Ξεκινάει η δεύτερη εβδομάδα του Νοεμβρίου, κι όμως, πέρα από τις χαμηλές θερμοκρασίες τις πρώτες πρωϊνές ώρες τίποτα άλλο στον καιρό δε θυμίζει χειμώνα.
Το σημείο εκκίνησης της σημερινής διάσχισης είναι στον αυχένα πάνω από το Μοσχόφυτο ή αλλιώς «Πετράλωνα», ονομασία που είναι πιο γνωστή στους ντόπιους.
Η πρωινή πάχνη που έχει σχηματιστεί, πάνω στις πέτρες, στη χαμηλή βλάστηση, λιώνει γρήγορα με τη βοήθεια του ήλιου, που σιγά – σιγά ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά ζεσταίνοντας έτσι την ατμόσφαιρα. Ακολουθούμε τον εγκαταλειμμένο δρόμο κάτω από την κορυφή «Ψηλή Τσιούμα» με νότια πορεία μέχρι να συναντήσουμε την ποτίστρα. Εκεί γυρίζουμε για λίγο βόρεια-βορειοανατολικά μέχρι να βγούμε στον αυχένα και μετά κινούμαστε πάλι σε νότια πορεία πάνω στην κορυφογραμμή της Λέουσας.
Γρήγορα προσεγγίζουμε την κορυφή της. Ύστερα από ένα σύντομο διάλειμμα συνεχίζουμε διασχίζοντας την, ακολουθώντας συνεχώς νότια κατεύθυνση. Η ατμόσφαιρα όπως διαφαίνονταν είναι πεντακάθαρη, χαρίζοντας έτσι την καλύτερη δυνατή θέαση προς τις γύρω, και όχι μόνο, βουνοκορφές.
Φτάνοντας στον αυχένα μεταξύ των κορυφών Λέουσας και Τούρλας, επιλέγουμε να κινηθούμε προς τα αριστερά, σε μεγάλο χαλιά. Χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και χάρη στα κοπάδια της περιοχής που έχουν αναλάβει τον ρόλο του συντηρητή, διασχίζουμε το καλοπατημένο μονοπάτι.
Βρισκόμαστε στην κορυφογραμμή της Τούρλας. Απέχουμε ελάχιστα πλέον από την κορυφή. Μερικές ανάσες είναι αρκετές να μας φτάσουν εκεί. Θέλει αντοχή αλλά κυρίως θέληση να φτάσει κανείς ως εδώ και να θαυμάσει την απεραντοσύνη των κορυφών. Η θέα που αντικρύζουμε, από το Σμόλικα ως τα Βαρδούσια και από το Ιόνιο ως το Θεσσαλικό κάμπο, επιτρέπει στο μυαλό μας να ταξιδέψει μακρυά και παράλληλα να γαληνέψει η ψυχή μας.
Η επιστροφή θα γίνει μέσα από το δάσος της Κατούνας. Δάσος φυλλοβόλων κυρίως, με την οξυά να κυριαρχεί προσφέροντας εντυπωσιακούς χρωματισμούς. Βαδίζουμε πάνω σε ένα τεράστιο χαλί από φύλλα κάθε λογής χρώματος. Φθινόπωρο όμως δεν είναι μόνο χρώματα αλλά και μυρωδιές, ήχοι, το βρεγμένο χώμα, το θρόισμα των φύλλων.
Έπειτα από έξι και πλέον ώρες και αφού περάσουμε το ποτάμι θα καταλήξουμε στη θέση «Σίμου» που αποτελεί και το σημείο τερματισμού της σημερινής μακρινής διάσχισης.
