Όλη η πολιτική δραστηριότητα στα Τρίκαλα

  Το είδαμε κι αυτο. Τον Πρωθυπουργό της χώρας και Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη ΤΣΊΠΡΑ ,να υπερασπίζεται σήμερα στη Δυτική Αττική, το ΔΙΚΑΊΩΜΑ των ΕΛΛΉΝΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ στην ΑΣΦΆΛΕΙΑ .
Είναι ο ίδιος και το κόμμα του ,που σαν αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωτύτερα σαν επικεφαλής του Συνασπισμού, ΕΝΘΆΡΡΥΝΕ- αν δεν  ΣΥΜΜΕΤΕΊΧΕ –   πράξεις βίας κατά προσώπων και περιουσιών πολιτών.
Είναι τα ΔΙΚΆ  τους ΠΑΙΔΙΆ,που στο παρελθόν έκαναν την Αθήνα και τις άλλες μεγαλουπόλεις ,πεδίο εντόνων  συγκρούσεων με τους Έλληνες αστυνομικούς και δημιουργούσαν εικόνες αναρχίας και ανομίας.
Είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  που ανέχεται τις βιαιότητες των “μπαχαλακηδων “, που κάθε τρεις και λίγο,δημιουργούν εικόνες χάους στο Κέντρο της Αθήνας.
Είναι οι ίδιοι οι κυβερνώντες που δίνουν τις εντολές ανοχής έναντι των     πράξεων βίας οργανωμένων μειοψηφιών εντός και εκτός του Πανεπιστημιακού χώρου….
ΛΊΓΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΉ,  ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΏΜΗ, εκ μέρους του Έλληνα Πρωθυπουργού,  θα ήταν ΠΟΛΛΉ πιο πιστευτη,  από τους Πολίτες .

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Την Τρίτη 6 Μάρτη πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Ομοσπονδίας των ΕΒΕ, μετά από κάλεσμα της Διοίκησης, σύσκεψη με σκοπό να συζητηθεί το φλέγον ζήτημα των πλειστηριασμών και  κατασχέσεων και να παρθούν αποφάσεις για κινητοποιήσεις των ΕΒΕ.

Στη σύσκεψη, όπου καλέστηκαν και συμμετείχαν συνάδελφοι συνδικαλιστές από όλα τα Α’θμια σωματεία, φάνηκαν για μια φορά ακόμη η στάση και οι προθέσεις της πλειοψηφίας της ΟΕΒΕ Τρικάλων να καθησυχάσει τη δικαιολογημένη αγωνία των συναδέλφων και να εκτονώσει την αγανάκτησή τους για την ασκούμενη πολιτική με θεσμικές συναντήσεις «υψηλού επιπέδου» και εμπλοκή στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των νομικών και «γραφειοκραικών» λύσεων.Προσπάθεια καθησυχασμού ότι θα βρεθούν τέτοιου είδους λύσεις-γεγονός που δεν προκύπτει από το υπάρχον θεσμικό-νομικό πλαίσιο και από τις αλλαγές που σχεδιάζει σ’ αυτό η κυβέρνηση- και ταυτόχρονα αποπροσανατολισμού απ’ τον πραγματικό υπεύθυνο για τα προβλήματα των ΕΒΕ σήμερα.

Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της Αγωνιστής Συνεργασίας κατέδειξαν στη σύσκεψη την πηγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες σήμερα, που δεν είναι άλλη απ’ τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολιτικές που υπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων , των μονοπωλιακών ομίλων, των Τραπεζών. Ταυτόχρονα,οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΕΒΕ έφεραν στη σύσκεψη ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων διεκδίκησης συνδυασμένο με συγκεκριμένο πρόγραμμα αγωνιστικής δράσης. Το πλαίσιο διεκδίκησης και αιτημάτων, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα απ’ τους αγώνες και τις αγωνίες των συναδέλφων, προτάθηκε προς  συζήτηση στη σύσκεψη ,όμως  η πλειοψηφία της ΟΕΒΕ αρνήθηκε με διάφορα προσχήματα να πραγματοποιηθεί αυτή η συζήτηση .

