Η σαπίλα και το … «δίλημμα»
Η υπόθεση Χαϊκάλη, που κυριαρχεί στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, ανέδειξε για άλλη μια φορά τη δυσοσμία, τη σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος, του τρόπου λειτουργίας του, των διασυνδέσεών του με επιχειρηματικούς ομίλους. Οι γραφικές, αστυνομικές, μυθιστορηματικές λεπτομέρειες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας απλά προσθέτουν όλο και κάτι παραπάνω για να κάνουν περισσότερο αποκρουστική και αηδιαστική όλη αυτή την ιστορία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν και να κάνουν γιορτές με ό,τι τους έχει απομείνει από μια πετσοκομμένη σύνταξη, ένα μικρό μισθό, ένα ψωροεπίδομα ανεργίας, παρακολουθούν να ξετυλίγεται σιγά σιγά μπροστά στα μάτια τους για μία ακόμα φορά το ίδιο έργο. Να τους βάζουν ως δίλημμα μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών το εξής: «Διαφθορά ή καθαρότητα;». Έσπευσε γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ να το υιοθετήσει, με την «Αυγή» να επισημαίνει στο πρωτοσέλιδό της: «Δημοκρατική λύση κόντρα σε διαφθορά – διαπλοκή»…
Το έχει ξαναζήσει ο λαός αυτό το έργο.
Ο λαός καλείται εδώ και χρόνια στις εκλογές να διαλέγει τους «αδιάφθορους» κόντρα στους «διεφθαρμένους» διαχειριστές τού κατά τ’ άλλα σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, της πολιτικής της ΕΕ, επικεντρώνοντας στη διαφθορά αλλά όχι στο σύστημα που τη γεννά και την τρέφει, το οποίο «τυχαίνει» επίσης να του επιβάλλει μια ζωή με στερήσεις, τσακισμένα δικαιώματα, μεγάλες απώλειες σε περίοδο κρίσης, συνεχιζόμενες αιματηρές θυσίες σε περίοδο ανάκαμψης.
Θυμίζουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Το 2004, το έζησε με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κ. Καραμανλή, να πηγαίνει στις εκλογές με «σύνθημα» την κάθαρση και να χαρακτηρίζει τον τότε πρωθυπουργό «αρχιερέα της διαπλοκής» για την υπόθεση του Χρηματιστηρίου και όχι μόνο. Και ήρθαν οι …αδιάφθοροι στην κυβέρνηση.
Το 2009, ο λαός έζησε το ίδιο παραμονές εκλογών, όταν ο Γ. Παπανδρέου ζητούσε την ψήφο του λαού καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Καραμανλή για το Βατοπέδι, τη «Ζήμενς» και πολλά άλλα. Και ήρθαν ξανά οι …αδιάφθοροι στην κυβέρνηση.
Το 2012, ο λαός το ξαναείδε το έργο με άλλους πρωταγωνιστές. Ο Αντ. Σαμαράς είχε στην πρώτη γραμμή της προεκλογικής του ρητορείας τη λίστα Λαγκάρντ, τα υποβρύχια κ.τ.λ. κ.τ.λ. Και ήρθαν ξανά οι αδιάφθοροι…
Το πρόβλημα, όμως, βρίσκεται αλλού.
Βιώνει τις επιπτώσεις της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Βιώνει την καπιταλιστική βαρβαρότητα που πατά πάνω σε ερείπια και «πτώματα». Βεβαίως, τόσες αντικαταστάσεις διεφθαρμένων από αδιάφθορους κι όμως το θέμα της διαφθοράς όχι μόνο δεν λύνεται αλλά ιδιαίτερα σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικά κέντρα γεννιούνται και αναπαράγονται σκάνδαλα με μεγαλύτερη συχνότητα.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή που περιγράψαμε υπάρχει μια λογική αλληλουχία. Κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν αυτή τη βαρβαρότητα και να συνεχίσουν την αντιλαϊκή πολιτική, έχουν την ίδια στρατηγική αναφορά. Άρα, δεν μπορούν αντικειμενικά να βάλουν ως δίλημμα αυτό που για το λαό έχει πρωταρχική σημασία. Γιατί και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε επισημαίνουν και ναυαρχίδες του αστικού Τύπου, συμφωνούν με το να είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συμφωνούν ότι το χρέος, που δεν το έχει δημιουργήσει ο λαός, πρέπει να το πληρώσει. Συμφωνούν στο στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Γι’ αυτό τους βολεύει η σκανδαλολογία. Γιατί εμποδίζει το λαό να δει την ουσία του προβλήματος και τον οδηγεί στο να επικροτεί επιφανειακές αλλαγές εντός του αστικού πολιτικού συστήματος που δεν αγγίζουν καθόλου το ίδιο το εκμεταλλευτικό, σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα της εξουσίας των μονοπωλίων.
