Συμπληρώθηκαν εφέτος 214 χρόνια από εκείνο το ανείπωτο ολοκαύτωμα των Σουλιωτών και Ραδοβιζινών αγωνιστών τον Απρίλιο του 1804 στην Ι.Μονή Σέλτσου που βρίσκεται στις Πηγές Άρτας (Παλαιά Βρεστενίτσα ) την Ιστορική έδρα του δήμου Γ. Καραϊσκάκη που αποτελεί τμήμα της Κοιλάδας του Αχελώου.
Για να τιμηθεί αυτή η θυσία τους, ο δήμος Γ, Καραϊσκάκη σε συνεργασία με την Αδελφότητα Πηγιωτών ΄Αρτας διοργάνωσαν στις 20-4-2018 ημέρα Παρασκευή και ώρα 10.30 π.μ μια λιτή εκδήλωση-τρισάγιο για τις ψυχές αυτών που χάθηκαν στο Σέλτσο. Στην εκδήλωση εφέτος μερίμνη του δήμου μας παρέστησαν πολυπληθείς αντιπροσωπείες μαθητών των σχολείων του δήμου (ιδιαίτερα δε από την Δ,Ε Τετραφυλίας τα δημοτικά Σχολεία Μηλέων Πηγών, Αστροχωρίου και Μεσοπύργου) με τους δασκάλους και τους καθηγητές των δίνοντας ένα ξεχωριστό τόνο στην εκδήλωση. Επισημαίνουμε ότι η λιτή αυτή εκδήλωση είναι ανεξάρτητη της Επίσημης Εορταστικής Εκδήλωσης μνήμης που γίνεται κάθε χρόνο στις 23Αυγουστου.
Μέσα σε ένα ανοιξιάτικο τοπίο και πάνω από το χάος του βαράθρου της Γκούρας τον ΄΄Πέτακα΄΄
σε στιγμές συγκίνησης και κατάνυξης τελέστηκε από τον Σεβασμιότατο Άρτης κ. Καλλίνικο και τον Ιερέα του χωρίου μας και της Ι.Μονής Σέλτσου Παπαγιώργη Φώτο τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των υπέρ αγώνων πατρίδος πεσόντων Ηρώων Σουλιωτών και Ραδοβιζινών .
Ακολούθησαν σύντομες ομιλίες για το Χρονικό του Ολοκαυτώματος των Σουλιωτών από τον Νικόλαο Π. Ζήση εκ μέρους της Αδελφότητας και από την διευθύντρια του Γυμνασίου Καλεντίνης κ. Κλάγκου. Κατόπιν μαθητές του δημοτικού Σχολείου Μηλεών Πηγών απήγγειλαν ποιήματα που αναφέρονται στη θυσία του Σέλτσου και στην Ηρωίδα του τη Λένω Μπότσαρη. Ακολούθησε ρίψη δάφνινων στεφάνων στο βάραθρο του θανάτου τον ΄΄Πέτακα΄΄ με την ιαχή ΑΘΑΝΑΤΟΙ να αντηχεί στο φαράγγι της Γκούρας σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στους παρευρισκομένους.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό ύμνο που εψάλη από όλους. Ακολούθησε προσφορά γλυκών,χυμών,νερών και αναψυκτικών σε όλους. Μετά το πέρας της εκδήλωσης, σε κατάστημα στο κέντρο των Πηγών παρετέθη γεύμα εκ μέρους του δήμου Γ.Καραισκάκη στους προσκεκλημένους καθώς και στους μαθητές των σχολείων. Ο δήμαρχος Γ. Καραϊσκάκη Περικλής Μίγδος τόνισε την σημασία της Ιστορίας του Σέλτσου και τις ενέργειες του Δήμου για την ανάδειξη αυτού του Ιστορικού μνημείου του δήμου μας με την εκτέλεση αναγκαίων έργων ιδιαίτερα δε την προστασία της θολοδομίας του κυρίως ναού και την ασφαλτόστρωση της οδικής πρόσβασης προς τη μονή από το κέντρο των Πηγών. Ήδη τμήμα της δημοπρατείται για ποσό 240.000 Ευρώ. από την Περιφέρεια Ηπείρου και την Αντιπεριφερεια ΄Αρτας. Αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή. Επίσης σε σύντομο χρόνο θα γίνει η εκτέλεση του έργου Ηλεκτροδότησης της Μονής αφού ξεπεράστηκαν τα εμπόδια που την καθυστερούσαν.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Δήμαρχος Γ. Καραϊσκάκη Περικλής Μίγδος ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Ηπείρου Δημήτριος Βαρέλης , ο Αστυνομικός Διευθυντής Ν.Αρτας Φώτης Τζιμάνης με τον Διοικητή Ασφαλείας Αρτας Θεόδωρο Γούσια, οι διοικητές Κλιμακίων Αθαμανίου Νίκος Αντωνίου και Αστροχωρίου Σωτήρης Νάκας ως εκπρόσωποι της Πυροσβεστικής υπηρεσίας, ο Διοικητής του Αστ. Τμήματος Γ. Καραϊσκάκη Γιώργος Ζέρβας ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νίκος Μίγδος ο επικεφαλης της δημοτικής αντιπολίτευσης και πρώην δήμαρχος Δημήτριος Γαλίκας, ο αντιδήμαρχος Δ.Ε
