Τα Αντιχάσια βρίσκονται συχνά στην προτίμησή μας όχι μόνο γιατί διαθέτουν κορυφογραμμές στην γειτονιά της πόλης των Τρικάλων αλλά κυρίως για το όμορφο περιβάλλον τους που ακόμα και τον χειμώνα έχει μεγάλο ενδιαφέρον .
Δάση βελανιδιάς και οξιάς προσφέρουν χρωματολογική πανδαισία στον επισκέπτη , η δε τεχνητή λίμνη δίνει τον δικό της στίγμα στο ορεινό τοπίο .
Την περασμένη Κυριακή (29.11.2015) σε αυτόν τον τόπο συναντηθήκαμε ορειβάτες από ολόκληρη την Θεσσαλία ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα και του Συλλόγου μας που ήταν ένας εκ των διοργανωτών της κοινής πορείας των Θεσσαλών ορειβατών .
Βαδίσαμε πάνω στο πάπλωμα των φυλλωμάτων που , αυτόν τον καιρό , είναι καταγής . Σμάρι οι άνθρωποι με τις πολύχρωμες φορεσιές τους δίπλα στα γκρίζα και γυμνά κορμιά των δέντρων ανηφόριζαν χωρατεύοντας μέχρι τον «Τύμπανο» . Πάνω από πέντε ώρες κράτησε μια ορεινή γιορτή με όλα τις εκπλήξεις ανοιχτές .
Η κορυφογραμμή ως αγνάντι ανεπανάληπτο του νεφοσκεπούς Ολύμπου και της εύφορης κοιλάδας που δημιουργείται ανάμεσα από τον Τιταρήσιο και τον Ελασσονίτη . Να και ο Κίσαβος και πίσω του το Πήλιο… Πίνακας στο καβαλέτο του ζωγράφου τα απέναντι σκαρφαλωμένα χωριά στις πλαγιές του Τίταρου .
Στο βάθος του τοπίου η Ελασσόνα με το «λευκό πανί» των σπιτιών της στην αντιφεγγιά του Ήλιου . Στον πάτο η Συκιά , μετά το Πραιτώριο και δίπλα το Αμούρι , απέναντί τους αγέρωχο το Δομένικο γαντζωμένο στην πλαγιά του βουνού να τα κοιτάει από ψηλά .
Εικόνες που τις συζητούσαμε οι εκατοντάδες κυριακάτικοι περιπατητές σαν μια γλυκιά ανάμνηση που θα θέλαμε να ξαναζήσουμε .
Πάνω από πέντε ώρες κράτησε μια όμορφη ορεινή γιορτή , με σύμμαχο τον καιρό που έμοιαζε με καλοκαίρι στην καρδιά του χειμώνα και που στην κορύφωσή της δόθηκαν υποσχέσεις ξανανταμώματος .
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την ερχόμενη Άνοιξη του νέου έτους που θα μπουκάρει στην ζωή μας σε λίγες μέρες , όπου θα βρεθούμε στις πλαγιές του Κόζιακα .
