Συναγωνιστές και συναγωνίστριες , Φίλες και φίλοι
Τιμούμε σήμερα τη θυσία των 5 Τρικαλινών παλικαριών της ΕΠΟΝ.
Στη μνήμη τους υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας η φλόγα της αληθινής ιστορίας που έγραψαν με το αίμα τους , να μη σβήσει με βρώμικο μελάνι ,αλλά να φωτίζει για πάντα το δρόμο της ταξικής πάλης, να αναζοπυρωθεί στις καρδιές και το νου των ανθρώπων του μόχθου, να γεννήσει νέες εστίες μεγάλων αγώνων, μέχρι την τελική νίκη, την απελευθέρωση του λαού από κάθε εκμετάλλευση.
Δε θα μπορούσε ,εκ των πραγμάτων, η σημερινή μας εκδήλωση να έχει αποκλειστικά ένα καθιερωμένο επετειακό χαρακτήρα
Οι πολιτικές «συγκυρίες» της εποχής μας την καθιστούν δραματικά επίκαιρη.
Γιατί τη στιγμή που συμπληρώνονται 72 χρόνια από τη λήξη του β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το επισφράγισμά της από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών , βρισκόμαστε ξανά στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα.
Αυτό το βλέπουμε ξανά να εξελίσσεται ολοζώντανο μπροστά μας. Ολόκληρες περιοχές βρίσκονται μέσα στη φωτιά από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ο πόλεμος στη Συρία στον οποίο μπλέκονται ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις όπως ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει ξεριζώσει εκατομμύρια άλλους και το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται με τον εγκλωβισμό τους.
Όλα αυτά δείχνουν, πως ο καπιταλισμός, που αυξάνει τα πλούτη μιας «χούφτας» εκμεταλλευτών, «γεννά» την ίδια ώρα κρίσεις, κοινωνικά προβλήματα, τον πόλεμο, την προσφυγιά, με οδυνηρές συνέπειες για εκατομμύρια εργαζόμενους, λαϊκούς ανθρώπους.
Γιατί 7 δεκαετίες μετά το μακρινό 1945 και 5 δεκαετίες από την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στη χώρα μας , το αστικό κράτος και τα αστικά δικαστήρια , αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθερα μέλη της ναζιστικής εγληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής , που είναι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί δολοφονικών επιθέσων ενάντια σε αντιφασίστες ,μετανάστες, φοιτητές.
Αν και η Ιστορία φαίνεται, με όλες αυτές τις συγκυρίες να μας κλείνει πονηρά το μάτι ποτέ ,όμως, δεν επαναλαμβάνεται. Δίνει συμπεράσματα που ισχύουν για σχετικά ανάλογες καταστάσεις.
Έχουμε χρέος να διαδώσουμε την ιστορική πείρα. Η γνώση της Ιστορίας και τα επιστημονικά συμπεράσματα που απορρέουν από αυτήν αποτελούν ουσιαστικά εφόδια για τη συνειδητοποίηση και τη νικηφόρα πάλη των λαών και των νέων ενάντια στο σιδερένιο πέλμα της δικτατορίας των μονοπωλίων και στη φρίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Για να βάλουν οριστικό τέλος στη μήτρα που τους γεννά και το έδαφος που τους τρέφει.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα ήταν από τα πιο μαζικά των κατεχόμενων χωρών της Ευρώπης . Βασική δύναμη του τιτάνιου αγώνα, ψυχή και καθοδηγητής ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, όπως ήταν το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Εκατομμύρια κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και τη ζωή τους για έναν καλύτερο κόσμο. Τους αξίζει ιδιαίτερη τιμή και αιώνια δόξα!
Μέσα από το καμίνι αυτού του αγώνα ανδρώθηκαν και ατσαλώθηκαν τα παλικάρια της ΕΠΟΝ κι έφτασαν ως την υπέρτατη θυσία.
Μόνο που αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τη λαϊκή οργάνωση , τη συγκέντρωση δυνάμεων , τη σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, το βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που συντηρεί και αναπαράγει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή το να δουλεύουν οι πολλοί για να πλουτίζουν μια χούφτα παράσιτα.
