Στο μνημόσυνό της στα Στουρναραίϊκα Τρικάλων
Επιμνημόσυνος λόγος του κ. Πολυχρόνη Νταλάση
Την Κυριακή, 25η Φεβρουαρίου ε.ε., εις τον ιερόν Ναόν Αγίας Παρασκευής Στουρναραίϊκων Τρικάλων, μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, κατά την οποίαν ιερούργησεν ο ιερευς π. Κολότσιος Νικόλαος και έψαλλαν οι Ψάλτες του χωριού Χρήστος Τζιαχρήστος και Κρομμύδας Κων)τίνος, η κ. Βησ. Ντουρντούνη-Δημουλά, ο κ. Θανάσης Τηλ. Καραλής (Φαρμακοποιός-Τρίκαλα) και ο Οφικιάλιος Πρωτοψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης & Σταγών κ. Πολυχρόνης Νταλάσης, ετελέσθη το 40)νθήμερο μνημόσυνον της Σπυριδούλας συζ. Δημ. Κόφφα( το γένος Δημ. Νικ. Τρικρικά & Σταυρούλας Νικ. Ποδάρα).
Ο Βουλευτής της Ν.Δ. και πρώην Νομάρχη Τρικάλων κ. Ηλίας Βλαχογιάννης, απήγγειλε το «Πιστεύω» και έλαβε μέρος και στην ακολουθία του Μνημοσύνου.
Κατάμεστος ο Ιερός Ναός από κατοίκους του χωριού , των πέριξ χωρίων και από διάφορες διάφορες Θεσσαλικές πόλεις, όπως από Πύλη, Τρίκαλα, Καρδίτσα , Λάρισα, Βόλο ακόμη και από Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.λπ. κ.λπ.
Παρευρέθησαν ο Βουλευτής τῆς Ν.Δ. καὶ τέως Νομάρχης Τρικάλων κ. Ήλίας Βλαχογιάννης, ο αντιστράτηγος κ. Τσιρώνης Σπυρίδων (Λάρισα) , ο εκπρόσωπος του Υπουργού Ταλιαδούρου κ. Τσαβαλιάς( Καρδίτσα), πολλοί συγγενίς και φίλοι της οικογενείας,
Στο τέλος της επιμνημοσύνου Ακολουθίας ο κ. Πολυχρόνης Νταλάσης έβγαλε σχετικόν επιμνημόσυνον Λόγον (ως κατωτέρω).
Στα καφφενεία Βαρελά Ανδρέα, Γεωργίας Παπαθανασίου και Μαρίας Οικονόμου- Αδάμου, εδόθη καφφές και εις την ταβέρνα «τα 5 Φ» Μαρίας Οικονόμου-Αδάμου παρετέθη «τραπέζι παρηγορίας». Όλα, οπως και εις άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις στα Στουρνραίϊκα, έγιναν κατά τάξιν και ευπρέπειαν.
Σπυριδούλα Κόφφα
Ο ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ του κ. Πολυχρόνη Νταλάση.
«Αιδεσιμώτατε Πάτερ, έντιμες αρχές, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, συγχωριανοί και ξένοι.
Τελείται σήμερα το τεσσακονθήμερον μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της συγχωριανής μας Σπυριδούλας συζ. Δημ. Κόφφα. Θυγατέρα του Δημητριου Νικ.Τσικρικά και της Σταυρούλας (το γένος Νικολάου Ποδάρα).
Εξεδήμησε προς κύριον την 22α Ιανουαρίου 2018, πλήρης ημερών, ενενηκοντούτις.
Βέβαια, ο οικογενειακός «πόνος είναι αχώργια» όπως μας έλεγε παλαιότερα η σεβάσμια θεια της Φωτεινή, η Γιαννάκαινα Τσικρικά. Όσο μεγάλος κι αν είναι κανένας που φεύγει από τη ζωή, οι δικοί του, οι άνθρωποί του, τον άνθρωπό τους τον θέλουν για σύντροφιά, για ζεστασιά, για δημιουργία, για συνεργασία, για να σηκώνουν μαζί τον ζυγό και το βάρος της επίγειας ζωής, για την πορεια προς το το μέλλον, …
Από την ειδυλλιακή τοποθεσία «Ψάρρου» του χωριού μας, των Θεσσαλικών Άλπεων, έλειψε μία οίκοδέσποινα, λιγόστεψε η γειτονιά , ο οίκισμός…
Αγαπημένη μας Σπυριδούλα, απευθύνομαι σε σένα …Είσαι τώρα, άνάμεσά μας, στη σκέψη μας, παρούσα στη σημερινή μέρα…
Το σπίτι σας, Σπυριδούλα, με σένα και τον σύζυγό σου Δημήτριο, εδώ και αρκετά χρόνια, εκεί στου «Ψάρρου», συνεχίζει να είναι, να μοιάζει σαν «ένα ωραίο σπίτι στο λειβάδι, σ’ ένα χαρούμενο λιβάδι»· κρατούσε και κρατάει Θερμοπύλες στην ορεινή ζωή.
