Η σημερινή κατάσταση στον τόπο μας, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο δεν αφήνει περιθώρια ωχαδερφισμού, ατομισμού και μοιρολατρίας, γιατί η καμπάνα δεν χτυπάει μόνο για τον γείτονα, αλλά και για εμάς, για τα παιδιά μας, για το μέλλον μας, για το μέλλον της μικρής μας πατρίδας, αλλά και για το μέλλον της μοναδικής μεγάλης και κοινής μας πατρίδας, του πλανήτη Γη.
Στη θέση της άγνοιας που γίνεται μύθος, θεός, θρησκεία, εξουσία, υποταγή και του εξουσιαστικού Φόβου που γίνεται άδικος νόμος, εκμετάλλευση, μοιρολατρία και σκλαβιά, που κατασπαράζει τις ζωές μας και μας αναγκάζει να γεννοβολάμε οπαδούς και νέους δούλους που θα μας αντικαταστήσουν στους βιομηχανικούς στρατούς, στους εμφύλιους και στους κατακτητικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οφείλουμε να βάλουμε τη Γνώση, την Επίγνωση και τον αγώνα για την κοινωνική ισότητα.
Οφείλουμε να κρίνουμε εξουσίες και θρησκείες, εξουσιαστές και ιερατεία. Αυτό προσπαθεί να κάνει το βιβλίο Θεός και Κεφάλαιο, ως ύψιστη έκφραση σεβασμού απέναντι στην ιερότητα της ζωής, της Φύσης, της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, γνωρίζοντας τις δυσκολίες να ξεπεράσουμε μύθους και ιδεολογίες που μας φύτεψαν στο μυαλό μας, όταν δεν μπορούσαμε να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να επιλέξουμε, που μας έκαναν οπαδούς δογμάτων, κομμάτων και συμμοριών που καλλιεργούν το μίσος, μας διαιρούν σε αντιμαχόμενες ομάδες, τάξεις, κράτη που τρεφόμαστε ο ένας από τις σάρκες του άλλου.
Όμως δεν είναι αυτή η μοίρα των ανθρώπων και της ανθρωπότητας που παλεύει από καταβολής της για ένα κάθε φορά καλύτερο κόσμο, για ένα κόσμο της κοινωνικής ισότητας, τον οποίο μπορούν μόνο οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να δημιουργήσουν και όχι ανύπαρκτοι θεοί, μεσσίες, βασιλιάδες, στρατηγοί, αρχηγοί, πλανητάρχες και τάχα ‘αριστερές, ‘επαναστατικές’ εξουσιαστικές πρωτοπορίες.
Χωρίς εμάς, τους καθημερινούς ανθρώπους που δημιουργούμε τον κοινωνικό πλούτο και τον πολιτισμό, δεν είναι εφικτός ένας καλύτερος κόσμος, αλλά μια καπιταλιστική βαρβαρότητα που όλο και περισσότερο, όλο και ταχύτερα έρχεται κατά πάνω μας, ως ένας νέος σκοτεινός μεσαίωνας, αν βέβαια δεν αντιδράσουμε.
Να ξαναχτίσουμε το δημόσιο χώρο και το δημόσιο διάλογο, τη βασική προϋπόθεση για να οικοδομήσουμε το κοινωνικό μας Εμείς, την άμεση δημοκρατία, την κοινωνία των κοινών αγαθών και της καθολικής ευημερίας. Ο πλανήτης μας μπορεί να μας θρέψει όλους φτάνει να βγάλουμε από τη μέση τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό των αδικιών και των ανισοτήτων και να οργανώσουμε τη ζωή μας στη βάση της ήπιας αποκεντρωμένης τοπικής ανάπτυξης και της δίκαιης μοιρασιάς των αγαθών και του πλούτου που παράγουμε.
Αυτοκρατορίες και δυναστείες κραταιές ήρθαν κατάστρεψαν και στο τέλος ηττήθηκαν από την εργαζόμενη ανθρωπότητα που πορεύεται σταθερά προς την αταξική κοινωνία. Την ίδια τύχη θα έχει και ο παγκοσμιοποιημένος μανιακός καπιταλισμός.