Αυτό είναι και το επίκαιρο μήνυμα της θυσίας των αγωνιστών του λαού εκείνη τη εποχή και δε θα κουραστούμε να το αποδεικνύουμε , ακόμη και στους πιο δύσπιστους.
Ας αναρωτηθούμε ,λοιπόν, τι οδήγησε πέντε απλούς ανθρώπους του λαού από φτωχές οικογένειες των Τρικάλων να ακολουθήσουν αυτή την αγωνιστική στάση ζωής και να φτάσουν ως την υπέρτατη θυσία που αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές. Τι ήταν αυτό που στάθηκε πιο πάνω από τα ατομικά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα του καθενός; Τι ήταν αυτό που ένωσε τις πορείες τους σε μια κοινή γραμμή προς την υπέρτατη θυσία ;
Δεν είναι άλλο από την κινητήρια δύναμη ολόκληρης της ανθρώπινης ιστορίας : την ταξική πάλη
Είναι αυτή που σφυρηλατεί στη φωτιά της τέτοιες προσωπικότητες που αξίζει να τιμάμε σήμερα και να διδασκόμαστε από τη δράση τους. Η ταξική πάλη είναι η αντικειμενική δύναμη που στέκεται πάνω από τις προσωπικές σκέψεις του καθενός , τα ατομικά «θέλω» , δημιουργεί τις συνθήκες που ζούμε ,σμιλεύει ανθρώπους. Γιατί οι άνθρωποι , εν τέλει , είναι δημιουργήματα της κοινωνίας , των συνθηκών που ζουν ,αλλά μπορούν με τη συνειδητή και μαζική -συλλογική τους δράση να ξεκολλήσουν τη ρόδα της Ιστορίας , να διαμορφώσουν νέες συνθήκες , νέα κοινωνία.
Οι 5 Τρικαλινοί ΕΠΟΝίτες ,λοιπόν , εντάχθηκαν από νωρίς στο στρατόπεδο της εργατιάς , της φτωχολογιάς , όταν σε πολύ σκληρές συνθήκες πήραν το δρόμο του οργανωμένου αγώνα.
Αυτή τους η απόφαση καθόρισε και τη μετέπειτα πορεία της ζωής τους, μέχρι τη υπέρτατη θυσία . Έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στους σ/φους τους, απέναντι στο λαό , για να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα ακόμα και αν αυτοί δεν θα προλάβαιναν να την αντικρύσουν.
Η ένταξη στο ΕΑΜικο κίνημα και την Εαμική αντίσταση δεν ήταν μια φυσική επιλογή. Δεν στρατεύτηκαν όλοι με το ΕΑΜ ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή γερμανών, ιταλών και βουλγάρων. Ο αγώνας που δόθηκε εκείνα τα χρόνια δεν δόθηκε από όλους τους Έλληνες μαζί. Όσο και αν φλυαρούν οι κήρυκες της λεγόμενης Εθνικής Ομοψυχίας και της συναίνεσης.
Δεν ήταν μαζί ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο βιοπαλαιστής. Δεν ήταν μαζί αυτοί δηλαδή που πλήρωσαν την ξένη κατοχή και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δεν ήταν μαζί αυτοί που σκοτώθηκαν στα δεκάδες μπλόκα, στις μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ.
Και στην περίοδο της κατοχής υπήρχαν 2 μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα.
Από τη μια μεριά η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, οι βιοπαλαιστές της πόλης και της υπαίθρου, ορισμένοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι συσπειρωμένοι στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Είναι οι δυνάμεις που πάλεψαν και μάτωσαν ενάντια στους φασίστες.
Από την άλλη πλευρά ήταν η αστική τάξη. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, το Παλάτι, οι τσιφλικάδες, το πολιτικό, στρατιωτικό και δικαστικό τους προσωπικό, καθώς και όλη η προπολεμική πνευματική και κοσμική ελίτ της χώρας που είχε δηλώσει πίστη στο φασίστα Μεταξά. Ένα μέρος από αυτούς διέφυγαν μαζί με το χρυσάφι της χώρας στο εξωτερικό, στο Κάιρο.