Κώστας Μανώλης , μέλος της ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Ομόφωνα δεκτό το ψήφισμα για τις απολύσεις και ατομικές συμβάσεις στην ΕΑΣΤ από το Δημοτικό Συμβούλιο Τρικκαίων
Επανέφεραν οι δημοτικοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης τη συζήτηση για τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και τις απολύσεις στην ΕΑΣ Τρικάλων στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Τρικκαίων. Είχε προηγηθεί ανάλογη συζήτηση του θέματος μετά από ψήφισμα που κατέθεσε η Λαϊκή Συσπείρωση στη συνεδρίαση της 11ης Δεκέμβρη. Εντωμεταξύ μεσολάβησαν οι συναντήσεις διαπαραταξιακής επιτροπής του Δημοτικού συμβουλίου τόσο με τον πρόεδρο της ΕΑΣΤ όσο και με τους εργαζόμενους που αρθήκαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις και βρίσκονται υπό απόλυση., όπως άλλωστε είχε αποφασίσει και η συνεδρίαση στις 11 Δεκέμβρη. Μετά και τα δεδομένα που προέκυψαν κι από αυτές τις συναντήσεις η Λαϊκή Συσπείρωση επανέφερε το εν λόγω ψήφισμα , το οποίο ,μετά από σχετική συζήτηση, έγινε ομόφωνα δεκτό από το δημοτικό συμβούλιο Τρικκαίων
Αναλυτικά η το ψήφισμα που αποτελεί πλέον απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου Τρικκαίων έχει ως εξής:
« Σοβαρές είναι οι εξελίξεις που διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στην Ένωση – Αγροτικός Συνεταιρισμός Τρικάλων (Ε.Α.Σ.Τ) με άμεσες και σοβαρές επιπτώσεις στους εργαζομένους της
Τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι στην Ένωση – Αγροτικός Συνεταιρισμός Τρικάλων (Ε.Α.Σ.Τ) έχουν υποστεί σημαντική μείωση στους μισθούς τους. Αρχικά με τη λήξη της μετενέργειας και στην συνέχεια ακόμη μεγαλύτερη μείωση με την εκ περιτροπής εργασία .
Μετά από αυτές τις θυσίες στο εισόδημα τους τους ζητήθηκε ,από την διοίκηση την Ένωσης, να υπογράψουν ατομική σύμβαση εργασίας που θα οδηγούσε σε περεταίρω μείωση των μισθών και αλλαγή των εργασιακών τους δικαιωμάτων
Παρά τις έντονες πιέσεις που δέχθηκαν οι εργαζόμενοι από τη διοίκηση, 10 απ’ αυτούς αρνήθηκαν να υπογράψουν, επισημαίνοντας ότι για την οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η Ένωση δεν ευθύνονται αυτοί. Αντιθέτως, όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΑΣΤ προσφέρανε με την δουλειά τους και των ιδρώτα τους .
Ως «επιβράβευση» στους εργαζομένους η Διοίκηση έδωσε σε 4 απ’ αυτούς την απόλυσή τους και έπεται συνέχεια για τους υπόλοιπους .
Οι απολύσεις αυτές είναι εκδικητικές, γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν στην δραματική περικοπή των δικαιωμάτων τους , ενώ την ίδια ώρα η διοίκηση προβαίνει σε νέες προσλήψεις.
Το δημοτικό συμβούλιο εκφράζει την συμπαράσταση στον αγώνα των απολυμένων εργαζομένων της ΕΑΣΤ και απαιτεί την άμεση επαναπροσληψή τους και ταυτόχρονα την κατάργηση των ατομικών συμβάσεων.»
Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Τρικκαίων
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Δέκα θέσεις για την κοινή δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Δέκα θέσεις για την ενότητα της αριστεράς
1. Ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου, με πάλη για βασικούς στόχους βελτίωσης της θέσης των εργαζόμενων,
2. Μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων
3. Στάση πληρωμών στους δανειστές, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
4. Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και έξοδος από την ΕΕ.
5. Εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, χωρίς αποζημίωση και με λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.
6. Πάλη για τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, τον δημόσιο, κοινωνικό σχεδιασμό της οικονομίας. Προάσπιση των συμφερόντων και των αναγκών των μικρομεσαίων, αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων και των αγροτών.
7. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους, στην καταστολή και την πολύμορφη καταπίεση, με μέτρα όπως κατάργηση του Καλλικράτη, των δυνάμεων καταστολής ενάντια στον λαό, (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ), της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, με την προώθηση θεσμών αγώνα και λαϊκής αυτοδιεύθυνσης σε ολόκληρη την κοινωνία.
8. Πάλη για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού.
9. Παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και νομιμοποίηση των μεταναστών.
10. Υπεράσπιση της ειρήνης, μη συμμετοχή με οποιονδήποτε τρόπο της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, κλείσιμο των ξένων βάσεων, έξοδος από το ΝΑΤΟ, προώθηση της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.
Πιστεύουμε ότι το παραπάνω πλαίσιο δεν μπορεί παρά να επιβληθεί με τη δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του πανεργατικού-παλλαϊκού ξεσηκωμού, από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς.
Η πάλη για αυτό το πρόγραμμα συνδέει τις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων που συνθλίβονται από την κρίση και τους αγώνες του σήμερα με την ανατροπή της αντιδραστικής πολιτικής, την απόσπαση κατακτήσεων, αλλά και με τον στρατηγικό στόχο ανατροπής του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Η πολιτική συνεργασία και το πλαίσιο που προτείνουμε προς συζήτηση, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να διαχωρίζονται από τη λογική της ενσωμάτωσης στο αστικό σύστημα εξουσίας και της κυβερνητικής διαχείρισης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και των νόμων της αγοράς, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και από τις λογικές εκείνες που αρνούνται το πρόγραμμα ρήξης με τις βασικές επιλογές του συστήματος, τους αποφασιστικούς αγώνες και την ενότητα των αγωνιζόμενων δυνάμεων, παραπέμποντας την αναμέτρηση στο απροσδιόριστο μέλλον της δικής τους «εξουσίας».
Το πλαίσιο αυτό απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που μπορεί να συμφωνούν σε αυτήν την κατεύθυνση, ακόμη και αυτούς που δεν είναι πεισμένοι για το σύνολό του ή εκφράζουν διαφοροποιήσεις σε επιμέρους σημεία του.
Στο ισχυρό ενδεχόμενο μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και προκήρυξης εκλογών προτείνουμε την εκλογική συμμαχία των δυνάμεων και των αγωνιστών αυτών στη βάση του παραπάνω αναγκαίου πολιτικού πλαισίου ως πλευρά της αριστερής ανατρεπτικής συνεργασίας. Σε κάθε περίπτωση η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα παρέμβει και θα δώσει την εκλογική μάχη από την σκοπιά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εκτιμούμε ότι υπάρχουν δυνατότητες στην παραπάνω κατεύθυνση. Η πρόταση αυτή γίνεται για να ενώσει αλλάζοντας το τοπίο στην Αριστερά και στο κίνημα, με την πεποίθηση πως είναι ώριμο το προχώρημά της.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Ανακοίνωση για το σχέδιο τουριστικής προβολής της περιφέρειας Θεσσαλίας
Τουρισμός για λίγους και πολιτισμός επιλεκτικής χρήσης
Τουρισμό για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και ξερίζωμα του εργατικού πολιτισμού και της ιστορίας της Θεσσαλίας προβλέπει το σχέδιο τουριστικής προβολής που εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου από το περιφερειακό συμβούλιο. Χαρακτηριστική είναι εξάλλου και η δήλωση του κ. Αγοραστού «ανοίξαμε με τον κ. Λεβέντη (πρώην πρόεδρος ένωσης ξενοδόχων Μαγνησίας) και τους ξενοδόχους το δρόμο προς τη Ρωσία…» καθώς και οι διαρκείς του αναφορές στα κρουαζιερόπλοια που προσεγγίζουν τις ακτές της Θεσσαλίας. Με άλλα λόγια ο κ. Αγοραστός ομολόγησε, πως το τουριστικό μοντέλο που θριαμβολογεί οτι θεμελιώνει, απευθύνεται σε λίγους και ωφελεί ακόμα λιγότερους (μεγαλοξενοδόχους, εφοπλιστές κ.τ.λ.), έχοντας στον πυρήνα του τη βαθιά εκμετάλλευση των εργαζομένων, την εμπέδωση και τη νομιμοποίηση των κυβερνητικών επιλογών, τη διαγραφή του ιστορικού χάρτη της περιοχής μας, ο οποίος δεν είναι αρεστός στους «ευρωπαίους εταίρους» μας και τη χρήση της πολιτιστικής κληρονομίας ως μια στερεοτυπική φολκλορική έκφραση.
