Οι άγιοι Θεόδωροι είναι o άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, που καταγόταν απo το χωριό Χουμιαλών της Καππαδοκίας και ο άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, που καταγόταν απ’ την Εφλεέμ (Ευχάιτα) της Γαλατίας της Μ. Ασίας, όπου ζούσαν κέλτες. Η δράση τους, όπως όλων των χριστιανών της εποχής εκείνης -και όχι μόνον- υπήρξε εχθρική απέναντι στον ελληνικό πολιτισμό και φυσικά για τον λόγο αυτό αγιοποιήθηκαν απ’ την Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι επειδή δήθεν «μαρτύρησαν».
Άγιος εναντίον δράκοντα
Συγκεκριμένα ο Θεόδωρος ο Τήρων (ή Τίρων εκ του tiro = νεοσύλλεκτος στα Λατινικά) έδρασε επί εποχής Διοκλητιανού (γ΄- δ΄ αι. μ.Χ.), όταν υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία στο Τάγμα των Νεοσυλλέκτων του Ρωμαϊκού Στρατού, που βρισκόταν στα ανατολικά σύνορα της Αυτοκρατορίας. Αφού βαπτίσθηκε χριστιανός σκότωσε έναν… κακό δράκοντα – διάβολο, που ταλαιπωρούσε τον κόσμο σ’ ένα δάσος λίγο έξω από την πόλη καταγωγής του.
| Αυτά πάντοτε κατά την χριστιανική βιβλιογραφία. Στο έργο του αρχιμανδρίτη Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου: «Βίοι Αγίων, Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων» (σελ. 6) διαβάζουμε: «Τότε ο Άγιος βγήκε χαρούμενος απ’ το δάσος γιατί κατάλαβε, ότι ήταν θέλημα Θεού να μαρτυρήσει. Διότι όπως ενίκησε τον αισθητόν δράκοντα έτσι θα νικούσε σε λίγο και τον νοητόν δράκοντα τον διάβολον». Εδώ βέβαια ο «νοητός δράκοντας – διάβολος» είναι η Γνώση και ο Ελληνικός Πολιτισμός. Η λέξη «νοητός», που συνόδευε τον διάβολο, τον δράκοντα, τον δαίμονα ή τον εωσφόρο, χρησιμοποιούταν διαχρονικά από πολλούς ιερείς και απευθυνόταν ως κατηγορία σε όσους μορφωμένους μεταρρυθμιστές εναντιώνονταν στον χριστιανισμό. Άλλωστε και κατά τον ιδρυτή του χριστιανισμού Σαούλ-Παύλο (Α΄ προς Κορινθίους επιστολή) «η σοφία είναι μωρία» και «ο θεός εμώρανε τους σοφούς του κόσμου τούτου». |
Οι χριστιανοί της εποχής εκείνης ήταν άνθρωποι περιθωριακοί και ακραία αντιδραστικοί. Ο Θεόδωρος κίνησε τότε μία οργανωμένη ανταρσία μέσα στους κόλπους του στρατού και πρότεινε και σε άλλους χριστιανούς να αρνηθούν τα καθήκοντά τους. Οι συνομώτες συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν ο αρχηγός όμως, της χριστιανικής ανταρσίας, ο Θεόδωρος, κατάφερε να διαφύγει (αφήνοντας φυσικά τους άλλους, που είχε παρασύρει στο εγχείρημά του, να υποστούν τις δοκιμασίες της ανάκρισης).
