση. Έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα αθώων ανθρώπων, Ελλήνων και μουσουλμάνων.
Συνεχίζω λοιπόν και λέω ότι με αίσθημα δημοκρατίας ψηφίζουμε σήμερα τις αναγκαίες ρυθμίσεις για την οργάνωση και λειτουργία επιτέλους της διοίκησης του Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα. Ένα σύγχρονο, δημοκρατικό δυτικό κράτος, που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες ενός εκάστου, οφείλει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στο πάγιο αίτημα των θρησκευτικών μειονοτήτων να καλύπτουν με ανθρώπινο, αξιοπρεπές και πολιτισμένο τρόπο τις λατρευτικές τους ανάγκες.
Για τον ίδιο λόγο πρόσφατα -το ανέφερε και ο Υπουργός- αρκετοί Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνυπογράψαμε ερώτημα το οποίο απευθύνουμε στον Υπουργό Παιδείας και στον Υπουργό Εσωτερικών, αναφορικά με τη δημιουργία του μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αθήνα. Είναι προφανές ότι πέραν της διατήρησης των καλών διεθνών σχέσεων, κυρίως με τα αραβικά κράτη, οφείλουμε να σεβόμαστε την ισότιμη και ελεύθερη πρόσβαση όλων των πιστών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και δόγματος, στο πεδίο άσκησης των λατρευτικών τους καθηκόντων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποια στιγμή σε αυτήν τη χώρα θα πρέπει να ξεφύγουμε από την εύκολη, επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων και να αναζητήσουμε τα πραγματικά αίτια των γεγονότων. Το πρόσφατο τραγικό, τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ από ένα εικοσιδυάχρονο παιδί μεταναστών που αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, παίρνοντας μαζί του όσο πιο πολλά άλλα παιδιά μπορούσε, δεν στηρίζεται στις αρχές καμιάς θρησκείας αλλά και καμιάς λογικής.
Οι συνθήκες που μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά, τα βιώματα, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ανέχεια σε πολλές περιπτώσεις είναι οι παράγοντες εκείνοι που τα κάνουν ευάλωτα θύματα αυτών που χρησιμοποιούν τις θρησκείες, το «όπιο του λαού» όπως είπε ο Μαρξ, για την επίτευξη των δικών τους ιδιοτελών στόχων και συμφερόντων.
Σε μια εποχή όπου η γνώση βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα από ποτέ για την ανθρωπότητα και η πληροφορία είναι διαθέσιμη παντού και προσβάσιμη από τους περισσότερους στον κόσμο, πραγματικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τον κάθε λογής θρησκευτικό φανατισμό, από την ακραία τρομοκρατία των τζιχαντιστών μέχρι την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους σε λείψανα.
Η υποκρισία είναι παντού. Ποιος από εμάς δεν γνωρίζει περιπτώσεις «ευυπόληπτων» μελών της κοινωνίας μας, που ενώ είναι κοινό μυστικό ότι δεν διάγουν «χριστιανικό βίο», κάθε Κυριακή βρίσκονται πρώτοι στις εκκλησίες; Ειρήσθω εν παρόδω, το φαινόμενο είναι πολύ συχνό στις προεκλογικές περιόδους, προς άγραν ψήφων φυσικά και όχι από θρησκευτικό συναίσθημα.
Ο ρόλος μιας συντεταγμένης και σοβαρής πολιτείας δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στις αρχές της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, προσπαθώντας να αμβλύνει αντί να οξύνει τα μίση, τα πάθη και τις ακρότητες του σκοταδισμού που, δυστυχώς, υπάρχουν και σήμερα και να συμβάλλει στη δημιουργία κοινωνιών με σεβασμό στον άνθρωπο.
Βεβαίως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας αλλά και τις γεωπολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην ευρύτερη περιοχή, με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο θέτουμε ταυτοχρόνως θεσμικά εμπόδια σε κάθε είδους θρησκευτικό φανατισμό ή μισαλλόδοξη προοπτική, δεδομένου ότι το νομικό πρόσωπο του Τεμένους στην Αθήνα θα τελεί κατ’ ουσίαν υπό τον απόλυτο έλεγχο της ελληνικής πολιτείας, μιας ώριμης ελληνικής πολιτείας η οποία σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών της χωρίς αποκλεισμούς με βάση το χρώμα, το δόγμα ή τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός.
Ευχαριστώ.
