Λοιπόν μιας και βρισκόμαστε σε ήδη σε προεκλογικό αγώνα και σε διαρκή καύσωνα, μέχρι που να βγει κάποιο φρέσκο, στους φίλους που αγαπούν τη βουκολική ποίηση με θεατρικές παραστάσεις το αφιερώνω. 22-07-2018
Ιστορίες απ’ το μαντρί του Μήτρου (15ον)
Φθινόπωρο στην Αργιθέα του 2006
Δημοτικές αντιπαραθέσεις – Αφιέρωμα
Ας προλογίσουμε για λίγο ξεδίνοντας στο ελάχιστο το εφήμερο και ας υμνήσουμε το φθινοπώρι μιας και βρισκόμαστε σ’ αυτό, το οποίο ήρθε πάλι κι εδώ στην Αργιθέα και στολίζεται καθημερινά. Εκεί σε μια άκρη της στάνης, λίγο πριν ο κίτρινος και βιαστικός ήλιος σβήσει, βρίσκεται ο τράγος και ματσαλώντας ένα χορτάρι κοιτάζει γύρα του και στοχάζεται. Η ομορφιά της φύσης τον γοητεύει. Λες και έχουν μαζευτεί όλοι οι ζωγράφοι του κόσμου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις ζωγραφιστές ομορφιές. Χρώματα, ποικίλα χρώματα στα φύλλα των δέντρων, λες κι είναι εργοστάσια παραγωγής χρωμάτων και λεπτών αρωμάτων απ’ την αύρα της γης, των φύλλων και του ανέμου. Στα χωράφια η γη γίνεται καφετιά. Αλλού κιτρινοπράσινη, αλλού κιτρινοκόκκινη, αλλού χρυσαφί και μαβιά, να όπως κι εδώ γύρα απ’ τη στάνη του Μήτρου, όπου συνωστίζονται τα πρώτα πεσμένα φύλλα στις γύρω τριανταφυλλιές και στους θάμνους, στους κορμούς των δέντρων και στα δυο αυτοσχέδια παγκάκια. Φύλλα λοιπόν πολλά φύλλα! Άλλα που τα παρασύρει ο αέρας, άλλα που πέφτουν κάτω στην ποταμιά και άλλα, νοτισμένα απ’ τις πρωινές αύρες και ομίχλες, δε νοούν να ξεκολλήσουν απ’ τις ρίζες των δέντρων, τους φράχτες και τα δέντρα, στα απαλά φυσήματα του αγέρα.
Φθινοπώρι και, ως συνήθως, κάποιες φορές απρόβλεπτο με τις μεταβολές του. Φορτωμένο με τα χαρακτηριστικά τής γοητείας και της ομορφιάς, συγκρούεται με την ανθρώπινη μελαγχολία. Μια μελαγχολία, που τη φέρνει το πέσιμο των φύλλων, οι ολιγόωρες και μουντές ημέρες, οι μεγάλες άναστρες νύχτες, πότε οι ψιλοψιχάλες και πότε οι δυνατές βροχές συνοδευόμενες με απανωτά αστράμματα, που μετατρέπουν τις πυκνές σταγόνες της σε ασημένια καρφιά. Πότε ο άνεμος να γίνεται ακροβάτης, άλλοτε ήσυχος σαν παιχνιδιάρικο και άγουρο αγοράκι και άλλοτε άγριος με ουρλιάσματα και αρπάγματα, με τα αόρατα θεόρατα χέρια του να λυγίζει τα δέντρα και να τα ξεριζώνει, να όπως τις προάλλες, κάτω στη ρεματιά ξερίζωσε κάμποσα δέντρα.