Άγιος εναντίον βωμού Ρέας
| Ο Θεόδωρος πήγε στην Εφλεέμ κι από το μίσος του και τον φανατισμό του πυρπόλησε τον βωμό της θεάς Ρέας. «Ο Θεόδωρος όμως επήγε δια νυκτός και έβαλε φωτιά σε έναν ειδωλολατρικό βωμό της θεάς Ρέας. Και τούτο δια να δείξει και δια των πραγμάτων ότι αυτός μεν είναι χριστιανός, οι ειδωλολατρικοί δε θεοί, που προσκυνούσαν εκείνοι ήταν ξύλα αναίσθητα. Ο εμπρησμός αυτός έδωσε αφορμή για να γίνει μεγάλη σύγχυση στα Ευχάιτα» (σελ.9). Συνελήφθη από έναν φύλακα του βωμού, που τον πήγε στον Ρωμαίο διοικητή της πόλης, τον Πόλπιο. Εκείνος τον ρώτησε γιατί έκανε την πράξη αυτή κι εκείνος απάντησε: «Αρχηγέ Πόλπιε ομολογώ ότι έκαψα τον βωμό της Ρέας, διότι ήθελα να δοκιμάσω αν είναι αληθινή η Ρέα. Αλλά είδα ότι ήταν ξύλο ξερό και αναίσθητο. Επομένως τέτοια τιμή πρέπει να έχουν τα είδωλα, αφού μάτια έχουν και δεν βλέπουν, αυτιά και δεν ακούνε, στόμα και δεν μιλούνε. Τι θεοί είναι τα άλαλα ξύλα λοιπόν;» (σελ.11) – τρομερό επιχείρημα… |
Στη Λειτουργία, που διαβάζεται στις εκκλησίες αναφέρεται: «Ούτος ο Άγιος Μάρτυς… τα σεβάσματα των Ελλήνων καταχλευάσας… το γαρ είδωλον της των θεών μητρός, ως Έλληνες ληρωδούσι, κατέφλεξεν» («Μηναίον» Φεβρουαρίου.) Η ασέβεια και η συνωμοσία του, αλλά και η πυρπόληση του βωμού της Ρέας είχαν σαν αποτέλεσμα την επιβολή της ποινής του θανάτου δια της πυράς, δηλαδή τον τρόπο, που χρησιμοποίησε κι ο ίδιος, όταν έκαιγε τον βωμό της θεάς. Βέβαια δεν πρόκειται περί «μαρτυρίου», αλλά για την προβλεπόμενη από τον Pωμαϊκό Nόμο ποινή περί των ιερόσυλων και των καταστροφέων μνημείων. Για να το παρουσιάσουν ως «μαρτύριο» οι αγιογράφοι πρόσθεσαν, ότι ο Θεόδωρος, όταν καιγόταν προσευχόταν –υποτίθεται- στο Γιαχβέ–Χριστό.
Τα θαύματα του πεθαμένου άγιου
Μετά τον θάνατό του αγιοποιήθηκε και αν και πεθαμένος έκανε πολλά θαύματα! Πάντοτε κατά την αφήγηση του αρχιμανδρίτη Χ. Βασιλοπούλου, λίγα χρόνια αργότερα επί εποχής Ιουλιανού του «Παραβάτη» ο άγιος Θεόδωρος επισκέφτηκε τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως σε όραμα και του μήνυσε να μην φάνε οι χριστιανοί απ’ τα τρόφιμα του εμπορίου, διότι δήθεν ο Ιουλιανός είχε δώσει εντολή να ραντίσουν με αίμα όλες τις τροφές της αγοράς, για να φάνε οι χριστιανοί απ’ τα ειδωλόθυτα και να μολυνθούν. Αντ’ αυτών του είπε να φάνε κόλλυβα από σιτάρι βρασμένο. Αυτό είναι το λεγόμενο «Δια Κολλύβων Θαύμα», που εορτάζεται το πρώτο Σάββατο της μεγάλης Τεσσαρακοστής το λεγόμενο Ψυχοσάββατο. Από τότε οι πιστοί τρώνε μόνο κόλλυβα σε ανάμνηση του αγίου.
| Ο άγιος συνέχιζε να κάνει κι άλλα «θαύματα» αφού θεράπευε τυφλούς, που ο ίδιος προηγουμένως τύφλωνε! «Και όπως γράφει ο συναξαριστής και μικρού παδίου αίτησιν επλήρωσεν ο Άγιος και ανθρώπους οι οποίοι εκινδύνευον εις την θάλασσαν διάσωσε, αιχμαλώτους ελευθέρωσε και κλέπτας εφανέρωσε και ασθενείς εθεράπευσε και πλείστα άλλα ετέλεσε» (σελ.29). Κι όλα αυτά μετά τον θάνατό του! Επίσης λέγεται και Φανερωτής «και τούτο διότι φανερώνει σε όσους με πίστη τον παρακαλούν τα πράγματα που έχουν χαμένα… Μακριά λοιπόν απ’ τα όργανα του Σατανά τα μέντιουμ, τις καφετζούδες και τις χαρτορίχτρες» (σελ.31). Ο φανατικός αυτός «Ταλιμπάν» και ανθέλλην άγιος εορτάζεται την 17η Φεβρουαρίου. |
Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης εναντίον αγαλμάτων
Ο Θεόδωρος ο Στρατηλάτης ήταν ένας αξιωματικός διοικητής του Ρωμαϊκού Στρατού των λεγεώνων της Κριμαίας και συγκεκριμένα στην πόλη της Ηράκλειας. Ακολουθώντας τα χνάρια του προκατόχου του εμφανίζεται κατά την εποχή του αυτοκράτορα Λικίνιου (δ΄ αι. μ.Χ.). Ο Θεόδωρος, αφού ασπάστηκε την «θρησκεία της ερήμου» παράτησε τα στρατιωτικά του καθήκοντα κι άρχισε να κηρύττει τον χριστιανισμό οργανώνοντας συνομωσίες κατά της Ρώμης. Λόγω της υψηλής θέσης που κατείχε και με την βοήθεια των ομοθρήσκων του προσηλύτισε πολλούς στην νέα θρησκεία.