Ένα άλλο μέρος όταν γίνονταν τα ολοκαυτώματα σε τόσες πόλεις και τόσα χωριά του τόπου μας επέλεξε να συνεργαστεί με τους κατακτητές. Αυτοί εμπορεύθηκαν τον πόνο και την πείνα του λαού και συγκέντρωσαν τεράστια περιουσία με τη μαύρη αγορά και τις υπηρεσίες στους κατακτητές. Κάποιοι τέτοιοι «επώνυμοι Τρικαλινοί» έδωσαν γραπτές ψευδομαρτυρίες και καταθέσεις για να «χαρακτηρίσουν» τα 5 παλικάρια της ΕΠΟΝ σύμφωνα με τις οδηγίες των ναζί κατακτητών και να τα οδηγήσουν στην αγχόνη.
Αλήθεια, ας βάλουμε το ερώτημα, γιατί η εργατική τάξη της χώρας μας, η φτωχολογιά ευρύτερα, δεν το έσκασαν για την Αίγυπτο; Όπως έκανε ένα τμήμα των αστών. Γιατί δεν οργανώθηκαν σε άλλες εθνικιστικές οργανώσεις, γιατί δεν υποστήριξαν τους δωσίλογους; ‘
Ακριβώς επειδή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν είναι μαζί το κεφάλαιο και οι εργάτες. Δεν είναι μαζί ο αστικός κόσμος και ο λαός. Δεν είναι στο ίδιο μετερίζι. Είτε η χώρα είναι επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη. Είτε σε κατοχή, είτε ως εισβολέας -κατακτητής. Και αυτό το συμπέρασμα είναι πολύτιμο σήμερα που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι στη γειτονιά μας.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Ένα χρήσιμο λοιπόν δίδαγμα για το σήμερα είναι ότι όπως και τότε σε μια σημαντική ιστορική περίοδο δεν υπήρξε εθνική ομοψυχία, δεν υπήρξαν κοινοί εθνικοί στόχοι.
Έτσι και σήμερα , δεν μπορούν να υπάρξουν κοινοί στόχοι για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, κοινοί στόχοι με την αστική τάξη, τους καπιταλιστές. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινή εθνική προσπάθεια όπως θέλει να ονομάσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, τη διαπραγμάτευση-σφαγή των δικαιωμάτων μας.
Η κυβέρνηση την ίδια στιγμή που μιλάει για δήθεν εθνική κυριαρχία και πατριωτισμό, καλεί το λαό να υποταχθεί σε μνημόνια διαρκείας , σε βουνό βάρβαρων μέτρων που θα φορτώνονται στα προηγούμενα.
Τα χρόνια της κρίσης που ακόμα διανύουμε, αποδείχτηκε ότι δε βγήκαμε όλοι χαμένοι. Οι προτροπές και οι εκκλήσεις «όλοι να βάλουμε πλάτη για να υπάρξει φως στο τούνελ» αποδεικνύεται ότι το φως αυτό είναι μόνο για το κεφάλαιο και τα κέρδη του, για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους ξενοδόχους, τους εφοπλιστές και τους μεγαλέμπορους.
Αυτή η πολιτική καταδικάζει τους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία στο πιο βαθύ σκοτάδι, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη έχουν αποφασιστεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, θα εφαρμόζονται ακόμα και στην περίοδο μιας πιθανής ανάπτυξης. Ακόμα και αν αυτή έρθει θα είναι για τους λίγους, δε θα φάμε όλοι από την πίτα που θα μεγαλώσει όπως λένε με ένα στόμα και μια φωνή οι παράγοντες του συστήματος.
Η κυβέρνηση την ίδια στιγμή που μιλάει για δήθεν εθνική κυριαρχία και πατριωτισμό .Έχει δώσει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ για να εξαπολύσουν τις πρόσφατες πυραυλικές επιθέσεις στη Συρία, έχει δώσει το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ για να αλωνίζουν τα ΝΑΤΟικά πλοία (με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών), παίρνει ενεργά μέρος σε 13 Νατοϊκές επεμβάσεις από τα Βαλκάνια ως το Κέρας της Αφρικής, σχεδιάζει την επέκταση της ΝΑΤΟϊκής βάσης στη Σούδα , σχεδιάζει να ανοίξει νέα ΝΑΤΟική βάση, κάτι που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι αποκαλούμενες ως “δεξιές” κυβερνήσεις στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση.
