Αρχική φωτό: Ο Δημήτριος Γ. Δεληλίγκας
Συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τον θάνατό του
Ιστορικό οικογένειας Δεληλίγκα
Η οικογένεια Δεληλίγκα έλκει την καταγωγή της
από την Ήπειρο. Με την έναρξη της ελληνικής επα-
νάστασης (1821), ο Γεώργιος Δεληλίγκας μαζί με
άλλους Ηπειρώτες, μετέβησαν στο Μεσολόγγι, όπου
έλαβαν μέρος στις μάχες των Μεσολογγιτών κατά
του Ιμπραήμ. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ήπειρο
και λόγω των διωγμών του Αλή Πασά, αναγκάστηκε
να φύγει και ήρθε στα Τρίκαλα, όπου εγκαταστάθηκε
αρχικά στην Περιστέρα Καλαμπάκας (Τσιάσι).
Ο Γεώργιος Δεληλίγκας με τη γυναίκα του Ευθυμία
απέκτησαν 4 παιδιά, τον Θύμιο, τον Γιάννη, τον Δη-
μήτρη και τον Βασίλη. Η πολιτική σταδιοδρομία της
οικογένειας αρχίζει με τον πρόγονο Βασίλειο Γ. Δε-
ληλίγκα, ο οποίος γεννήθηκε το 1845 στην Περιστέρα
Καλαμπάκας. Το 1857 η οικογένεια εγκαθίσταται στα
Τρίκαλα, όταν ο Βασίλειο ήταν 12 ετών. Η Αγωνιστική
του δράση ξεκινά με την ενεργό συμμετοχή του στην
απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τον Τουρκικό ζυγό
και ειδικότερα το 1881 με την απελευθέρωση των
Τρικάλων. Η πολιτική του δράση αρχίζει το έτος 1895,
όταν πολιτεύθηκε για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές που έγιναν στις 2 Ιουλίου με τον
συνδυασμό του Παναγιώτη Χατζηγάκη, ως υποψήφιος Δήμαρχος της πόλης των Τρικάλων και
ο Βασίλειος Δεληλίγκας εξελέγη Α’ Δημαρχιακός Πάρεδρος με τα ίδια δικαιώματα του
Δημάρχου, επικεφαλής 24 χωριών και συνοικισμών του Δήμου Τρικκαίων και ένα χρόνο στην
πόλη των Τρικάλων (1897-98), επί Τουρκικής κατοχής και απεβίωσε το έτος 1907.
Ο Βασίλης ήταν παππούς του Δημήτρη Δεληλίγκα. Την εποχή εκείνη η οικογένεια Δεληλίγκα
ήταν μία από τις πλουσιότερες των Τρικάλων. Ένα σημαντικό ωστόσο μέρος της περιουσίας
της, το “θυσίασε” ο Βασίλειος Δεληλίγκας για λογαριασμό του Δήμου. Ένα δεύτερο σημαντικό
μέρος της περιουσίας το “θυσίασε” στην πολιτική και ο Δημήτριος Δεληλίγκας, παίρνοντας
την σκυτάλη από τον παππού του. Στη συνέχεια ακολούθησε ο Μπάμπης Δ. Δεληλίγκας, ο
οποίος διετέλεσε Αντινομάρχης Τρικάλων-Αντιδήμαρχος Τρικκαίων και σε διάφορα σημαντικά
πόστα της αυτοδιοίκησης και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Δημήτριος Γ. Δεληλίγκας
Βιογραφικό
Δημητρίου Γ. Δεληλίγκα
Ο Δημήτριος Δεληλίγκας από αριστερά
την εποχή που εντάχθηκε στη νεολαία
του Αγροτικού Κόμματος
Ο Δημητριος Δεληλίγκας γεννήθηκε στη συ-
νοικία Καραμαλή των Τρικάλων το 1914. Ανήσυχο
πνεύμα όπως ήταν εγκατέλειψε το σχολείο και
εντάχθηκε στη νεολαία του τότε Αγροτικού κόμ-
ματος της Ελλάδος (Α.Κ.Ε.) σε ηλικία μόλις 14
ετών. Η ενεργός συμμετοχή του τον οδήγησε το
1952 στη θέση του Προέδρου της ΝΕ Τρικά-
λωντου Αγροτικού κόμματος έως το 1960, οπότε
και διαλύθηκε. Ως αγρότης, ήταν φυσικό να
ασχοληθεί με τον αγροτικό συνδικαλισμό. Εκλε-
γόταν συνεχώς από το 1951 στο ΔΣ του Αγροτικού
Συλλόγου Τρικάλων-Καλαμπάκας, του οποίου
υπήρξε πρόεδρος και αντιπρόεδρος επί σειρά
ετών μέχρι το 1967, οπότε ο σύλλογος διαλύθηκε
από την επταετία. Παράλληλα εκλέγονταν αντι-
πρόσωπος στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρι-
σμών Τρικάλων από το 1949 έως το 1982. Συμ-
μετείχε στο ΔΣ της ένωσης Γ.Σ.Τ. το 1965-66,
αλλά παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους.
