Σήμερα θέλω να σταθώ σε ένα γεγονός που υπήρξα μάρτυρας του. Το πρωί της Παρασκευής επισκέφτηκα γνωστό πολυκατάστημα της πόλης μας (Public) για να αγοράσω βιβλίο.
Στον κάτω όροφο υπάρχει μία κατηγορία μεταξύ των άλλων με τίτλο «Φιλοσοφικά». Κοιτώντας τους τίτλους των βιβλίων παρατήρησα ένα κάπως ογκώδες βιβλίο με τίτλο «ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ». Το πήρα και άρχισα να το ξεφυλλίζω. Στην πρώτη σελίδα έμεινα έκπληκτος. Κάποιος είχε γράψει με μολύβι «πετάξτε το στα σκουπίδια». Ένιωσα απογοήτευση. Δεν περίμενα σε ένα βιβλίο να δω γραμμένο τόσο μίσος, τέτοιο θρησκευτικό φανατισμό. Από την άλλη σκέφτηκα. Σπάνιο κάποιος εξτρεμιστής χριστιανός να σταθεί στην κατηγορία «Φιλοσοφικά». Και θα έλεγα πως ένας ανοιχτός νους θα στεκόταν και θα αφιέρωνε χρόνο σε μία τέτοια κατηγορία βιβλίων.
Αυτό το απλό και «ασήμαντο» γεγονός έχει πολλά να διδάξει. Και τολμώ να πω πως ο λόγος του Χριστού και η πατερική θεολογία μόνο μίσος δεν βγάζουν προς το διαφορετικό, το ξένο, το αλλόθρησκο. Αγάπη και έλεος ευωδιάζουν τόσο η Αγία Γραφή όσο και η θεολογία της ορθόδοξης Ανατολής. Επομένως πιστεύω πως ένας σ υ ν ε ι δ η τ ο π ο ι η μ έ ν ο ς χριστιανός ποτέ δεν θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο. Ποτέ και για κανένα λόγο. Ακόμη κι αν σκεφτούμε πως οι πολεμιστές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) έχουν ως βάση της πίστης τους το Κοράνι, αυτό είναι άλλο ένα μεγάλο ψέμα. Οι σφαγιαστές του ISIS αποτελούν μία αιρετική θρησκευτική ομάδα που αλλοιώνει το Κοράνι και δίνει άλλο περιεχόμενο σ’ αυτό. Αλλά όταν το Κοράνι κάνει λόγο για πόλεμο και άλλες εχθρικές τακτικές προς τους άπιστους, αυτό δεν δικαιολογεί την αντεπίθεση ενός χριστιανού.
Ο ορθόδοξος χριστιανός έχει βαπτιστεί στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Φέρει τη σφραγίδα των θείων δωρεών. Ζει και γαλουχείται σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν οι λέξεις «εχθρός», «μίσος», «πόλεμος», «εκδίκηση», «φανατισμός». Ζει και φεύγει από την επίγειο ζωή με αγάπη, έχοντας αγάπη και γινόμενος ο ίδιος αγάπη κατά το πρότυπο της αληθινής κένωσης, του Χριστού. Η Αγία Γραφή, οι λόγοι των Πατέρων της Εκκλησίας και η Ιερά Παράδοση στάζουν μέλι, γλύκα, ευλογία, συγχώρηση, μετάνοια, σωτηρία. Πουθενά δεν υπάρχει κήρυξη πολέμου στους αλλόθρησκους, πουθενά δεν τίθεται θέμα σφαγής των αλλοεθνών και αλλόθρησκων, πουθενά δεν μιλάει ο Χριστός για εκδίκηση. Αγάπη και μόνο αγάπη. Ακόμη κι όταν αδικείται ο άλλος, αγάπη. Ακόμη κι όταν συκοφαντείται, αγάπη. Ακόμη κι όταν βιώνει εκδίκηση και κακό, κι εκεί αγάπη.
