ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ EUROGROUP
Μοναδικοί ωφελημένοι οι κεφαλαιούχοι επενδυτές που θα κερδίσουν από το τσάκισμα του λαού και τα νέα προνόμια
Το χθεσινό Εurogroup επικρότησε και επικύρωσε τα αντιλαϊκά μέτρα της β’ αξιολόγησης και του 4ου μνημονίου -το μεγαλύτερο πακέτο μέτρων, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει- επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι η κυβέρνηση των “βρώμικων” ειδικών αποστολών σε βάρος του λαού.
Η εκταμίευση της δόσης, που θα πάει κυρίως για την αποπληρωμή δανείων, το “ευχολόγιο” για το χρέος μετά το 2018 και οι υποσχέσεις για αναπτυξιακά – επενδυτικά πακέτα οδηγούν σε μνημόνια διαρκείας, στη μονιμοποίηση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στα ματωμένα πλεονάσματα έως το 2060.
Μοναδικοί ωφελημένοι το κεφάλαιο, οι επενδυτές που θα κερδίσουν και από το τσάκισμα του λαού και από τα νέα προνόμια που τους δίνονται. Αυτό είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης που κρύβεται πίσω από το αφήγημα της “ανάπτυξης” που προβάλλει η κυβέρνηση.
Για τους μισθωτούς, τους νέους, τους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες τα μέτρα που ψηφίστηκαν, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, οι ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, συν όλα τα υπόλοιπα που θα απαιτηθούν ως προαπαιτούμενα για την όποια ρύθμιση του χρέους, ισχύουν στο ακέραιο. Άρα, μηδέν εις το πηλίκον για το λαό.
Το κλίμα ευφορίας, που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση σε ένα λαό γονατισμένο και ματωμένο εξαιτίας της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, είναι προκλητικό και εξοργιστικό.
Ο εύθραυστος συμβιβασμός ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ -μέσω του ΔΝΤ- και τις άλλες χώρες της ΕΕ, που ουσιαστικά αφορά τη διαχείριση των υπέρογκων κρατικών χρεών άλλων κρατών-μελών της ΕΕ, αποτυπώνεται στις “ακροβατικές” και αντιφατικές διατυπώσεις της απόφασης που ουσιαστικά μεταθέτουν τη συζήτηση για τη διαχείριση του χρέους στο μέλλον, μετά τη λήξη του προγράμματος, αλλά και στις αντικρουόμενες δηλώσεις των “πρωταγωνιστών”.
Τα παραπάνω δεν μπορούν να κρύψουν πως ακόμα και αν προκύψει κάποια απομείωση του χρέους, ο λαός ξέρει τι τον περιμένει και δεν πιστεύει το χιλιοειπωμένο παραμύθι ότι δήθεν οι θυσίες του πιάνουν τόπο. Η πραγματική ελπίδα μπορεί να γεννηθεί μόνο μέσα από τη ρήξη και τη σύγκρουση με το σημερινό δρόμο. Με ισχυρό ΚΚΕ, αναζωογόνηση του κινήματος και κοινωνική συμμαχία.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Η προ ημερών συνέντευξη Σόϊμπλε στα κρατικά Γερμανικά τηλεοπτικά μέσα, όπου, κατά την προσφιλή του συνήθεια, εμφανίσθηκε ως συμπονών τον Ελληνικό Λαό και δείχνοντας ως αποκλειστικό αίτιο των δεινών του τις εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις, σε συνδυασμό με το «νέο ναυάγιο» της κυβερνητικής πολιτικής περί οριστικής και γενναίας ρύθμισης του δημοσίου χρέους (όπως πιστοποιήθηκε οριστικά, ήδη, με την πρόσφατη σχετική απόφαση του Eurogroup), για το οποίο, υποτίθεται, προνομοθέτησε «τερατώδη» αντικοινωνικά μέτρα για το 2019!!!! (καταστρατηγώντας έτσι στοιχειώδεις συνταγματικές και πολιτικές αρχές), μας υποχρεώνουν, για ακόμα μια φορά, να αναζητήσουμε τα αυτονόητα ως προς την σύγχρονη «τραγωδία της Ελλάδος».