Γιατί από το σχέδιο τουριστικής προβολής απουσιάζουν οι 11 δομές του δικτύου μουσείων Δήμου Βόλου, μέσα στις οποίες βρίσκεται και το ολοκαίνουργο «Μουσείο της Πόλης του Βόλου»; Γιατί λείπουν τα μουσεία «Εθνικής Αντίστασης»; Γιατί η ιστορική αναδρομή τελειώνει το 1922 όπως τα βιβλία ιστορίας των μετεμφυλιακών χρόνων και της Χούντας; Γνωρίζουμε πως η αγωνιστική ιστορία του τόπου μας δεν αρέσει σε εκείνους που θέλουν διαχρονικά το λαό σκυμμένο και μίζερο, το κακό βέβαια για εκείνους είναι πως είναι βαθιά χαραγμένη στις πλατείες, στις γειτονιές και κυρίως στην ίδια τη ζωή των ανθρώπων αυτού του τόπου.
Ποίος θα ξεναγεί και θα δουλεύει στους αρχαιολογικούς χώρους; Με το νέο οργανόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού διαλύονται ουσιαστικά όλες οι δομές στήριξης των μουσειακών χώρων καθιστώντας τους περισσότερους ερείπια και τους ελάχιστους που θα συνεχίσουν να λειτουργούν φιλέτα σε τουριστικά γραφεία. Η περιφερειακή αρχή όχι απλά δεν είναι άμοιρη ευθυνών, αλλά αποτελεί τον απαραίτητο κρίκο για την ιδιωτικοποίηση της πολιτιστικής κληρονομίας.
Το σχέδιο αυτό, δε θα «διευρύνει των κύκλο εργασιών», όπως χαρακτηριστικά αναγράφει. Αποτελεί έναν τραγικό αστικό μύθο, στον κόσμο που έχτισε η ΕΕ και το κεφάλαιο, πως η ανάπτυξη φέρνει δουλειές. Πρώτα και κύρια το μοντέλο ανάπτυξής τους βασίζεται στη με κάθε μέσο μείωση του εργατικού κόστους. Η εμπειρία δείχνει πως αυτό σημαίνει ή περισσότερες ώρες εργασίας, ή εργασία με εξευτελιστικούς όρους (πολλές φορές και τα δυο μαζί…). Πολύ απλά στο αναπτυξιακό τους μοντέλο, θα δουλεύουν λιγότεροι άνθρωποι που θα εκμεταλλεύσιμοι με πιο βάρβαρες συνθήκες. Δεύτερον το επιχείρημα που έσπευσε να χρησιμοποιήσει η κ. Λιακούλη (ΠΑΣΟΚ), «τιμώντας τα παντελόνια της συγκυβέρνησης», ήταν πως με τον τουρισμό κερδίζει και ο μικρός και ο μεγάλος («ακόμα και ο περιπτεράς»). Μάλλον, δε θα άκουσαν ακόμα για το φαινόμενο της συγκεντροποίησης που κλείνει μικρές επιχειρήσεις κατά χιλιάδες, ενισχύοντας σε κάθε κλάδο τους κολοσσούς. Αν ισχύουν τα παραμύθια τους, πως γίνεται στην πόλη του Βόλου, που κατακλύζεται από κρουαζιερόπλοια, να κλείνουν καθημερινά δεκάδες μικρά μαγαζιά…;;; Σε αυτά τα πλαίσια η χρηματοδότηση του σχεδίου τουριστικής προβολής με 700.000 ευρώ, ουσιαστικά αποτελεί δωρεάν, κρατική διαφήμιση από τα λεφτά του λαού στις αεροπορικές και εφοπλιστικές εταιρίες και στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία δεν πρόκειται να νομιμοποιήσει τα γκλάμουρ κάτεργα που θα είναι προσβάσιμα σε μια πλούσια ελίτ που θα τροφοδοτεί τα κέρδη της ντόπιας ολιγαρχίας, και βάσει αυτού καταψήφισε το σχέδιο τουριστικής προβολής. Παλεύουμε ο κοινωνικός πλούτος, από τον πολιτισμό μέχρι τα υλικά αγαθά να είναι κτήμα των παραγωγών του, των εργαζόμενων και να μη γίνεται προϊόν σφετερισμού από το κεφάλαιο. Η αξιοποίηση της φύσης, του πολιτισμού και των ιστορικών μνημείων για λόγους αναψυχής για εμάς πρέπει να αναφέρεται κυρίως στην εργαζόμενη πλειοψηφία του τόπου μας με κριτήριο την κοινωνική αλληλεπίδραση. Μακριά από λογικές «ενσταβλισμένου» και βιομηχανοποιημένου τουρισμού, αλλά σε αρμονία με την παραγωγική δραστηριότητα κάλυψης των κοινωνικών αναγκών και την περιβαλλοντική ισορροπία.
