Στοχεύοντας την επικαιρότητα: Φίλια πυρά κατά εθνικής συνείδησης…

Από τη στιγμή που ένας κορυφαίος κυβερνητικός αξιωματούχος δηλώνει δημοσίως πράγματα ερχόμενα σε πλήρη αντίθεση με την εθνική γραμμή και την εθνική διαχρονικά συνείδηση, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό, αποβαίνει δε και επικίνδυνο για τα εθνικά μας συμφέροντα… Ο κ. Νίκος Φίλης, υπουργός Παιδείας, ενός λίαν ευαίσθητου υπουργείου που υποτίθεται ότι στοχεύει στη διαμόρφωση, δια της παρεχόμενης Παιδείας, Εθνικής, ελληνικής, συνείδησης στους ελληνόπαιδες, προέβη εσχάτως, ενσυνειδήτως, σε μια δήλωση που έγινε κυριολεκτικά βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας, της οποίας τους στόχους απόλυτα εξυπηρετεί… Τι ακριβώς είπε ο κ. Φίλης; “Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια”. Κι άρχισε έτσι η συζήτηση. Επί της ουσίας βεβαίως της δήλωσης Φίλη. Και επί της διαφοράς όμως των εννοιών εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας. Αξίζει τον κόπο, εν προκειμένω, να σταθούμε στα όσα είπε ο Κρητικός Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μιχελογιαννάκης που, απορρίπτοντας τις όποιες “επιστημονικές” προσεγγίσεις του συντρόφου του Ν. Φίλη, που, σημειωτέον, στερείται πτυχίου ΑΕΙ, συνεπώς δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί επιστήμονας, διευκρινίζει: “Εθνοκάθαρση είναι βίαιος εκτοπισμός και εκδίωξη εθνικών ομάδων από μια περιοχή είτε αιματηρώς είτε μέσω καταστροφής πολιτιστικών στοιχείων, με σκοπό τη δημιουργία εθνικά ομοιογενών περιοχών. Γενοκτονία είναι εξόντωση φυλής ή έθνους συστηματικά, προσχεδιασμένα και ολοκληρωτικά. Οι Πόντιοι εξοντώθηκαν λόγω του γένους τους”… Η ουσιώδης πάντως διαφορά των δύο εννοιών συνίσταται στο ότι η γενοκτονία είναι συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς ποινικού δικαίου. Είναι ουσιαστικά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και όσοι σ’ αυτό εμπλέκονται διώκονται. Η εθνοκάθαρση, αντίθετα, δεν έχει μέχρι σήμερα αναγνωρισθεί αναλόγως απ’ τον ΟΗΕ… Θαρρώ τώρα πως πρέπει, εντελώς περιληπτικά, να σταθούμε στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Η οποία εξελίχθηκε σε τρεις φάσεις. Η πρώτη από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι την κατάληψη της Τραπεζούντας από τον Ρωσικό Στρατό (1914-1916). Η δεύτερη με το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918). Και η τρίτη και τελευταία ολοκληρώνεται με την εφαρμογή του συμφώνου για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (1918-1923). Αυτή η φάση και αφού είχαν προηγηθεί οι εκτοπίσεις, οι εξορίες και η εξόντωση 100.000 και πλέον Ποντίων, υλοποιήθηκε από τον Μάιο του 1919 απ’ τον Κεμάλ Ατατούρκ. Στου οποίου το Μαυσωλείο στην Άγκυρα καταθέτουν στεφάνι και Έλληνες πολιτικοί ηγέτες όταν επισήμως επισκέπτονται τη γειτονική χώρα. Ο Κεμάλ Ατατούρκ λοιπόν, ανέθεσε στον περιβόητο Τσέτη Τοπάλ Οσμάν τη διενέργεια μαζικών επιχειρήσεων εξόντωσης του τοπικού πληθυσμού. Εν τέλει, πλέον των 350.000 Ελλήνων