Γράφει η Λαμπρινή Νίκου
Χάνονται οι άνθρωποι, έτσι απλά.
Χωρίς λόγο, χωρίς αιτία.
Χωρίς εξήγηση, χωρίς λέξη.
Όχι γιατί χώρισαν, όχι γιατί τσακώθηκαν, όχι γιατί βαρέθηκαν!
Ετσι απλά ξαφνικά και αθόρυβα όπως έσμιξαν έτσι και χάνονται.
Σε μια απότομη και ξαφνική στροφή της ζωής χάνονται.
Τους κάνουν οι καταστάσεις, τα βιώματα τους, τα εγώ τους, οι ανασφάλειες τους, οι φόβοι τους στο να δοθούν και να μοιραστούν, να χαρίσουν, να αφεθούν και να νιώσουν!
Πόσες φορές έχει συμβεί σε όλους μας εκεί που αισθάνεσαι τον άλλον τόσο κοντά σου εκεί να τον χάνεις κιόλας, μαγικά και ξαφνικά!
Δεν το θέλει αλλα συμβαίνει!
Ξεμακραίνει σιγά σιγά και απόσταση μεγαλώνει.
Η καθημερινότητα, το άγχος, οι υποχρεώσεις, οι επιλογές, μας κάνουν να ξεχνάμε αλλους με ευκολία αλλους με δυσκολία και οι στιγμές που μοιραστήκαμε ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου.
Χάνουν την δύναμη τους, σβήνουν σιγά σιγά!
Ανθρωποι που αγάπησαν και αγαπήθηκαν πολύ.
Ανθρωποι που κάποτε στήριξαν και στήριχθηκαν, διασκέδασαν, γέλασαν και έκλαψαν μαζί!
Ένα τυπικό ”θα τα πούμε”, ”τα λέμε” ,”ελα βρε μη χάθουμε” ,”θα τα λέμε ” ,”μια καλημέρα” , φαντάζει τόσο αρκετό και τόσο άδειο ταυτόχρονα.
Λόγια τυπικά και χωρίς ουσία.
Λόγια που λέμε αλλα δεν πράττουμε και ένα μεγάλο “γιατί” μας βασανίζει το μυαλό στις δικές ήσυχες στιγμές που αναπολούμε …και η ζωή περνά και ξεμακραίνουν οι κοινές μας στιγμές …
Γιατί να χάνονται έτσι οι άνθρωποι γιατί ενώ μοιράστηκαν τόσα συναισθήματα ξεχνούν και ο χρόνος θολώνει και σβήνει τις μνήμες;
Γιατί;
Γιατί αλλάζουν κάθε στιγμή, κάθε μέρα, κάθε λεπτό, αλλάζουν τα δεδομένα τους, τα θέλω τους, οι παρέες τους, οι στιγμές τους , οι γνωριμίες τους αποκτούν νέα βιώματα και η ζωή προχώρα και το βιβλίο των εμπειρίων γεμίζει!
Αλλάζουν οι άνθρωποι ματιά μου πάντα να το θυμάσαι όλα για κάποιο λόγο γίνονται, όλα !!!
Υπάρχει όμως ένα μυστικό σε όλα αυτό οι σχέσεις των ανθρωπων που δεν παγώσαν οι ψυχές τους, που δεν μάλωσαν, που δεν άλλαξαν κουβέντες, θα τους φέρει η ζωή κοντά και πάλι να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί η καρδιά πάντα θυμάται, δεν ξεχνά, αγαπά και δεν ξεαγαπά, αυτό που έχει νιώσει έχει αποτυπωθεί για πάντα!
Χάνονται οι άνθρωποιι, αλλά χάνονται για λίγο!