Γιατί, τελικά, επτά χρόνια συνεχούς μνημονιακής κηδεμονίας, που συνδυάζεται με πολύ «μαστίγιο» και λίγο «καρότο» από την πλευρά των δανειστών και με έναν πρωτοφανή «ενδοτισμό» του πολιτικού προσωπικού εξουσίας και του ιδιότυπου μορφώματος οικονομικής ολιγαρχίας της Ελλάδος, που, κυνικά και απροκάλυπτα,την «αποικιοποιούν», οδηγούν τον κάθε σώφρονα άνθρωπο σε απόλυτη σύγχυση και απογοήτευση και τη νέα γενιά να «δραπετεύει» απ’ αυτήν, όχι γιατί λειτουργεί «προδοτικά», όπως απαράδεκτα δήλωσε ο συμπαθής κατά τα άλλα Κ.Καζάκος, αλλά γιατί αναζητά την στοιχειώδη ποιότητα και αξιοπρέπεια για την ζωή του, κάτι, που δυστυχώς αποτελεί, ολοένα και περισσότερο, μακρινή ανάμνηση για την Χώρα μας.
Η χαοτική, πλέον,αυτή κατάσταση, απαιτεί απόλυτο ξεκαθάρισμα των «πρωταγωνιστών» του «Ελληνικού δράματος», έτσι ώστε, αφενός, να μην μεγεθύνεται η εξαπάτηση και η σύγχυση του Λαού και, αφετέρου, να συντηρείται η ελπίδα, ότι μπορεί να δημιουργηθούνοι συνθήκες ενεργούς συμμετοχής, του κοινωνικού συνόλου για τη δημιουργία ενός νέου μεγάλου Πολιτικού Υποκειμένου Ανατροπής της παρακμής και θέσης των βάσεων για την αναγέννηση της Ελλάδος.
Κατ’αρχήν, είναι καθαρή, ακόμα και στον πλέον ανύποπτο,η τεράστια υποκρισία της Γερμανικής «ελίτ», που εκπροσωπείται από τον Σόιμπλε, αλλά και την Μέρκελ, η οποία ευφυώς «κρύπτεται» πίσω από το σκληρό πρόσωπο του Υπουργού Οικονομικών της. Είναι προφανές, ότι η κρίση χρέους και η εμφανιζόμενη ως αδυναμία λύσης της ως προς τη Χώρα μας, συντηρείται αποκλειστικά και μόνο για τις ανομολόγητες επιδιώξεις της Γερμανικής πολιτικοοικονομικής «ελίτ», που είναι η «αυτοκρατορικού τύπου» πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη. Παράλληλα, χρησιμοποιείται από αυτήν και ως «τοκογλυφικό εργαλείο» για την αποκόμιση τεραστίων ποσών, που ξεπερνούν την τελευταία επταετίατα 100 δις ευρώ.
Το ποσό αυτό προκύπτει από την μεταφορά χρημάτων των επενδυτών στα «χαμηλού κινδύνου» Γερμανικά ομόλογα, λόγω της κρίσης της Ευρωζώνης, με συνέπεια η Γερμανία, όχι μόνο να μην πληρώνει ως Κράτος για να δανεισθεί, αλλά λόγω της δομής και της αβεβαιότητας, που επικρατεί στην Ζώνη του Ευρώ, να πληρώνουν σε αυτήν επενδυτές, για να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους. Μάλιστα, τα κέρδη αυτά εμφανίζονται κάθε χρόνο στον Γερμανικό προϋπολογισμό με τίτλο «διαφορά επιτοκίων», ανερχόμενα μεταξύ 10 και 17 δις ευρώ το χρόνο !!!
