Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη-Α΄μέρος
“Δεν ήταν καθόλου δύσκολα χρόνια, αλλά πλημμυρισμένα στην ευλογία και την Χάρι του Θεού, χωρίς, βέβαια, να έλειψαν ενίοτε και κάποιες δυσχέρειες, κυρίως οικονομικές, αφού η Ι. Μητρόπολίς μας είναι η μικρότερη και πτωχότερη στον Ελλαδικό χώρο” αναφέρει μεταξύ άλλων στο πρώτο μέρος της εφ΄όλης της ύλης συνέντευξής του στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ με αφορμή τα 10 χρόνια ποιμαντορίας του στην Μητρόπολη Κυθήρων & Αντικυθήρων, ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ. Σχολιάζει επίσης το μεγαλό ζήτημα του μεταναστευτικού και διευκρινίζει πότε η Εκκλησία πρέπει να έχει πολιτικό λόγο.
Ερώτησις 1η : Σεβασμιώτατε, στις 27 Ιουνίου κλείνουν 10 έτη από την εκλογή σας και στις 30 Ιουλίου από την ενθρόνισή σας στην Μητρόπολη Κυθήρων & Αντικυθήρων. Ήταν δύσκολα χρόνια; Τι έχει μείνει πιο έντονα στη μνήμη σας;
Απάντησις : Δοξάζω τον Πανάγαθο Κύριό μας, γιατί συν Θεώ συγκλείεται μια 10ετία από της εκλογής, χειροτονίας και ενθρονίσεώς μου στην Ιερή και Θεοστήρικτη Μητρόπολι Κυθήρων και Αντικυθήρων. Παρέρχεται ήδη μία ευλογημένη από τον Κύριο 10χρονη Ποιμαντορία ταπεινής διακονίας και προσφοράς. Δεν ήταν καθόλου δύσκολα χρόνια, αλλά πλημμυρισμένα στην ευλογία και την Χάρι του Θεού, χωρίς, βέβαια, να έλειψαν ενίοτε και κάποιες δυσχέρειες και στενώσεις, κυρίως οικονομικές, αφού η Ι. Μητρόπολίς μας είναι η μικρότερη και πτωχότερη στον Ελλαδικό χώρο. Με δυσκολίες, αλλά και με την συμπαράστασι της Μονής της Παναγίας μας της Μυρτιδιώτισσας και του εν Αθήναις Κυθηραϊκού Τριφυλλείου Ιδρύματος, καθώς και ευγενών χορηγών, καλύπτουμε τις απαραίτητες λειτουργικές ανάγκες των Μητροπολιτικών μας Γραφείων, τα έξοδα κινήσεως και τις βασικές δραστηριότητες της Ι. Μητροπόλεως.
Οι ετήσιες Κληρικολαϊκές και οι μηνιαίες Ιερατικές Συνάξεις. Τα Συνέδρια – Ημερίδες τιμής και μνήμης αειμνήστων Προκατόχων μου (Επισκόπων Ευθυμίου Καββαθά και Μελετίου Γαλανοπούλου) και του μόνου Κυθηρίου Αρχιερέως του 20ου αιώνα αοιδίμου Μητροπολίτου Θήρας Γαβριήλ, με τους εκδοθέντας Τιμητικούς Τόμους για τους δύο τελευταίους. Η Ημερίδα του Σεπτεμβρίου 2007 στη Μονή των Μυρτιδίων για τα 150 χρόνια από την ανέγερση του νέου Καθολικού της Μονής και ο κυκλοφορηθείς επετειακός Τόμος. Η καθ’ όλην την 10ετία συνέχισις της περιοδικής εκδόσεως «ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ», ως και του Εγκολπίου Ημερολογίου της Ι. Μητροπόλεως, με την προβολή κάθε χρόνο των κατά τόπους συστάδων βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων των Κυθήρων. Η κάθε μήνα συγκαλουμένη ανελλιπώς σε διάφορες περιοχές και ενορίες της Τοπικής μας Εκκλησίας, καθόλη την 10ετία και τα τρία προηγούμενα χρόνια, Ομάδα Κοινωνικής Φροντίδας της Ιεράς Μητροπόλεως. Οι άτυπες Σχολές Γονέων (στη Χώρα – Κεραμωτό και Ποταμό) με την 9χρονη προσφορά τους και η άτυπη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής με την 7χρονη λειτουργία της (με την ευγενή χορηγία ευσεβεστάτης συνεργάτιδος). Τα Κατηχητικά μας Σχολεία με τις γιορτινές τους εκδηλώσεις και τα χορευτικά τους. Οι τακτικοί εκκλησιασμοί των Σχολείων. Το Ραδιοφωνικό «Μήνυμα της Κυριακής» και τα κατά Κυριακήν γραπτά θεία Κηρύγματα. Όλα αυτά, μαζί με τα έργα αποκαταστάσεως Ιερών Μονών, Προσκυνημάτων, Ναών και Παρεκκλησίων, παλαιοτέρων και νεωτέρων εκκλησιαστικών μνημείων, και όλες οι πυκνές λατρευτικές εκδηλώσεις και περιοδείες όλης της χρονιάς υπερκαλύπτουν και σηματοδοτούν το παρελθόν δεκαετές διάστημα, πληρούν δε επαρκώς το πρόγραμμα της Αρχιερατικής μας διακονίας και της ενταύθα εκκλησιαστικής ζωής.
