Εδώ Ελλάδα, εδώ Ελλάδα, εδώ πείνα, επαιτεία, εδώ εξαθλίωση, εδώ αυτοχειρία, εγκατάλειψη, μετανάστευση, εδώ και οι άμοιροι πρόσφυγες, εδώ και τα χυμένα γάλατα, εδώ μαντρί, χάνι ή χάβρα…, πολιτιστικά λέγεται ευρωπαϊκή αποικία και τέλος διαφθορά. Αυτή η ονομασία ταιριάζει στην Ελλάδα. Έτσι μας γνωρίζουν οι …φίλοι μας οι ξένοι, ως διεφθαρμένους μας αντιμετωπίζουν κι εμείς έτσι λειτουργούμε.
Και όλα αυτά έγιναν μέσα σε ένα χρόνο. Αχ! Βρε Σύριζα, τι ζημιά που έκανες; Αχ! Βρε νουδούδες και ΠαΣΟΚοι! Όλα αυτά χρόνια, σαράντα τον αριθμό που ζούσαμε ζωή χαρισάμενη μας εγκαταλείψατε. Αχ! Βρε σόϊα «σωτήρες» βερμπαλιστές, υπερόπτες, ψευτόμαγκες, εξανδραποδισμένοι «ευρωπολιτικοί», τα άπλυτα σας πόσο θα τα κρύβετε; Τα μπλε σας τρακτερομπλόκα τι τα τάξατε; Και τα κόκκινα επίσης. Τον «αγρότη» των πέντε-δέκα στρεμμάτων γης τι τον τάξατε; Την Ελλάδα τι την τάξατε; Άντε, βρε πολίτες, ξυπνήστε χτες και κοιτάξτε το σήμερα· υπάρχει…; Είπαμε να γίνει ανατροπή του κατεστημένου, εδώ γίνεται καταστροφή για το ποιος θα πάρει την κουτάλα… Και οι γαμπροί είναι πολλοί. Στην έρμη Ελλάδα έχοντας για πανωφόρι τον μανδύα της αιδώς περιφέρονται ηδονισμένοι. Και η ηδονή είναι το παράγωγο της αιδώς που τους πλαισιώνει… Και αυτό είναι κατάντημα μιας ολοκληρωτικής εθνικής καταισχύνης…
Πολίτες και πολύχρωμοι «πολιτικοί» έχουν φτάσει πλέον στο σημείο μηδέν· στη σύγκρουση. Σε μια σύγκρουση που οδηγεί στη δημιουργία ή στο σχηματισμό μιας «νέας» κατηγορίας ομάδων, «σύγχρονων» κολίγων και ραγιάδων. Είναι βέβαιο πως εάν η ρέουσα κατάσταση δεν αποφθεχθεί, με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή, θα συναντηθούν σε μια νέα σύγκρουση με τους «εκσυγχρονισμένους» τσιφλικάδες, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους προκατόχους τους του περασμένου αιώνα. Στεγνοί και κλειστοί σαν κάστανα που δεν ανοίγουν και τότε, ασύδοτοι μερκαντιλιστές, γκρουπούσκουλα της δήωσης σήμερα.
Για το μέλλον τα δεφτέρια είναι κενά· ψυχρά· παγωμένα· σαν απανοσκέπασμα φέρετρου που ακόμα, κάτω απ’ το χώμα, ακούγεται ντροπιασμένη, ραγισμένη, απεγνωσμένη, παρακαλεστική η φωνή Εκείνης να λέει, ζω! Παιδιά μου ζω! Να απεχθάνεται τους ατιμώρητους που τα δημιούργησαν, τον κάθε κάλφα που πύρωσε στα καμίνια της ντροπής τα καρφιά και την κάρφωσε. Και είναι αυτοί που εξακολουθούν και βρίσκονται ανάμεσά μας.
