Κράτος δικαστών

Το ερώτημα ”ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο” είναι παλαιό όσο η Ελλάδα.Με κάποιες δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται κατά καιρούς και ειδικά τον τελευταίο καιρό ίσως το ερώτημα βρίσκει έστω εν μέρει την απάντησή του.Η Ελλάδα κυβερνάται και από τους δικαστές της.Οι οποίοι βεβαίως,όταν πρόκειται να εκδικάσουν θέματα που αφορούν στην τσέπη τους αυτοαναγορεύονται σε υπερκυβερνήτες,καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική και αποφασίζουν οιονεί κυριαρχικά οτι η κυβερνητική οικονομική πολιτική και προπάντων η Κρίση ουδόλως και ούτε κατ’ελάχιστον αφορά σ’αυτούς,αυτοί,ως ομάδα τελείως αποκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία δικαιούνται να μην υποστούν ουδεμία επίπτωση από την χρεωκοπία,η οποία χτυπά αλύπητα άλλες παρακατιανές κοινωνικές ομάδες και να έχουν τις απολαβές που είχαν προ της Κρίσης.Και όλα αυτά την στιγμή που οι ”εκλεκτοί των εκλεκτών”έκριναν το 2010 οτι το Μνημόνιο είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα προκειμένου να μην καταρρεύσει η χώρα,γνωρίζοντας τις επιπτώσεις σε ευρέα τμήματα του πληθυσμού.Όταν όμως ήλθε και η δική τους σειρά, έκριναν,ενδεδυμένοι την δικαστική τήβενο οτι τα μέτρα αυτά ναι μεν είναι απαραίτητα για την σωτηρία της εθνικής οικονομίας,υπό την απαραίτητη προυπόθεση οτι αυτά θα αφορούν όλους τους άλλους και όχι αυτούς τους ίδιους.
Για να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά,οφείλουμε να απαντήσουμε όλοι(πολίτες και πολιτικοί) στο εξής θεμελιώδες ερώτημα.Ποιος έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να καθορίζει την κυβερνητική και επομένως την οικονομική πολιτική,η Κυβέρνηση που έχει λα’ι’κή νομιμοποίηση ή οι δικαστές που διορίζονται στην θέση τους;Είναι λογικό και εν κατακλείδι λυσιτελές και σκόπιμο να έχουν οι δικαστές τόση εξουσία ώστε με τις αποφάσεις τους να ανατρέπουν προυπολογισμούς και στο τέλος να ασκούν οι ίδιοι την οικονομική πολιτική της χώρας και αν ναι σε ποια χώρα του δυτικού κόσμου γίνεται αυτό;Το ερώτημα το θέτω ασχέτως αν οι αποφάσεις των δικαστών είναι καλές ή όχι και ασχέτως αν είναι αρεστές σε πολλούς ή όχι.Από την Μεταπολίτευση και έως σήμερα έχουν ανατραπεί στα δικαστήρια πάμπολλες κυβερνητικές αποφάσεις και έχουν διαταραχθεί προυπολογισμοί σε σημείο να διερωτάται κανείς ποιος πραγματικά κυβερνά και δια μέσω ποιου και αν πραγματικά η βασική συνταγματική επιταγή της διάκρισης των εξουσιών ισχύει στην Ελλάδα.