Διαβάζοντας κάποιος την εκκλησιαστική ιστορία από το ξεκίνημα ίδρυσης της Εκκλησίας έως και τα χρόνια τα σημερινά, θα διαπιστώσει πως το ευαγγελικό ρήμα διαδόθηκε σε πολιτισμούς που πέρα από το ότι υπήρξαν διαφορετικοί στο θέμα της ιδιοσυγκρασίας με τον χριστιανισμό, υπήρξαν πολιτισμοί που οι φορείς τους ήταν εχθρικοί και πολέμησαν την Εκκλησία. Άρα όχι μόνο δεν δέχτηκαν το διαφορετικό, αλλά και το πολέμησαν με μανία μεγάλη. Στον αντίποδα ο χριστιανισμός ως σύνολη φιλοσοφία στο θέμα θεώρησης των πραγμάτων, δεν ξεκίνησε πόλεμο ποτέ πόλεμο. Εκτός βέβαια από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία η οποία διεξήγαγε στην Ανατολή πολέμους με το πρόσχημα της φύλαξης των Αγίων Τόπων (φυσικά δεν ήταν το μοναδικό έκτροπο της).
Η φιλοσοφία του χριστιανού δεν μοιάζει με την κοσμική σοφία ή την δυτικού τύπου σοφία, αλλά εδράζεται στον σεβασμό προς τον Κύριο, συνδεόμενη με το όνομα του και φυσικά με το ήθος της διδασκαλίας Του, γι’ αυτό και διαβάζουμε στην Αγία Γραφή «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Παρ. 1, 7∙ 9,10). Ο σ υ ν ε ι δ η τ ο π ο ι η μ έ ν ο ς χριστιανός βιώνει και εγκολπώνει μέσα του ένα ήθος που καμία φιλοσοφία κοσμική, καμία κοινωνιολογική θεώρηση και πολιτική θεωρία δεν έχει την αντοχή να βαστάξει και να υποστηρίξει. Ο χριστιανός μαθαίνει να ζει με αγάπη σε ένα πνεύμα όχι αόρατο, αόριστο, απροσδιόριστο, αλλά σε ένα πνεύμα αγίας δόξης. Αυτός ο χριστιανός δεν είναι άτομο, δεν είναι μονάδα, δεν είναι μάζα, αλλά πρόσωπο με υπόσταση αναπτυγμένη εν συνόλω.
Ο χριστιανός αυτός δεν θα κάψει ποτέ βιβλία. Δεν θα κυνηγήσει ποτέ κανέναν αλλοεθνή, κανέναν αλλόδοξο. Δεν θα στιγματίσει ποτέ κανέναν διαφορετικό από εκείνον άνθρωπο. Δεν θα γράψει συνθήματα μίσους, απέχθειας, εμπάθειας, μικρότητας, κακότητας. Η αγκαλιά του είναι η αγκαλιά του Χριστού για Τον οποίο όλοι είναι ίσοι μεταξύ τους. Όλοι είναι δημιουργήματα του ίδιου Θεού, του Αγίου εν Τριάδι Θεού. Αυτός ο χριστιανός θα σεβαστεί τη διαφορετικότητα και θα μεταμορφώσει την αμαρτία μόνο, την οποία προσέξτε πάλι δεν την πολεμάει αλλά την μεταποιεί σε ήθος αγιότητος.
Είναι φανερό πλέον πως ένας χριστιανός που αγαπάει τον Χριστό, άρα και τον συνάνθρωπο, δεν θα έγραφε ποτέ το μίσος της καρδιάς του στην πρώτη σελίδα ενός βιβλίου με το οποίο διαφωνεί. Εξάλλου η πίστη δεν κινδυνεύει από κανέναν αλλόθρησκο και από κανένα αλλόθρησκο βιβλίο. Θα έλεγα πως περισσότερο κινδυνεύει από τους εαυτούς μας και όχι από τους άλλους. Για την ιστορία η πωλήτρια πήρε το βιβλίο με απορία ζωγραφισμένη στα μάτια της και προφανώς θα έσβησε το μήνυμα μίσους, σκοταδισμού και προσωπικού εκμηδενισμού του γράφοντος ταύτα.
Ηρακλής Φίλιος
