Πως είναι άραγε όταν ένας πρώην τρόφιμος των φυλακών και συγκεκριμένα των παλιών φυλακών Τρικάλων ανοίγει με «δικό του» κλειδί την εξώπορτα της φυλακής για να μπούμε όλοι εμείς οι ανυποψίαστοι πολίτες μικροί και μεγάλοι στα ενδότερα της φυλακής;
Έντονη σκηνή θα πει κάποιος, με συμβολισμό και συναισθηματική φόρτιση όπως άλλωστε και πολλές άλλες από τις σκηνές και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που πρωταγωνιστούν στην ταινία – ντοκιμαντέρ του συμπολίτη μας Δημήτρη Κουτσιαμπασιάκου.
Γιατί η ταινία «Σιωπηλός Μάρτυρας» που προβάλλεταιμετά το γκρέμισμα της φυλακής Τρικάλων δεν αφορά σε καμιά περίπτωση το συγκεκριμένο γεγονός αλλά αποτελεί μια συνοπτική ιστορία 110 χρόνων του τόπου μας. Τόσα περίπου χρόνια πέρασαν από το 1895 που άρχισε να λειτουργεί η φυλακή της πόλης μέχρι το 2006 οπότε και έκλεισε.
Ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι πέρασαν ατελείωτες ώρες μοναξιάς και αγωνίας περιμένοντας άλλοτε την απελευθέρωση και άλλοτε την εκτέλεση τους, αναφέρομαι στους πολιτικούς κρατούμενους, που μπορεί να μην ήρθε για όλους, η απειλή της όμως άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην ψυχή των ανθρώπων. Όνειρα φυλακισμένα στους τέσσερεις τοίχους, τραγικά περιστατικά, προσπάθειες απόδρασης και διαφορετικές απόψεις για το αν τελικά έπρεπε αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας που ταυτίζεται με τις φυλακές να μετατραπεί σε μουσείο και μάλιστα Τσιτσάνη ή αν έπρεπε να μείνει ως έχει και να προβάλει εκτός από τη ζωή της φυλακής και την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου του οποίου άλλωστε αποτελεί και ιστορία.
Όπως και να ‘χει είναι καλό εν τέλει να γνωρίζουν ότι αυτό το κτίσμα που αργότερα θα επισκέπτονται είτε ως Μουσείο Τσιτσάνη, είτε ως Ρωμαϊκά Λουτρά, τα οποία και αποκαλύφθηκαν στο χώρο της φυλακής, υπήρξε τόπος μαρτυρίου πολλών ανθρώπων.
Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία με την Α΄ τάξη του σχολείου μας (2ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων) να επισκεφτούμε το Πνευματικό Κέντρο την Τετάρτη 8 Μαρτίου και να παρακολουθήσουμε την προγραμματισμένη από το Δήμο προβολή που έγινε για τα σχολεία.
Ήταν εντυπωσιακό ότι η ταινία δεν άρεσε μόνο σε μας, τους καθηγητές, μερικοί από τους οποίους είδαμε εικόνες οικείες:η φυλακή ήταν στο κέντρο της πόλης, μέρος της γειτονιά μας, αλλά και στα παιδιά, καταρρίπτοντας έτσι την ισοπεδωτική και μίζερη άποψη που διατυπώνεται από πολλούς ότι οι έφηβοι σήμερα είναι αδιάφοροι για όλα. Η ποιότητα τουςκεντρίζει ακόμα.
Ευχόμαστε στον κ. Κουτσιαμπασιάκο να συνεχίσει το αξιολογότατο έργο του από το οποίο βγαίνουμε ωφελημένοι και για το οποίο νιώθουμε περήφανοι κι εμείς οι συμπολίτες του.
Αγλαΐα Βούζα, φιλόλογος
2ουΓΕΛ Τρικάλων