του Πόντου αγρίως εξοντώθηκαν αφού υπέστησαν τη μανία της νεοτουρκικής βαρβαρότητας. Για δε τον ελληνικό πληθυσμό συνολικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη, απ’ το 1914 μέχρι το 1923, οι απώλειες υπολογίζονται σε 1.200.000 ψυχές… Τα δραματικά αυτά γεγονότα λοιπόν έχουν αναγνωρισθεί απ’ τη Βουλή των Ελλήνων, το 1994, ως Γενοκτονία. Ενδεικτικά μάλιστα, παραθέτουμε μια περικοπή του λόγου που εκφώνησε, κατά τη σχετική συζήτηση στο κοινοβούλιο, ο αείμνηστος Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης: “Ο Ελληνισμός του Πόντου υπήρξε θύμα σοβινιστικής αγριότητας και θηριωδίας, θύμα του χειρίστου ίσως εγκλήματος που γνωρίζει η ανθρωπότητα, του εγκλήματος της Γενοκτονίας. Το έγκλημα αυτό ανήκει στη μεθοδολογία του τουρκικού σοβινισμού. Αρχίζει το 1911 σε βάρος των Αρμενίων που είναι το πρώτο θύμα. Συνεχίζεται και επαναλαμβάνεται σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου το 1916 μέχρι το 1922. Συνεχίζεται σε βάρος του ελληνισμού της Ιωνίας το 1922 και δεν σταματά εκεί”… Να σημειώσουμε εδώ πως η Γενοκτονία κατά των Ποντίων, Θρακών και Ιώνων έχει αναγνωρισθεί, μεταξύ των άλλων, και από τη Σουηδία και Αυστραλία όπως και από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών. Οπωσδήποτε η επιστημονική επάρκεια όλων αυτών των ακαδημαϊκών έχει σαφώς μεγαλύτερη εγκυρότητα από εκείνη του κ. Φίλη και των όποιων συνοδοιπόρων του. Δηλώσεις, εξάλλου, ωσάν αυτή του Έλληνα Υπουργού Παιδείας δεν συμβάλουν και δεν βοηθούν στον αγώνα που γίνεται για την αναγνώριση διεθνώς της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και όχι μόνο… Άρνηση πάντως της Γενοκτονίας, είτε απ’ τον κ. Φίλη είτε από οποιονδήποτε άλλον, κατ’ ουσίαν σημαίνει συνδρομή στην προσπάθεια που η Τουρκία καταβάλλει ώστε να μην αναγνωρισθεί η Γενοκτονία μήτε των Αρμενίων, μήτε των Ποντίων, μήτε των Ελλήνων γενικότερα, για να απαλλαγεί έτσι απ’ τις νομικές και ποινικές της ευθύνες, προωθώντας ταυτόχρονα τους, σε βάρος της Πατρίδας μας, επεκτατικούς της σχεδιασμούς. Συντείνει άλλωστε σ’ αυτό και η παράλειψη του γεγονότος της Γενοκτονίας απ’ τα βιβλία Ιστορίας της Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ έχουν προηγηθεί ο “συνωστισμός” της κ. Ρεπούση, που βάλτωσε όμως στο λιμάνι της Σμύρνης, όπως επίσης και η επιχείρηση να αναθεωρηθεί η Εθνική μας Ιστορία, κάτι που ξεκίνησε παλαιότερα και μάλιστα τόσο από κεντροαριστερές όσο και από κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Θυμίζουμε, εν προκειμένω, πως, κυρίως απ’ τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι Έλληνες, πρωτίστως δε οι νέοι, υποβάλλονται σε μια συστηματική πλύση εγκεφάλου με την προοπτική να επέλθει, συν τω χρόνω, ο εθνικός, μαζί δε μ’ αυτόν και ο θρησκευτικός, αποχρωματισμός. Η εικόνα κατόπιν συμπληρώθηκε με την οικονομική μας κρίση απ’ το 2009 κι ύστερα, που οδήγησε, συν τοις άλλοις, στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας… Θα χρειασθεί όμως να συνεχίσουμε και αύριο. ΖΑΧ. Γ. ΖΑΧΟΣ