Ας πάμε με το νου της καρδιάς μας ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι βαθιά μέσα στο χρόνο, σε προορισμούς μακρινούς, λυτρωτικούς και μεγάλους. Ένα ταξίδι στο φως.
Πρώτος σταθμός μας: Η Καρχηδόνα της Αφρικής του 300 μ.Χ. Βρισκόμαστε σ’ ένα δικαστήριο την ώρα μιας δίκης. Δικάζει ο Ανθύπατος Ανουλίνος. Δικάζονται κάποιοι Χριστιανοί. Το έγκλημά τους; Συμμετείχαν στην τέλεση του μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας σε κάποια Θ. Λειτουργία. Ρωτάει λοιπόν ο δικαστής:
—-‘’ Λάβατε μέρος σε συνάξεις Χριστιανών;’’
—-‘’Είμαστε Χριστιανοί’’ του απαντούν. Οργισμένος ο ανθύπατος ρωτάει εκ νέου:
—‘’Δεν σας ρώτησα αν είστε Χριστιανοί, αλλά αν λάβατε μέρος σε συνάξεις Χριστιανών’’.
—-‘’Αφού είμαστε Χριστιανοί φυσικά και λάβαμε μέρος στην τέλεση των μυστηρίων του Κυρίου. Δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την τέλεση του Θείου Δείπνου’’ ομολογούν. Η απόφαση αναμενόμενη. Μαρτυρία Χριστού και μαρτύριο.
Και το ταξίδι συνεχίζεται. Φθάνουμε στην Κων/λη, στο ναό της Αγ. Σοφίας την ώρα της Θ. Λειτουργίας. Οι πρεσβευτές του πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρου παρακολουθούν τη Θ. Λειτουργία. Ο πρίγκιπας στο διακαή του πόθο να μάθει ερευνώντας ποια είναι η αληθινή θρησκεία ώστε να την ασπαστεί ο ίδιος και οι υπήκοοι του, τους έστειλε σε διάφορες περιοχές. Και αυτή την ώρα, τη μεγάλη ώρα της Θ. Λειτουργίας στο ναό της Αγ. Σοφίας ζουν μιαν απερίγραπτη εμπειρία.
‘’Δε γνωρίζαμε’’ μεταφέρουν στον πρίγκιπα, ‘’αν ζούσαμε στον ουρανό ή στη γη, επειδή σίγουρα δεν υπάρχει καμιά λαμπρότητα και ομορφιά σαν αυτή, οπουδήποτε πάνω στη γη. Δε μπορούμε να σας το περιγράψουμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως ο Θεός κατοικεί εκεί, ανάμεσα στους ανθρώπους και πως η Λειτουργία τους ξεπερνάει σε ομορφιά τη λατρεία όλων των άλλων περιοχών. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ομορφιά’’.
Φτάνουμε στον τελευταίο προορισμό μας. Στη Σεούλ της Ν. Κορέας. Απομεσήμερο στη Σεούλ. Έντονα, σχεδόν ανυπόμονα, κάποιος χτυπάει το κουδούνι της αυλόπορτας του Ιερ/κού Κέντρου. Ένας ώριμος κύριος, ξένος ανεβαίνει γρήγορα-γρήγορα τα σκαλιά. Μιλάει Αγγλικά:
—-‘’Είμαι Ορθόδοξος. Θα μπορούσα να μπω στο ναό;’’
—- Βεβαίως, περάστε. Κατασυγκινημένος μπαίνει. Ανάβει κάμποσα κεριά. Ασπάζεται τις εικόνες.
—-‘’Μήπως μπορώ να δω τον Ιερέα;’’
—-‘’Αμέσως, περιμένετε να τον φωνάξω’’. Συγκεντρωμένο σε προσευχή τον βρίσκει σε λίγο μέσα στο ναό ο Ιερέας.
—-‘’Είμαι Αμερικανός, Σερβικής καταγωγής’’, εξηγεί ο ξένος. ‘’Από τους γονείς μου κληρονόμησα την Ορθόδοξη πίστη. Τώρα την ίδια πίστη ζούμε όλοι στην οικογένεια. Είμαι περαστικός από τη Σεούλ για λόγους επαγγελματικούς. Σήμερα έχει τα γενέθλιά του ο μεγάλος μου γιός. Από το πρωί ένιωθα λυπημένος. Πρώτη φορά βρίσκομαι μακριά από την οικογένεια τέτοια μέρα. Ώσπου έφτασα εδώ. Προσευχήθηκα πολύ για το γιό μου’’.
