Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνει η ετήσια κοπή της Πίτας του Ομίλου και θα τιμηθούν Έλληνες Αστυνομικοί για εξαίρετες πράξεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και θα βραβευθούν παιδιά Αστυνομικών οικογενειών, που πρώτευσαν στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
«Η περιοχή και τα ζητήματα που αφορούν τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν υψηλή προτεραιότητα για την αμερικανική κυβέρνηση» δήλωσε πρόσφατα αμερικανός αξιωματούχος. Όταν οι ιμπεριαλιστές ενδιαφέρονται για μια περιοχή, οι λαοί πρέπει να ανησυχούν. Αυτό φανερώνουν τα καραβάνια των προσφύγων και η διάλυση χωρών, όπως η Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η καταστροφή ολόκληρων περιοχών στη Συρία, η πολύπαθη Μ. Ανατολή αλλά και η μόνιμη αλλά «αφανής» εξόντωση λαών της Αφρικής. Με τραγικά αποτελέσματα και το αίμα τους πλήρωσαν οι λαοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας το ενδιαφέρον πρώτα της Γερμανίας και μετά των ΗΠΑ. Χιλιάδες νεκροί, πρόσφυγες και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας ήταν το αποτέλεσμα, προκειμένου το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ να βάλουν πόδι πολιτικά και στρατιωτικά στην περιοχή.
Στις μέρες μας ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ -Ε.Ε Ρωσία –Κίνας οξύνεται σε επίπεδο παροξυσμού, οι πολεμικές μηχανές εκσυγχρονίζονται, εξαρτημένες χώρες εκβιάζονται για πλήρη ευθυγράμμιση και στοίχιση στα φιλόπολεμα σχέδια τους, υποδαυλίζονται υπαρκτές και κατασκευασμένες διαφορές, ενθαρρύνονται εθνικισμοί και σωβινισμοί με μοναδικό στόχο την υπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι ΗΠΑ και κύρια για να στριμώξουν την Ρωσία, βιάζονται να εντάξουν και την Π.Γ.Δ.Μ στο ΝΑΤΟ επιβάλλοντας και στις δυο χώρες να «τα βρουν» σε σχέση με το όνομα της γειτονικής χώρας. Η όποια «λύση» είναι σίγουρο, ότι θα έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ –ΝΑΤΟ και θα είναι όπλο στα χέρια τους για κάθε χρήση. Είτε «ειρηνικής συνύπαρξης», είτε για να υποδαυλίσουν αλλυτρωτικές κινήσεις και εμπόλεμες συρράξεις.
Όλα τα κόμματα του συστήματος με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ_ΑΝΕΛ που ξεχειλίζει από φιλαοαμερικανική υποταγή αποδέχονται τις επιλογές των ΗΠΑ στην περιοχή. Αυτή η στάση είναι συνέχεια της μετατροπής της χώρας σε προχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, της επέκτασης τω βάσεων στη Σούδα, της αναβάθμισης των νατοϊκών στρατηγείων στη χώρα, οι ανακοινώσεις για νέες βάσεις σε άλλες περιοχές, οι στρατηγικές συμμαχίες με Ισραήλ και Αίγυπτο, με Σαουδική Αραβία, και οι δηλώσεις διαθεσιμότητας και ετοιμότητας του Καμένου για συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις, όπου τους ζητηθεί. Η αστική τάξη της χώρας εξαρτημένη και υποτελής διαχρονικά στηρίζει την ύπαρξη της στην ξένη «προστασία» και πρόθυμα παραδίδει τη χώρα και το λαό στους ιμπεριαλιστές προκείμενου να κάνει μπίζνες στο Αιγαίο ή στα Βαλκάνια ή να αρπάξει «κανένα κοκαλάκι» απ’ τη λεία των ιμπεριαλιστών.
Όσοι σήμερα αυτοπροβάλλονται σαν πατριώτες (εκκλησία, φασιστοειδή- ακροδεξιά και συστημικά κόμματα) «υπερασπιζόμενοι το όνομα της Μακεδονίας», είναι αυτοί που διαχρονικά στηρίζουν την ξένη εξάρτηση και καλο-υποδέχονται τους ιμπεριαλιστές σφαγείς των λαών και είναι αυτοί που αποτελούν τη θρυαλλίδα για να ανάψουν οι φωτιές του πολέμου αφού γίνονται υποχείρια των ιμπεριαλιστών προς κάθε χρήση. Το ίδιο ισχύει και για την αστική τάξη της ΠΓΔΜ που η εξάρτηση της έφτασε στο σημείο να δέχεται να της ορίζουν ανοιχτά κυβέρνηση οι ΗΠΑ και οι «αλλυτρωτικές της κραυγές» οριοθετούνται απ’ τον ξένο παράγοντα.