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
“Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά ‘χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη….”
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης.
Ο Μπελογιάννης εντάσσεται από τα νεανικά του χρόνια στο κομμουνιστικό κίνημα και συλλαμβάνεται επί Μεταξά. Η Κατοχή τον βρίσκει φυλακισμένο στην Ακροναυπλία. Απέδρασε το 1943 από το νοσοκομείο Σωτηρία, όπου νοσηλευόταν, και εντάχθηκε αμέσως στον ΕΛΑΣ (Πελοποννήσου). Την περίοδο του εμφυλίου περνάει στον Δημοκρατικό Στρατό και μένει μέχρι και το 1949, οπότε και φεύγει για τις ανατολικές χώρες μαζί με άλλους αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού. Επιστρέφει το 1950, για να ανασυγκροτήσει τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ και να τις καθαρίσει από τους ασφαλίτες που είχαν εισρεύσει.
Συλλαμβάνεται στα τέλη του ίδιου χρόνου, και τον Οκτώβρη του 1951 και κατηγορείται, μαζί με άλλα 92 άτομα για απόπειρα ανασυγκρότησης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ), το οποίο εκείνη την εποχή θεωρείται ότι δρα ενάντια στα συμφέροντα και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδα. Η αρχική απόφαση για θανατική καταδίκη των δέκα εξ αυτών προκαλεί τη διεθνή κατακραυγή κι έτσι αρχικά την παίρνουν πίσω.
«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω», θα δηλώσει ο Μπελογιάννης κλείνοντας την απολογία του στην δίκη αυτή.
Ωστόσο, ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του θεωρούνται επικίνδυνοι για το καινούργιο μετεμφυλιακό καθεστώς. Έτσι τον Φεβρουάριο του 1952, ο Μπελογιάννης και άλλοι 28 σύντροφοί του δικάζονται εκ νέου με την κατηγορία αυτή τη φορά της κατασκοπίας. Οκτώ αποφασίζεται να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι ένας από αυτούς. Με ένα γαρύφαλλο στο χέρι, παρακολουθεί τη δίκη, της οποίας το αποτέλεσμα γνωρίζει εκ των προτέρων. Κι όμως, όλες τις μέρες της δίκης κρατάει το κόκκινο γαρύφαλλο και χαμογελά. Στις 30 Μάρτη, 4.12 π.μ., ημέρα Κυριακή, κι ενώ κανείς δεν το περίμενε, οι τέσσερις εκτελούνται στο Γουδί. Να σημειώσουμε ότι και κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τις Κυριακές δεν γίνονταν εκτελέσεις.
Έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος:
“Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά
πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.
Καλημέρα σύντροφοι
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα Μπελογιάννη.
Τώρα, ας βροντήσουνε της λευτεριάς τα τύμπανα κι οι σάλπιγγες”.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ,ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΗΣ,ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ στη συνέλευσή της την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19.12.2014, που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο, συζήτησε τις πολιτικές εξελίξεις, όπως αυτές καθορίζονται από την επίσπευση των διαδικασιών για την εκλογή ΠτΔ. Η συνέλευση κατέληξε στις παρακάτω εκτιμήσεις:
Η απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να επισπεύσει την προεδρική εκλογή εκφράζει τα αυξημένα αδιέξοδα της κυβερνητικής κι ευρύτερα της κυρίαρχης πολιτικής και πάρθηκε υπό το κράτος της κατάρρευσης των πολιτικών εξαγγελιών περί «success story» στο τέλος του 2014. Αντίθετα η κυβέρνηση ήδη έχει συμφωνήσει με τους δανειστές (Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.) ένα νέο πακέτο αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων (νέο μνημόνιο).
Η εξέλιξη αυτή χρωματίζεται ιδιαίτερα από το γεγονός της συνολικής αποτυχίας από την αστική τάξη σε διεθνές επίπεδο στην αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης. Ε.Ε. και ευρωζώνη αντιμετωπίζουν μεγάλες αντιφάσεις και αντιθέσεις, παρaάγοντας που επιτείνει τα κρισιακά φαινόμενα. Η βασική αιτία για την αποτυχία όλων αυτών των επιδιώξεων είναι το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης (αρνητικοί ή στάσιμοι ρυθμοί ανάπτυξης στην ευρωζώνη, όξυνση του προβλήματος δημόσιου χρέους, άπνοια μαζικών παραγωγικών επενδύσεων) σε συνδυασμό με την επιμονή του κεφαλαίου να επιδιώκει το ξεπέρασμα της κρίσης με την επιβολή ακόμα βαθύτερων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.