Τετραφυλίας Νίκος Κουφούλης, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Πηγών Ηλίας Δήμος και Δημοτικοί Σύμβουλοι Αιμίλιος Αντωνάκης και Βασίλειος Χήτος. Επίσης παρέστη ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ραδοβιζινών Γιώργος Κουρτέσας ο Αντιπρόεδρος της Αδελφότητας Πηγιωτών Απόστολος Μπάκας και η Πρόεδρος του Συλλόγου γυναικών Λένω Μπότσαρη Δ.Παπαδόγιαννη,
Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ αισθάνεται την ανάγκη να τονίσει για μία ακόμη φορά την άψογη συνεργασία που είχε με τον δήμο Γ. Καραϊσκάκη αιρετούς και διοικητικούς υπαλλήλους του, τον δήμαρχο, αντιδημάρχους, πρόεδρο Τ.Κ Πηγών, για την προετοιμασία και πραγματοποίηση αυτής της πετυχημένης εκδήλωσης και να τους ευχαριστήσει όλους.
Ευχαριστούμε τον Μητροπολίτη Άρτας Σεβασμιότατο κ. Καλλίνικο με τους συνοδεύοντες αυτόν Ιερωμένους και τον ιερέα της μονής Παπαγιώργο Φώτο ευχόμενοι δύναμη για προσφορά στο ποιμαντορικό του έργο.
Ευχαριστούμε όλους όσους παρευρέθησαν στην εκδήλωση τιμής για τους 1300 και πλέον εθνομάρτυρες του Σέλτσου. Επίσημους, μέλη του δημοτικού Συμβουλίου του δήμου προσκυνητές, επισκέπτες, μέλη πολιτιστικών Συλλόγων, Μαθητές δασκάλους και καθηγητές των σχολείων. Επίσης εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την άψογη προετοιμασία και διοργάνωση της εκδήλωσης από πλευράς Αδελφότητας από τον Αντιπρόεδρό της Απόστολο Μπάκα.
Είναι καθήκον μας εμείς σήμερα να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της Μεγάλης θυσίας των Σουλιωτών στο Σέλτσο όπως οι πρόγονοί μας το έκαναν τόσα χρόνια όταν το Σέλτσο βρισκόταν στην αφάνεια και οι μάρτυρες του ήταν «αγνοούμενοι της ιστορίας». Αυτή την κληρονομιά πρέπει να την αφήσουμε και εμείς αμείωτη στις μελλοντικές γενιές ως μέρος της συλλογικής Εθνικής Μνήμης.
Εξάλλου με την Επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας του κ. Προκόπη Παυλόπουλου στις εκδηλώσεις της 23 Αύγουστου 2016 οι μάρτυρές του, παύουν πλέον να είναι οι «Αγνοούμενοι της Ιστορίας». Το Σέλτσο μπαίνει σε μια νέα πορεία αναγνώρισης. Ανοίγει μια νέα σελίδα και παίρνει επιτέλους με τον ποιο πανηγυρικό και επίσημο τρόπο την θέση του στις ένδοξες σελίδες δόξας της Ιστορίας του έθνους μας . Στέκει πλέον δίπλα στο Μεσολόγγι, στο Κούγκι, στο Ζάλογγο στη Ρηννιάσα, στην Αραπίτσα και το Αρκάδι. Ένα θρησκευτικό μνημείο που έγινε συνάμα και ιστορικό.
Ως Αδελφότητα Πηγιωτών αισθανόμαστε την ικανοποίηση ότι βάλαμε και εμείς ένα λιθαράκι στην ανάδειξη της Ιστορίας του. Το Σέλτσο διάλεξε η Ιστορία να γίνει η Κιβωτός της θυσίας των «Ελεύθερων πολιορκημένων» του Σουλίου με μία αιματηρά έξοδο. Έναν απόκρημνο βράχο του ένδοξου τόπου των Ραδοβιζίων την πατρίδα του Ήρωα της Ελληνικής επανάστασης Γ. Καραϊσκάκη. Ένα ανοιχτό και απέραντο κενοτάφιο με 1.300 και πλέον άταφους νεκρούς. Ένας «Μέγας Χαλασμός» που όμοιό του σπάνια έζησε Ελληνικός τόπος .