Χρυσοπόρφυρο φθινοπώρι με τα ποτάμια που θα φουσκώσουν και θα μουγκρίσουν, μα πιο πολύ με τα φύλλα, που το καθένα, καθώς πέφτει, αφήνει κι ένα ξεχασμένο μελαγχολικό παράπονο, σαν την παρθένα που κι αυτή τη χρονιά δεν φιλήθηκε. Έτσι και η μελαγχολία φέρνει και μια νοσταλγία, που αντιστέκεται στο κλείσιμο των φωτεινών παραθύρων της ψυχής, κι εκεί κλείνει σφιχτά μέσα τους την αισιοδοξία και την ελπίδα που κρατάνε το αμυδρό φως. Εκεί και η θεά της ανάμνησης παίρνει τη θέση της και μαζί με τη θεά προσδοκία, προσδοκούν. Προσδοκούν τον ερχομό και το γρήγορο πέρασμα του χειμώνα, που θα φέρει την άνοιξη, με τις φεγγαρόλουστες νύχτες και τις μελωδικές φωνές της και κοντά θα φέρει το καλοκαίρι με τις δικές του χαρές, τα πανηγύρια και τα ξεφαντώματά του. Ένας ολόκληρος κύκλος του φυσικού μεγαλείου και της ζωής. Ένας κύκλος, που στις μυλόπετρές του, μαζί με τα χρόνια, τρίβονται και τα ανθρώπινα χρόνια, η ζωή, για να συνεχίσει κάπου αλλού το έργο της.
«Ουφ!» μουρμούρισε ο τράγος κοιτώντας στη στάνη του και πέταξε το χορτάρι που ματσαλούσε. Στην πορφυρή μελαγχολία του φθινοπώρου και στη αίγλη της ομορφάδας του, σκέφτηκε το Μήτρο, τον αμετανόητο πασόκο που πάντα συγκρούονται μεταξύ τους για τις «διαφταρμένες» ιδεολογίες του Μήτρου, όπως συχνά έλεγε ο Τράγος. Αναγκασμένοι να επιβιώνουν στη στάνη, «κόκκινος» ο τράγος, (δηλητηριασμένο «κουκούδι» τον ανεβάζει ο Μήτρος, «πράσινος» ο Μήτρος, (πασοκική μπράσκα-βάτραχος) τον κατεβάζει ο τράγος, σε μια περίεργη ή παράξενη συγκυρία, κατάφεραν κάπου να τα «βρουν» προκειμένου να στηρίξουν έναν υποψήφιο Νομάρχη, υποστηριζόμενο από το Πασόκ, το ΣΥΝ και άλλες τοπικές δυνάμεις. Σαν «κουκκούδι» λοιπόν ο τράγος δεν ήθελε κουβέντα να ακούσει γι’ αυτή τη συμμαχία, που όμως, χάρη στον όνομα του υποψηφίου Νομάρχη, υποχώρησε.
Ωστόσο ο Μήτρος, από θέση «ισχύος», -πασόκος ντε, κόμμα εξουσίας- πάντα τον ειρωνεύονταν κάνοντας τον τράγο να μεταβάλλεται σε φθινοπωρινό πυροτέχνημα μεγάλου βεληνεκούς. Την ώρα λοιπόν που ο τράγος στοχάζονταν, να κι ο Μήτρος, άφησε τον υπολογιστή του και βγήκε να πάρει λίγο αέρα. Πλησίασε τον τράγο και με φωνή σα να έβγαζε λόγο-ρήτορας ο Μήτρος ,τα ’χε μάθει όλα απέξω- με ύφος Ντούτσε άρχισε να λέει κοιτώντας προς κάθε κατεύθυνση:
01
Γιδούλες μου, τα βάσανα, θαρρώ πως θα τελέψουν
χωριά, μαντριά, κορφές, πλαγιές γρήγορα θα αναπνεύσουν
φτάνει εσύ βρε, τράγε μου, τις ξάπλες σου ν’ αφήσεις
και τις φιλοσοφίες σου στις φαραγγές να ρίξεις
02
Τράγε μου ανεπρόκοπε, κοκκινοπαθιασμένε
του κουκουέ γραμματικέ και γέρο ψωριασμένε,
που δε θαρρείς την αλλαγή που θα ’χουμε στον τόπο
και μήτε παραδέχεσαι το Μήτρο τον πασόκο.
03
Χάρη σε μας, βρε κιαρατά, θα βγάλουμε Νομάρχη
και μάθε το, αν θέλουμε, τον κάνουμε κι εθνάρχη!
Αμ πώς νομίζεις τράγε μου; Πώς είμαστε κουκιά;
και δε γροικάς στον τόπο μας που ’πεσε καταχνιά;
04
Μα εσύ, βρε αφιλότιμε, σαν κάνεις εκπομπές,
για τους πασόκους δε μιλάς, μα με μπαγαποντιές,
πετάς μονάχα υπαινιγμούς και αφήνεις ανοιχτά,
σωρό με υπονοούμενα και ανοίγεις δυνατά,
05
τα μπάσα σου στο ράδιο για το Νομάρχη βάζεις
και σαν παλιοτραγί πιστό μονάχος σου βελάζεις.