Παρόλα αυτά  έγινε δεκτό με θετικά σχόλια απ’ τους συμμετέχοντες συναδέλφους.

 

Η πλειοψηφία της ΟΕΒΕ συντάχθηκε πλήρως με τη συμβιβασμένη  γραμμή της ΓΣΕΒΕΕ (άλλωστε ο κ. Αγγελάκης είναι και αντιπρόεδρός της) και προσπάθησε να στρέψει  όλη τη συζήτηση στην αναζήτηση λύσεων μέσω του κοινωνικού διαλόγου με τους θεσμούς.Η εμπειρία από τέτοιους κοινωνικούς διαλόγους είναι δυσάρεστη , αφού πάντα η συζήτηση και ο διάλογος είναι στο τι θα χάσουμε

Σ΄αυτή τη λογική ήταν η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕΒΕ , όταν στις αρχές Φλεβάρη σε συνεδρίαση του ΔΣ της ΓΣΕΒΕΕ, η πλειοψηφία αρνήθηκε επίμονα την πρόταση των εκπροσώπων που συσπειρώνονται στην  ΠΑΣΕΒΕ να προχωρήσουν οι αυτοαπασχολούμενοι σε δυναμικές κινητοποιήσεις στις 21 Φλεβάρη, μέρα που οι πλειστηριασμοί και επίσημα άρχιζαν να γίνονται ηλεκτρονικά. Μάλιστα η άρνησή τους συνοδεύτηκε και με αιχμές κατά των «αναχρονιστικών» μορφών αγώνα, όπως χαρακτήρισαν την απεργία και τις άλλες κατακτημένες απ’ το κίνημα μορφές παρέμβασης, ανάδειξης των προβλημάτων και διεκδίκησης.

Την ίδια ακριβώς στάση, όπως ήταν αναμενόμενο, κράτησε και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας ΕΒΕ Τρικάλων και στη χτεσινή σύσκεψη. Η στάση τους είναι όχι στο δρόμο των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας αλλά στο δρόμο της συναίνεσης και της υποταγής στις κυρίαρχες πολιτικές που μας οδήγησαν ως εδώ, στην αναδουλειά, στο λουκέτο, στα χρέη.

. Οι εκπρόσωποι της  Αγωνιστής Συνεργασίας σημείωσαν ότι από 21 Φλεβάρη άρχισαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και από 1 Μάη θα ξεκινήσει το κυνηγητό, επίσης ηλεκτρονικά, απ’ την Εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και το ΚΕΑΟ, για οφειλές πάνω από 500 ευρώ.

Ανέδειξαν επίσης με τις παρεμβάσεις τους το δρόμο της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας σε συμμαχία και κοινό αγώνα με τους εργαζόμενους και τη φτωχή αγροτιά, γιατί κοινός είναι ο αντίπαλος και υπαίτιος για τα προβλήματά μας.

 

Ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ:

73 οφειλέτες χρωστούν στο Δημόσιο 32 δις ευρώ.

3.170.620 φορολογούμενοι χρωστούν έως 2000 ευρώ και από αυτούς το 54% έως 500 ευρώ.

Επίσης τόνισαν ότι:

Κανείς δε σώζεται μόνος του, χρειάζεται συσπείρωση, αγώνας και αλληλεγγύη μέσα απ’ τα σωματεία και συμμαχία των ΕΒΕ με την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά, απαίτησαν να παρθούν μέτρα για άμεσες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αφού το ζήτημα των πλειστηριασμών καίει. Η πρόταση που δεν συζητήθηκε, αν και βρήκε την αποδοχή των συναδέλφων, μένει στο τραπέζι και είναι ευθύνη δική μας πλέον να την παλέψουμε, να συσπειρώσουμε και να κινητοποιήσουμε όσο περισσότερα Α’θμια σωματεία γίνεται στην κατεύθυνση αυτή.