Συνάδελφοι, χρειάζεται να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι: Μπροστά στην ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Ε.Ε, Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων και τη δυνατότητα που τους δίνουν οι εξαρτημένες αστικές τάξεις των χωρών, η αναγκαιότητα ανάπτυξης μαζικού αντιιμπεριαλιστικού –αντιπολεμικού κινήματος προβάλλει επιτακτικά. Ένα κίνημα που θα παλεύει ενάντια στην επαναχάραξη των συνόρων στην περιοχή και θα καλλιεργεί την αλληλεγγύη και τη φιλία ανάμεσα στους γειτονικούς λαούς ενάντια στους κοινούς εχθρούς, τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις των χωρών. Οι λαοί των Βαλκανίων δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Τους «χωρίζουν» τα ξένα συμφέροντα και οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι και εθνικιστές ένθεν και ένθεν των συνόρων. Οι όποιες διαφορές τους μπορούν να λυθούν ειρηνικά άμα λείψουν οι μεγάλοι προστάτες και οι κάθε λογής υποτακτικοί τους.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Περί Μακεδονικού
*του Μικέλη Σωτ. Χατζηγάκη (Αναδημοσίευση από την ΕΣΤΙΑ)
Ας ξεκινήσουμε με λίγη ιστορία. Η Μακεδονία ιστορικά καθορίζεται ως το κράτος του πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, Φίλλιπου του Β’ (4ος αιώνας π.Χ.) – δηλαδή ως Ελληνική. Όπως άλλωστε ήταν όλες οι πόλεις-κράτη του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου της εποχής εκείνης. Σύμφωνα με τον Ευάγγελο Κωφό «το 90% της ιστορικής Μακεδονίας βρίσκεται στον χώρο της Ελληνικής Μακεδονίας και το 10% στο χώρο της νοτιοδυτικής FYROM». Οι Μακεδόνες εκείνης την εποχή μιλούσαν Ελληνικά. Τα ονόματα Φίλλιπος και Αλέξανδρος είναι ονόματα σύνθετων ελληνικών λέξεων.
Οι Σλάβοι (ένα μικρό μέρος των οποίων αποτελεί και η σημερινή FYROM) φτάνουν στην περιοχή τον 6ο αιώνα μ.Χ. και με τα χρόνια χτίζουν και εξαπλώνουν το Σλαβικό στοιχείο. Ωστόσο, ο όρος «Σλαβομακεδόνες» έρχεται στο προσκήνιο πολύ αργότερα – εμφανίζεται από το 1870 και έπειτα. Το ιδεολογικό ρεύμα περί «Σλαβομακεδόνων» αναπτύσσεται την περίοδο μεταξύ πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Το 1945 η Γιουγκοσλαβία δημιουργεί στο εσωτερικό της την Δημοκρατία της Μακεδονίας στο νότιο μέρος της. Με την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 δημιουργείται ένα μόρφωμα-κράτος που αυθαίρετα ονομάστηκε Μακεδονία και ιδιοποιήθηκε τα σύμβολα και την ιστορία της. Ακόμα και την γλώσσα τους οι Σκοπιανοί την βάφτισαν Μακεδονική χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως ιστορική υπόσταση.
Συνεπώς, για να τα ξεκαθαρίσουμε, η ιστορία αποδεικνύει πως δεν υπάρχει Μακεδονική εθνότητα στα Σκόπια αλλά μόνο αλβανική και βουλγαρική. Η αρχαίοι Μακεδόνες ήταν καθαροί Έλληνες. Αυτό γράφεται σε κάθε έγκυρο ιστορικό κείμενο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Πάμε τώρα στο σήμερα. Το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια αποτελεί το συνδετικό κρίκο των δύο εθνοτήτων που ζουν εκεί: δηλαδή της αλβανικής και βουλγαρικής. Χωρίς αυτή την σύνδεση το κράτος των Σκοπίων θα κινδύνευε με διάσπαση. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιθανό το ένα κομμάτι να προσχωρούσε στην Αλβανία και το άλλο στην Βουλγαρία. Θα μας συνέφερε άραγε αυτό το ενδεχόμενο; Κατά την γνώμη μου όχι. Η Ελλάδα έχει λόγους σοβαρούς αυτές οι δύο εθνότητες να παραμείνουν ενωμένες σε ένα κράτος. Και για γεωπολιτικούς και για οικονομικούς λόγους.