Να αντιληφθούμε όλοι ότι το ΣΕΛΤΣΟ δεν είναι απλώς ένα ακόμη μοναστήρι, και προάγγελος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και προπομπός της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου 22 χρόνια αργότερα.Αποτελεί ένα ανεκτίμητο πετράδι της ιστορίας της πατρίδας μας.
Ζητάμε την συνεχή φροντίδα για την προστασία και την ανάδειξη του. Απομένει σε εμάς να κρατήσουμε τη σημαία του Σέλτσου ψηλά. Η διατήρηση της μνήμης του ας είναι ιερή παρακαταθήκη και μέλημα όλων μας.
Ένδοξος και ο τόπος της Ιστορικής Βρεστενίτσας που ποτίστηκε με των Ηρώων Σουλιωτών και Ραδοβιζινών αγωνιστών το αίμα .Αιωνία τους η μνήμη!!!
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ TOY «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΤΣΟΥ»
«Έσφαλε οικτρά , όποιος την δόξα είπε μάταιη…….»
έγραψε ο επικός μας ποιητής Ανδρέας Κάλβος, στο ποίημά του «εις δόξαν»….και δεν είχε άδικο.
«Δεν υπάρχει γλυκύτερος θάνατος από αυτόν, τον υπέρ πατρίδος θάνατο. Μηδέ ενδοξότεροι νεκροί παρά οι νεκροί που έπεσαν στο πεδίο της μάχης υπέρ της ελευθερίας. Ας παραμένουν άταφοι αυτοί οι ήρωες. Ας γίνονται βορά των γυπαετών και των σαρκοβόρων θηρίων. Ας μην το έρανε ποτέ κανείς προσφιλής τους με δάκρυα και ας μη το φίλησε το χώμα που έπεσαν. Και τα οστά τους ακόμη, ας μην μένουν εκεί στον ένδοξο αυτό τόπο. Ας τα διασκορπίζουν οι πνοές φθονερών άνεμων και άκαρδοι χείμαρροι σε βαθιές χαράδρες και φαράγγια ανήλιαγα. Παρ όλα αυτά όμως, ένα είναι αληθινό. Δεν υπάρχει ενδοξότερος νεκρός από αυτόν που πέφτει στα πεδία των μαχών. Δεν παύει αυτός ο υπέρ πατρίδος, να είναι ο γλυκύτερος θάνατος.
Σ΄αυτήν εδώ την Ιερή και ένδοξη γη της Βρεστενίτσας,εδώ στο Μοναστήρι του Σέλτσου, η Δόξα και η Αρετή στέκουν αντάμα , τους στεφανώνουν με δάφνης φύλλα χρυσά, με ρόδα αμάραντα, και φεύγουν γοργά-γοργά για να μην ταράξουν τον αιώνιο ύπνο τους.
Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΕΛΤΣΟΥ –το ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΕΡΟ θρησκευτικό μνημείο της Ηπείρου- βρίσκεται στις ΠΗΓΕΣ-ΑΡΤΑΣ χωριό με την παλιά ονομασία«ΒΡΕΣθΕΝΙΤΣΑ»των Άνω Ραδοβιζίων(Δημοτική Ενότητα Τετραφυλλίας) που αποτελεί τμήμα της περίφημης Κοιλάδας του Αχελώου και είναι η Ιστορική έδρα του ΔΗΜΟΥ Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ. Χτισμένη στον Ανατολικό ορεινό όγκο των Άνω Ραδοβιζίων στο χείλος του βαράθρου της Γκούρας. Απάτητη και απρόσιτη γύρωθεν, στέκει εκεί, όπου φωλιάζουν οι σταυραετοί της Πίνδου, ανάμεσα στο Νιγκόζι, στη Φρούσια και τα αδούλωτα Άγραφα. Στα πόδια της κάτω, κυλάει ορμητικά ο Θεοπόταμος Αχελώος η Άσπροπόταμος ,λες και βιάζεται να αλαργέψει γρήγορα από το στοιχειωμένο τούτο μέρος.
Ανεκτίμητο μνημείο της ορθοδοξίας η Μονή Σέλτσου , έμελε άθελά της, να γίνει ο αιώνιος μάρτυρας της Ιστορίας στην θυσία των Σουλιωτών. Άγνωστη για πολλούς ακόμη και σήμερα, χτίστηκε το 1697 και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (τα εννιάμερα της Κοιμήσεως).Την ημέρα αυτή γίνονται και οι επίσημες εκδηλώσεις Μνήμης και Τιμής της Θυσίας του Σέλτσου.