Υπήρξε στενό συνεργάτης του Υπουργού και
Αγροτιστή Απόστολου Παγκούτσου, δίνοντας
Ο Δημήτριος Δεληλίγκας από αριστερά την εποχή που εντάχθηκε στη νεολαία του Αγροτικού Κόμματος Ο Δημήτριος Δεληλίγκας (στο κέντρο) στις εκλογές του Αγροτικού Συνεταιρισμού Καραμαλή το 1949 στο καφενείο του Κίτσου Τσιτσάνη στην οδό Βασιλίου Τσιτσάνη (πρώην Λαρίσης)
από κοινού πολλές μάχες για τα προβλήματα της αγροτικής τάξης. Ασχολήθηκε επί σειρά
ετών στην τοπική αυτοδιοίκηση, από το 1959 μέχρι το 1982, που ήταν Δημοτικός Σύμβουλος
στον συνδυασμό του Κων/νου Παπαστεργίου. Στις δημοτικές εκλογές του 1959 το Αγροτικό
κόμμα του Αλέξανδρου Μπαλτατζή αποφάσισε να κατεβάσει υποψήφιο δήμαρχο στα Τρίκαλα
τον Δημήτριο Γ. Δεληλίγκα, ο οποίος ήταν Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής του
Αγροτικού κόμματος στα Τρίκαλα. Πρίν ανακοινωθεί ο συνδυασμός, ο Χαρίλαος Παπαθανασίου,
ο δικηγόρος που ήταν υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος, ζήτησε από τον Δημήτριο Δεληλίγκα
να ηγηθεί αυτός του συνδυασμού. Η απάντηση που πήρε ο Χαρίλαος Παπαθανασίου από τον
Δημήτριο Δεληλίγκα ήταν: “Χαρίλαε κανένα πρόβλημα. Εμείς είμαστε οικογένεια . Μπες
μπροστά εσύ και ακολουθώ εγώ”. Με άλλα λόγια, έπραξε κάτι που δεν γίνεται σήμερα. Την
αλλαγή αυτή δεν την ήθελε ο αγροτικός κόσμος των Τρικάλων. Στις εκλογές ο συνδυασμός με
το εκλογικό σύστημα που υπήρχε τότε, εξέλεξε τρεις Δημοτικούς Συμβούλους. Τον Χαρίλαο
Παπαθανασίου, τον Δημήτριο Δεληλίγκα και τον Γεώργιο Πανάγο από το Ριζαριό. Σταυρός
τότε έμπαινε και στον υποψήφιο Δήμαρχο, οι σύμβουλοι ψήφιζαν και έβγαζαν τον Δήμαρχοι.
Οι τρεις Δημοτικοί Σύμβουλοι του Αγροτικού κόμματος
ψήφισαν για Δήμαρχο τον αείμνηστο Ιωάννη Μάτη,
ο οποίος και εξελέγη. Το αγροτικό κόμμα δια-
λύθηκε το 1960 μετά από συνέδριο που
έγινε στη Θεσσαλονίκη και κατόπιν δη-
μιούργησαν την Ένωση Κέντρου με
αρχηγό τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Πέρα από την πολιτική του ενασχό-
ληση, υπήρξε ενεργό μέλος και
πρωτοστάτησε στην ερανική επι-
τροπή για την ανέγερση του Ιερού
Ναού του Αγίου Κοσμά του Αι-
τωλού.
Ο Δημήτριος Δεληλίγκας παν-
τρεύτηκε το 1938 με την Σοφία
Σωτ. Γουναροπούλου, κάτοικο
Τρικάλων, γεννηθείσα στην
Αμερική από Έλληνες γονείς.