Από την άλλη πλευρά, κατά την ίδια περίοδο υπάρχει η παταγώδης αποτυχία του πολιτικού προσωπικού εξουσίας στην Χώρα μας, που αναπαραγάγεται μέσω μιας ιδιότυπης «θεοκρατικού τύπου αυταρχικής κομματοκρατίας», εμφανίζοντας, μάλιστα,στοιχεία έντονης πολιτικής ανικανότητας εν σχέσει με τις εθνικές ανάγκες, που συνδυαζόμενες με την στρατηγική ήττα του Ελληνικού κεφαλαίου, που εκπροσωπείται από μια κάστα ιδιότυπων «μαυραγοριτών» επιχειρηματιών, αποτελεί έναν «καταστροφικό συνδυασμό» για τα συμφέροντα της Ελλάδος και του Λαού της. Και αυτό, γιατί αποδείχθηκε, ότι οι βάσεις του «ενδοτισμού», που προϋπήρχαν κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, σε πολλές από τις δυνάμεις της εξουσίας, παλιές και καινούργιες και οι οποίες υποκρύπτονταν πίσω από την περίοδο της «εικονικής ευμάρειας», γιγαντώθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης και της μνημονιακής κηδεμονίας.
Έτσι, οι πολιτικές δυνάμεις εξουσίας σε όλο το ιδεολογικό φάσμα, αποδείχθηκαν, ως έτοιμες από καιρό, να αποδεχθούν την «αποικιοποίηση» της Χώρας, προκειμένου να διατηρήσουν τα αυτοτελή προνόμια, που τους παρέχει η ενάσκηση της εξουσίας. Αυτό, όμως, έχει ως συνέπεια την πλήρη απονομιμοποίησή τους από τον Λαό και την γιγάντωση του κυνικού αμοραλισμού(πλήρης διάσταση της πολιτικής με την ηθική), που διατρέχει το σημερινό πολιτικό εποικοδόμημα.
Έτσι, η Ελλάδα πορεύεται στις σημερινές παγκόσμιες «καταιγίδες» χωρίς «πυξίδα», χωρίς «οδικό χάρτη πορείας και εξόδου», βουτηγμένη στη σύγχυση, ασάφεια και ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον της.
Η υπέρβαση αυτής της καταστροφικής κατάστασης, είναι υπόθεση, πλέον, όλου του Ελληνικού Λαού, και ειδικότερα αυτών, που δεν συμμετέχουν σε αυτό το σημερινό «θέατρο του παραλόγου»,που έχει «αλυσοδέσει» την Χώρα και την οδηγεί «στον βούρκο».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η απόφαση της ευρωομάδας αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Η επίπονη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης βελτίωσε σε σημαντικά σημεία τη συμφωνία και εκτός από τη διασφάλιση της ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, διαμόρφωσε ένα σταθερό διάδρομο για την ολοκλήρωση του προγράμματος και την έξοδο από το μνημόνιο. Σε σχέση με το χρέος, τα πιο σημαντικά στοιχεία τη συμφωνίας αφορούν στην θεσμοθέτηση της ρήτρας ανάπτυξης για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά και στην περιγραφή συγκεκριμένων μέτρων απομείωσης. Κομβικό σημείο της συμφωνίας αποτελεί επίσης η ίδρυση Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, ενώ στις δεσμεύσεις των δανειστών συμπεριλαμβάνεται και η εγγύηση για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές.
Σε όλη αυτή τη σκληρή διαπραγματευτική προσπάθεια η αξιωματική αντιπολίτευση ταυτίστηκε με τη σκληρή γραμμή των πιο ακραίων δανειστών. Η Νέα Δημοκρατία δεν στήριξε τη διεκδίκηση των μέτρων για το χρέος, δεν συμπορεύτηκε με τις προσπάθειες για τη βελτίωση των όρων της συμφωνίας, προτίμησε να παραμείνει απομονωμένη και να συνεχίσει να μεμψιμοιρεί, χωρίς να στηρίζει τις προσπάθειες του ελληνικού λαού. Απέναντι σε όλα αυτά, η κυβέρνηση πάλεψε για να αλλάξει δυσμενείς όρους και ακραίες απαιτήσεις και θα συνεχίσει να παλεύει για την οριστική λύση στο θέμα του χρέους, την έξοδο από το μνημόνιο και την επιστροφή στην ανάπτυξη.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
