Και βέβαια ο Αύγουστος έχει τη «χάρη του», αφού γιορτάζεται μεγαλόπρεπα η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο γιορταστικός κύκλος του Δεκαπενταύγουστου αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τις Παρακλήσεις, κορυφώνεται στις 15 του μήνα και προεκτείνεται ως τις 23, που γιορτάζουμε τα Εννιάμερα της Παναγίας.
Οι Παρακλήσεις είναι η σειρά των καθημερινών ακολουθιών του Μικρού και Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος, που ξεπερνούν «τα επίπλαστα» των καιρών μας, ξεπερνούν τα φθαρτά και τα τετριμμένα, μνημονεύοντας τα μεγάλα και τα αληθινά. Είναι υμνογραφικά ποιήματα, μελωδικά, λυρικά και λογοτεχνικά μαζί, που ψάλλονται τα απογεύματα των δύο εβδομάδων του Δεκαπενταύγουστου στην Εκκλησία μας, και υμνούν τη Μητέρα του Θεού. Είναι κάτι αντίστοιχο με τους Χαιρετισμούς της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αφού και τώρα είναι η Μικρή Σαρακοστή του Αυγούστου! Είναι που αυτές τις μέρες, το αυγουστιάτικο «χαίρε», μοιάζει σαν να αναμειγνύεται με την εαρινή συμφωνία των χαιρετισμών της άνοιξης, που αντάμα και τα δυο πλαισιώνουν των «Ουρανών την Υψηλοτέρα!», του κόσμου τη «Σκέπη!». Ώρες λειτουργικές, στους πάνσεπτους ναούς των χριστιανών!
Η γιορτή της Παναγιάς, της Παναγιάς η Κοίμηση είναι από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές γιορτές, που γιορτάζεται ή καλύτερα πανηγυρίζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια από μέρους των πιστών σε όλη την Ελλάδα, στεριανή και πολύ περισσότερο νησιωτική! Πάσχα του καλοκαιριού την έχουν ονομάσει. Είναι τότε, όπου τα σήμαντρα χιλιάδων εκκλησιών από άκρου εις άκρον της πατρίδας μας, αλλά και απανταχού της Γης όπου υπάρχουν χριστιανοί, ηχούν, τιμώντας τη «Μητέρα του Χριστού!
Κάθε τόπος και περιοχή της πατρίδας μας της αποδίδει τα δικά του χαρακτηριστικά, έχοντας τα σεπτά της προσκυνήματα, όπου τιμώνται και λατρεύονται οι ιερές εικόνες της, ενώ το πρόσωπο της Παναγίας κατέχει σπουδαία θέση στη χριστιανική παράδοση όλου του κόσμου, που συμβολίζει τη «μητέρα», που πάντα είναι έτοιμη να συγχωρήσει, να παρακαλέσει και να μεσιτεύσει για όλους που την παρακαλούν και ζητούν τη βοήθειά της!
Κι επειδή, οι πιστοί που την ευλαβούνται θέλουν να δηλώσουν πως μαζί της έχουν μια ιδιαίτερη σχέση, της έχουν αποδώσει πολλές προσωνυμίες: Φανερωμένη, Γλυκοφιλούσα, Γρηγορούσα, Γιάτρισσα, Πλατυτέρα, Ουρανών Υψηλοτέρα, Γαλατούσα, Διασώζουσα, Δεξιοκρατούσα, Χρυσοκελλαριά, Χιλιαδού, Αματιανή (Ιαματική), Οδηγήτρα, Παναγιά του Χάρου, Εικονίστρα ή Κουνίστρα, (Η Παναγιά του Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο), Παναγιά η Καβουράδαινα, Παναγιά η Πορφύρα, Κυρά Παναγιά, Κρημνιώτισσα, Ζωοδόχος Πηγή, Ελεούσα, Τρυπητή, Τρουλλιανή, Παμμακάριστος, Χρυσαφίτισσα, Πλατανιώτισσα, Θαλασσίτρα, Θεοσκέπαστη, Οδηγήτρα, Καπνικαρέα, Μολυβδοσκέπαστη, Κουκουζέλισσα, Μεσοσπορίτιοσσα, Πολυσπορίτισσα, Γοργοεπήκοος, Σπηλαιώτισσα, Πορταϊτισσα, Μπαλουκλιώτισσα, Βλαχέρνα, Παναγιά η Γοργόνα, Αθηνιώτισσα, Σουμελά, Πολίτισσα, Εκατοντααπυλιανή, Μυρτιώτισσα κι ένα σωρό άλλες , ως τις 700 περίπου όπου έχουν καταγραφεί!
Θεωρείται πως η Παναγία ήταν εξαιρετικής ομορφιάς, γι’ αυτό και ο λαός μας λέει: «όμορφη σαν Παναγιά!». Λέει όμως ο λαός και: «βόηθα, Παναγιά!», αφού πάντα Αυτή πρεσβεύει υπέρ όλων μας!
«Η Παναγιά μαζί σου!», είναι η καλύτερη ευχή, που μπορείς να ευχηθείς στον οποιοδήποτε, επειδή η παρουσία της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι κάτι παραπάνω από ευεργετική για τον καθένα μας.
Πιστεύεται ότι πρώτος απεικόνισε τη μορφή της Θεοτόκου ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος.
Οι εικόνες που ζωγράφισε ήταν τρεις, τις οποίες είδε η Παναγία και τις ευλόγησε, ενώ ζούσε ακόμη, λέγοντας: «Η χάρις του εξ εμού γεννηθέντος Κυρίου μου και Θεού μου να είναι μετ’ αυτών», γι’ αυτό και η θαυματουργική τους επίδραση στους πιστούς που την προσκυνούν και προσεύχονται σ’ Αυτήν.
