Καλημέρα δασκάλα, (μια φίλη του γράφοντα στις ΗΠΑ), καλημέρα και στα όμορφα ελληνικά μουσικά ρεπερτόρια που οι φιλέλληνες ανά της γης καλλιτέχνες συγκρο-τούν και παρουσιάζουν στη διεθνή σκακιέρα, χάρη στις όμορφες, εξαίσιες και ζη-λευτές παραστάσεις που πρόσφερε η Ελλάδα. (Λέμε πρόσφερε και όχι προσφέρει και ας διορθώσει κάποιος αιθεροβάμων αν ο χαρακτηρισμός είναι λάθος).
Ο διάσπαρτος ελληνισμός του περασμένου αιώνα, ο παγκόσμιος έλληνας (φράση του αγαπημένου μου φίλου, Γαβριήλ Παναγιωσούλη ΗΠΑ) που κατέκτησε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, μέρα με τη μέρα αποδημεί σε μια άλλη διάσταση αφήνοντας πίσω του μια Ελλάδα πλαισιωμένη από νοσταλγικά σύνορα, άχρωμη για το μέλλον, παρατημένη σαν ξεπερασμένο οίκο ανοχής και ανιστόρητη.
Για τους ανθρώπους του λόγου που τα τωρινά συμπαρομαρτούντα αφήνουν αδιά-φορους, όταν η πατρίδα φτάσει στο σημείο να τη μοιρολογάμε και να τραγουδάμε την αίγλη της που πρόσφερε σαν μάνα…
«Αχ Ελλάδα, Ελλαδούλα, τριανταφυλλιά μ’ και ρούσα,
πέρδικα μ’ θεών μανούλα, σ’ αδειάσανε απ’ ούλα.
Και σ’ αρμέγουνε τα στήθη και σου στύβουν την καρδιά
σε πουλάνε μύθους κι ήθη και σου πνίγουν τη λαλιά
Τη φωνή σου δεν ακούω, μήτε νιώθω τους παλμούς
κι ούλα τα κουδούνια κρούω, για να διώξω τους εχθρούς»…
τότε, ίσως τότε, ο νεοέλληνας που έζησε στις ματεριαλιστικές δεκαετίες του περα-σμένου αιώνα και απώλεσε το νου, να συνειδητοποιήσει ότι στη δική του εποχή άλ-λαξαν όλα· μια εποχή προπαρασκευαστική που μετέτρεψε το νοικοκύρη σε απάτριδο, αμοραλιστή, φυγά, φτωχό, αυτόχειρα, κλέφτη, δολοφόνο και επαίτη.
Καλές οι μουσικές παραστάσεις σε μεγάλους δρόμους μητροπολιτικών πόλεων όπως και αυτή που είδαμε εδώ: https://www.facebook.com/Proud.Greek.Soul/, αλλά των νεοελλήνων παραστάσεις δεν είδαμε ως τώρα
Τρίκαλα 15 του Μάρτη του 2017
Βάιος Φασούλας
