«Σε σκοτώνω και σε σώζω».
Από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
Ποιος θα μας πει τις αιτίες των πολέμων, το ξεπάστρεμα ολόκληρων εθνών-λαών-πολιτισμών από «πιστούς» και «άπιστους»(θεοκρατικά χτικιά της ανθρωπότητας),τους πνιγμούς αυτών των συνανθρώπων μας – «λαθρομετανάστες» και πρόσφυγες- κατά εκατοντάδες σε ναυάγια, σε φυλαγμένα σύνορα με τοίχους, συρματοπλέγματα και ναρκοπέδια, σε σκηνές –σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου η ντροπή και το αίσχος πρυτανεύουν; Ποιος θα μας πει ότι αυτοί που δολοφονούν την ανθρωπότητα είναι οι ίδιοι μεταμφιεσμένοι σε «Σαμαρείτες» και μέσα από «οργανισμούς» δρουν με «ανθρωπιστικό» πρόσωπο; Δηλαδή, παράλληλα με τους πολέμους, το ξεπάστρεμα ολόκληρων εθνών-λαών και πολιτισμών, σχηματίζουν και «οργανισμούς» τύπου «Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ» που …φροντίζουν για την τύχη αυτών των ανθρώπων… Και ποιος θα μας πει τα «γιατί» του ελληνικού αποκεφαλισμού του 21ου αιώνα με τους νέους μας να μεταναστεύουν;
Μας δουλεύουν, άνθρωποι, μας δουλεύουν με τους πιο απάνθρωπους τρόπους: σε σκοτώνω και σε σώζω. Άλλους ρόλους περίμενε η ανθρωπότητα να παίξουνε οι «πιστοί» και οι «άπιστοι», άλλους προτίμησαν. Γι’ αυτό οι ιαχές μας τους ακολουθεί σαν κατάρα…
«Μα σας βλέπω αδιάφορους, ψυχρούς και παγωμένους
Και σας θωρώ, ναι μεν ζωντανούς, μα πιότερο πεθαμένους
Με πουλημένη την ψυχή στο σατανά
Και με τα σχέδιά του βαθιά στα λογικά σας
Κι έτσι μπορείτε ν’ ανοίγετε αράδα
Πα στους ανθρώπους και Πλανήτη μας πληγές
Συμπυκνωμένες, τις κάνετε, αχρείοι
Και μεταβάλλονται σε χρήμα και φωτιά
Χρήμα για σας, χλιδή, αίσχος, δόλος και αμαρτία
και βογκητά δυσβάσταχτα δικά μας
Μα και φωτιά μας και τ’ άναμμα θα φτάσει
Δε μάθατε, ω άθλιοι, πως η φωτιά δε στέκεται στη φούχτα και όλους θα σας κάψει
Και στάζουνε τα χέρια σας από αίμα
Και να φωνάζει, άμοιροι, η ίδια η καρδιά σας:
«Σταματήστε!» ουρλιάζει αδιάκοπα, «σταθείτε, θυμηθείτε»
Μα αντί να κοκκινίζετε, στα προσωπεία σας,
με πινελιές χαράζονται οι σκούρες ζωγραφιές
των εραστών του ψέματος, του μίσους, της κακίας,
του αμοραλισμού και της αναλγησίας…»