Αποκλεισμοί, λοιπόν, από τα τρακτερομπλόκα στην επικράτεια, κατάρρευση της έτσι και αλλιώς εξαθλιωμένης οικονομίας, διχασμός της κοινωνίας από το μπλοκάρισμα των δρόμων, αποδοκιμασίες, τραμπουκισμοί, επεισόδια, συμπλοκές…, πάλι εμείς, οι απλοί πολίτες, θα την πληρώσουμε ακριβά όλη αυτή την ιστορία…, συν και το προσφυγικό πρόβλημα, το οποίο «κοράκια» των μεγάλων δυνάμεων δημιούργησαν και εξακολουθούν να το συντηρούν. Όλα αυτά είναι σημάδια των καιρών μας, σίγουρα κάτι προμηνύεται· ένα αναπάντεχο μέλει γενέσθαι.
Σε πρόσφατο σχόλιό μας γράφαμε: «Περνώντας μέσα από τα ερείπια που άφησαν τα τελειωμένα κόμματα της τελευταίας τεσσαρακονταετίας, η αυθεντικότητα και ο αγώνας της εξέγερσης των αγροτών και άλλων κατεστραμμένων ομάδων, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επιτύχει έχοντας τον ασθενή νεκρό…»(23-01-2016)
Κλείνοντας με το «Είναι κανείς εδώ; Μας ακούει κανείς; Μας βλέπει κανείς…» απ’ αφορμή τα χυμένα γάλατα στους δρόμους από τη μια και την Οδύσσεια των προσφύγων από την άλλη (21ος αιώνας!!) λέμε ότι: Όσο και αν η «πολιτική» αναλγησία, ο συγκυβερνητικός επαμφοτερισμός με την ξεροκεφαλιά-εμμονή της να επιβάλλει καταστάσεις, που τις θεωρεί δεδομένες, όπως με νομοσχέδια, απαράδεκτα και ακαταλαβίστικα για την ελληνική κοινωνία που τη βγάζουν στους δρόμους, όσο και αν η συνεχιζόμενη οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας που την έχει φέρει σε αδιέξοδα και σε απόγνωση και την έχει φτάσει στα στάδια του παροξυσμού, αν αυτή η κοινωνία…, (η οποία για τα μάτια της καθεστηκυίας τάξης είναι πράμα και ως πράμα λειτουργεί στο υπάρχον αποικιομερκαντιλιστικό σύστημα…,) που έχει εγκατασταθεί στους δρόμους…, για τα δικά μας μάτια είναι σαν αρχόντισσα, είναι αρχόντισσα…, θα πρέπει να έχει κατά νου τη φύλαξη των δικών της διεκδικήσεων και συμφερόντων και να ελέγχει κάθε της κίνηση αποφεύγοντας απερίσκεπτες σπατάλες αγαθών, όπως το γάλα και άλλα αγαθά τη στιγμή που ο κόσμος πεινάει.
Τέτοιου είδους κινήσεις μειώνει την αγωνιστικότητα του αγώνα τους, μειώνει την εμπιστοσύνη-συμπαράσταση και διχάζει. Και τα κόμματα που μένουν ως αρρωστημένοι θεατές περιμένοντας τι…, έχουν μεγάλη ευθύνη. Ο γράφων εύχεται να είναι ο μοναδικός που αρνείται τη «λογική» του παροξυσμού που οδηγεί στην απαξίωση των δικών τους αγροτικών-κτηνοτροφικών αγαθών-προϊόντων. Αν νομίζει κανείς ότι χύνοντας το γάλα και πετώντας και άλλα αγαθά και ότι η εποχή των παχιών αγελάδων θα επανέλθει θα λυθούν τα προβλήματα του βρίσκεται πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Και η φυγή στην κάλπη δε λύνει το πρόβλημα.
H εξέγερση των αγροτών και άλλων κατεστραμμένων ομάδων, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επιτύχει έχοντας τον ασθενή νεκρό…
Από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
