Τήν 1η Αὐγούστου 2017 ἀναχώρησε γιά τήν αἰώνια πατρίδα ὁ Ἀρχιμανδρίτης π.Γεώργιος Στέφας, πρώην Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σταγῶν καί Μετεώρων. Μιά ἐπίγειος ζωή γεμάτη πολύπλευρη ἱερή προσφορά στήν στρατευομένη Ἐκκλησία καί σφραγισμένη μέ ἕνα ὀλιγοετές διάστημα σιωπῆς, λόγω προβλημάτων ὑγείας, ἔφτασε στό τέλος της. Στίς 3 Αὐγούστου ἔγινε ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία καί ἡ ταφή του, σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία του, στήν Ἱερά Μονή Ἁγίων Θεοδώρων, στά περίχωρα τῆς Καλαμπάκας.
Ὁ π.Γεώργιος γεννήθηκε τό 1931 στό χωριό Μάζι Βοιωτίας, ἀλλά μεγάλωσε στήν Ἀθήνα. Μαζί μέ τούς εὐσεβεῖς γονεῖς του ἀπό μικρός ζοῦσε στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας. Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Παράλληλα ἔκανε ἄριστες σπουδές μουσικῆς, εὐρωπαϊκῆς καί βυζαντινῆς στό Ὠδεῖο Ἀθηνῶν.
Ὅταν τελείωσε τίς σπουδές του ἐντάχθηκε στήν Ἀδελφότητα Θεολόγων «Η ΖΩΗ» καί γιά λίγα χρόνια ἐργάσθηκε ὡς καθηγητής σέ Γυμνάσια τῆς Ἀθήνας.
Πολλά ἦταν τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, πού τόν χαρακτήριζαν. Ἐπιμελής καί συστηματικός στίς ἐργασίες πού ἀναλάμβανε, ἔμοιαζε πάντα ἀκούραστος. Εὐγενής, διακριτικός, εὐπροσήγορος, χαμηλῶν πάντα τόνων, δημιουργοῦσε εὐχάριστη ἀτμόσφαιρα καί ἐνέπνεε ἐμπιστοσύνη. Ἰδιαίτερα ἐπιτυχημένη ἦταν ἡ ἐργασία του στά κατηχητικά, τίς χριστιανικές μαθητικές ὁμάδες καί τίς κατασκηνώσεις. Μεγάλη του χαρά ἦταν ἡ συγκρότηση χορωδιῶν και ἡ σύνθεση νεανικῶν τραγουδιῶν.
Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1967 ἐκάρη Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Ἀσωμάτων Πετράκη καί στή συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος (10.09.1967) καί Πρεσβύτερος (17.09.1967) ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Τρίκκης καί Σταγῶν Διονύσιο (Χαραλάμπους), ὁ ὁποίος τοῦ ἀνέθεσε τά καθήκοντα τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεως.
Στή διοικητική αὐτή θέση καί στό πνευματικό ἔργο τῆς τοπικῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας στή θεσσαλική γῆ ὑπηρέτησε γιά 24 χρόνια. «Διακρίθηκε σάν λειτουργός, ἱεροκήρυκας καί πνευματικός. Ἡ μελωδική φωνή του, σέ συνδυασμό μέ τήν ἄριστη γνώση τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς ἔκαναν τίς ἀκολουθίες του κατανυκτικές καί ἱεροπρεπεῖς. Τό κήρυγμά του ἦταν πάντα μεστό καί οὐσιαστικό. Κάτω ἀπό τό πετραχήλι του ἀναπαύτηκαν πάρα πολλές ψυχές, τίς ὁποῖες στήριζε μέ δικριτικότητα καί ὑπευθυνότητα», ὅπως γράφει ὁ κ.Κωνσταντῖνος Δ. Ρίζος (Περιοδικό «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ», τεῦχος 521, σελ. 210).
Παράλληλα, ἀρκετά πλούσιο εἶναι καί τό συγγραφικό του ἔργο. Ἔγραψε βιβλία καί πολλά ἄρθρα στόν τοπικό τύπο τοῦ νομοῦ Τρικάλων καί σέ διάφορα περιοδικά. Συχνά ἔκανε ὁμιλίες σέ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος μέ πνευματικά καί ἱεραποστολικά θέματα.
Τό ἔτος 1991, ὅταν ἱδρύθηκε ἡ προσωποπαγής τότε Μητρόπολη Σταγῶν και Μετεώρων, μέ ἐνέργειες τοῦ πρώτου Μητροπολίτη αὐτῆς μακαριστοῦ Σεραφείμ (Στεφάνου), ὁ π.Γεώργιος μετατέθηκε σέ αὐτήν ὡς Πρωτοσύγκελλός της. Μέ τήν ἴδια ἐπιτυχία, γιά ἐπίσης 24 χρόνια, ὑπηρέτησε καί ἀπό τή θέση αὐτή τήν Ἐκκλησία. Ἀξίζει νά ἀναφερθεῖ καί ἡ ἵδρυση Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί στά Τρίκαλα καί στήν Καλαμπάκα, μέ δικές του πρωτοβουλίες καί ἐνέργειες καί τή σχετική εὐλογία καί συνεργασία, βέβαια, τῶν ἐπιχώριων Μητροπολίτων. Στίς Σχολές δίδασκε καί ἦταν διευθυντής ὁ ἴδιος.