Καλούμε τους συναδέλφους να κάνουν πράξη το σύνθημα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», προσπερνώντας την αδράνεια που σκόπιμα καλλιεργούν οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΟΕΒΕ.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

 

• Καμιά κατάσχεση, κανένας πλειστηριασμός στην πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη, τα εργαλεία και τα μέσα εργασίας από δάνεια που βρίσκονται στο κόκκινο. Κατάργηση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών για χρέη στον ΟΑΕΕ.
• Διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων για τα χρέη προς τις τράπεζες. Κούρεμα του κεφαλαίου κατά 30% για τους εν ενεργεία αυτοαπασχολούμενους και κατά 50% για όσους έκλεισαν την επιχείρησή τους.
• Επαναφορά του αφορολόγητου για τους αυτοαπασχολούμενους. Ατομικό αφορολόγητο όριο στις 12.000 ευρώ προσαυξημένο κατά 5.000 για κάθε παιδί. Φορολογία στο πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων. Αύξηση της φορολογίας προοδευτικά στο 45% για το μεγάλο κεφάλαιο.
• Ακατάσχετος τραπεζικός λογαριασμός που να καλύπτει τις απαραίτητες λειτουργίες κάθε μικροεπιχείρησης.
• Αποσύνδεση των ασφαλιστικών οφειλών από την πρόσβαση σε παροχές υγείας- πρόνοιας περίθαλψης. Δωρεάν πρόσβαση για όλους τους αυτοαπασχολούμενους και τις οικογένειές τους σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Επίδομα τοκετού και επίδομα μητρότητας (6μηνο). Αντίστοιχη μέριμνα για τους παιδικούς σταθμούς σε κάθε δήμο.
• Αναπλήρωση των απωλειών στις συντάξεις και κατάργηση των νέων αυξήσεων στις εισφορές.

 Όρια συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Σύνταξη με βάση τις καταβεβλημένες εισφορές, για όσους αυτοαπασχολούμενους έχουν συμπληρώσει συντάξιμη ηλικία, και δεν μπορούν να ρυθμίσουν τμήμα ή το σύνολο των οφειλών τους. Οριστική διαγραφή όσων οφειλών απομείνουν.

• Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας. Κατάργηση των νόμων που απελευθερώνουν τα ωράρια λειτουργίας.
• Τη δυνατότητα ένταξης όλων των αυτοαπασχολούμενων χωρίς προϋποθέσεις και αποκλεισμούς στη ρύθμιση των 120 δόσεων για χρέη.
• Τη δυνατότητα ένταξης όλων των συναδέλφων που αναγκάστηκαν να κλείσουν με χρέη τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να χρειάζεται επανέναρξη.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Ε.Β.Ε. Ν.ΤΡΙΚΑΛΩΝ

(Στηρίζει τη συσπείρωση στην ΠΑΣΕΒΕ)

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Στην Ελλάδα η 8η Μάρτη τιμάται πρώτη φορά από το ΚΚΕ το 1924. Η παράδοση γυναικείων αγώνων και κινητοποιήσεων είναι ιδιαίτερα σημαντική, όσο κι αν παραμένει ανεπαρκώς γνωστή. Μάλιστα, εξαιτίας μια σειράς ιδιαιτεροτήτων που σχετίζονται με ιστορικά στοιχεία, την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος, τον ιδιαίτερο ρόλο της Αριστεράς κ.λπ., οι αγώνες αυτοί είχαν έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και σχετίστηκαν περισσότερο απ’ ό,τι σε άλλες χώρες με το εργατικό κίνημα. Περίοδος-σταθμός υπήρξε ο Μεσοπόλεμος, που σημαδεύτηκε από γυναικείους-εργατικούς αγώνες με σημαντικές νίκες, οι οποίες αργότερα ανασχέθηκαν από το καθεστώς Μεταξά.

Κομβικά βήματα για τη θέση της γυναίκας και τη γυναικεία χειραφέτηση έγιναν στη διάρκεια της Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου. Η πρώτη φορά που οι γυναίκες συμμετείχαν σε εθνικές εκλογές ήταν για το Εθνικό Συμβούλιο της ΠΕΕΑ (Κυβέρνηση του Βουνού), το 1944, όπου μάλιστα εκλέγονται 5 βουλεύτριες. Το δε άρθρο 5 του ιστορικού Ψηφίσματος των Κορυσχάδων κατοχύρωνε, πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, «ισότητα πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών». Ο ρόλος των γυναικών στην αντίσταση και τον εμφύλιο δεν εξαντλούνταν σε «βοηθητικά καθήκοντα», αλλά συχνά τις έβρισκε να πολεμούν με το όπλο στο χέρι.