Παράλληλα, η Ελλάδα πρέπει να σκεφτεί κατά πόσον μπορεί να έρχεται συνεχώς κόντρα στο διεθνές status quo την στιγμή μάλιστα κατά την οποία διαδραματίζονται σοβαρές αλλαγές στο Βαλκανικό χώρο. Αρκεί να θυμηθούμε ότι όπου η Ελλάδα αγνόησε τον διεθνή παράγοντα βρέθηκε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Παράδειγμα πρώτο. Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (1919 -1922) όταν οι ξένες δυνάμεις πίεζαν την Ελλάδα να ρυθμίσει τα θέματα της Σμύρνης η Ελληνική κυβέρνηση επέμεινε στις απόψεις με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η μικρασιατική καταστροφή. Παράδειγμα δεύτερο. Η Κύπρος στις αρχές του 50΄με την επιμονή μας να ζητούμε συνεχώς την Ένωση (ενώ οι διεθνείς συγκυρίες καθιστούσαν ανεύθυνη μια τέτοια προοπτική) βρέθηκε διχασμένη και με τους Τούρκους να αποκτούν υπόσταση και δικαιώματα στα εδάφη της.
Τα παραπάνω παραδείγματα δεν σημαίνουν ότι πρέπει να υποχωρήσουμε στο ζήτημα του Μακεδονικού. Μπορούμε να συνεχίσουμε στην γραμμή που έδωσε στο Βουκουρέστι το 2008 η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Αυτή είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να πιάσουμε το νήμα από το 2008 και να δεχθούμε τον γεωγραφίκο ή χρονικό προσδιορισμό εφόσον όμως οι Σκοπιανοί παραιτηθούν από τις αλυτρωτικές τους εμμονές. Η παραίτηση τους αυτή θα πρέπει να είναι erga omnes και κυρίως να αποτυπώνεται στο σύνταγμα τους. Επίσης, θα πρέπει να αποποιηθούν έμπρακτα τα διάφορα αλυτρωτικά και σημειολογικά στοιχεία (π.χ. ονομασία πλατειών, αεροδρομίου, κτλ).
Τέλος, δεν μπορεί να γίνεται πολιτική αγνοώντας την λαϊκή βούληση. Θα πρέπει πάντα να συνεκτιμούμε και το λαϊκό στοιχείο όπως αποτυπώθηκε και στο πρόσφατο συλλαλητήριο. Ωστόσο, σοβαρή εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να γίνεται στους δρόμους. Ούτε βέβαια είναι πατριωτισμός οι εθνικιστικές εκρήξεις οι οποίες εν τέλει αλλοιώνουν το πραγματικό λαϊκό φρόνημα και οδηγούν σε καταστροφές. Τελικά το πρόβλημα θα μπορούσε να είχε ευνοϊκό αποτέλεσμα εάν η κυβέρνηση το είχε χειριστεί με περισσότερη σοβαρότητα και εξαρχής καλούσε σε συνεννόηση τις πολιτικές δυνάμεις.