Γεννημένη το 1928, μεγάλωσες με αγάπη με τα αγαπημένα σου αδέρφια Νίκο, Θεοφάνη, Βαγγέλη, Μαριγούλα, και μάλιστα και κάτω από τις τότε δύσκολες συνθήκες της εποχής, ιδίως του 1940 και εξής και τα μάτια σου και τα αυτιά σου είδαν και ακουσαν πολλά…
Ήσουν από καλή οίκογένεια, εξαίρετο κορίτσι του χωριού μας , ανοιχτόκαρδο και καλόκαρδο, με την ανεπιτήδευτη προθυμία και ευγένεια, με παντοτεινό χαμόγελο…
Παντρεύτηκες τον εκ Πετρωτού (Λιάσκοβο)Αγράφων Δημήτριο Κόφφα(αστυνομικό) και κατόπιν υπάλληλο Δασικής Υπηρεσίας, πρόσφερες την εργασία σου (και ως μοδίστρα), τόσο στην οίκογένεια των γονέων σου όσο και στην δική σου ως καλή κόρη, ως νοικοκυρά, ως αφοσιωμένη σύζυγος, ως καλή και στοργική μητέρα.
Έφυγες από τη ζωή, περήφανη, πανευτυχής, γιατί με τον εξαίρετο σύζυγό σου Δημήτριο Κόφφα δημιουργήσατε ευτυχισμένη οικογένεια…
Ευτυχήσατε να ιδείτε παιδιά και εγγόνια προοδευμένα, επιστήμονες, καταξιωμένα στην τοπική κοινωνία και όχι μονο, όπως: Τον γυιό σας Λουκά Κόφφα(γεωλόγο) και την ιταλίδα νύφη σας Πιέρα(πολιτικό μηχανικό) τήγυναίκα του, τα παιδιά τους ( εγγόνια σας) Μάρκο (πολιτικό μηχανικο) και Αλέξη (αεροπόρο).
Τη θυγατέρα σας Βιβή Κόφφα ( Καθηγήτρια), το γαμπρό σας Σπύρο Μπελετσιώτη (Καθηγητή) και το παιδί τους (εγγόνι σας) Γιώργο(γιατρό).
Εμείς όλοι εδώσήμερα, όπως και κάθε άλλη φορά, σε παρόμοιες περιπτωσεις, που αποχωριζόμαστε και αποχαιρετούμε προσφιλή μας πρόσωπα, προσευχόμαστε για τα προσφιλή μας προσωπα, κάνουμε και σκέψεις και αντλούμε διδάγματα, για την πορεία μας στην επίγεια ζωη.
Από την τέλεση των μνημοσύνων, παίρνουμε παρηγοριά και ενθάρρυνση και δύναμη για την ευοίωνη γραμμή πλεύσεως ως το υπόλοιπον της επιγείου ζωής.
Εξέφρασα τα εγκάρδια συλλυπητήρια μου στον αγαπητό, στον εγκάρδιο φίλο Δημήτρη Κόφφα, που, σε κάθε συνάντημά μας, μου θυμίζει στιγμές συγκινητικές της παιδικής μου, μαθητικής , σπουδαστικής, εργατικής και στρατιωτικής(Εφέδρου Αξιωματικού) ζωής, πράγματα που δίνουν άρωμα στο λουλούδι της ζωής.
Συμμεριζόμαστε τον πόνο και τη θλίψη του συζύγου σου Δημήτρη, αγαπητή μας, αγαπημένη μας Σπυριδούλα, βλέποντας την έλλειψη της προσφιλούς του συζύγου και συνοδοιπόρου του στον αγώνα της ζωής.