Η ήττα των δυνάμεων του ΕΑΜ και του ΔΣΕ επέφερε σημαντική αναστροφή των κατακτήσεων υπέρ των γυναικών, ενώ οι αγωνίστριες που συμμετείχαν διασύρθηκαν με κάθε τρόπο. Δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, ενώ στιγματίστηκαν ισόβια (δημόσιοι διασυρμοί, κουρέματα μαλλιών, εξευτελισμοί). Οι επιθέσεις αυτές δεν αποτελούσαν απλώς αντίποινα, στόχευαν συγκεκριμένα στην ανάσχεση των προοδευτικών κατακτήσεων που είχε επιφέρει το κομμουνιστικό κίνημα, με αποτέλεσμα να γίνουν σημαντικές οπισθοχωρήσεις σε κοινωνικό επίπεδο σε ό,τι αφορά το ρόλο της γυναίκας.

Το επόμενο κύμα φεμινισμού αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κατά τη Μεταπολίτευση, απηχώντας την επίδραση των ριζοσπαστικών κινημάτων του τέλους του 1960 σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στη βάση των δυνατοτήτων εκδημοκρατισμού μετά την πτώση της δικτατορίας. Οι αγώνες αυτοί είχαν επομένως μια πιο φιλελεύθερη οπτική. Οδήγησαν στην κατοχύρωση σειράς σημαντικών αστικών δικαιωμάτων (πολιτικός γάμος, δικαίωμα στο διαζύγιο, διατήρηση επωνύμου, έκτρωση, ισότητα στην εργασία, ποινικοποίηση του βιασμού), ενώ ταυτόχρονα σημαδεύτηκαν από μαζικές κινητοποιήσεις και την ανάπτυξη πιο ριζοσπαστικών, αν και μάλλον μειοψηφικών, ρευμάτων στο εσωτερικό τους. Κατά τη δεκαετία του 1980 λειτούργησαν πολλές αυτόνομες φεμινιστικές συλλογικότητες και γυναικείες ομάδες σε συνδικάτα, κόμματα κ.λπ., ενώ εκδίδονταν πολλά σχετικά περιοδικά. Ωστόσο, την περίοδο αυτή άνθησε, και εξαιτίας της επικράτησης του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σκηνικό, μια πιο θεσμική εκδοχή του φεμινισμού, η οποία συνέβαλε σε μια σχετική υποτίμηση ή και απαξίωση του θέματος από μεγάλο μέρος της Αριστεράς.

Σήμερα η θέση της γυναίκας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων παραμένει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Με χαμηλότερες αμοιβές, περιορισμένη πρόσβαση στην εργασία, τη μόρφωση, την επιστήμη. Με άνισο καταμερισμό στις δουλειές του σπιτιού, στη φροντίδα των νεαρότερων και των γηραιότερων μελών και συνέπειες τόσο στην προσωπική, όσο και στην κοινωνική ζωή τους. Με προκαταλήψεις και διακρίσεις.

Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, στην Ελλάδα των μνημονίων, της φυλακής του κεφαλαίου, της Ε.Ε., και του Δ.Ν.Τ. οι γυναίκες είναι αυτές που πληρώνουν πιο βαρύ το τίμημα της αστικής απάντησης στην κρίση. Με μεγαλύτερο μερίδιο από ότι οι άνδρες, στις απολύσεις, την ανεργία, την επισφάλεια, τη μερική απασχόληση τις περικοπές μισθών, την εργοδοτική τρομοκρατία και τις συχνότερα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας. Με αφαίρεση κατακτήσεων, για τα όρια συνταξιοδότησης, δήθεν στο όνομα της ισότητας. Είναι αυτές που βιώνουν βαρύτερα τη συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών για την κοινωνική πρόνοια, την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κοινωνικών επιδομάτων. Που πλήττονται οδυνηρά από τις επιπτώσεις στον πολύπλοκο ρόλο τους ως γυναίκες, εργαζόμενες, μητέρες, νοικοκυρές. Είναι αυτές που τσακίζονται περισσότερο από την επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς. Είναι αυτές που τραυματίζονται περισσότερο από την αναβίωση σκοταδιστικών, θρησκοληπτικών, συντηρητικών αντιλήψεων.