Για μας τους άλλους και πολλούς τη μύτη σου δε ρίχνεις
και πίσω από τις πλάτες μας αποστροφή μας δείχνεις.
06
Ένα σου λέω, τράγε μου, στις εκλογές νικάμε
χωρίς εμάς, κουκούδι μου, δε γίνονταν να φάμε!
Εσείς κρατάτε τ’ όνομα κι εμείς την εξουσία
κι εμείς θε να ρυθμίζουμε του κόσμου αδικία.
07
Άλλαξε το μοτίβο σου και άφκε τις ατάκες
και για τον υποψήφιο, κάνε αν θέλεις πλάκες
τους ύμνους άλλαξε, τραγί, που τον στηρίζουν κούκοι
μετά, τραγούδα όσο θες, σαν φάτε το παλούκι!
08
Είπε ο Μήτρος, φρύαξε, σαν άγριο αγέρι
και ο τράγος ετοιμάστηκε να βάλει ένα χέρι,
τις ρετσινιές που έριξε ο Μήτρος να τις σβήσει
μια κερατιά είναι αρκετή κι ο Μήτρος θα προγκίσει.
09
Τάχα για πρώτη τους φορά θα πάθουνε ρεζίλη;
Πότε με το «ράδγιο» σταθμό και πότε μ’ άλλη ύλη,
πολιτική, την προτιμούν, το αίμα τους ανάβει,
εκεί λοιπόν ο τράγος μας το Μήτρο μας τον θάβει.
10
Μα τώρα, τούτη τη φορά, το πείσμα τους αγριεύει
«ακούς, εκεί, ο κιαρατάς», του τράγου του ξεφεύγει
κι ένα «μπεεεε!» μακρόσυρτο που ακούστηκε στη στάνη
με μιας σηκώθηκε καπνός κι ο Μήτρος πια τα χάνει.
11
Ο γάιδαρος και τ’ άλογο πιάσανε θέση μάχης
«Μήτρο μου!» λέει το τραγί «όρεξη τώρα να ’χεις».
Της στάνης τα μαντρόσκυλα αλύχτιζαν μπροστά του
κι όλα τα γιδοπρόβατα μύριζαν τ’ αχαμνά του.
12
-Μπεεεε! προβάτες μου και γίδες μου κάτσετε στα αβγά σας
του Μήτρου άφτε πάθος του, κρατείστε τον καβγά σας
ταχιά, όπως τα είπαμε, θα πάνουμε στου Σάκη
κι εκεί να ακούστε, γίδες μου, πω θα τους κάνει ράκη!
13
Τ’ αποψινό το βραδινό στο ράδγιο έχω λόγο
Εεε! Χε! και τι δεν έχω για να πω, ούλους θα κάνω μπόγο!
Βεβαίως πρώτα θα σταθώ στο φίλο μας Νομάρχα
κοντά θε να αναφερθώ στον πράσινο και ανάρχα.
14
Σαν τι μας νοιάζει πια εμάς, κουκούδες μου προβάτες!
Εδώ πομπή, κανάλια εφέ! μονάχα γι’ ακροβάτες!
Εν, δυο, ακούτε, βρε, εν δυο, εεει άι, χούι, χούι
Δήμαρχοι και Νομάρχες, μα η Μήτρος δεν ακούει!
15
Άντε και φτάνει ο καιρός άρχοντα να τον δούμε
στη σβερκαριά να κάθεται, κι ούλοι να τραγουδούμε
για το ασκέρι του Μήτρου μας, που είναι σοτσιάλες
μα στην ουσία μένουνε σαν κράχτες και πεινάλες!
16
Εεε!, μπεεε! Εδώ ράδγιο, Μήτρος! Εδώ ράδγιο, αγγούρι!
Έτσι μας κάναν τη ζωή σαν στάβλο και αχούρι!
Ακούστε δω την εκπομπή, συνασπισμού, πασόκους
πέντε από δω, ογδόντα από κει μας πρήξανε μι τσ’ όρκους!
17
Εδώ ράδγιο βουνίσιας πηγής, που ’ναι διαφταρμένη
κι ο νέος ο Νομάρχης μας τη λέει κι αφορισμένη!
Τάχα να είναι μαναχά εδώ η αμαρτία;
Ούλα γίναν κομματικά και σου ’ρχετε ναυτία!