Μία μέρα ο Θεόδωρος ζήτησε και πήρε σπίτι του προτομές θεών, «αλλά την νύχτα εκείνη τα συνέτριψε όλα σε μικρά – μικρά κομματάκια», τα οποία αργότερα μοίρασε στους χριστιανούς φίλους του. Η πράξη του αυτή τον έπεισε, ότι οι θεοί αυτοί δεν υπάρχουν (αρχιμανδρίτη Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου, Βίοι Αγίων, «Αγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης», σελ. 13). Τέτοια ανεγκέφαλα και γελοία επιχειρήματα χρησιμοποίησαν οι φανατικοί κι αμόρφωτοι χριστιανοί, όταν έκαιγαν και ισοπέδωναν τα λαμπρά καλλιτεχνήματα του Αρχαίου Κόσμου.
Χερουβείμ και σεραφείμ θεραπεύουν τον άγιο
Η εξιστόρηση του μαρτυρίου του από το Συναξάρι είναι τραγελαφική, αφού μας λέει, ότι τον κάρφωσαν πάνω σε σταυρό κάτι, που, όπως έχει αποδειχθεί ιατροδικαστικά, ουδέποτε γινόταν (η ποινή της σταύρωσης ήταν δέσιμο μέχρι θανάτου πάνω στον σταυρό και όχι κάρφωμα) κι ενώ τον ξεκάρφωσαν, τον θεράπευσαν τα χερουβείμ και τα σεραφείμ του Γιαχβέ! Επίσης πριν τον αποκεφαλισμό του χιλιάδες λαού πίστεψαν στον χριστιανισμό. Πριν τον αποκεφαλίσουν δήθεν έλεγε: «Αδέλφια μου χριστιανοί μην τα βάζετε με τον βασιλέα Λικίνιο δεν φταίει αυτός, άλλος κρύβεται πίσω του που τον βάζει να τα κάνει αυτά. Αυτός είναι όργανο του πατρός του, του διαβόλου» (σελ.18). Εδώ ο πατέρας διάβολος είναι ο Ζευς–Ήλιος αφού οι αυτοκράτορες ήταν οι απεσταλμένοι γιοι του. Για πολλά χρόνια αργότερα και αυτός ο άγιος, αν και νεκρός, δήθεν έκανε “θαύματα” στις αμόρφωτες κοινωνίες των Ρωμιών. Ο δεισιδαίμων και αμόρφωτος «Βυζαντινός» όχλος πίστευε, ότι ο άγιός του καβάλα σε άσπρο άλογο επέστρεφε στις μάνες τους παιδιά, που απήγαγαν οι Αγαρηνοί πειρατές! Η μνήμη του εορτάζεται ανελλιπώς κάθε έτος την 8ηΦεβρουαρίου.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι πριν τρία περίπου έτη η υποκριτική Ρωμαίικη κοινωνία μας δήθεν συγκλονίστηκε και ένοιωσε δέος και αποτροπιασμό, όταν προβλήθηκε απ’ την τηλεόραση φανατικοί Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν να καταστρέφουν γιγαντιαία ανάγλυφα αγάλματα του Βούδα πυροβολώντας τα ασταμάτητα. Όμως, τα εγκλήματα και οι καταστροφές των χιλιάδων αρχαίων μνημείων που προκάλεσαν οι «Ταλιμπάν» άγιοι του Χριστιανισμού, όπως οι Θεόδωροι, ο Νικόλαος (βλ. «Τα σπάζεις κι αγιάζεις»), ο Κωνσταντίνος, ο Θεοδόσιος και πολλοί άλλοι διδάσκονται από την ορθόδοξη τριτοκοσμική παιδεία μας σήμερα ως πράξεις θεάρεστες και αναγκαίες. Άλλωστε και ο πρώην αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, όσο ήταν ακόμη εν ζωή, συνήθιζε να δηλώνει και να τονίζει, πως οι «άγιοι» της Ορθοδοξίας δεν κατέστρεφαν αλλά «εξάγνιζαν τους ειδωλολατρικούς ναούς» (προφανώς από τους δαίμονες που κατοικούσαν μέσα τους). Και ο σε κατάσταση αφασίας κοσμάκης Νεορωμιός περιμένει εδώ και μιάμιση χιλιετία τα θαύματα των «αγίων Ταλιμπάν» για να θεραπευτεί, να προκόψει και να εξελιχθεί. Βοήθειά μας!
πηγη:www.freeinquiry.gr