Ο Δημήτρης Δεληλίγκας
με τη σύζυγό του Σοφία
Απέκτησαν επτά παιδιά: Ευ-
δοξία, Κωνσταντίνο, Γεώργιο,
Αναστασία (πέθανε σε ηλικία
ενός έτους), Μπάμπη, Βασιλική
και Μαίρη.
Ο Μπάμπης Δ. Δεληλίγκας μιλάει για την προσωπικότητα του πατέρα του
Μπάμπης Δ. Δεληλίγκας
Ο πατέρας μου Δημήτρης ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε
τον συνάνθρωπο. Ήταν έντιμος ειλικρινής και αγαπητός
στους συμπολίτες του. Υπήρξε άνθρωπος της προφοράς.
Πρώτα έβαζε σε προτεραιότητα τους ανθρώπους που είχαν
ανάγκη και μετά τον εαυτό του και την οικογένειά του.
Προτιμούσε να αδικήσει τον εαυτό του και την οικογένειά
του παρά τον συνάνθρωπό του. Αισθάνομαι πολύ περήφανος
γι’αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Αγαπούσε και λάτρευε
πολύ την αγροτική τάξη.
Αγαπούσε του Καραγκούνηδες και ένοιωθε υπερήφανος
όταν τον προσφωνούσαν Καραγκούνη. Λάτρευε τον αείμνηστο
πατριώτη Στρατηγό και Πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα,
που πέθανε στην ψάθα στις 27 Ιουλίου 1953, τον οποίο
γνώριζε προσωπικά.
Ο Νικόλαος Πλαστήρας ήταν επικεφαλής στην τότε επα-
ναστατική κυβέρνηση που έδωσε οριστική λύση στα αγροτικό
ζήτημα τον Μάρτιο του 1923. Ο πατέρας μου με τον αείμνηστο
αγροτιστή και Υπουργό Απόστολο Παγκούτσο είχε πολλά χρόνια συνεργασία και μάχονταν
για την αγροτική τάξη. Ήταν ένας από τους τρεις πρώτους μεγαλύτερους αγροτιστές των
Τρικάλων (Στέφανος Δεληλίγκας, Απόστολος Παγκούτσος, Δημήτριος Δεληλίγκας).
Έλεγε συνεχώς ο πατέρας μου “η πολιτική έχει δικά της γράμματα.Ο πολιτικός πρέπει να
έχει χάρισμα Θεού, να είναι έντιμος, ειλικρινής, να σέβεται τους ανθρώπους και να τους αγα-
πά”.
Επίσης “αυτοί που σου κάνουν κακό, εσύ να τους κάνεις καλό. Καλύτερα να σε αδικήσουν
παρά να αδικείς. Είτε καλό κάνεις, είτε κακό, κάποια μέρα θα το βρεις μπροστά σου”.
Τέλος ο Απόστολος Παγκούτσος στις δημοτικές εκλογές του 1959 είχε πει “η οικογένεια
Δεληλίγκα μπήκε με καπέλο στην πολιτική και θα φύγει χωρίς καπέλο. Είχε δίκαιο …”
Μπάμπης Δ. Δεληλίγκας
Για τον Δημήτριο Δεληλίγκα μίλησαν ακόμα επιφανείς προσωπικότητες των Τρικάλων
Σωτήρης Χατζηγάκης
(Πρώην Υπουργός και Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων)
Ο Τάκης Δεληλίγκας ήταν ένας καλοκάγαθος, ευσταλής και υπερήφανος άνδρας. Ένας
πραγματικός άρχοντας του κάμπου. Είχα αγάπη για τον Θεσσαλό αγρότη και πάντοτε πρωτα-
γωνιστούσε στους κοινωνικούς του αγώνες. Προσωπικά έτρεφα ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό
για τον μπάρμπα-Τάκη. Είχα μαζί του βαθειά και αμοιβαία φιλία, που διήρκεσε μέχρι το
τέλος της ζωής του. Ο Τάκης Δεληλίγκας ήταν από του ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή
της γνωριμίας μαζί του σου επιβάλλονταν και σε κατακτούσε με το μειλίχιο ύφος και την δια-
κριτικότητα του λόγου του. Η φιλία της οικογένειάς μου με τους Δεληλιγκαίους είχε τις ρίζες
στα χρόνια της απελευθέρωσης της Θεσσαλίας (1881). Τότε η οικογένεια Δεληλίγκα είχε
ταχθεί στο πλευρό του βουλευτή και γερουσιαστή προγόνου μου Σωτήρη Χατζηγάκη. Αλλά
και στους δημαρχιακούς αγώνες οι πρόγονοι της οικογένειας του Τάκη Δεληλίγκα αγωνίζονταν
ανέκαθεν στο πλευρό του Παναγιώτη Χατζηγάκη, δημάρχου της πόλης μας επί 26 χρόνια,
αλλά και του γιού του Κίτσιου, ο οποίος τον διαδέχθηκε. Ο αείμνηστος πατέρας μου Μιχάλης
Χατζηγάκης έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση για τους προγόνους του Τάκη Δεληλίγκα, αλλά και για
τους Καραγκούνηδες. Ιδού τί έγραφε σε παλιό του χρονογράφημα : Σεβόταν και εκτιμούσε
πολύ τους Καραγκούνηδες. Τους θεωρούσε δουλευταράδες, καλούς οικογενειάρχες και
πιστούς ανθρώπους με μπέσα. Μάλιστα έλεγε χαρακτηριστικά πως ο καλός καραγκούνης
είναι ανώτερος απ’όλους. Οι Χατζηγακαίοι, που ήταν βλάχικης καταγωγής, είχαν πάντοτε ως
πρωτοπαλίκαρα Καραγκούνηδες. Στην περίοδο που αναφερόμαστε, ο Σωτήριος και Παναγιώτης
Χατζηγάκης είχαν εκ δεξιών τους τρεις επιφανείς-νοικοκυραίους Καραγκούνηδες, ευσταλείς
και περήφανους άνδρες και κυρίως πιστούς, που ήταν πρόθυμοι να θυσιαστούν για τους Χα-
τζηγακαίους. Αυτοί ήταν οι Δεληλίγκας, Αργυρόπουλος και Παπαπολύκαρπος. Οι απόγονοι
των οποίων και οι οικογένειές τους υπήρξαν και δικοί μου καλοί και πιστοί φίλοι, που με
στήριξαν αρκετές δεκαετίες αργότερα σε όλους τους αγώνες στη 40ετή πολιτική μου πορεία.
Πρέπει να σημειώσω ακόμα πως οι Καραγκούνηδες μου έδιναν πάντοτε πλειοψηφία στον
κάμπο και είχαμε συνεχώς στενούς δεσμούς οι οικογένειές μας. Γι’αυτό κι εγώ πρωτοστατούσα
πάντοτε στους αγροτικούς αγώνες στηρίζοντας συχνά με ζημία της γενικότερης πολιτικής μου
εικόνας.
Κοπή Πρωτοχρονιάτικης πίτας έτους 1989 από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας “Αλληλεγγύης”
Δημήτριο Δεληλίγκα παρουσία και του πρώην Υπουργού κ. Σωτήρη Χατζηγάκη
Κωνσταντίνος Παπαστεργίου
(πρώην Δήμαρχος Τρικκαίων)
Ο αείμνηστος Δημήτρης Δεληλίγκας υπήρξε ένας πολυτάλαντος Τρικαλινός δημότης. Δεν
ήταν μόνο η προσφιλής του ενασχόληση στον αγροτικό χώρο, τον οποίο υπεραγαπούσε και
προσέφερε ό τι το αξιολογότερο μπορούσε, αλλά και η ακούραστη συμμετοχή του στα
δημοτικά μας ζητήματα. Η παρουσία του στην τοπική αυτοδιοίκηση ήταν αξιόλογη. Επί σειρά
ετών συμμετείχε σε διάφορους δημοτικούς συνδυασμούς, όπως στου Χαρίλαου Παπαθανασίου,
στου Στέφανου Παλαντζά, στου Ιωάννη Μάτη, στου Θεοδόση Θεοδοσόπουλου και στον δικό
μου επί σειρά ετών. Ήταν ένας ακούραστος συνεργάτης, ειλικρινής και ανιδιοτελής.