*Ο Μικέλης Χατζηγάκης είναι οικονομολόγος (LSE, Tufts). Σήμερα είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στην Σχολή Κέννεντυ του Χάρβαρντ.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Η «ΚΑΛΠΙΚΗ» ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΝΤΑΒΟΣ
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους της «Πρωτοβουλίας 14ης Μάη»
Η συγκέντρωση των «φεουδαρχών» του παγκόσμιου πλούτου μαζί με την πολιτική διεθνή «ελίτ», στο χιονισμένο Ελβετικό Νταβός, πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο όξυνσης των παγκόσμιων προβλημάτων σε οικονομικό, γεωπολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Τα συμπεράσματα, δε, και οι εκτιμήσεις αυτού του παγκόσμιου οικονομικοπολιτικού φόρουμ κινούνται στον αντίποδα της πραγματικότητας, που βιώνει ο πλανήτης, ο οποίος αντιμετωπίζει σταθερά μέγιστη διπλή παγκόσμια κρίση, που συνίσταται:
Aπo την μια πλευρά, στο αμιγές επίπεδο της οικονομίας, όπου έχουμε την απόλυτη στρέβλωση του καπιταλιστικού συστήματος, με την «εκρηκτική» ενίσχυση και επικράτηση του χρηματοπιστωτικού τομέα έναντι του παραγωγικού και την δημιουργία τεράστιου «νεκρού πλούτου» στα χέρια μιας μικρής παγκόσμιας καπιταλιστικής «ελίτ», βυθίζοντας τις κοινωνίες σε συνθήκες απόγνωσης, τον, δε, πλανήτη σε προϊούσα πορεία καταστροφής, λόγω της ανεξέλεγκτης και άναρχης υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της περιβαλλοντικής καταστροφής. Βιώνουμε έντονα την μετατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο ξεκίνησε στην πρώτη περίοδο ως «προοδευτικό» κοινωνικοοικονομικό σύστημα, ως διάδοχο σύστημα της φεουδαρχίας, σε μια ιδιότυπη παγκόσμια οικονομική «δικτατορία λίγων νεοφεουδαρχών», που απειλεί το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι την τελευταία περίοδο μετά την απαρχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το 2008, έχουμε τον υπερδιπλασιασμό των δισεκατομμυριούχων, όπου η συνολική περιουσία τους από 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2008, εκτινάχθηκε στα 7,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, δέκα χρόνια μετά. Αντιστρόφως, έχουμε τρομακτική εκτόξευση της φτώχειας, όπου πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζουν με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα κατά μέσο όρο. Η φτώχεια, δε, αυτή, δεν αποτελεί πλέον «προνόμιο» μόνο του Τρίτου Κόσμου, αλλά αφορά και τις Μητροπόλεις του καπιταλισμού, Η.Π.Α. και Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά, οι γεωπολιτικοί τριγμοί είναι συνεχείς και έντονοι. Προέρχονται από την κρίση της ηγεμονίας των Η.Π.Α., η οποία αποτυπώνεται εναργέστατα από τις πολιτικές Τραμπ, ένα είδος επιλεκτικού οικονομικού προστατευτισμού, με παραχώρηση «πλανητικής συγκυριαρχίας» στους άλλους αναδυόμενους πόλους του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Η εξέλιξη αυτή, προβλέφθηκε από τον μεγάλο Έλληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη, στο βιβλίο του «Από τον 20ο στον 21ο αιώνα: Τομές στην πλανητική εποχή», ως φάση, κατά την οποία το παγκόσμιο σύστημα χάνει την δυνατότητα να εξασφαλίζει την τάξη, ξεσπώντας, έτσι, ένας λυσσαλέος αγώνας ανακατανομής, ως διάδοχης κατάστασης της «ενάρετης φάσης της παγκοσμιοποίησης» στις αρχές του 21ου αιώνα.
Περισσότερο από ποτέ σήμερα, η φάση της παγκοσμιοποίησης αντιστοιχεί στο «Φθινόπωρο» της Αμερικανικής ηγεμονίας, όπως περιγράφηκε έξοχα από τον σπουδαίο Ιταλό φιλόσοφο, Τζιοβάνι Αρίγκι, στο βιβλίο του «Ο παρατεταμένος 20ος αιώνας», σύμφωνα με τον οποίο «το φθινόπωρο» της εκάστοτε παγκόσμιας ηγεμονίας εκφράζει την κρίση και την παρακμή των ηγεμονικών συστημάτων και αποτελεί την έναρξη περιόδου μεγάλης αστάθειας και όξυνσης των ανταγωνισμών.
Σήμερα, διαπιστώνεται ότι έχει «βαθύνει» και διευρυνθεί απόλυτα το ρήγμα στον άλλοτε «μονοπολικό» κόσμο υπό την ηγεσία των Η.Π.Α., καθόσον οι υπόλοιποι «πόλοι» (πλην της Δύσης, που παραμένει σε οικονομική βαθιά ύφεση, και κυρίως της Ευρώπης, που είναι ο μοναδικός «πόλος», όπου ακολουθείται σκληρή μονεταριστική λιτότητα) ανέκαμψαν και ισχυροποιήθηκαν, αποτελώντας σταθερά στοιχεία ενός νέου «πολυπολικού» συστήματος (Κίνα, Ρωσία, Ινδία κ.λπ.).