Η ελληνική κυβέρνηση δίνει 4 δις ευρώ, το 2% του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκής χώρας, όσο ακριβώς οι αιματηρές περικοπές που συμφώνησε με ΕΕ και ΔΝΤ.
Έχει συμφωνήσει με την Μέρκελ, τον Ολάντ και τους άλλους κυβερνήτες της ΕΕ να κλείσουν από κοινού τα σύνορα, εγκλωβίζοντας δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες, ξεριζωμένους του πολέμου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπλέκει τη χώρα πιο βαθιά σε αιματηρούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας όπως λέει η κυβέρνηση. Είναι η δολοφονική μηχανή των ιμπεριαλιστών, δεν αναγνωρίζει σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Όπου πήγε το ΝΑΤΟ έσπειρε το θάνατο και την καταστροφή.
Η κυβέρνηση δίνει γη και ύδωρ στους φονιάδες των λαών, γιατί δουλεύει για τα συμφέροντα των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, για να πάρουν μερίδιο στο μοίρασμα γης και πλούτου με τη σφαγή λαών.
Αποδείχθηκε τελικά πως το περίφημο στεφάνι στην Καισαριανή, το στεφάνι για του θρυλικούς μπουρλοτιέρηδες του ΕΛΑΣ στον Όλυμπο ήταν στεφάνια-τιμή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Εξάλλου αυτή είναι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τη χειραγώγηση του λαού «και ο σκύλος χορτάτος, και η πίττα ολόκληρη», και με τους εκμεταλλευτές, και με το λαό!
Αυτή την τακτική ακολουθεί και στο δίκαιο αίτημά μας για τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Όσα μεγάλα λόγια λέει η κυβέρνηση είναι δημαγωγικά για να αποπροσανατολίσει το λαό. Αυτό δείχνουν και όσα είπε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας κατά την περσυνή συνάντησή του με τη καγκελάριο Μέρκελ. Είπε ο κ. Τσίπρας ότι τάχα το θέμα δεν αφορά «υλική δικαίωση» αλλά είναι «πρωτίστως ηθικό». Γι αυτό και η κυβέρνηση κινείται στη λογική του συμψηφισμού των αποζημιώσεων με το αστικό κρατικό χρέος. Δηλαδή , να πληρωθεί το κρατικό χρέος , που δεν είναι του λαού, με τις αποζημιώσεις των θυμάτων και της καταστροφής λαϊκής περιουσίας. Συνεχίζει την ίδια πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στέλνοντας στις ελληνικές καλένδες τη λαϊκή διεκδίκηση για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Πατριώτες και πατριώτισσες,
Όπως και τότε έτσι και Σήμερα οι ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις καβγαδίζουν για το μοίρασμα των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και αγωγών, των αγορών. Καβγαδίζουν για το πώς θα μοιράσουν τις ζημιές και τα κέρδη τους, για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι ποιας χώρας θα ελέγξει τις αγορές, τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας θα αποκτήσουν προβάδισμα έναντι των άλλων στο ξεπέρασμα της κρίσης τους.
Ο σημερινός οικονομικός πόλεμος που δεχόμαστε στην καθημερινή μας ζωή, ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση εξελίσσεται σε πόλεμο με βόμβες και σφαίρες, σε αλληλοσκοτωμό των λαών για τα κέρδη των εκμεταλλευτών. Οι ιμπεριαλιστές με των λαών το αίμα τη γη ξαναμοιράζουν και ξαναχαράσουν τα σύνορα. Γι’ αυτό καλλιεργούν τις εθνικιστικές έχθρες ανάμεσα στους λαούς.
Προβάλλει το ερώτημα: Τι μπορεί να γίνει σ’ αυτές τις συνθήκες; Τι πρέπει να κάνει ο λαός μας, οι άλλοι λαοί; Καταρχήν πρέπει να σκεφτούμε το εξής:
Ο εργαζόμενος λαός όταν λέει πατρίδα σκέφτεται τα σπίτια του, το χωράφι τους , την οικογένεια τους, τις πόλεις τους.
Οι καπιταλιστές όταν λένε πατρίδα σκέφτονται τα κέρδη τους, τα μερίδια τους στο μοίρασμα των αγορών, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, τις επενδύσεις τους. Αυτά αποτελούν για αυτούς το λεγόμενο εθνικό, πατριωτικό συμφέρον που συχνά επικαλούνται.
