Κάποτε ένας Σουλτάνος πήγε για κυνήγι με την ακολουθία του. Καθώς όμως σημάδευε ένα ελάφι, η χορδή του τόξου έσπασε και ακρωτηριάστηκαν δύο δάκτυλα του χεριού που το κρατούσε.
Ο Μεγάλος Βεζίρης τότε του είπε «μη στενοχωριέσαι Πατισάχ, για καλό έγινε!»
Ο Σουλτάνος θύμωσε πάρα πολύ και διέταξε να κλείσουν το Βεζίρη στην πιο βαθιά φυλακή.
Χρόνια έμεινε εκεί , αλλά δεν παραπονιόταν «Για καλό έγινε», έλεγε….
Ο Σουλτάνος ξαναπήγε για κυνήγι και προχώρησε πολύ βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Στο τέλος χάθηκε με την ακολουθία του και δεν μπορούσαν να εύρουν το δρόμο να γυρίσουν πίσω. Τους βρήκαν ανθρωποφάγοι, και τους ετοίμασαν να τους φάνε. Μόλις όμως είδαν τα κομμένα δάκτυλα του Σουλτάνου, τον θεώρησαν μολυσμένο. Έτσι, ο Σουλτάνος γλίτωσε και επέστρεψε μόνος στο παλάτι, αφού οι υπόλοιποι είχαν φαγωθεί από τους ανθρωποφάγους.
Πρώτη του δουλειά, ήταν να ελευθερώσει το Μεγάλο Βεζίρη. Του ζήτησε συγγνώμη για τα χρόνια που του στέρησε την ελευθερία του, αφού τελικά είχε δίκιο.
«Μη στενοχωριέσαι Πατισάχ, γιατί και εγώ για καλό έμεινα στη φυλακή…»
Ο σουλτάνος απόρησε και ο Μεγάλος Βεζίρης του είπε: « Αν δεν ήμουν στη φυλακή, θα ήμουν στο κυνήγι μαζί σου και θα με είχαν φάει οι ανθρωποφάγοι, όπως έφαγαν τους άλλους..»
Αυτός ο μύθος είναι από το Χαλφέτι της Ανατολικής Τουρκίας….
πηγη:http://www.awakengr.com
