Πόσο άχρηστος νιώθεις ξαφνικά;
Αλλά και πόσες άλλες στιγμές ευχόσουν να σουν νεράιδα, να χες ένα μαγικό ραβδάκι και μονομιάς να έπαιρνες τον πόνο μακριά!
Οι Άγιες μέρες πλησιάζουν και εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο προσμένουν το θαύμα.
Το θαύμα που θα τους λυτρώσει απ? τον προσωπικό τους Γολγοθά.
Δυστυχώς τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο «glitter», λαμπάκια, στολίδια και χρυσόσκονη αλλά κρύβουν μέσα τους για κάποιους μια απέραντη θλίψη.
Θυμίζουν απουσίες και απώλειες που έχουν γράψει με μαύρα γράμματα στα κατάστιχα της ψυχής.
Είναι αυτό το κάτι που λείπει καρφώνοντας το βλέμμα στο κενό, παγώνοντας το χαμόγελο στα χείλη.
Δεν έχεις ιδέα πόσος κόσμος υποφέρει!
Γιατί να έχεις αφού είσαι εσύ καλά ας ψοφήσουν χίλια αρνιά που λέει και μια παροιμία.
Αν δεν έρθει στο κεφάλι σου η κατραπακιά όσα «σε καταλαβαίνω» και να λες κακά τα ψέματα δε μπορείς να νιώσεις το ίδιο συναίσθημα μ? εκείνον που κολυμπά στα βαθειά κι απότομα νερά του πόνου.
Μοναχά ο πονεμένος ταυτίζεται με τον πόνο του άλλου, τον μυρίζεται από χιλιόμετρα.
Ρίξε μια ματιά στους χώρους αναμονής των νοσοκομείων να δεις πως οι συγγενείς των ασθενών καθρεφτίζονται μεταξύ τους.
Ο ένας έλκει τον άλλον, μοιράζονται τα βάσανα τους, τους προβληματισμούς τους ακόμη και ολόκληρη την ιστορία τους λες και γνωρίζονται από χρόνια!
Όσες καρδιές χτυπούν αμήχανα και φοβισμένα αγωνιώντας για το τι θα φέρει το επόμενο λεπτό εύχομαι να βρουν ξανά το ρυθμό τους.
Όσοι πνίγονται στα δάκρυα, εύχομαι να σταματήσουν να δακρύζουν.
Όσοι στέκονται βράχοι δίπλα σε άρρωστο ξεροσταλιάζοντας για νύχτες ατέλειωτες σε μια καρέκλα, δίνοντας σώμα και ψυχή για τον άνθρωπο τους, να ξημερώσει η ημέρα που όλο αυτό θα μοιάζει μ? ένα κακό όνειρο.
Είναι που ανοίγουν οι ουρανοί βλέπεις και το μυαλό μου γυρίζει συνέχεια εκεί σ? όλα εκείνα τα κρεβάτια που στεγάζουν τον πόνο.
Ας μη τους ξεχνάμε, ας μη γυρίζουμε την πλάτη σε όσους μας χρειάζονται.
Όχι μόνο τώρα που έρχονται γιορτές αλλά και κάθε μέρα που περνά.
Όσο όμορφα στολίζουμε τα δεντράκια μας απολαμβάνοντας τα, άλλο τόσο να στολίζουμε τις ψυχές μας με αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Κι αν δε με βαρέθηκες κι έχεις φτάσει ως το τέλος του κειμένου κάνε μου μια χάρη.
Πθιτ εσύ, σ? εσένα μιλάω…
Πες ένα ευχαριστώ για όσα έχεις κι ας μην έχεις πολλά, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σκότωνε γι αυτά τα λίγα σου!
Γράφει η Μοσχούλα Σολάκη
πηγη:http://www.psixologikosfaros.gr