—-‘’Να σας ζήσει! Ο Θεός να τον ευλογεί’’, ευχήθηκε ο ιερέας. ‘’Αλλά πως μάθατε για το ναό μας; Ποιος σας έδωσε τη δ/νση;’’
—-‘’Κανένας ή μάλλον ο Θεός. Εκείνος μου έβαλλε την ιδέα να προσθέσω μια συνάντηση σε υπηρεσία που βρίσκεται πιο κάτω από την περιοχή σας. Περνώντας με το ταξί, ξαφνικά αντίκρισα το ναό. Σκίρτησε η καρδιά μου. Σίγουρα είναι Ορθόδοξος είπα. Ζήτησα από τον οδηγό ν’ αλλάξει κατεύθυνση και να με φέρει εδώ. Όπως βλέπετε μόνος του ο ναός με προσκάλεσε’’. Χαρούμενος άφηνε το ναό ο πιστός πατέρας. Πριν περάσει την αυλόπορτα, γύρισε και τον αγκάλιασε με το βλέμμα του.
—-‘’Θα το λέω πάντα, ψιθύρισε, στη Σεούλ υπάρχει ένας ορθόδοξος ναός που σε προσκαλεί’’.
«Ο Χριστιανικός ναός, απέριττος ή μεγαλόπρεπος, είναι κατά τους Πατέρες ο ουρανός κατερχόμενος εν σμικρογραφία επί της γης. Είναι ροή της Χάριτος του Θεού. Είναι το παράθυρο από το οποίο ο πιστός ατενίζει τη μακαριότητα».
Ο κατανυκτικός ναός με το γλυκό φως των καντηλιών, τις γαλήνιες μορφές των αγίων και τη μελωδία των γλυκόλαλων ύμνων αφήνει πίσω μας και μακριά μας αυτόν τον κόσμο το ‘’μικρό και απέραντο’’. Και γίνεται εδώ στο ναό, τον επίγειο ουρανό η συνάντησή μας με τον αγαπημένο Κύριό μας την άγια ώρα της Θ. Λειτουργίας, την ώρα που καταργείται ο χρόνος. Και καταργείται ο χρόνος γιατί ζούμε συγχρόνως, τη ζωή και το έργο του Χριστού (παρελθόν ), αυτό που γίνεται τώρα με τη σύναξη των πιστών και το δεσμό τους με τον αρχηγό της πίστεώς τους (παρών), και αυτό που θα ‘ρθει, το προσδοκώμενο, το αιώνιο (μέλλον). Και το αιώνιο είναι η Βασιλεία των Ουρανών, που προγευόμαστε με τα τελούμενα στη Θ. Λειτουργία.
Κατά το μεγάλο θεολόγο π. Γ. Φλορόφσκι, «η Θ. Λειτουργία είναι ένας ύμνος μάλλον παρά προσευχή. Είναι η ακολουθία της θριαμβευτικής χαράς, το συνεχές Πάσχα, το βασιλικό Δείπνο του Κυρίου της ζωής και της δόξας. Μυστήριο της πάσχουσας και θριαμβεύουσας αγάπης, εορτασμού όλης της Θείας Οικονομίας».
Και συμπληρώνει ο θεολόγος π. Μιχ. Καρδαμάκης: «Την ώρα της Θ. Λειτουργίας δεν υπάρχουν παρακολουθούντες ή συμπροσευχόμενοι. Μετέχουν ενεργώς σ’ αυτήν , εκείνοι οι πιστοί που σφραγισμένοι με το αίμα του Χριστού, συλλειτουργούν το θαύμα της θυσιαστικής αγιότητας, επικαλούμενοι και αναμένοντες τη Βασιλεία του Θεού στην καρδιά του κόσμου».
Γίνεται επομένως φανερό ότι η Θ. Κοινωνία είναι το μόνο μέσο για την πραγματοποίηση του Ορθόδοξου ιδεώδους της μόρφωσης της ψυχής μας, δηλαδή να προσλάβει η ψυχή μας τη μορφή που της αρμόζει και της αξίζει. «Να μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν» κατά το Απ. Παύλο.