Ο Δημήτριος Δεληλίγκας διακρίνεται πρώτος από αριστερά δίπλα από τον αείμνηστο Δήμαρχο
Ιωάννη Μάτη σε Εθνική Επέτειο το 1965
Ευθύμιος Λώλης
(συνταξιούχος δημοσιογράφος και συγγραφέας)
Ο αγροτιστής, ο εκλεκτός του λαού, ο αγωνιστής της ζωής. Μου ζητήθηκε να αποτυπώσω
στο χαρτί ό τι γνωρίζω για τον Δημήτριο Γ. Δεληλίγκα, που πράγματι υπήρξε ένας από τους
διαχρονικά ασυμβίβαστους αγωνιστές στην υπεράσπιση δικαίων αιτημάτων και ξωμάχων της
γης, που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και μετά την απαλλοτρίωση. Η πρόταση με τιμά,
αλλά και μου δίνει την ευκαιρία ν’ αναφερθώ, αποτυπώνοντας τις θύμισες για έναν άνθρωπο
που βίωσε τη δύσκολη ζωή τους και όλη του η πορεία υπήρξε διαρκής αγώνας στην υπεράσπιση
των δικαιωμάτων τους και μετά την απαλλοτρίωση. Βέβαια δεν είναι άγνωστη η αδιάκοπη
πρωτοπορία του στο χώρο του συνδικαλισμού των παραγωγών, για την οποία τιμήθηκε και ως
Λήξη πολέμου. Ο Δημήτριος Δεληλίγκας καθιστός στην πρώτη γραμμή στο κέντρο
πρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων “Η Αλληλεγγύη”.
Αλλά οι προσωπικές μου εμπειρίες αφορούν κάποιες απλές πτυχές της δραστηριότητας ενός
ανθρώπου, που καλλιεργούσε το χωράφι και παράλληλα τη θέληση και τη δύναμη εκείνων
που ποτίζουν με ιδρώτα τη γή, για μια καλύτερη ζωή, μακριά από εκείνη των κολίγων και της
σαρτάρας…
Θυμήθηκα λοιπόν που νεαρός και ορεξάτος δημοσιογράφος, τις δεκαετίες του 1950-60, πα-
ρακολουθούσα τρέχοντας παντού με το ποδήλατο, τις πραγματικές εκστρατείες, που έκανε ο
αγροτιστής και μετέπειτα βουλευτής και για λίγο υπουργός Γεωργίας Απόστολος Παγκούτσος
σε χωριά του νομού μας, έχοντας πάντα συνοδοιπόρο τον Δημήτριο Δεληλίγκα. Και κάτω από
ένα μεγάλο φτελιά ή κάποια δασόφυλλη συκιά έκανε το κήρυγμά του για την ανάγκη
αγωνιστικής συσπείρωσης των αγροτών, στην διεκδίκηση επίλυσης των πάντα σοβαρών προ-
βλημάτων επιβίωσής τους, μεταφέροντας το σύνθημα της διαγραφής των δανείων τους, το πε-
ριβόητο “λαγοπόδαρο”, που αργότερα ενστερνίστηκαν και άλλοι πολιτικοί. Αλλά και τη
σκωπτική αντιμετώπιση της κοινωνικής υποβάθμισης του αγροτικού κόσμου με την χαρακτηριστική
αθυροστομία του. “μας είπανε και χαζοχαντακάδες. Να τα φαν οι κιαρατάδες …” Αλλά και
σαν Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Τρικκαίων, ο Δημήτριος Δεληλίγκας, εκλεγμένος επί
πολλές τετραετίες με το Συνδυασμό Χαρίλαου Παπαθανασίου αρχικά και Ιωάννου Μάτη και
Κώστα Παπαστεργίου στη συνέχεια, μετέφερε με απλό και πειστικό λόγο τα αιτήματα των κα-
τοίκων των Συνοικισμών, για την κατασκευή δρόμων, την καθιέρωση λεωφορειακής συγκοινωνίας,
Ο Δημήτριος Δεληλίγκας (πρώτος απ’ αριστερά) στο εξοχικό κέντρο “Γκιούλ-Μπαξέ”
τέρμα Λαρίσης συνοικία “Καραμαλή”
την υδροδότηση κι ακόμα την ρίψη αμμοχάλικων σε αδιάβατους από νερά και λάσπες δρόμους,
που γι’αυτό τοτε χρειάζονταν πολιτική παρέμβαση! Παρακολουθώντας και καταγράφοντας
τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, διατηρώ την εικόνα του Δημητρίου Δεληλίγκα,
που ψηλός, όρθιος, θαρραλέος και απλός όρθωνε τον πειστικό του λόγο και την θετική του
πορεία στα Δημοτικά δρώμενα, κληροδότησε στον γιό του Μπάμπη, που επί σειρά ετών
διετέλεσε και Αντιδήμαρχος Τρικάλων, χωρίς να πάψει να εκδηλώνει πάντα το ενδιαφέρον
του για την προώθηση και επίλυση των τοπικών προβλημάτων. Ακόμα αξίζει να σημειωθεί ότι
ο Μπάμπης Δεληλίγκας πέρα απ’όλα τα άλλα εντυπωσίασε θετικά την κοινή γνώμη των
Τρικάλων, ότα προ ημερών ανακοίνωσε με τη σύζυγό του, ότι διαθέτουν ένα κτήμα τους 11
στρεμ. Μαζί με τα υπάρχοντα σ’αυτό κτίσματα σε καίριο σημείο της πόλης μας, προκειμένου
να δημιουργηθεί και λειτουργήσει ένα ίδρυμα στέγασης, διατροφής και διαπαιδαγώγησης για
άτομα μικρά και μεγάλα με ειδικές ανάγκες.