Οι παραπάνω συνθήκες στην παγκόσμια «σκακιέρα» βρίσκουν, δυστυχώς, την Ελλάδα πλήρως αποδυναμωμένη σε οικονομικό, πολιτικό και πνευματικό επίπεδο. Αυτό έχει ως συνέπεια την μη παρακολούθηση και την μη αξιοποίηση των ρευστών και δραματικών γεωπολιτικών ανακατατάξεων και του ιδιότυπου πλανητικού «χάους», στο οποίο πορεύεται η ανθρωπότητα. Αντί η Χώρα μας να έχει επαρκές πολιτικό προσωπικό και ισχυρή οικονομική ηγεσία, προκειμένου να αξιοποιήσει τα στρατηγικά πλεονεκτήματά της, οδεύει στο περιθώριο, εν μέσω διεθνούς ανυποληψίας.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κύριο Βαγγέλη Αποστόλου συναντήθηκε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτα Δριτσέλη, με αντικείμενο τις εξελίξεις στον αγροτικό κόσμο, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, καθώς και για τα επόμενα βήματα σχετικά με την βελτίωση της ρευστότητας στην αγροτική παραγωγή. Ως προς τα αιτήματα των αγροτών και τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου κατανοώντας την κατάσταση εξακολουθεί να καλεί σε ουσιαστικό διάλογο, για την καλύτερη αντιμετώπιση των θεμάτων που τίθενται από την πλευρά των αγροτών.
Στο πλαίσιο αυτό, η βουλευτής αναφέρθηκε στην ανάγκη μείωσης του κόστους παραγωγής, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα αγροτικά εφόδια. Όπως υπογράμμισε ο Υπουργός, είναι βασικό να προχωρήσουν σε αυτή την κατεύθυνση συντονισμένα οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, δημιουργώντας οικονομία κλίμακας, μέσω συνεταιριστικών σχημάτων βάσης. Το νέο πλαίσιο για τους συνεταιρισμούς μπορεί να συμβάλλει στην καλύτερη οργάνωση των παραγωγών, ώστε να επιτυγχάνονται και καλύτερες τιμές στην προμήθεια εφοδίων, αλλά και σε σχέση με την τιμή του προσφερόμενου αγροτικού προϊόντος, από τους παραγωγούς προς τη δευτερογενή αγορά χονδρικής. Τέλος, η Παναγιώτα Δριτσέλη επισήμανε την ανάγκη επίσπευσης των διαδικασιών ένταξης των αρδευτικών έργων υποδομής του Νομού Τρικάλων στο νέο πλαίσιο του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης, ώστε ώριμα μελετητικά έργα να μπορέσουν να εκτελεστούν άμεσα.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝ, ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ!
Εργαζόμενοι –ες, νέοι και νέες,
Νωπές είναι οι μνήμες των παλιότερων, από την αιματηρή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Διάλυση που ξεκίνησε η Γερμανία και συνέχισαν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του 1990. Πρόσφατα είναι τα γεγονότα της εισβολής, κατοχής και τελικά της διάλυσης του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης. Ενώ ακόμη εξελίσσεται το δράμα της ρημαγμένης, από τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών και των περιφερειακών δυνάμεων, Συρίας και των δεκάδων χιλιάδων νεκρών και σακατεμένων και τα εκατομμύρια των προσφύγων.
Σήμερα βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε εξελίξεις ολοένα και πιο επικίνδυνες για το λαό μας αλλά και όλους τους γειτονικούς λαούς. Η επικινδυνότητα αυτών των εξελίξεων προσδιορίζεται από:
• Την όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας σε όλη την περίμετρο της περιοχής μας, από τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως τη Μέση Ανατολή, την Κύπρο και τη Βόρεια Αφρική. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ανησυχώντας σφόδρα για τις επιτυχίες του ρώσικου ιμπεριαλισμού στη Συρία αλλά και τις προσπάθειές του να ανακτήσει μέρος της χαμένης του επιρροής στη Βαλκανική χερσόνησο, κλιμακώνει την απάντησή του σε όλα τα μέτωπα, «δοκιμάζοντας» την αντοχή και την αποφασιστικότητα της Μόσχας. Βέβαια και στη Δύση δεν λείπουν τα προβλήματα και οι ανταγωνισμοί (τελευταίο επεισόδιο οι εκατέρωθεν απειλές για «εμπορικό πόλεμο» ΗΠΑ- ΕΕ) για το ρόλο και τη θέση του καθένα.