Εδώ έλαχε να παιχθεί ο τραγικός επίλογος του δράματος των Σουλιωτών με ένα «Νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο» Άγνωστη για πολλούς ακόμη και σήμερα, χτίστηκε το 1697 και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Στις 23 Απριλίου του 1804 το ΣΕΛΤΣΟ έπεσε με προδοσία μετά από 4μηνη σκληρή πολιορκία. Ακολούθησε η ηρωική έξοδος των μαχητών του προς τη γέφυρα Κοράκου που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της εξόδου του Μεσολογγίου. Καί εκεί όπως και εδώ πρωτοστάτες της ήταν πάλι οι Σουλιώτες. Το Σέλτσο διάλεξε η Ιστορία και <έστησε> τα προεόρτια της Εξόδου αυτής, 22 χρόνια πριν. Δίκαια λοιπόν αποκαλείται από πολλούς ως« Σέλτσο-Το Μεσολόγγι της Ηπείρου»
Χίλιοι τριακόσιοι και πλέον ήρωες Σουλιώτες,οι περισσότεροι δε από τις φάρες των Μποτσαραίων, και των Κουτσονικαίων, αλλά και ντόπιοι Ραδοβιζινοί, αγωνιστές της ελευθερίας, εδώ στη γη του Σέλτσου, δεν μπορούσαν παρά να συνεχίσουν την προαιώνια παράδοση, του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών.
Η Αρχαία αιώνια Ελληνική ψυχή που ζούσε μέσα τους κρυμμένη, τους προέτρεπε «Να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων και να νικήσουν , ή να πεθάνουν». Ύστερα από άνισο αγώνα, κατά ασυγκρίτως υπερτέρων δυνάμεων και προδοσία, πέφτουν ως νέοι Λακεδαιμόνιοι, ηρωικώς μαχόμενοι υπέρ πατρίδος και ελευθερίας« τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
Σε μια μόνο μέρα χάθηκε ο Ανθός του Σουλίου. Χάθηκαν τρεις γενιές Σουλιωτών. Μόνο που αυτοί παρέμειναν μέχρι σήμερα ως «Αγνοούμενοι» της ιστορίας. Πάντα τους προσπερνούσαν βιαστικά με δυο αράδες οι ιστορικοί αδυνατώντας να συλλάβουν το μέγεθος του ολοκαυτώματος που υπέστησαν.
Οι επτά αράδες του ιστορικού ΠΟΥΚΕΒΙΛ -σύγχρονου των γεγονότων- όπως αποτυπώθηκαν και τις διαβάζουμε στην επιγραφή του ηρώου των Σουλιωτών στις ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ, αρκούν για να καταλάβουμε τι συνέβη στο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΣΕΛΤΣΟ.
« Η ΦΑΛΑΓΞ [1.148] ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΙΤΣΟΥ ΚΑΙ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ –ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ– ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΣΕΛΤΣΟ. ΑΠΙΣΤΙΑΝ ΑΛΗ ΤΡΙΜΗΝΟΝ ΑΝΙΣΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΘΥΣΙΑ. ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΦΟΔΙΑ ΑΣΙΤΟΙ ΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΞΟΔΟΝ Η ΘΑΝΑΤΟΝ ΗΡΩΟΣ. ΞΙΦΗΡΕΙΣ 300 ΑΚΑΛΥΠΤΟΙ ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝ ΠΛΗΝ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ. Ο ΝΟΤΗΣ ΠΙΠΤΕΙ ΜΕ 5 ΠΛΗΓΑΣ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΦΟΝΕΥΟΝΤΑΙ. ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΧΟΜΕΝΑΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ «ΘΑΝΑΤΟΣ». ΥΠΕΡΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΗΔΟΥΝ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ. ΧΑΛΑΣΜΟΣ ! ΜΟΝΟ 10 ΚΑΙ Ο ΚΙΤΣΟΣ ΣΩΖΟΝΤΑΙ». [ΠΟΥΚΕΒΙΛ 1824 Τ. Ι. ΣΕΛ. 207–
Έτσι το μοναστήρι του ΣΕΛΤΣΟΥ έμελε να γίνει ο αιώνιος τόπος μαρτυρίου των αδούλωτων Σουλιωτών. Η «ΚΙΒΩΤΟΣ» της θυσίας των. Μια ΘΥΣΙΑ-ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ άγνωστη ακόμη και σήμερα σε πολλούς και που «δεν μπορεί να χωρέσει ιστορικού νους» –όπως έγραψε ο Πουκεβίλ- ή να κατανοήσει το μέγεθος της.Στην μνήμη των Ηρώων αυτών υποσχόμεθα ως θεματοφύλακες της υπέρτατης αυτής θυσίας να διατηρήσουμε τη φλόγα της άσβεστη.
Σήμερα,κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ, αποτίοντας φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης . Προτίμησαν να πεθάνουν λεύτεροι παρά να ζήσουν σκλάβοι. Δεν λιποψύχησαν, δεν λιποτάκτησαν, δεν συμβιβαστήκαν. ΄Εμειναν και πέθαναν ως «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ανείπωτη θυσία τους.
ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ………..