Στην επιλογή αυτή σημαντικό ρόλο έπαιξε και η επιμονή της Ε.Ε. και της κυρίαρχης δύναμης της, της Γερμανίας, να μην υπάρξει καμία χαλάρωση της πολιτικής της δημοσιονομικής πειθαρχίας και του δημοσιονομικού συμφώνου. Αυτή η επιλογή δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα, αλλά επιδιώκει να στείλει το μήνυμα και σε πολιτικές δυνάμεις και μερίδες των αστικών τάξεων κι άλλων χωρών της Ε.Ε. (π.χ. Ιταλία, Γαλλία), πως δεν υπάρχουν περιθώρια για αλλαγή της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Η πολιτική κρίση, η φθορά των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των κομμάτων που έχουν συμβάλλει στην προώθηση των σφαγιαστικών πολιτικών υπογραμμίζουν ότι η έγκριση των νέων αντεργατικών μέτρων δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Αυξάνονται οι διεργασίες για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και θα έχουμε ραγδαίες εξελίξεις σ’ αυτό το επίπεδο είτε γίνουν εκλογές, είτε όχι.
Η αντίσταση του εργατικού κινήματος, η υπολογίσιμη άνοδος των αγωνιστικών διαθέσεων του λαού και της νεολαίας, όπως φάνηκε από τις τελευταίες κινητοποιήσεις (απεργία 27/11, Πολυτεχνείο, κινητοποιήσεις 6/12, υπόθεση Ν. Ρωμανού) είναι ένας επιπλέον κρίσιμος παράγοντας που επέτεινε την πολιτική αστάθεια και οδήγησε στην επίσπευση των πολιτικών εξελίξεων με σκοπό να έλθει το κίνημα προ τετελεσμένων.
Η κίνηση επίσπευσης των διαδικασιών για την εκλογή του ΠτΔ έχει γίνει σε πλήρη συνεννόηση με την Ε.Ε. και τους δανειστές. Συνδυάζεται με το γεγονός ότι μέχρι τα τέλη Φλεβάρη (με βάση την δίμηνη παράταση που έδωσε το Γιούρογκρουπ) πρέπει να έχουν επέλθει δύο συμφωνίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της πλευράς ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ: πρώτη, για την «αξιολόγηση» του προηγούμενου μνημονίου και δεύτερη για το νέο μνημόνιο που θα συνοδεύει την Πιστωτική Γραμμή.
Η εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, αυτού του αντιδραστικού θεσμού, από αυτή τη βουλή θα αποτελεί ιδιαίτερα αντιδραστική και αντιδημοκρατική εξέλιξη, ένα ακόμα ποιοτικό βήμα εξαχρείωσης του αστικού κοινοβουλίου. Όχι μόνο γιατί βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τις διαθέσεις του κόσμου της εργασίας και τους πολιτικούς συσχετισμούς αλλά γιατί θα σημαίνει συνέχιση του βίου της αντιδραστικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο κλιμάκωση της επιδρομής του μαύρου μετώπου κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, με τα νέα μέτρα που σχεδιάζονται και έχει -επί της ουσίας- αποδεχθεί η κυβέρνηση. Μετά την τυχόν εκλογή ΠτΔ θα ενταθεί η προσπάθεια για επιβολή νέου μνημονίου και για κατοχύρωση των μέχρι τώρα αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, παραπέρα ενίσχυση του άθλιου καθεστώτος επιτροπείας, που καταργεί το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για τη ζωή και το μέλλον του.
Η επιλογή αυτή όμως δεν είναι εύκολη. Προσκρούει στην αδυναμία του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση του συστήματος, στην ένταση της πολιτικής αστάθειας και στην κοινωνική πόλωση, καθώς και στην αγωνιστική δυνατότητα του λαού και των εργαζομένων να επηρεάσουν τις εξελίξεις από τη σκοπιά των συμφερόντων τους.
