Σήμερα 17 Μαρτίου η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη ενός αγίου που ο σεμνός και ταπεινός του βίος δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό του ως «ανθρώπου του Θεού». Σήμερα λοιπόν εορτάζει ο όσιος Αλέξιος.
Εορτάζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιος. Έχω την αίσθηση πως όσες φορές κι αν μιλήσεις για το σεβάσμιο πρόσωπο του Επισκόπου κ.κ. Αλεξίου επουδενί δεν αναλώνεσαι στις ίδιες σκέψεις. Εξάλλου στη ζωή μας ποθούμε να εγκολπώνουμε στη φύση μας στοιχεία από την προσωπικότητα ανθρώπων όπως ο Μητροπολίτης μας κ.κ. Αλέξιος.
Σκέφτηκα αυτή τη φορά να εκφράσω μερικές σκέψεις στον κάθε αναγνώστη χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο. Ξέρετε, είναι πιο άμεσο, αυθόρμητο, εμπειρικό, δηλωτικό μιας σχέσης αγαπητικής. Φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες, όλοι γνωρίζετε τον Μητροπολίτη κ.κ. Αλέξιο. Δυστυχώς δεν είχα την ευλογία να τον ζήσω από κοντά ώστε να γνωρίζω πολλά, όμως έχω την ευλογημένη χαρά να αναπαύομαι στο πετραχήλι του εδώ και δύο έτη και να χαίρομαι αυτής της κοινωνίας λόγου μαζί του.
Οφείλω πολλά στον Μητροπολίτη κ.κ. Αλέξιο, τον ακραιφνή διάκονο του Θεού, το υπόδειγμα της ταπείνωσης μιας και ο ίδιος χωρίς δεύτερη σκέψη σε σημαντικές στιγμές της ζωής μου με έχει αναζητήσει, απομακρυνόμενος ο ίδιος από τον εκκλησιαστικό χώρο. Ναι, τη στιγμή που κάποιος κληρικός φοβάται μην τσαλακωθεί μέσα από την αναζήτηση του ανθρώπου, μήπως πληγωθεί το «εγώ» του κινούμενος ο ίδιος προς τον άνθρωπο, ο Μητροπολίτης κ.κ. Αλέξιος κινήθηκε προς την ελαχιστότητα μου χωρίς να κινηθώ ο ίδιος προς εκείνον. Ήταν εκεί σε στιγμές που σήκωνε το τηλέφωνο και αγωνιούσε με αγάπη. Τη στιγμή των εύκολων ευχών, της υπομονής και της άκαιρης πολλές φορές σιωπής, ο Μητροπολίτης κ.κ. Αλέξιος δεν δίσταζε να ενδιαφέρεται και να εκδηλώνει την αγάπη του. Ένας Επίσκοπος που το παράδειγμα του πολλούς συγκίνησε και συγκινεί, ελάχιστους δε αφήνει να αναλώνονται σε αδιέξοδες περιπλανήσεις του νου, της σκέψης, των λόγων.
Δύο στοιχεία του σεβασμίου προσώπου του μνημονεύω. Την έμπονη αγάπη και τη σοφία. Ο συνδυασμός δε αυτών επιδρούν καταλυτικά και ευεργετικά στην ιδιοσυγκρασία της κάθε ψυχής. Όταν συζητάς με τον Μητροπολίτη κ.κ. Αλέξιο σε επίπεδο εξαγόρευσης, σε ακούει με προσοχή χωρίς να σε διακόπτει και αισθάνομαι την προσευχή να πλαισιώνει τη συνάντηση αυτή. Ποτέ δεν βιάζεται να νουθετήσει, να εκφράσει άποψη προϊόν του αυθορμητισμού. Αντίθετα ο σεβάσμιος Μητροπολίτης μας σκέφτεται, μάλλον σκέφτεται προσευχόμενος ώστε να μιλήσει ο λόγος του Θεού με μυστική εργασία στο εργαστήρι της ψυχής. Και πάντοτε εγχειρητικά, προσεκτικά, εκφράζει τη σοφία του ώστε το μόνο όφελος να είναι η πνευματική ωφέλεια. Ευχαριστώ τον άνθρωπο του Θεού Μητροπολίτη κ.κ. Αλέξιο για την αγάπη του, το άοκνο ενδιαφέρον του, τις συμβουλές, την αγωνία του.
Σεβασμιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα κ.κ. Αλέξιε σας αφιερώνω με αγάπη τους παρακάτω λόγους του αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, τους οποίους ο ίδιος έγραψε σαν απολογία του διαφεύγοντας στον Πόντο δειλιάζοντας να αναλάβει το υπούργημα της ιεροσύνης και οι οποίο κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί για την ταπεινότητά σας. «Βεβαίως είμαι προσκεκλημένος εκεί ήδη από την νεότητα μου, για να πω κάτι το οποίο αγνοούν οι περισσότεροι, και έχω προορισθεί γι’ αυτόν ήδη από την κοιλία της μητρός μου… Και ο πόθος μου αυξήθηκε με αυτά και συνέδραμε και η σκέψη μου και αφιέρωσα τα πάντα σ’ εκείνον ο οποίος με εξέλεξε και με έσωσε, περιουσία, αξιώματα, καλοπέραση, όλα αυτά δηλαδή τα οποία μία μόνο χαρά μου προσέφεραν, το ότι περιφρόνησα και προτίμησα αντ’ αυτών τον Χριστό» (Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος Β΄, Ἀπολογητικός τῆς εἰς τόν Πόντον φυγῆς, ΕΠΕ 1, σ. 171).
Ηρακλής Αθ. Φίλιος
Βαλκανιολόγος, Θεολόγος