Κατά τον Ι. Αυγουστίνο «με τη Θ. Ευχαριστία πραγματοποιείται το μυστικό Σώμα του Χριστού και επιτυγχάνεται η ιστορική επαφή». Και εξηγεί ο Μάρκος Σιώτης: «Φανταστείτε σε κάποιο ανώγειο …εκεί στην Ιουδαία, Μετέχουν αρχικά μόνο οι Απόστολοι. Αλλά το Δείπνο συνεχίζεται. Ο Θείος Αμφιτρύων προσκαλεί συνεχώς πιστούς και στην Τράπεζα αυτή προσέρχονται και άλλοι και άλλοι, γενεές γενεών, μάρτυρες , όσιοι, ποιμένες, βασιλείς, δούλοι, μεγάλα πνευματικά αναστήματα, θριαμβευτές της ζωής αλλά και ναυάγιά της και απόκληροι της κοινωνίας και πεπτωκότες. Προσέρχονται, προσέρχονται, προσέρχονται. Και όλοι αυτοί οι σύνδειπνοι; Όλοι οι συνδαιτυμόνες συνδέονται μεταξύ τους δια του κοινού αυτού Δείπνου και εύχονται η ενότητα του Δείπνου να τους στερεώνει την ενότητα του ενός Πνεύματος.
«Ημάς δε πάντας τους εκ του ενός άρτου και του ενός ποτηρίου μετέχοντας, ενώσας αλλήλοις εις ενός Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν» εύχεται η εκκλησία μας στη λειτουργία του Μ.Βασιλείου.
Όποιος λοιπόν μετέχει της Τράπεζας του Κυρίου είτε σε μια Εκκλησία στα πέρατα του κόσμου ή σε μια τοπική, σημερινή Εκκλησία, μετέχει του Δείπνου που παρετέθει τότε στο Υπερώο και γίνεται ένα σώμα με τον Κύριο, ένα σώμα με την Εκκλησία τη θριαμβεύουσα, τη στρατευομένη και τη μέλλουσα να στρατευθεί.
Και όμως πάρα πολλοί αδελφοί μας στις εσχατιές του κόσμου δεν έχουν τη δυνατότητα να μετέχουν του Θ. Δείπνου γιατί δεν έχουν γνωρίσει τον Κύριό μας και δε διαθέτουν ναούς και ιερείς για να τελέσουν τις ιερές ακολουθίες των αγίων Μυστηρίων. Η ευθύνη βέβαια βαρύνει όλους τους Χριστιανούς. Ο Σύλλογός μας ανταποκρινόμενος έστω και κατ’ ελάχιστον σ’ αυτή την ευθύνη, κατά τα προηγούμενα χρόνια της λειτουργίας του έκτισε δεκαπέντε εκκλησίες, άλλες με οικονομική συμμετοχή κατά το ήμισυ και άλλες με χρηματοδότηση εξ ολοκλήρου δική μας….
…. Φεύγοντας απόψε από αυτή την αίθουσα θα σας παρακαλούσα αν μη τι άλλο, να κρατήσετε στη σκέψη και στην καρδιά σας ένα απόσπασμα από το έργο « Αδελφοί Καραμαζώφ» του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι. Γράφει λοιπόν ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας :
«Η θαυμαστή παρέμβαση του Ιησού στο γάμο της Κανά χάριν των πτωχών και ταπεινών ανθρώπων προτυπώνει το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Αχ, αυτό το θαύμα, αυτό το όμορφο θαύμα… Ο Χριστός επισκέφτηκε τη χαρά των ανθρώπων και όχι τη θλίψη τους και με το πρώτο θαύμα Του, βοήθησε τη χαρά των ανθρώπων… Όποιος αγαπά τους ανθρώπους, εκείνος αγαπά και τη χαρά τους…. Χωρίς χαρά δε μπορείς να ζήσεις. Μη φοβάσαι τον Κύριο. Είναι τρομερός μέσα στο μεγαλείο Του, είναι φοβερός στο ύψος Του, μα είναι απέραντη η ευσπλαχνία Του για μας. Πήρε τη μορφή μας γιατί μας αγαπάει και τώρα διασκεδάζει μαζί μας, κάνει το νερό κρασί για να μην διακοπεί η χαρά των καλεσμένων… Περιμένει καινούργιους καλεσμένους, προσκαλεί ακατάπαυστα καινούργιους στους αιώνας των αιώνων, μας προσκαλεί και μας περιμένει στην Τράπεζα της Ευχαριστίας Του».
Όμως όχι μόνο εμάς… αλλά και όλους τους ανθρώπους πάνω σ’ αυτό το ταραγμένο αστέρι που λέγεται γη.
Απόσπασμα από την ομιλία της προέδρου του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού Συλλόγου ο Άγ. Οικουμένιος Φωτεινής Παπαχρήστου κατά την κοπή της βασιλόπιτας 11-2-2018
Εβδομάδα Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής 25/2 – 3/3/2018
( Να δημοσιευθεί στις 28 – 2 – 2018 )