Ερωτήματος συνέχεια.Αν έτσι έχουν τα πράγματα και οι δικαστές έχουν υπέρμετρη εξουσία μέχρι του σημείου ανατροπής θεμελιωδών κυβερνητικών αποφάσεων,τότε ποιος μας εξασφαλίζει ως κράτος και κοινωνία οτι δεν γίνεται διαχρονικά συναλλαγή(ξέρετε,αλισιβερίσι)μεταξύ κυβερνήσεων και δικαστών,ούτως ώστε να επικυρώνονται στα ανώτατα δικαστήρια κάποιες κυβερνητικές αποφάσεις με αντάλλαγμα οικονομικές απολαβές του δικαστικού σώματος πέραν κάθε λογικής και ηθικής;
Προβληματισμού συνέχεια.Με καταπλήσσει η σπουδή της Κυβέρνησης,λίγες ημέρες μετά την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που αποκαθιστά τις απολαβές των δικαστών στα προ Κρίσης επίπεδα να εφαρμόσει την απόφαση,χωρίς καμμία χρονοτριβή.Γιατί άραγε;Γιατί επίσης από τα υπόλοιπα κόμματα δεν σημειώθηκε καμμία αντίδραση;
Όσο για την ουσία του θέματος,έχω κάτι να ρωτήσω τους εκλεκτούς με την τήβενο.Αναρωτηθήκατε κύριοι που θα βρει όλα αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που αποφασίσατε να πάρετε αυτός ο φτωχός λαός;Δεν γνωρίζετε ως εκλεκτοί οτι σε περίπτωση εθνικού κινδύνου,όπως ο παρών κίνδυνος,όλοι έχουμε υποχρέωση συνδρομής στο κράτος και οτι σε τέτοιες δύσκολες στιγμές οφείλουμε όλοι να αρκεσθούμε σε όσα το κράτος και η πατρίς μπορούν να μας δώσουν,χωρίς να ζητούμε άλλα;Αν το άλας μωρανθεί,τι θα απομείνει σ’αυτόν τον τόπο;Το παράδειγμα του Στρατηγού Νικηταρά που επένετο και επαιτούσε,πλην όμως εδήλωνε οτι η Πατρίς του δίνει αρκετά,δεν σας λέει τίποτε;
Η κατάσταση αυτή είναι νομικώς,οικονομικώς και ηθικώς απαράδεκτη.Το νέο Σύνταγμα πρέπει να προβλέψει Συνταγματικό Δικαστήριο,να αφαιρέσει το δικαίωμα να αποφασίζει για την συνταγματικότητα νόμων ο κάθε πρωτοδίκης της περιφέρειας και κυρίως να αφαιρέσει την δυνατότητα από τα δικαστήρια να αποφασίζουν την οικονομική πολιτική του Κράτους.Μια Κυβέρνηση έχει δικαίωμα να κυβερνά είτε καλά,είτε κακά,αλλά να κυβερνά.Τα δικαστήρια μπορούν μόνο να κρίνουν ατομικές διαφορές των πολιτών μεταξύ τους ή με το Κράτος,αυτά και ουδέν έτερον.Όλα τα άλλα είναι σύγχυση των εξουσιών και ανωμαλία.
Ελπίζω η Τρό’ι’κα να αποκαταστήσει την ισορροπία και την δικαιοσύνη κατά τον έλεγχο του Σεπτεμβρίου και να επιβάλει την πιστή τήρηση του Μνημονίου που επιβάλλει περικοπές σε όλα τα ειδικά μισθολόγια.Το Μνημόνιο πρέπει να τηρηθεί και να επιβάλλει θυσίες σε όλους εξ ίσου,επομένως και στους δικαστές,Διαφορετικά,θα θεωρήσω δίκαιο την άρνηση πληρωμής φόρων από όλη την μεσαία τάξη,εφόσον με δικαστικές αποφάσεις κάποιοι εξαιρούνται και αυτοεξαιρούνται.Φτάνει πια με την κορο’ι’δία σ’αυτόν τον τόπο.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.,Μέλος της Δράσης
Υ.Γ.Αυτά που γράφει ο γράφων στρέφονται εναντίον των συμφερόντων του,καθότι ως απόστρατος αξιωματικός και ανήκων σε ειδικό μισθολόγιο έχει και αυτός λαμβάνειν σε περίπτωση εφαρμογής των παραπάνω δικαστικών αποφάσεων.Πλην όμως εμμένω στις απόψεις μου,εύχομαι αυτές οι αποφάσεις να μην εφαρμοσθούν μέχρι η χώρα να αποπληρώσει το μισό της τουλάχιστον χρέος και δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να λάβει κάτι που δεν δικαιούται σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.