18
Εκεί που ο τράγος έβγαζε τον λόγο πυρωμένο,
το κινητό του χτύπησε, σαν βρικολακιασμένο
κι από το νου του πέρασε πως θα του κάνουν πλάκες,
αφού ο Μήτρος γιόμισε τις στάνες από βλάκες.
19
Από την άλλη τη μεριά ένα τραγί επιμένει
του τράγου να ’ρθει η επαφή κι όλο υπομένει.
Τα νέα του είναι καλά απ’ την περιοδεία
κάτω απ’ τα ρίζα του βουνού γράφτηκε ιστορία.
20
Μετά από κάμποσες στιγμές ακούγεται ο τράγος
με ένα βέλασμα συρτό που ’ρθε στις ράχες πάγος.
«Όχου» σκέφτηκε το τραγί, ο αγγελιοφόρος
«νεύρα που έχεις τράγε μου θα μου κοπεί ο λώρος!»
21
-Μπεεε! φρου! φρου! εδώ μαντρί, εδώ τραγί και γίδια
εδώ ράδγιο εφέ, Μήτρο μου, πάνε γι’ αντίδια!
Ομπρός! Ομπρός! Ποιος είναι κει που καν’ διακοπή;
κι έπαψε το ράδγιο εφέ να κάνει εκπομπή;
22
-Εγώ είμαι τράγε μου, εγώ, το κόκκινο τραγί
που μου ’στειλες να πάω να δω τη νομαρχιακή
και κείνου του λεβένταρο που ούλου μεγαλώνει
ντουνιά να δεις, τραγί τρανό, κι ούλουν τον ξεσηκώνει!
23
Εεε! Μπεεε! Εδώ ράδγιο, Μήτρος! εδώ κέντρο ειδήσεων
εδώ κανάλι του νομού και τμήμα εξορμήσεων
τραγί μου, κόκκινο τραγί, στάκα να σ’ αερίσω,
μέσα απ’ το ράδγιο κι εσέ, ούλους να βομπαρδίσω
24
Ταράχτηκε για μια στιγμή το κόκκινο τραγί του,
γραμματικό τον έκανε ο τράγος στο μαντρί του.
Ξερόβηξε, «γκουχ! γκουχ», σκούπισε και τη μύτη
και κοίταξε τριγύρα του τον γήινο πλανήτη:
25
Μπεεε! Προσοχή! Προσοχή! Σας ομιλώ εκτάκτως,
εκπρόσωπος του ράδγιο εφέ και φυτευτός σαν κάκτος,
βρισκόμενος σε αποστολή κάτω στα ριζοχώρια
εναερίως πληροφορώ της δεξιάς τα ζόρια.
26
Ούντρα λάμα, εδώ ράδγιο εφέ, περιφερειακό
ό, τι δεν ακούγεται στο ελλαγιδάν ακούγεται από δω,
σε μετάδοση μεσαίων κυμάτων και ασυρμάτων
στις συχνότητες των κόκκινων και πράσινων κυμάτων.
27
Εεε!, μπεεε! Εδώ ράδγιο, εφέ, περιφερειακό
ύφος, ήθος πανσπερμικό και είδος μοναδικό,
πασόκοι και συνασπισμιώτες, πράσινοι, δεξιοί
κάποια παλιά κουκούδια, κάποιοι θρησκευτικοί,
28
συγκρότησαν μια ενότητα αυτοδιοικητική
και γύρω συναχτήκανε στου νέου οδηγητή!
Που αν τύχη και κερδίσουμε, τρανή βλέπω αντάρα
το σύστημά τους θα χαθεί, θα πέσει στην κατάρα
29
Φίλες μου ακροάτριες και φίλοι ακροατές,
τέτοιο ντουνιά στα πέριξ μας δεν έχω ματαδεί!
Ούλοι φωνάζαν, «πας μπροστά κι οι πόρτες ανοιχτές»
τέτοιος Νομάρχης, γίδες μου, να μην αβασκαθεί!
30
-Μπεεε! Εδώ ράδγιο, Μήτρος εδώ εφέ δυο χιλιάρκα!
σας μεταδώσαμε εκπομπή έκτακτη με ατάκα….
μα του κόκκινου του τράγου διεκόπη η εκπομπή
όταν άρπαξε ο Μήτρος το κουτί του ενισχυτή!