Ἕνα ἀκόμη χαρακτηριστικό του ἦταν ἡ ἀγάπη καί τό ἐνδιαφέρον του γιά τήν ἐξωτερική Ἱεραποστολή. Φροντίζοντας νά ἔχει ὁ ἴδιος διαρκή ἐνημέρωση ἀπό τίς δραστηριότητες τῶν ἱεραποστολικῶν κλιμακίων, στή συνέχεια ἐνημέρωνε κληρικούς καί πιστούς τῆς Μητροπόλεως, ὀργάνωνε ἱεραποστολικές ἐκδηλώσεις, ἔκανε σχετικές ὁμιλίες καί συνεργοῦσε στήν ἔμπρακτη συμπαράσταση στίς πολλές ὑλικές ἀνάγκες τῶν ἱεραποστολικῶν κλιμακίων. Ἄριστη ἦταν ἡ συνεργασία του μέ τό Γραφεῖο Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας καί μέ ἄλλους ἱεραποστολικούς φορεῖς. Ἔγραφε ἄρθρα σέ ἱεραποστολικά περιοδικά καί ἐπί πλέον, στίς δεκαετίες 1980 καί 1990, ἀρκετές φορές διέθετε τόν χρόνο τῶν διακοπῶν του, γιά νά βοηθήσει ἐπί τόπου ἱεραποστολικά κλιμάκια στήν Κένυα πρῶτα καί ἀργότερα στήν Κορέα.
Ἰδιαίτερα ἀνεκτίμητη εἶναι ἡ προσφορά του στήν ἐν Κορέᾳ Ἐκκλησία. Ἐκεῖνα ἀκριβῶς τά χρόνια γινόταν στή Σεούλ μιά ἔντονη προσπάθεια μεταφράσεων ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων. Ὁ ὑπεύθυνος, τότε, τῆς Ἱεραποστολῆς στήν Κορέα π.Σωτήριος Τράμπας ζήτησε τή βοήθεια τοῦ π.Γεωργίου, μέ τόν ὁποῖον εἶχε τήν πρώτη συνεργασία ἀπό τό ἔτος 1948, στά Κατηχητικά τῶν Ἀθηνῶν.
Τό πρόβλημα πού ἀκολουθοῦσε ἦταν ἡ μουσική ἀπόδοσή τους. Κι αὐτό γιατί, ἀφ’ἑνός, κανείς τότε ἐκεῖ δέν γνώριζε βυζαντινή μουσική. Καί ἀφ’ἑτέρου, γιατί οἱ ὕμνοι στήν κορεατική μετάφραση ἄλλοτε εἶχαν περισσότερς λέξεις ἤ συλλαβές κι ἄλλοτε λιγότερες ἀπό τά ἑλληνικά. Τή λύση ἔδωσαν τά χαρίσματα τοῦ π.Γεωργίου. Γνώστης ἄριστος καί τῆς βυζαντινῆς καί τῆς εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς, μέ τή θεολογική καί λειτουργική του συγκρότηση καί εὐαισθησία, ἀπέδιδε στήν εὐρωπαϊκή σημειογραφία τό βυζαντινό μέλος. Στή συνέχεια, μέ τήν ἀπαραίτητη συνεργασία ἑλληνομαθῶν Κορεατῶν, τοποθετοῦσε τό κορεατικό κείμενο στίς κατάλληλες θέσεις, μέ προέκταση ἤ σύμπτυξη τοῦ μέλους, ὅπου χρειαζόταν, χωρίς αὐτό νά τό ἀλλάξει.
Ἀκολουθοῦσε ἡ φωνητική ἀπόδοση τῶν ὕμνων ἀπό τήν τότε χοράρχη κυρία Angela Yeon. Μέ δέος τούς ἔψαλε ἐκείνη, γιά νά γίνει ἀπό τόν π.Γεώργιο καί τούς ἑλληνομαθεῖς Κορεάτες ἡ διαπίστωση τοῦ ἀποτελέσματος, ἴσως κάποτε καί κάποια βελτίωση. Ἔργο τῆς χοράρχου πλέον νά διδάξει τή νέα ὕλη στά μέλη τῆς χορωδίας καί νά τούς «περάσει τήν πνευματική αἴσθηση τῆς ἱερότητας» αὐτῆς τῆς… «παράξενης», ἀλλά «ὑπέροχης» βυζαντινῆς μουσικῆς! Ἀμέσως, βέβαια, ἔπαιρναν τούς νέους ὕμνους καί οἱ χορωδίες τῶν ἄλλων ὀρθοδόξων ναῶν τῆς χώρας.
Μέ ἕνα ὁλόψυχο «Δόξα τῷ Θεῷ» ἔκλεινε κάθε τέτοια συνεργασία του στή Σεούλ ὁ ἀείμνηστος π.Γεώργιος. Ἕνα ἀδιάκοπο «Δόξα τῷ Θεῷ» ἐπαναλαμβάνουν οἱ Ὀρθόδοξοι Κορεάτες γιά τό ἀνεκτίμητο δῶρο, πού μέσω τῶν χαρισμάτων καί τῆς ἀγάπης τοῦ π.Γεωργίου, προσέφερε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ στήν Ἐκκλησία τους.
Ἄς εἶναι «αἰωνία ἡ μνήμη» του.
Γ. Ἐ. Ἱ.
Αναδημοσίευση από το Περιοδικό «ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ»