Όταν δε στα πρώτα χρόνια της Αρχιερατείας μου ερωτήθηκα αν πλήττω στην απόμερη μικρή αυτή Μητροπολιτική Επαρχία, απάντησα: κάθε άλλο˙ δεν μου επαρκεί ο χρόνος για όλα τα εν θέματι καθήκοντά μου. Ένοιωσα ότι το «χέρι του Θεού» με έφερε εδώ και πως, όσο με ανεχθή η αγαθότητά Του, θα πρέπει να αναλώσω εαυτόν στη διακονία του πεπιστευμένου μοι ποιμνίου. Σ’ αυτό συμβάλλει καθοριστικά η αμοιβαία θερμή αγάπη και αποδοχή Ποιμενάρχου, Ιερού Κλήρου και Ποιμνίου.
Ερώτησις 2η : Όποτε χρειάστηκε έχετε παρέμβει για κοινωνικά ζητήματα της Μητροπολιτικής σας περιφέρειας, όπως για παράδειγμα το ακτοπλοικό. Θεωρείτε πως η Εκκλησία πρέπει να εκφράζει πολιτικό λόγο;
Απάντησις : Πολιτικό λόγο με τη στενή και γνωστή έννοια θεωρώ πως δεν πρέπει να εκφράζει η Εκκλησία. Να μη γίνεται δηλ. η συνηθισμένη πολιτικολογία, γιατί αυτό διχάζει και δεν ενώνει το χριστεπώνυμο πλήρωμα και γενικότερα την κοινωνία. Λόγο, όμως, και μέριμνα για τους πολίτες, τη ζωή τους, τα προβλήματα, τις αγωνίες και ανησυχίες τους, την εργασία ή την ανεργία τους, τις συνθήκες ζωής, διατροφής και διαβιώσεως, πρέπει απαραίτητα να έχη η Εκκλησία και να εκφράζη ως Μητέρα και πνευματική τροφός. Χωρίς, όμως, να αρκείται μόνο σ’ αυτά και να εξαντλή εκεί το ενδιαφέρον της, αλλά να μεριμνά πρωτίστως και κυρίως για την πνευματική βρώσι, για τον Ουράνιο Άρτο, για τον ευαγγελισμό ή επανευαγγελισμό του λαού του Θεού. Να φροντίζη για να γεμίζη, κατά το δυνατόν, τα άδεια στομάχια των πεινασμένων και ξεχασμένων από άλλους φορείς, αλλά πρωταρχικός της ρόλος είναι η πνευματική τροφοδοσία των πιστών και η αποτροπή της συμφοράς του να υπάρχη «λιμός τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Κυρίου», κατά τον μεγαλοφωνότατον των Προφητών Ησαΐαν.
Ασφαλώς και συμπαρασταθήκαμε και συμπαραστεκόμαστε στα κοινωνικά ζητήματα της Μητροπολιτικής μας Περιφέρειας (ακτοπλοϊκό, θέματα λειτουργίας των Σχολείων μας, ζητήματα ιατρικής περιθάλψεως των κατοίκων, και μάλιστα των Αντικυθηρίων και λοιπά βιοτικά θέματα), χωρίς, βεβαίως, να επεμβαίνουμε σε θέματα αρμοδιότητας φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ερώτησις 3η : Ένα άλλο μέγιστο κοινωνικό ζήτημα, έτσι όπως εξελίσσεται, είναι το μεταναστευτικό με τη Μεσόγειο να έχει μετατραπεί πολλάκις σε υγρό τάφο. Τι πιστεύετε πως πρέπει να γίνει και ποιά στάση να κρατήσει η Εκκλησία;
Απάντησις : Το μεταναστευτικό είναι εμφανέστατο και μεγίστης σημασίας κοινωνικό ζήτημα. Προέρχονται από τις χώρες της Ασίας και ιδιαίτερα της Μέσης Ανατολής, όπου, εκτός των μαρτυρικών θανάτων, διώκονται και εκτοπίζονται υψηλά ποσοστά χριστιανών για την πίστι τους. Συχνά θρηνούμε πολύνεκρα ναυάγια στη Μεσόγειο, η οποία μετατρέπεται, όπως λέτε, σε υγρό τάφο.
Βασικά το οξύτατο αυτό κοινωνικό πρόβλημα αφορά στη χώρα μας την Ελληνική Πολιτεία και την περί αυτού πολιτική της. Η Εκκλησία μας ως πνευματική Μητέρα φροντίζει κατά το μέτρο των δυνατοτήτων της να εφαρμόζει τους Κυριακούς λόγους : «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλλω ἔξω»1 , και «πᾶς ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται»2. Δεν ξεχνάει ότι ο μέγας μετανάστης ήταν το Θείο Βρέφος και παλαιότερα οι Πατριάρχες Αβραάμ και Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ο Μωϋσής, ο Ισραηλιτικός λαός στην Αίγυπτο και αργότερα στη Βαβυλώνα. Καί στην μετά Χριστόν εποχή οι διωκόμενοι χριστιανοί, κατά την αρχαία περίοδο των σκληρών διωγμών, ο άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, οι άγιοι Πατέρες στην μακρά περίοδο της εικονομαχίας, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, οι άγιοι Κολλυβάδες Πατέρες από το Άγιον Όρος (18ος αιώνας) και τελευταία ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως. Οι συμπατριώτες μας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, και οι πριν και μετά την κατοχή πολυάριθμοι μετανάστες μας προς τις άλλες ηπείρους. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας φέρεται συμπαθώς προς τους εμπερίστατους πρόσφυγες αυτούς ανθρώπους και κάνει το καλλίτερο δυνατόν, κατά το «ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με»3 του Κυρίου μας.
1. Ἰωάν. 6, 37.
2..Ματθ. 7, 8.
3.Ματθ. 25, 35
Αύριο θα ακολουθήσει το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης….
πηγή:agioritikovima.gr