Οι ρίζες του προβλήματος της γυναικείας ανισοτιμίας, που βρίσκονται στα εκμεταλλευτικά συστήματα, είναι αυτές που έχουν επιβάλλει τη διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση της γυναίκας της εργατικής τάξης στο σύγχρονο βάρβαρο καπιταλισμό. Προβάλλει η ταξική ουσία της φυλετικής ανισοτιμίας και η επιτακτική αναγκαιότητα οργάνωσης ενός κομμουνιστικού κινήματος για την επανάσταση, που θα ανοίξει το δρόμο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και όλων των διακρίσεων, για τα ίσα δικαιώματα των εργατριών και όλων των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα και για την κομμουνιστική απελευθέρωση. Μαζί προβάλλει η αναγκαιότητα της πάλης για τα δικαιώματα των γυναικών στο σημερινό κόσμο, για δουλειά, ίση αμοιβή, προστασία της μητρότητας, μέτρα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας, σεβασμό και ίση μεταχείριση.

Οι γυναίκες μπορούν να μη το βάλουν κάτω, να αντισταθούν στο κατεστημένο που θέλει να γυρίσει στο μεσαίωνα τα δικαιώματα όλων μας. Μαζί με τους άνδρες να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών. Για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου, κυβερνήσεων, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.

• Αγωνιζόμαστε εναντίον της πατριαρχίας, διεκδικούμε ισότητα δικαιωμάτων, υποστηρίζουμε τα γυναικεία δικαιώματα κάθε μορφής, αντιστεκόμαστε στις διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου.
• Αγωνιζόμαστε για την ίση αμοιβή για ίση εργασία, για να κλείσει το μισθολογικό χάσμα γυναικών και ανδρών.
• Αγωνιζόμαστε για δουλειά για όλες και όλους, με σταθερή απασχόληση και ασφάλιση.
• Αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα  των γυναικών ΑμεΑ, ή με παιδιά  ΑμεΑ, που βιώνουν μεγαλύτερες διακρίσεις όχι μόνο σε σχέση με τις γυναίκες χωρίς αναπηρία, αλλά και σε σχέση με τους άντρες με αναπηρία.
• Υποστηρίζουμε τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες πολλών δημοσίων οργανισμών για τις άμεσες προσλήψεις, χωρίς εργολάβους, με σύμβαση εργασίας και ανεξαρτήτως εθνικότητας.
• Διαμαρτυρόμαστε για τη μάστιγα απολύσεων εγκύων γυναικών, διεκδικούμε επίδομα κύησης-μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες, και αυτές με μπλοκάκια που αποκλείονται από το επίδομα αυτό και, ακόμα χειρότερα, απολύονται όταν μείνουν έγκυες ή δεν επαναπροσλαμβάνονται μετά την λήξη της άδειας.
• Καταγγέλλουμε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που δεν προστατεύει πλέον τις έγκυες όταν γίνονται ομαδικές απολύσεις.
• Στηρίζουμε τα αιτήματα των φυλακισμένων μωρομάνων.
• Αγωνιζόμαστε για την ισότητα ντόπιων και μεταναστριών γυναικών, για τακτικές διαδικασίες νομιμοποίησης και απόδοση ιθαγένειας.
• Απαιτούμε έναν κόσμο με κοινωνική δικαιοσύνη σε Βορρά και Νότο, σε Ανατολή και Δύση.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

ΟΣΟ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΝΤΑΙ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΑΝΤΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΠΟΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Τιμάμε την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας
Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα

Στις 8 Μαρτίου του 1857 οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Ν Υόρκη αγωνίστηκαν για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Τα αιτήματα τους τότε για ανθρώπινες συνθήκες και μείωση των ωρών εργασίας δεν απέχουν από τα αιτήματα των γυναικών του σήμερα. Η απεργία στις 8 Μαρτίου του 1857 ήταν από τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος, έβαζε στη γραμμή ζητήματα εκμετάλλευσης, διακρίσεων και ανισοτιμίας.