Γι’ αυτό θα ενταθεί η επιχείρηση τρομοκράτησης του λαού. Δηλώσεις παραγόντων, ΜΜΕ, πτώση χρηματιστηρίου, αύξηση σπρεντ κλπ.) αποσκοπούν στην καθυπόταξη κάθε διαμαρτυρίας και ανυπακοής, στην ενίσχυση της τάσης υποταγής και στη σταθεροποίηση της κυριαρχίας του μαύρου μετώπου, στην αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Γι’ αυτό κύκλοι όπως ο Γιουνκέρ δίνουν «χέρι βοηθείας» στις ακραιφνείς μνημονιακές και αστικές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ.). Παράλληλα όμως προετοιμάζονται και για το ενδεχόμενο ανάληψης της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει δώσει ήδη τα διαπιστευτήριά του. Αυτό εκφράζεται για παράδειγμα στις δηλώσεις του Επιτρόπου Οικονομίας Μοσκοβισί πως «όποια και να είναι η απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου υπάρχουν τρόποι για να προχωρήσουμε». Τονίζουμε γι’ άλλη μια φορά πως εντός του πλαισίου του ευρώ, της ΕΕ, των αγορών και του συστήματος, δεν μπορεί να υπάρχει διέξοδος υπέρ του λαϊκών συμφερόντων. Δεν μπορεί να υπάρχει αποτελεσματική διαπραγμάτευση ή φιλολαϊκή διαχείριση, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέτρα που απαιτούνται δεν οδηγούν σε ανέφελη κοινοβουλευτική και διαχειριστική πορεία, αλλά θέτουν το δίλημμα της ενσωμάτωσης – υποταγής ή της σύγκρουσης – ανατροπής με όρους πολιτικής ταξικής αναμέτρησης.
Από την άλλη η προσπάθεια του μαύρου μετώπου να επιβάλλει, με κάθε τρόπο, τη συνέχιση της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης προϋποθέτει το κτύπημα της δυνατότητας του εργατικού και λαϊκού κινήματος να αγωνίζεται, να αντιστέκεται, να ανατρέπει. Γι’ αυτό ενισχύεται η τάση του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, αναβαθμίζεται η κυβερνητική και κρατική καταστολή των αγώνων, όπως είδαμε και στη συνολική αστυνομική, ασφαλίτικη, επικοινωνιακή και ιδεολογική επίθεση ενάντια στις διαδηλώσεις την 6η Δεκέμβρη, αλλά και το προηγούμενο διάστημα (φοιτητικό κίνημα, Πολυτεχνείο). Αυτή η τάση εκφράστηκε και στην κατάφωρη αντιδημοκρατική άρνηση των δικαιωμάτων του Νίκου Ρωμανού, αλλά και στα «μαύρα» πολιτικά σχέδια που συνόδευαν την κυβερνητική αδιαλλαξία ακόμα και μετά από 30 μέρες απεργία πείνας. Η προσπάθεια αυτή συναντά αντίσταση από τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος. Ούτε η καταστολή, ούτε η ιδεολογική τρομοκρατία της κυρίαρχης τάξης μπορεί να σταματήσει την οργή του κόσμου. Αποτελεί ήττα της κυβέρνησης η υποχρέωση σε αναδίπλωση στην υπόθεση Ρωμανού, η αποτροπή του μαύρου σχεδίου, γεγονός που έδειξε πως το μαζικό κίνημα μπορεί!
Για να φύγει η άθλια συγκυβέρνηση, να αποφευχθεί η εκλογή ΠτΔ και να υπάρξει άλλη πολιτική με κέντρο τα εργατικά και νεολαιίστικα συμφέροντα χρειάζεται μεγάλη κινητοποίηση και επαγρύπνηση του λαϊκού παράγοντα και της μαχόμενης Αριστεράς και όχι αναμονή (όπως προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ) ή υποτίμηση των αντιδραστικών εξελίξεων, αφού έτσι κι αλλιώς αντιλαϊκή θα είναι η πολιτική (ΚΚΕ).
Αξίζει να παλέψουμε:
• Για να ανατραπεί η πολιτική του «μαύρου μετώπου» κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και η αντιδραστική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
• Για να αλλάξει η πολιτική και όχι ο διαχειριστής. Για να σπάσει το «πλαίσιο» της βάρβαρης εκμετάλλευσης και της υποταγής στις αγορές, του κράτους έκτακτης ανάγκης, της επιτροπείας, της διαρκούς λεηλασίας μέσω χρέους, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Για ένα συνολικά άλλο, αντικαπιταλιστικό δρόμο στην ελληνική κοινωνία.
• Για την εργατική και λαϊκή αντεπίθεση. Για την είσοδο του εργατικού και λαϊκού κινήματος στο προσκήνιο, με νέα απαιτητικότητα και μαχητικότητα. Για να ξηλωθούν όλα τα μνημονιακά μέτρα και οι αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, για ουσιαστικές κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων και σε βάρος του κεφαλαίου.
• Για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και των δυνάμεων της ανατροπής.