• Το σφίξιμο του ιμπεριαλιστικού κλοιού στην περιοχή, που απειλεί χώρες και λαούς, ολοένα περισσότερο σε ένα τοπίο που οι επαναχαράξεις συνόρων από όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από τη δεκαετία του 1990 ως σήμερα έχουν συσσωρεύσει πολλά προβλήματα. Με δοσμένες τις κατευθύνσεις της διοίκησης Τραμπ, δεν είναι έξω από τα ενδεχόμενα η περίσφιξη αυτή να γνωρίσει και άλλες απότομες και επώδυνες για τους λαούς κλιμακώσεις.
Είναι στο παραπάνω πλαίσιο που εντάσσεται η προσπάθεια επίλυσης της διαμάχης για το όνομα μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας. Εντάσσεται δηλαδή στην προσπάθεια των αμερικανών:
• να «σφραγίσουν» τα Βαλκάνια από τη ρώσικη επιρροή και να εντάξουν παραπέρα τις εξαρτημένες από αυτές αστικές τάξεις των δύο χωρών, στα ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΑ σχέδια, περικύκλωσης του στρατηγικού ανταγωνιστή του, δηλαδή της Ρωσίας. Πιο συγκεκριμένα έτσι α) ανοίγει ο δρόμος για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και προστίθεται ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα περίσφυξης της Ρωσίας,
β) υποβοηθιέται το στρίμωγμα της Σερβίας, ώστε να κοπούν οι σχέσεις της με τη Ρωσία και να οδηγηθεί σε αυτό που τα αμερικανικά επιτελεία ονομάζουν ιστορική επαναπροσέγγιση ΗΠΑ –Σερβίας.
• να στείλουν στέλνουν μηνύματα τόσο προς την Κίνα σε σχέση με τις προσπάθειές οικονομικής της διείσδυσης στην περιοχή όσο και προς τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους/ανταγωνιστές για την αναποτελεσματικότητα της βαλκανικής τους πολιτικής και άρα για το ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο η πρόσφατη δήλωση του αμερικάνου πρέσβη «για κίνδυνο επεισοδίου στο Αιγαίο» αποτελεί αναβάθμιση των πιέσεων των ΗΠΑ στο πολιτικό προσωπικό και στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας. Διότι από τη μια έχουν μέγιστη ανάγκη σε μια φάση που οι σχέσεις τους με την Τουρκία δοκιμάζονται ισχυρά (Αφριν), να την επαναφέρουν στην «αμερικανονατοϊκή τάξη». Ενώ από την άλλη ενοχλούνται ήδη από τις διαφοροποιήσεις και τα μπλοκαρίσματα που συναντά από τμήματα της εδώ αστικής τάξης η επιχείρηση συμβιβασμού Ελλάδας –ΠΓΔΜ στο όνομα του ΝΑΤΟ.
Εργαζόμενοι –ες, νέοι και νέες,
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάνει ένα ακόμη ισχυρό βήμα ευθυγράμμισης με τις αμερικανονατοϊκές επιδιώξεις στην περιοχή. Μετά τις αντιδραστικές, made-in-USA, τριμερείς συμφωνίες με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, τη χούντα της Αιγύπτου, και τελευταία την αμερικανόδουλη μοναρχία της Ιορδανίας. Μετά τις συνεχείς διευκολύνσεις στους αμερικαΝΑΤΟικούς φονιάδες και τις «συζητήσεις» για την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, για τα πυρηνικά στον Άραξο, τη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε πλατφόρμα εξόρμησης των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, την απόφαση για εγκατάσταση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Έχει μπει εδώ και ένα διάστημα στη διατεταγμένη υπηρεσία προώθησης των βαλκανικών σχεδιασμών των ΗΠΑ. Αυτή την κατεύθυνση φαίνεται να στηρίζει και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, θέλοντας να αναβαθμίσει το «κύρος» της στα ξένα κέντρα μέσω της υπεράσπισης του ρεαλισμού της υποτέλειας.