Η ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας έχει ταξικό χαρακτήρα

Σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους , με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας.
Η εργασιακή εκμετάλλευση, η εργοδοτική τρομοκρατία και οι απολύσεις γυναικών, είναι ξεκάθαρα σημάδια του σάπιου συστήματος, βασιζόμενου στην εκμετάλλευση, σε μια εποχή που τα δικαιώματα που αποκτήθηκαν στο παρελθόν μέσα από δεκαετίες ταξικών αγώνων, καταργούνται με γοργούς ρυθμούς.
Οι γυναίκες στο βωμό των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου είναι οι πρώτες υποψήφιες για να απολυθούν, πληρώνονται λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες, αναγκάζονται να κάνουν βαριές δουλειές χωρίς πληρωμή. Συναδέλφισσες απολύονται γιατί έκλεισαν το 25ο έτος της ηλικίας τους και έχουν παραπάνω μισθολογικές απολαβές, απολύουν όσες έχουν προϋπηρεσία και κάποια εναπομείναντα δικαιώματα, όσες αρνούνται να υπογράψουν ατομική σύμβαση που τις δένει χειροπόδαρα.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις άθλιές εργασιακές σχέσεις, με το γεγονός ότι οι εργοδότες επιβάλουν όποιους όρους θέλουν για να εξυπηρετούν την κερδοφορίας τους με μισθούς πείνας πατώντας στο αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει εξασφαλίσει για αυτούς η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Να μην υποταχθούμε στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης
Το αγωνιστικό μήνυμα της 8ης Μάρτη δείχνει το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο για μας και τις οικογένειές μας

Δεν είναι μονόδρομος αυτή η κατάσταση που βιώνουμε, δεν πρέπει να συμφιλιωθούμε με τη βαρβαρότητα που έχουν επιβάλει ΕΕ, κυβερνήσεις, μονοπώλια.
Να μην προσαρμόσουμε τις ανάγκες μας στα ελάχιστα, να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για ψίχουλα, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς , χωρίς δωρεάν προληπτικές εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς για μας και τα παιδιά μας.
Μέσα από το οργανωμένο αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας και διεκδικούμε συλλογικά κάθε αίτημα για να καλυτερεύσει το μέλλον μας, ως την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ενώνουμε τις φωνές μας με τις γυναίκες- θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Δείχνουμε την αλληλεγγύης μας στους πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας και παλεύουμε κατά της εμπλοκής, συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στους σχεδιασμούς του, για να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Παλεύουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τον πόλεμο, την προσφυγιά.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Δήλωση Παναγιώτας Δριτσέλη για την Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας.

 

“Θεσμική θωράκιση και κοινωνική εμβάθυνση της ισότητας”.

 

Η 8η Μαρτίου αποτελεί αποτελεί ημερομηνία ορόσημο στον διαρκή αγώνα των γυναικών για ισότητα. Με αφορμή την μεγάλη εργατική κινητοποίηση των γυναικών της Νέας Υόρκης το 1857, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, η ημερομηνία αυτή έγινε σημείο αναφοράς για το παγκόσμιο φεμινιστικό κίνημα. Τα αιτήματα που αναδείχθηκαν από τις πρώτες αυτές κινητοποιήσεις παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα. Η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, η καταπολέμηση της εκμετάλλευσης, η ισότητα στην πρόσβαση στην εργασία, είναι μερικά από τα διαχρονικά αιτήματα των έμφυλων κινημάτων, τα οποία παραμένουν ενεργά μέχρι και σήμερα.