Γιατί οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι , όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά και ήδη αναφέραμε, δεν έχουν ίδια πατρίδα με τους κεφαλαιοκράτες, τους κλέφτες των κόπων και του ιδρώτα τους ,με αυτούς που παίρνουν μέρος στο διεθνές μοίρασμα των αγορών και δε θα διστάσουν να θυσιάσουν το λαό χώρας τους στην ανθρωποσφαγή για τα κέρδη τους.
Γιατί ο εχθρός για το λαό, δεν βρίσκεται μόνο εκτός συνόρων, αλλά είναι μέσα στην ίδια μας τη χώρα, βρίσκεται και στο εσωτερικό της χώρας, όσο κι αν ντύνεται με τον “εθνικό” μανδύα. Οι αστοί εμφανίζουν ως «εθνικό συμφέρον» το ταξικό τους συμφέρον για τα κέρδη τους και σε περίοδο «ειρήνης» και στον πόλεμο.
Συνεπώς, το λαϊκό κίνημα, πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή του τόσο στον εξωτερικό εχθρό ως πιθανό εισβολέα, όσο και στον εσωτερικό εχθρό, την τάξη που κατέχει την εξουσία και που για τα δικά της και μόνο συμφέροντα και τα κέρδη της, οδηγεί το λαό στο μακελειό και στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους “εξωτερικούς”, ιμπεριαλιστές συμμάχους της.
Όταν, λοιπόν, μπαίνει το ερώτημα “και τώρα τι κάνουμε;” μία μπορεί να είναι η απάντηση:
Καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Αποδέσμευση από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια κι ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ!
Να μην δοθούν βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια και άλλες υποδομές για να γίνουν “εφαλτήρια” του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Καμία συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων της χώρας. Να γυρίσουν τώρα πίσω όλα τα ελληνικά στρατιωτικά σώματα, που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αγωνιζόμαστε να γίνει πράξη το λαϊκό αίτημα “ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!”.
Μπροστά στο ενδεχόμενο γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας, ορθώνουμε από τώρα τείχος προστασίας του λαού . Παλεύουμε για όλα τα δικαιώματά μας, Παλεύουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και τους εκμεταλλευτές μας. Δεν θα ματώνουμε για τα κέρδη τους στην ειρήνη
Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους στον πόλεμο!
Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων του λαού και όχι της πλουτοκρατίας και των συμμάχων της. Απαιτούμε Όχι δαπάνες πολεμικές για το ΝΑΤΟ, αλλά για τις ανάγκες της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Όχι στην αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.
Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με λαούς άλλων χωρών. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μια ζωή χωρίς πλούτο και φτώχεια, χωρίς αφεντικά, αυτή είναι η ζωή που μας ανήκει. Όχι στο μίσος των εθνικιστών. Η Αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών.
Αυτή θα είναι η υπερήφανη και αξιοπρεπή στάση του λαού μπρος στις νέες προκλήσεις των καιρών !
Να μη μείνει παθητικός και φοβισμένος θεατής στα αντιλαϊκά παζάρια, να μην περιμένει με σταυρωμένα χέρια πότε θα τον σφάξουν.
Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη τιμή στους νεκρούς του αγώνα που ύψωσαν αγέρωχο ανάστημα μπρος στην κρεμάλα. Αυτή τη στάση κράτησαν κι αυτοί , δεν υποτάχτηκαν στη λογική δε γίνεται τίποτα, δεν έζησαν με σκυμμένο κεφάλι. Έζησαν με το κεφάλι και τη σφιγμένη γροθιά ψηλά ακόμη και μπρος στην κρεμάλα.
Χάρη σε αυτή τους την αλύγιστη στάση βρισκόμαστε εμείς εδώ σήμερα για να τους τιμήσουμε, να πάρουμε θάρρος και έμπνευση από τη δική τους ζωή και δράση και να τους υποσχεθούμε ότι ο αγώνας στον οποίο είχαμε την τιμή να βαδίσουμε μαζί θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη.
Για να δείτε το αρχικό δημοσίευμα με το βίντεο και τις φωτογραφίες, ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