Με βάση όλα αυτά, για το επόμενο κρίσιμο 15νθήμερο προτάσσουμε την αναγκαιότητα κινητοποίησης λαού και νεολαίας, για ένα μαζικό αγωνιστικό ξεσηκωμό, με στόχο: την ήττα και ανατροπή της πολιτικής του μαύρου μετώπου, την πτώση της αντιδραστικής συγκυβέρνησης κι επομένως την αποτυχία της προεδρικής εκλογής. Την αντεπίθεση του κινήματος, ενάντια στην λογική της προεδρικής και εκλογικής αναμονής και με περιεχόμενο ανατρεπτικό.
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. κινητοποιείται σε αυτή την κατεύθυνση: Στηρίζει τις ταξικές δυνάμεις του μαζικού κινήματος (πρωτοβάθμια σωματεία, συντονισμούς από τα κάτω, σχήματα – κινήσεις) που έχουν θέσει το στόχο μαζικών κινητοποιήσεων (απεργιών, συγκεντρώσεων, κ.λπ.) στους σταθμούς των τριών ψηφοφοριών για πρόεδρο. Προωθεί ην ανάγκη συνεργασίας σωματείων με στόχο την ανασύσταση του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων αξιοποιώντας τα βήματα οργάνωσης και συντονισμού από τα κάτω που εκδηλώνονται σε μια σειρά χώρους.
Για την προώθηση αυτής της πολιτικής καλεί όλα τα μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. να συμβάλλουν με διάθεση και πρωτοβουλία στους χώρους δουλειάς, στο φοιτητικό κίνημα, στις γειτονιές να σπάσει η κυριαρχία της ευρύτερης τάσης της αναμονής με συστηματική δουλειά από τα κάτω. Ιδιαίτερα καθηλωτική είναι η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ, που, με τον ιδιαίτερο τρόπο του ο καθένας, αρνούνται την ανάγκη πολιτικής κινητοποίησης του μαζικού κινήματος ενάντια στην προεδρική εκλογή. Επιμένουμε σε κάλεσμα στην μαχόμενη Αριστερά, στην αγωνιστική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ και βεβαίως σε όλο το μαζικό κίνημα να πάρουν πρωτοβουλίες, να συμβάλλουν στην ανάγκη να βγει ο λαός στο προσκήνιο για να αλλάξει η πολιτική και να πέσει η κυβέρνηση από τα κάτω κι απ’ αριστερά.
Παράλληλα η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ετοιμάζεται και για το ενδεχόμενο εκλογών. Καλεί όλα τα μέλη της στην μεγαλύτερη πολιτική και οργανωτική εγρήγορση.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Εκλογές το αργότερο μέχρι την 1η Φεβρουαρίου αλλά εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή την Βουλή ζήτησε μετά τις τελευταίες εξελίξεις ο Σταύρος Θεοδωράκης. Η πλήρης πρόταση του Eπικεφαλής του Ποταμιού έχει ως εξής:
“Η κοινωνία έκπληκτη παρακολουθεί τη χώρα να μπαίνει σε μια νέα περιδίνηση φημολογιών και σκανδάλων. Πρόκειται για μια επικίνδυνη κατάσταση από την οποία δεν πρόκειται να υπάρξουν πολιτικά κερδισμένοι. Είναι η ώρα οι πολιτικές δυνάμεις να προτάξουν το συμφέρον της χώρας μακριά από τις παραταξιακές τους ιδιοτέλειες. Απευθύνομαι, λοιπόν, στον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα και τους ζητώ να κάνουν και οι δύο ένα βήμα πίσω. Ο Αλέξης Τσίπρας να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα – άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκφράσει αντιρρήσεις για το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου – και ο Αντώνης Σαμαράς να συμφωνήσει να γίνουν εθνικές εκλογές το αργότερο μέχρι την 1η Φεβρουαρίου. Οι στιγμές απαιτούν γενναίες αποφάσεις και ελπίζω ότι υπάρχουν ηγέτες που μπορούν να τις πάρουν. Η χώρα δεν πρέπει να μείνει χωρίς κυβέρνηση και χωρίς πρόεδρο της Δημοκρατίας τις επόμενες κρίσιμες εβδομάδες. Οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές πρέπει να νιώσουν ασφάλεια και να διερευνήσουν άμεσα τα όσα καταγγέλλονται. Είναι σημαντικό εκτός των άλλων να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο που θα απαιτείτο για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη νέα Βουλή, για την προετοιμασία της καθοριστικής για τη χώρα διαπραγμάτευσης του Φεβρουαρίου.”
Το Ποτάμι
19 Δεκεμβρίου 2014