Από την άλλη η ΝΔ, και ενώ παραμένει το βασικό στήριγμα της εξάρτησης σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, όπως έδειξε και η συνάντηση Μητσοτάκη –Παιατ, ρυμουλκείται σε εθνικιστικές θέσεις, εκφράζοντας πιθανά τμήματα της άρχουσας τάξης που, προσμένοντας καλύτερες συγκυρίες δεν θα ήθελαν, στις σημερινές συνθήκες υποβιβασμού της θέσης της, την αναζήτηση ενός συμβιβασμού. Υπηρετεί και αναβαθμίζει έτσι την πολιτική φασισιστικοποίησης , φέρνοντας ακόμα πιο πολύ στο προσκήνιο τον εσμό των ακροδεξιών-εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων στις οποίες έχει στρώσει το έδαφος εδώ και χρόνια η πολιτική του συστήματος. Αυτή την πολιτική εξάλλου υπηρετεί και η κυβερνητική σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό εθνικιστικό ΑΝΕΛ, όπως και η επιχείρηση «αναμόρφωσης» της ναζιστικής Χ.Α. που πριμοδοτείται ξανά από τη σημερινή κατάσταση. Και σε αυτή την κατεύθυνση συμπράττουν ανάλογα με τις δυνάμεις τους η εκκλησία, η Ένωση Κεντρώων και διάφοροι παράγοντες «αριστερά» και δεξιά.
Η απάντηση στις ευθυγραμμισμένες και υποτελείς με τον ιμπεριαλισμό ηγεσίες και αστικές τάξεις, δεν μπορεί να είναι η στήριξη στις -επίσης υποτελείς στον ιμπεριαλισμό- εθνικιστικές, αλυτρωτικές δυνάμεις που επωάζουν τον φασισμό. Έτσι και η απάντηση στους εθνικισμούς και στις έχθρες μεταξύ των λαών, δεν περνάει μέσα από τις διατεταγμένες (ανά)προσαρμογές των αστικών τάξεων, δεν μπορεί να αφεθεί σε αυτές που είναι υποτελείς και εξαρτημένες και φύσει αντιδραστικές αλλά και τυχοδιωκτικές.
Με το λαό στο περιθώριο κανένα όνομα δεν μπορεί να μπει αποφασιστικά φρένο στους εχθρούς των λαών, χωρίς την επαγρύπνηση και δράση των ίδιων των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική ανάμειξη και το «διαίρει και βασίλευε». Πολύ περισσότερο όταν δεν αναγνωρίζεται η ιστορική πραγματικότητα του διαμοιρασμού του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας σε τρεις χώρες. Διότι κάτι τέτοιο εμπεριέχει αλυτρωτικές βλέψεις, άσχετα αν αυτές ομολογούνται ή όχι.
Η απάντηση στον εθνικισμό, το σοβινισμό, τους αλυτρωτισμούς και το φασισμό περνάει μέσα από¨
• Την κοινή αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών, που πρέπει να «ανακαλύψουν» τους μεγάλους εχθρούς τους και να υψώσουν το κεφάλι απέναντι τους.
• Την αντιπολεμική πάλη, τη θέση για καμιά επαναχάραξη συνόρων, για φιλία, αλληλεγγύη και ειρήνη των λαών.
Αυτές οι θέσεις και κατευθύνσεις είναι τα βασικά πολιτικά όπλα με τα οποία πρέπει να εξοπλιστούν οι λαοί και η πάλη στη χώρα μας. Για να αποκρουστούν οι μεγάλοι κίνδυνοι που μας περιζώνουν αλλά και για να αντιμετωπιστεί η αντιδραστική πορεία των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα που αποτελεί έκφραση και συνέπεια της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας , της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της αστικής τάξης και των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει.
ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ- ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ! ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΧΑΡΑΞΗ ΣΥΝΟΡΩΝ!
ΕΙΡΗΝΗ, ΦΙΛΙΑ, ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΛΑΩΝ, ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ!
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου, ώρα 6.00 μ.μ. στη Συγκέντρωση, Πλ. Ρηγίλλης, Αθήνα
- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
- ΌΧΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
- ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ – ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ και η ΕΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
- ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ
Καταγγέλλουμε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια της 21ης Γενάρη στη Θεσσαλονίκη και της 4ης Φλεβάρη στην Αθήνα.