31
-Αι σιχτίρ, ρε κερατά και το ’χεις παρακάνει
και τους πασόκους, άχρηστε, άφησες στο σεργιάνι
μονάχα για δουλειές θαρρώ τους θεωρείς, καημένε
θα σε χαλάσω, τράγε μου, γέρο αφορισμένε!
32
Χάρη σε μας, βρε κιαρατά, σηκώσατε κεφάλι,
συνασπισμιώτες που είχατε το μαύρο σας χάλι,
κάτι κουκούδια σαν κι εσέ που ’ταν επετηρίδα,
που η μοναξιά σας έφαγε, σας σκέπασε ακρίδα!
33
Χε! χε! Αυτό μη μου το ματαπείς, Μήτρο, μου θ’ αποθάνω!
Σε ποιον τρελάρα σαν κι εσέ θα ’χω να ξεθυμάνω;
Χούι! χούι!, γιδούλες μου, στα κόρφια σας φτυστείτε
και στα κορμιά σας γρήγορα με σκόνη ν’ αλειφτείτε!
34
Όχι με την ψειρόσκονη, που ’χουμε για το μπλάρι,
τσι πονηριές η Μήτρος μας τσι βγάν’ απ’ το πιθάρι
μπαγιάτικες, ξεμπαγιάτικες, καλά πιπερωμένες,
δε του κολλάν ψειρόσκονες ας είν κι αλατισμένες!
35
Άλλα θαρρώ η Μήτρος μας, στο νου του έχει ζάλη!
Ξεχάσατε πως ήθελε δήμαρχος για να βάλει;
Τώρα πλαλάει, ο άμοιρος, χέρια πολλά κρατάει
κόσια σα δω, κόσια (τρέχει) σα κει, ποδιές πολλές φιλάει.
36
Άι Μήτρο μ’ με τσάντισες, έσκασες την ψυχή μου
κόψτο το λαιμός με τσαπουρνιές και τράβα στην ευχή μου!
Μη θες και τούτη τη φορά να έρθουμε στα χέρια
και μάθουνε οι φίλοι σου, του Μήτρου τα χαμπέρια.
37
Πάνε να γίνεις βολευτής ν’ αρμέγεις τσι γελάδες
και το Νομάρχη άφκε τον να τον τηρούν κεράδες!
Μαζί κι εμείς κι ελπίζουμε τη χάρη να στην κάνει
Μήτρος, ήσουνα, Μήτρο μου, γι’ αυτό θα σε προάγει…!
Τελειώνοντας ο τράγος, όπως συνήθως, στη στάνη σηκώθηκε αποδοκιμαστικό βουητό και χλαλοή για το Μήτρο και κάνα δυο τραγιά βρέθηκαν με μιας σε θέση «μάχης» δίπλα απ’ το Μήτρο. Τα καθησύχασε ο τράγος λέγοντας πως:
38
Δεν είναι ώρα, γίδες μου, τώρα να τσακωθούμε
υπομονέψτε, τράγοι μου, μέχρι να αρπαχτούμε
αν συνεχίσει η Μήτρος μας να κάνει το νταή
η στάνη μας, η αδέσμευτη, πλέον δε θα χωρεί…!
Το κινητό του τράγου ξαναχτύπησε. Απ’ τους πρόποδες των βουνών της Αργιθέας, κατά τη μεριά του Κόζιακα, ένα άλλο τραγί, ανταποκριτής του τράγου που κάλυψε μια άλλη συγκέντρωση του νέου Νομάρχη, ήθελε να αναφερθεί.
Να τουν βγάλω στον αέρα, Μήτρο μου…
Ναι! τράγε βγάλτον! Εκλογές έχουμε…!
39
Μπεεε! Εδώ το ράδγιο, τράγος, σας συνδέω στων κυμάτων
περιφερειών, των βραχέων, των μεσαίων και κεράτων
μεταδίδουμε σε φεμέ απ’ του Μήτρου το μαντρί
και σε στέρεο και χαμπέρια με κουδούνια απ’ το κυπρί!
40
Μπεεε! Προσοχή! Προσοχή! Σας ομιλώ εκτάκτως,
εκπρόσωπος του ράδγιο φεμέ κι είμαι πιστός σαν γάτος…
……………………………………………………….
Ε .Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα Σεπτέμβριος 28 2006 www.fasoulas.de Vaios@fasoulas.de