Βασίλης
Τσιτσάνης
Δημήτριος
Δεληλίγκας
Ο Δημήτριος Δεληλίγκας μιλάει στον συγγραφέα Σώτο Αλεξίου
για τον παιδικό του φίλο Βασίλη Τσιτσάνη για το πώς έγραψε το τραγούδι
“Στην Καλαμπάκα μια βραδυά”
…. Καθόταν κάτω από την σκαμνιά ώρες ολόκληρες και γρατσούναγε το μπουζούκι,
σταμάτημα δεν είχε. Δεν κουράζονταν ποτέ. Έφευγα το πρωϊ για το μποστάνι (μπαξέ),
γύρναγα το βράδυ κι αυτός εκεί, γρατσούναγε. Τέτοια μανία είχε …
Καινούριος έρωτας μπαίνει στην καρδιά του Βασίλη, στο πρόσωπο της μελαχρινής καλλονής
από την Καλαμπάκα. Και επειδή τίποτα δεν περνά έτσι για έναν καλλιτέχνη, το αίσθημα για
την Κούλα γίνεται δημιουργία, τραγούδι. Γράφει : … Καλαμπακιώτισσα μικρή, τρελλή ξανθιά
πρέπει να με προσέξεις. Τώρα πως γίνεται μια μελαχρινή καλλονή, η Κούλα, να γίνει ξανθιά
στο τραγούδι, ε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί δηλαδή, μια παραγουάη να έχει ακρογιάλια
και μια Κούλα να μην γίνει ξανθιά; Τρελλή ξανθιά γίνεται, αλλά τρελλή μελαχρινή ποτέ, Η
Κούλα το 1940, είκοσι χρονών έφυγε για την Αμερική όπου και παντρεύτηκα. Ένα μεσημέρι
που έκανε πολύ ζέστα, έσκυψε ο Βασίλης να πιεί νερό. Ε, τι κάνεις εκεί, του λέω εγώ, μην
πίνεις νερό! Γιατί ρε Τάκη, μου λέει αυτός. Δεν ξέρεις Βασίλη; του λέω. Τί να ξέρω ρε Τάκη;
Εδώ λένε πως όποιος ξένος πιεί νερό από τη βρύση αυτή, παντρεύεται εδώ. Τι λες ρε Τάκη,
μου λέει, αλήθεια; Και σκύβει και πίνει ένα … ντέρλικα. Βασίλη μάλιασε η γλώσσα μα σου
λέω, πάρε το κέρατο κάτω από την αμασχάλη και κόψε προς τα κάτω, γιατί αν μείνεις στα
Τρίκαλα, θα καταντήσεις σαν τον συγχωρεμένο τον Στεφανάκια, να γυρίζεις στα πανηγύρια.
Θέλω να φύγω ρε Τάκη, αλλά πως θα φύγω; Βασίλη δεν θα πας ξυπόλητος στ’αγκάθια. Εγώ
είμαι εδώ. Ξέρεις ότι σου έχει μεγάλη αδυναμία και ο πατέρας μου. Ξέρω ρε Τάκη, πόσο με
αγαπάει ο μπάρμπα Γιώργος και πόσο βοηθάει την οικογένειά μου. Και μετά αναγκάστηκε ο
Βασίλης και έφυγε από τα Τρίκαλα και έγινε αυτός που έγινε. Μεγάλος και τρανός.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ.