Οι ακροδεξιοί διοργανωτές, η ρητορική μίσους, τα εθνικιστικά συνθήματα, οι αναφορές στη «σωτηρία» από «τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας», η εμφάνιση της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας Χρυσής Αυγής ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του συλλαλητηρίου της 21ης Γενάρη. Αυτά άνοιξαν τον δρόμο για την επέλαση των δολοφονικών ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής και άλλων φασιστοειδών στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα την άγρια επίθεση στον Κοινωνικό Χώρο «Σχολείο», τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia και τις ανοιχτές απειλές σε αγωνιστές.
Καμία σχέση δεν έχει η καλλιέργεια του εθνικισμού με οποιαδήποτε αγωνιστική ή αντιιμπεριαλιστική «διάθεση». Αυτά τα συλλαλητήρια είναι εχθρικά προς το λαϊκό εργατικό κίνημα και την αριστερά. Προσπαθούν να στρέψουν την οργή της εργατικής τάξης και του λαού από τη φτώχεια και τα μνημόνια προς τον εθνικισμό, την δεξιά και την ακροδεξιά. Όποιος συμμετέχει σε αυτά ή τα στηρίζει δίνει έδαφος στην καλλιέργεια του εθνικισμού, του σκοταδισμού και του φασισμού.
Τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού στη χώρα μας είναι αντίθετα τόσο με τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης όσο και με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή, που υπηρετεί πλήρως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Εδώ βρίσκεται η ουσία: παρά την υπερπροβολή της ονοματολογίας, το ζήτημα του «Μακεδονικού» αφορά την προσπάθεια να λυθούν οι «εκκρεμότητες» για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, γιατί αυτό απαιτεί και ο σχεδιασμός των ΗΠΑ και ο ανταγωνισμός οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής των ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ- Ρωσία-ΕΕ) και των γειτονικών κρατών (Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία).
Σήμερα τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης –που υπηρετούν η κυβέρνηση και αντιπολίτευση- εναρμονίζονται πλήρως με αυτά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, ενώ στηρίζονται από αυτούς για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα των εργαζόμενων και της νεολαίας με την μνημονιακή πολιτική. Οι δυνάμεις που σήμερα σηκώνουν τον εθνικιστικό κουρνιαχτό και προσπαθούν να εμφανιστούν ως «πατριωτικές» είναι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, που θυσιάζουν κάθε λαϊκό συμφέρον στο βωμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που ψηφίζουν την επιτροπεία της χώρας ως το 2060. Τέτοιους «πατριωτισμούς» οι λαοί τους έχουν πληρώσει με πολέμους και καταστροφές.
Ο μόνος δρόμος που μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων είναι η πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος για την ενότητα της εργατικής τάξης και των λαών της περιοχής ενάντια στις αστικές τάξεις, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ όλων των χωρών της περιοχής ή μη ένταξή τους, ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων των εθνοτήτων, των λαών και των μειονοτήτων της ιστορικά πολυεθνικής περιοχής της Μακεδονίας ενάντια στους επικίνδυνους εθνικισμούς που καλλιεργούν οι αστικές τάξεις, με σεβασμό στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει ο ίδιος το πώς θα ονομάζεται η χώρα του, και όχι να αποφασίζουν γι’ αυτόν οι «νονοί» των Βαλκανίων, τοπικοί και διεθνείς.
Άμεσο καθήκον μας είναι η οικοδόμηση εργατικού – λαϊκού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, τον φασισμό και τον πόλεμο, ο αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση και την Τρόικα, ενάντια στην φασιστική απειλή και τον ρατσισμό.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλους τους αγωνιστές και αγωνίστριες, όλες τις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, να παλέψουν από κοινού και ενωτικά στην παραπάνω κατεύθυνση, ώστε κανένας και καμία να μην πάει στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, ώστε τα σωματεία, οι σύλλογοι και οι κινήσεις να υψώσουν τείχος απέναντι στον εθνικισμό και τον φασισμό, ώστε να δυναμώσει ο αντιιμπεριαλιστικός και ο αντικυβερνητικός αγώνας.
- ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΑΤΟΪΚΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ
- ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
