Του Χρήστου Σταμόπουλου
Το περασμένο Σαββατοκύριακο με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Τρικάλων και τη συνεργασία της Δ/νσης Β’βάθμιας Εκπαίδευσης έγινε στην πόλη μας μια ενδιαφέρουσα ημερίδα, αφιερωμένη στη μεγάλη παιδαγωγό και αγωνίστρια Ρόζα Ιμβριώτη.
Οι εισηγήσεις των καθηγητριών (ενδιαφέρουσες οι περισσότερες) έλαβαν χώρα στο Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού Κλιάφα, παρουσία πλήθους συμπολιτών μας (κυρίως εκπαιδευτικών).
Μια απρόσμενη όμως ερώτηση παρευρισκόμενου συνταξιούχου αγρότη προκάλεσε την οργισμένη απάντηση της –μέχρι τότε σιωπηλής και «σεμνής», κατά τον χαρακτηρισμό του προεδρείου- ιδιοκτήτριας του Κέντρου, η οποία θεώρησε… ιερόσυλη για τον χώρο τέτοια ερώτηση!
Συγκεκριμένα ο αγρότης, παίρνοντας τον λόγο, ρώτησε «αν οι σημερινοί εκπαιδευτικοί είναι διατεθειμένοι να πορευτούν στον δρόμο της Ρόζας Ιμβριώτη και να συνεχίσουν τους αγώνες κατά του ιμπεριαλισμού».
Η κ. Μαρούλα Κλιάφα, της γνωστής βιομηχανικής οικογένειας Κλιάφα και συγγραφέας, εκτινάχτηκε απ’ τη θέση της σαν ελατήριο και με οργίλο και αλαζονικό ύφος ιδιοκτήτη –που ξάφνιασε τους πάντες- είπε: «Δεν επιτρέπω πολιτικές ερωτήσεις στο Κέντρο! Δεν θα επιτρέψω να μπει η πολιτική μέσα στο Κέντρο Πολιτισμού!».
Ενδεχομένως η κ. Κλιάφα να ήταν ήδη θυμωμένη γιατί δεν της άρεσαν μερικά απ’ αυτά που είχε ακούσει απ’ τις εισηγήσεις που είχαν προηγηθεί. Το να λες όμως δεν θέλω και δεν επιτρέπω πολιτικές ερωτήσεις σε ημερίδα για την «κόκκινη Ρόζα», «τη Ρόζα της Επανάστασης» και τη «Ρόζα που έκανε κομμουνιστές τους μαθητές» (κατά τον Ιω. Μεταξά), όλα αυτά απ’ τις εισηγήσεις που ακούστηκαν, είναι τουλάχιστο αστείο και προκαλεί γέλιο. Μα είναι δυνατό σε μια αφιερωματική ημερίδα στη Ρόζα Ιμβριώτη να μείνει η πολιτική απ’ έξω;!
Η κ. Κλιάφα όμως, μην υπολογίζοντας τίποτα απ’ αυτά, ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, ως ιδιοκτήτρια του Κέντρου και με οδηγό –προφανώς- το ταξικό της ένστικτο, έθεσε τα όρια: ό,τι δεν μας αρέσει, γιατί μας ξεπερνάει, το χαρακτηρίζουμε… «πολιτικό» και το αποκλείουμε. Τόσο απλά, για να μην έχει αμφιβολίες κανένας μας.
Κάθε όμως δημοκράτης και προοδευτικός άνθρωπος, κάθε ελεύθερο πνεύμα, μπορούμε να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε για μερικά ακόμη πράγματα:
à Οι αστοί δεν συμπαθούν την πολιτική (εκτός κι αν η πολιτική υπηρετεί τα συμφέροντά τους).
à Τα όρια της πολιτικής και ανοχής των αστών είναι πεπερασμένα. Είναι τα στενά όρια που θέτουν τα ταξικά τους συμφέροντα. Αυτά δεν μπορούν να τα παραβιάσουν ούτε οι θεωρούμενοι δημοκρατικοί αστοί. Η όποια δημοκρατικότητά τους είναι εξ ορισμού κολοβή.
à Η συνεργασία (έστω και με τη μορφή της παραχώρησης αιθουσών για εκδηλώσεις) συλλόγων, συνδέσμων και άλλων φορέων του λαού μαζί τους αποδεικνύεται προβληματική. Καλύτερα «μακριά κι αγαπημένοι», αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ελευθερία μας.
à Η δε σύζευξη δημοσίων φορέων (εν προκειμένω της Δ/νσης Β’βάθμιας Εκπαίδευσης) με φορείς της λεγόμενης Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας (δηλαδή του κεφαλαίου) πρέπει να αποφεύγονται. Γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας.
Ευχαριστούμε την κ. Μαρούλα Κλιάφα, που με τη στιγμιαία έκρηξη οργής της, μας έδωσε την ευκαιρία να εμπεδώσουμε όλα τα παραπάνω!