Θυμάμαι, από το Γυμνάσιο Μουζακίου, τον καλλικέλαδο Παπαδημητηρη Καφέ, που με μαθαινε και Βυζαντινή Μουσική, που κάποτε, μια μέρα, μου ανέθεσε να κάνω ως κατηχητής,κατηχητικό Σχολείο σε μαθητές Γυμνασίου· αυτός θα έλειπε. Και άφησε εμένα… Και το θέμα ήταν να διδάξω ως Κατηχητής για την άλλη ζωή: «Νυξ (νύχτα) δεν υπάρχει εκεί..» με κύριο βοήθημα την Καινή Διαθήκη και το βιβλιαράκι του Διονυσίου Φαραζουλή.
Και όπως ξέρουμε, από τα βιβλία της Εκλησίας μας, στον ούρανό υπάρχουν μόνο πνευματικα αγαθά, όπως: χαρά, αγάπη, ειρήνη, ανάπαυσις, απάθεια, κάλλος απερίγραπτο και αίώνια αγαθά.
Με τον Μέγα Αρχιερέα στην αίώνια λειτουργία τον Χριστό μας, λειτουργία των μελλόντων αγαθών ( Εβρ. Θ.11).
Μας προσκάλεσες, σήμερα και η ίδια, Σπυριδούλα, όπως συμβαίνει κάθε φορά που τελούμε μνημόσυνα η τρισάγια για προσφιλή πρόσωπα, για να μας διδάξεις και συ, Σπυριδούλα, ότι «ουκ έχομε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».
« Ιδού», λοιπόν, μας υπενθυμίζεις σήμερα και συ, με το Μνημοσυνό σου ότι, μπροστά μας, όπως ψάλλουμε και στο Τριώδιο, υπάρχει «καιρός ευπρόσδεκτος και ημέρα σωτηρίας. …. Αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν… μη κώμοις και μέθαις, μη έριδι και ζήλω , μη κοίταις και ασελγείαις…».
Α…. και τώρα θυμήθηκα κάτι:
Στο Κτίριο του σημερινού Δημαρχείου, αρχικά και για πολλά χρόνια Γυμνάσιο Πύλης, ο αείμνηστος Γυμνασιάρχης , Φιλόλογος Καθηγητής( εκ Παχτουρίου) Θανάσης Παπαθανασίου είχε την φαεινή ιδέα να θέση μια επιγραφή στην πρόσοψη του κτηρίου επιγραφή( σήμερα δεν υπάρχει) μια επιγραφή-στίχο από τον Όμηρο, από την Ιλιάδα του Ομήρου, έλεγε λοιπόν η επιγραφή αυτή: «αισχρόν τοι δειρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσθαι» (Ιλιάς, Β 298) που θέλει να μας πει . Είναι ντροπή και λυπηρόν για σένα που μπηκες εδώ μέσα( στο Γυμνάσιο) και να βγαίνης με χέρια άδεια.
Και μεις σήμερα, θα είνα αισχρό να βγούμε άπό δω έξω με τα χέρια άδεια…μετά από την τέλεση της Θ.Λειτουργίας, του μνημοσύνου, της περιφοράς των Εικόνων Ορθοδοξίας, και γενικά την ημέρα της Ορθοδοξίας, να φύγουμε από δω, χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας, χωρίς να έχουμε στην πνευματική τσάντα μας, στο πνευματικό σακκίδιό μας, πνευματικά διδάγματα, έφόδια…όπλα …για την ζωή μας.
Μας δίνεται για μια ακόμη φορά η ευκαιρία να άνανήψουμε , να διδαχτούμε και να βαδίσουμε «σοφρόνως και δικαίως…» το δρόμο της συντομης ζωής μας.
Είθε, Σπυριδούλα, ο Θεός του «ελέους και των οίκτιρμών» να σε αναπαύσει στη χώρα των δικαίων και αγίων και να παρηγορήσει , τον σύζυγον σου, τα παιδια σας και τα εγγόνια σας .
Αιωνία η μνήμη σου αξιομακάριστος, αδελφή εν Χριστώ Σπυριδούλα.
Θα σε θυμαστε όλοι.
Σπυριδούλα, σε ευχαριστώ που μας άκουσες».
Τρίκαλα, 2 Μαρτίου 2018.
Πολυχρόνης Νταλάσης.Καθηγητής Μουσικής,
Οφφικιάλιος Άρχων Πρωτοψάλτης Ι.Μ. Τρίκκης & Σταγών.