Η παράδοση λέει τα εξής: Ο Λουκάς συνάντησε τη Θεοτόκο και της ζήτησε την άδεια να της κάνει το «πορτρέτο της». Εκείνη δέχτηκε, ενώ μπροστά του παρουσιάστηκε ο Αρχάγγελος, Ταξιάρχης Μιχαήλ, που κρατούσε στα χέρια του τρία σανίδια και του τα έδωσε. Εκείνος, απορημένος σχετικά με το τι έπρεπε να τα κάνει, τα πήρε.
Έτσι, όταν βρέθηκε μόνος του, πήρε το πρώτο από τα σανίδια κι εκεί επάνω σχεδίασε όπως θυμόνταν το πρόσωπο της Παναγίας. Και κάποια στιγμή την ξανασυνάντησε και της έδειξε ό,τι είχε ζωγραφίσει. Αυτή ευχαριστήθηκε απ’ αυτό που είδε , αλλά του είπε πως η ζωγραφιά παρουσίαζε κάποιο λάθος, αφού την απεικόνιζε μόνη της και χωρίς τον Υιό της!
Ο Λουκάς ζωγράφισε στο δεύτερο ξύλο την Παναγία με το Χριστό να Τον κρατά στα δεξιά της και αυτό πάλι η Παναγία του το υπέδειξε ως λάθος. Κι έτσι προέκυψε και η τρίτη εικόνα της Παναγιάς, να κρατάει το Χριστό από αριστερά της, που, βλέποντάς την ευχαριστήθηκε, και την ευλόγησε, όπως άλλωστε έκανε και με τις άλλες δύο.
Έτσι, η πρώτη εικόνα, του Ευαγγελιστή Λουκά, που δεν έχει το Χριστό, παρά μόνο τη μορφή της Παναγίας, είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Σουμελά, και είναι καμωμένη από χρώμα, η δεύτερη, η Δεξιοκρατούσα, είναι η Μεγαλοσπηλιώτισσα, καμωμένη από κερί και μαστίχα, η εικόνα του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ, η Τρίτη είναι η Παναγιά στο μοναστήρι του Κύκκου, της Κύπρου, από ψηφίδες, που πάντα το πρόσωπό της είναι κεκαλυμμένο, που δεν το έχουν δει οι πιστοί προσκυνητές. Μάλιστα υπάρχει και η εξής παράδοση, σχετικά με το χτίσιμο του μοναστηριού στο βουνό του Κύκκου.
Λέγεται πως ενώ έψαχναν οι πιστοί να βρουν την τοποθεσία όπου θα χτιζόταν το μοναστήρι, ένα πουλάκι εμφανίστηκε μπροστά τους, που τους καθοδηγούσε με το πέταγμά του, δείχνοντάς τους έτσι το δρόμο, ώσπου σταμάτησε στη συγκεκριμένη τοποθεσία και μάλιστα λένε πως τραγουδούσε κι έλεγε με ανθρώπινη λαλιά:
«Κύκκου, κύκκου στο βουνί,
Μοναστήρι θα γενεί
Και χρυσή κυρά θα μπει
Και ποτέ της δε θα βγει…»
Σήμερα, από αυτές τις τρεις αυθεντικές εικόνες του Αποστόλου κι Ευαγγελιστή Λουκά έχουν γίνει πολλά αντίγραφα, που άλλοι λένε πως ανέρχονται σε 70 κι άλλοι σε 120 ή και 150.
Η Μητέρα του Θεού, με την Κοίμησή της, «μετέστη προς τη ζωή», ενώ είχε ειδοποιηθεί τρεις φορές νωρίτερα από τον Άγγελό της γι’ αυτό. Αφού πήγε στο Όρος των Ελαιών, όπου και προσευχήθηκε κι αφού ετοιμάστηκε, κάλεσε τους δικούς της να παραβρεθούν στο θάνατό της, ενώ τους υποσχέθηκε πως αν και φεύγει από τον κόσμο, ποτέ δε θα τον ξεχάσει! Όπως κι έκανε.
Κι ενώ σύννεφα μέσα σε βροντές σκέπασαν το σπίτι της , οι Μαθητές του Χριστού εμφανίστηκαν, που συνάχτηκαν από τα πέρατα της γης για τη θανή της και την έθαψαν στον κήπο της Γεθσημανή. Το συναξάρι λέει πως ο Θωμάς έφτασε καθυστερημένα και ζήτησε να του ανοίξουν τον τάφο, για να προσκυνήσει την Παναγία και τότε είδαν πως αυτός ήταν κενός, αφού η Μητέρα του Θεού είχε μεταστεί στους ουρανούς.
Μεγάλα προσκυνήματα της Παναγίας είναι στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας της Τήνου, στην Αγιάσο και στην Πέτρα της Λέσβου, στην Πάρο, στη Εκατονταπυλιανή, στο μοναστήρι του Κύκκου, στην Κύπρο, στην Κρήτη, στα Ανώγεια, στη Νίσυρο, στην Παναγιά τη Σπηλιανή, στην Παναγία τη Σουμελά, το ιερό προσκύνημα των Ποντίων στο Βέρμιο αλλά και στις Σέρρες και στη Χαλκιδική και στην Κοζάνη, στη Σιάτιστα, στην Ήπειρο, στη Στερεά Ελλάδα… Παντού
Μεγάλη η Χάρη Της αλλά και του Αυγούστου η χάρη, που μας φέρνει τη γιορτή της!
πηγη:http://www.vimaorthodoxias.gr