Στην Ελλάδα, η προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών αποτελεί διαρκές ζητούμενο. Παρά τον πάγια διακηρυγμένο στόχο της Πολιτείας για εδραίωση της ισότητας, η επίτευξη του στόχου στην καθημερινότητα της ζωής δεν είναι δεδομένη. Η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων ετών επηρέασε το επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων όλων των πολιτών. Για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων, η Ελλάδα προχωρά στο πλαίσιο αυτό, σε νέες νομοθετικές και θεσμικές παρεμβάσεις. Ξεκινάει αυτή την εβδομάδα η νομοτεχνική ενσωμάτωση στην ελληνική έννομη τάξη της Σύμβασης τουΣυμβουλίου της Ευρώπης για τη πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας. Την ίδια στιγμή έχει αναρτηθεί σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών για την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Με τις νομοθετικές αυτές παρεμβάσεις θωρακίζεται ακόμη περισσότερο το νομικό κεκτημένο στα θέματα της ισότητας. Εντούτοις, η μεταφορά του πλαισίου αυτού στο κοινωνικό πεδίο απαιτεί διαρκή αγώνα και συντονισμένη προσπάθεια με τα κινήματα, τις συλλογικότητες και όλους τους πολίτες και αυτός θα πρέπει να είναι και ο διαρκής στόχος.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Να πέσει ο φράχτης του Έβρου, να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

 

«Παράπλευρο» αποτέλεσμα της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και της αντιδραστικής κλιμάκωσης του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού αποτελεί το σοβαρό επεισόδιο με την σύλληψη των δύο ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο. Όταν ο ίδιος ο υπουργός άμυνας δηλώνει ότι «οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί έκαναν περιπολία σε περιοχή όπου έχουμε παράνομη είσοδο προσφύγων και μεταναστών και δράση διακινητών, ακολουθώντας συγκεκριμένα στίγματα, τα οποία κατ’ αυτούς θα οδηγούσαν σε διακινητές και παράνομους μετανάστες που έμπαιναν στη χώρα από εκείνο το σημείο, με αποτέλεσμα να περάσουν στο τουρκικό έδαφος για λίγα μέτρα και εκεί» καταλαβαίνουμε το βάρος της τεράστιας πολιτικής ευθύνης που έχει το υπουργείο άμυνας και η κυβέρνηση συνολικά.

Η κλιμάκωση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων για τον οικονομικό,  γεωπολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο στην Α Μεσόγειο γεννά ήδη κλιμακούμενα στρατιωτικά επεισόδια, που δεν απέχουν πολύ να πάρουν θερμό χαρακτήρα είτε από επιλογή, είτε από πρόθεση εθνικιστικών κύκλων και από τις δύο πλευρές των συνόρων, ακόμα και από ατύχημα.

Η ελληνική κυβέρνηση οικοδομώντας τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ με την μπαγκέτα των ΗΠΑ οξύνει την κατάσταση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η  διακλαδική άσκηση Ηνίοχος, που ξεκινά αυτές τις ημέρες με συμμετοχή εκτός της χώρας μας και των ΗΠΑ, Ισραήλ, Ιταλίας, Αιγύπτου, Βρετανίας και Κύπρου. Πρόκειται δηλαδή για την έκφραση της συμμαχίας που θέλει να φτιάξει η ελληνική αστική τάξη στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά η Τουρκία κλιμακώνει τον πόλεμο στην Συρία με την επέμβαση ενάντια στους Κούρδους του YPG στο Αφρίν, φέρνοντας το μπαρούτι δίπλα μας!!

 

Συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, με το κλίμα εθνικισμού, ρεβανσισμού και πατριδοκαπηλίας που προωθούν οι αστικοί κύκλοι. Ο ανταγωνισμός αυτός είναι αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Οι λαοί δεν θα οδηγηθούν στη σφαγή για το αν την ΑΟΖ θα την εκμεταλλευτεί η NOBBLE ή η ROSNEFT,  Έλληνες ή Τούρκοι καπιταλιστές. Επιτακτική είναι η ανάγκη ενός ενωτικού αντιιμπεριαλιστικού και αντιπολεμικού κινήματος για την αποτροπή των σχεδίων του ιμπεριαλισμού και των αστικών τάξεων.

ΑΝΤΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και εμείς

 

*του Μικέλη Σωτ. Χατζηγάκη (Αναδημοσίευση απο την ΕΣΤΙΑ)

 

Ο καταλύτης των εξελίξεων όσον αφορά το Αιγαίο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, θα είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει η Ουάσιγκτον προς την Τουρκία. Το τελευταίο διάστημα υπάρχει έντονος προβληματισμός στην Αμερικανική πρωτεύουσα για το πως οι ΗΠΑ θα χειριστούν τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Τον Φεβρουάριο το Ινστιτούτο Μπρούκινς  δημοσίευσε εκτενή αναφορά («The West’s Turkey Conundrum») για τις Αμερικανικό-Τουρκικές σχέσεις η οποία κάνει λόγο για τα βαθιά προβλήματα ανάμεσα στα δύο κράτη: από την μεγάλη πληγή στην Συρία μέχρι την πιθανή (;) αγορά Ρωσικών μαχητικών από τον Ερντογάν.

 

Ο Στήβεν Κούκ από το έγκυρο Foreign Policy θεωρεί πως ΗΠΑ και Τουρκία κατευθύνονται προς την σύγκρουση από την πρώτη ημέρα της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης («The American Alliance with Turkey was built on a myth», Foreign Policy). Ο έμπειρος αναλυτής πιστεύει πως αυτό συμβαίνει πρωτίστως, αλλά όχι αποκλειστικά, γιατί μετά το 1991 οι ΗΠΑ και η Τουρκία «δεν μοιράζονται ούτε κοινές αξίες ούτε κοινά συμφέροντα».

 

Επίσης, όπως γράφει η αναφορά του Μπρούκινς, μια σχολή σκέψης της Αμερικανικής διπλωματίας εισηγείται την σκλήρυνση της στάσης της Ουάσιγκτον έναντι της Άγκυρας – ακόμα και την εγκατάλειψη της ως βασικού συμμάχου. Αν και αυτή η άποψη δεν είναι η επικρατούσα δείχνει, όμως, τον έντονο προβληματισμό που υπάρχει σε κύκλους του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών.

 

Η Τουρκία του Ερντογάν αποτελεί έναν αστάθμητο παράγοντα στην περιοχή μας. Παρόλα αυτά έχει την στρατηγική της στο Αιγαίο την οποία δείχνει να ακολουθεί πιστά (αυτό φάνηκε και στους πρόσφατους λεονταρισμούς της). Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική στις κινήσεις της. Επιθετικές δηλώσεις ότι αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες δείχνουν ότι αγνοούμε την πραγματικότητα. Στους λεονταρισμούς δεν απαντάς με λεονταρισμούς.

 

Ειδικά, μάλιστα, όταν ο έμπειρος Αμερικανός διπλωμάτης, Τζέφρυ Πάιατ, σε έχει προειδοποιήσει – πρόσφατα δήλωσε ότι φοβάται «ακούσια σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας». Ο ίδιος είχε δηλώσει πέρυσι τον Μάρτιο από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ότι «ανησυχώ για ατυχήματα» και πριν δύο μήνες Τουρκικό πλοίο αποπειράθηκε να βυθίσει Ελληνικό. Θέλει, λοιπόν, ιδιαίτερη προσοχή, νηφαλιότητα και στοχευμένες διπλωματικές κινήσεις.

 

Η αλλαγή της ισορροπίας στην ΝΑ Μεσόγειο δεν θα έρθει επειδή η Ελλάδα θα πάρει συγκλονιστικές πρωτοβουλίες ή θα δείξει δήθεν έτοιμη να απαντήσει στις Τουρκικές προκλήσεις. Θα έρθει από την διαμόρφωση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρώπη, και κυρίως με την Αμερική. Προφανώς, η Ελληνική διπλωματία θα πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση. Πρωτίστως, όμως, εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και με σχέδιο όταν δρομολογηθούν οι εξελίξεις «απ’έξω».