Χθες Κυριακή το απόγευμα στον Ιερό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης Τρικάλων τελέστηκε Δισαρχιερατικός Eσπερινός προς τιμή των Τριών Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Στο τέλος του εσπερινού και συμφώνως με το πρόγραμμα της εορτής μίλησε ο Δ/ντής του 13ου Δημοτικού Σχολείου Τρικάλων, θεολόγος – δάσκαλος κ. Δημήτριος Νούλας.
Ο ομιλητής ανέτρεψε τη συνήθεια των πραγμάτων και έβγαλε την Εκκλησία στο δρόμο. Με έναν ιδιαίτερο λόγο και αποφεύγοντας τις φλυαρίες των ημερών, περπάτησε στους δρόμους και συναντήθηκε με τους Τρεις Ιεράρχες. Με τον ιδιαίτερο του λόγο, τον δραπέτη της δεδομένης και καθεστηκυίας αντίληψης, δεν συμβούλεψε, δεν δίδαξε, δεν προέτρεψε αλλά συζήτησε με τους «φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος». Ο απλός λαός, ο άνθρωπος του δρόμου, ο πονεμένος νους του καθημερινού βίου αυτό δεν επιθυμεί εξάλλου; Την ανεμπόδιστη έξοδο της Εκκλησίας προς τα έξω;
Ο κ. Δημήτριος Νούλας στηλιτεύοντας τον βερμπαλισμό των θεολογιζόντων, στους δρόμους και στις πλατείες όπου συνάντησε τους Τρεις Ιεράρχες συνάντησε τον πονεμένο και ξεχασμένο άνθρωπο. Θαύμασε την απλότητα των αγίων, τους λόγους παραμυθίας των προς τον σύγχρονο αναστεναγμό και μαζί τους δόξασε τον Τριαδικό Θεό. Συζήτησε μαζί τους, μαζί με τα παιδιά, τους δασκάλους και βρήκε την αληθινή παιδεία στην κατά Χριστόν μόρφωση.
Ο ομιλητής δεν έριξε ευθύνες στην Εκκλησία παρά ανέδειξε την πολλές φορές αδυναμία του εκκλησιαστικού σώματος να κατανοήσει το μυστήριο του Θεού. Δεν φυγομάχησε, δεν δείλιασε να αναμετρηθεί με όσες αδυναμίες πληγώνουν το σώμα της Εκκλησίας και την καθηλώνουν. Έβγαλε επιτέλους την Εκκλησία στο φυσικό της χώρο. Στην πλατεία. Εκεί απ’ όπου ξεκίνησε τη δράση της. Την αποστολή της. Και την έβγαλε τινάζοντας από πάνω της τους καθωσπρεπισμούς που έχουν σύνολη την τάση να αρέσκονται στους τύπους και όχι στην ουσία των πραγμάτων. Έβγαλε την Εκκλησία στην πλατεία της συνάντησης με τον κάθε ένα. Έβγαλε την Εκκλησία όπως οι Τρεις Ιεράρχες την έβγαλαν στην επιφάνεια, και τα καρκινώματα των αιώνων την έθαψαν στη λησμονιά κάνοντας την να αναπνέει κάτω από το χώμα. Μόνο που ο σπόρος αυτός αν και κρύφτηκε, και τούτου φροντίστηκε επιμελώς στο διάβα των αιώνων, έβγαλε καρπούς.
Η ομιλία του κ. Δημητρίου Νούλα θύμισε πως η αγάπη ενώνει και συγκεκριμένα το πρόσωπο του Χριστού. Τα λόγια, τα εκφραστικά σχήματα, το ύφος και η φιλοσοφία της ομιλίας στόλισαν με Χριστό τις ψυχές μας. Μας ώθησαν να δούμε τον άλλον ως τον εαυτό μας. Βγάλατε την Εκκλησία εκεί όπου ανήκει. Στις αγορές και στις πλατείες, αρνούμενος πεισματικά να την εγκλωβίσετε σε λογικές έννοιες, παθητικές καταστάσεις και κληρικαλιστικές νοοτροπίες. Αυτό εξάλλου διδαχθήκατε από τους καθηγητής Λειτουργικής και Δογματικής αντίστοιχα, Ιωάννη Φουντούλη και Γέροντα Περγάμου κ.κ. Ιωάννη Ζηζιούλα.
Στη σύγχρονη εποχή όσοι αγαπάμε τα θεολογικά γράμματα οφείλουμε να τολμήσουμε. Δεν επιτρέπεται να φυγομαχήσουμε, ούτε να κρύψουμε την ομορφιά. Η εποχή του φόβου, της θεολογικής μιζέριας, της εκκλησιαστικής απομόνωσης, της κηρυκτικής βαττολογίας και των άκαιρων ανθρωπομορφικών στόμφων απέτυχε, εμπνέοντας αποκλειστικά και μόνο εκείνους που την εξέφραζαν και εκφράζουν.
Ο λαβύρινθος έχει πλέον εμφανή την έξοδο του. Καιρός για έξοδο στην κτίση, την ανθρωπότητα. Καιρός για συνάντηση με την ιστορία των εσχάτων. Καιρός για συνάντηση με τον άνθρωπο των δακρύων και των στεναγμών. Καιρός για συνάντηση με τον κάθε ξένο εκτός εαυτού μας. Καιρός για συνάντηση με τον Ζακχαίο, τη Χαναναία, τους Γαδαρηνούς, τον Άσωτο, την πόρνη, τον εγκληματία, τον πεσμένο και χωμάτινο άνθρωπο. Καιρός για σχοινοβασία της θεολογίας κατά Γρηγόριο Θεολόγο. Η εποχή των κεκρυμμένων αληθειών έφτασε στη δύση της. Η εποχή της ατολμίας θάφτηκε στη λήθη. Είναι καιρός πλέον του ποιήσαι. Ναι, καιρός του ποιήσαι.
Ηρακλής Φίλιος
Βαλκανιολόγος, Θεολόγος
