Στόχος της πρόσφατης εξόρμησής μας, το Καπ Γκρας. Η κορυφή ανάμεσα σε Δέση, Πολυθέα και Κρανιά. Αφετηρία μας η Κρανιά, η μακρινότερη από τις τρεις διαδρομές. Και γιατί αυτή; Μα για την μαγεία της πορείας στο δάσος. Και είναι πράγματι ένα από τα πιο όμορφα και ενδιαφέροντα δάση, αυτό της Κρανιάς, όπως γνωρίζουμε καλά από τις πολλές φορές που βρεθήκαμε εκεί.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά αφού ο καιρός μόνο φθινοπωρινός δεν ήταν. Οι ομίχλες της Κιάτρα Μπράστα έδωσαν την θέση τους στην παγωμένη βροχή με την είσοδό μας στην Κρανιά. Αυτό βέβαια δεν μας απομάκρυνε από τον σκοπό μας αφού όλες οι καιρικές συνθήκες έχουν την ιδιαίτερη ομορφιά τους, αρκεί βέβαια να γίνεται η σωστή εκτίμηση.
Πορεία ανηφορική στο μαγικό πευκόδασος που είναι γεμάτο με μανιτάρια με κυριότερο είδος τα Λακτάριους, νόστιμος μεζές, αλλά ας μην γεμίσουμε ακόμα τα καλάθια μας, αφού τα καλύτερα έπονται. Πορεία έντονα ανηφορική κατά τόπους, έδαφος ολισθηρό από την βροχή. Λίγο πιο πάνω, ίχνη από χιόνι. Λίγο απίθανο μοιάζει τέτοια εποχή και σε χαμηλό σχετικά υψόμετρο.
Ψηλότερα, ένας άνεμος παγερός περνάει μέσα από τα δέντρα συνοδευόμενος από λευκές νιφάδες. Ο χειμώνας κάνει είσοδο απρόσμενη πριν ακόμα θριαμβεύσει το φθινόπωρο. Και εμείς που δεν προλάβαμε ακόμη να χαρούμε το πανηγύρι της οξιάς; Την αργή αλλαγή στο χρώμα του φυλλώματος που χαρίζει εικόνες μοναδικής ομορφιάς στα δάση του Ασπροποτάμου για χρονικό διάστημα που φτάνει και τον ένα μήνα θα την συντομεύσουν εφέτος οι πρώιμες χαμηλές θερμοκρασίες.
Μετά από δυο ωρών ανάβαση βγαίνουμε στο δασοόριο στο υψόμετρο των 1700 μέτρων. Εδώ όλα αλλάζουν ξαφνικά. Ομίχλη, αέρας παγωμένος και χιόνι σπυρωτό που μαστιγώνει τα πρόσωπά μας. Εικόνα καθαρά χειμωνιάτικη. Κάτω από το φρέσκο χιόνι προβάλλουν μεγάλα αγαρικά. Από τα εκλεκτότερα είδη μανιταριών που χάρη στο κρύο διατηρήθηκαν χωρίς να σαπίσουν. Κάτι σαν ψυγείο δηλαδή. Δεν παραλείπουμε βέβαια να μαζέψουμε τα πιο φρέσκα από αυτά. Δώρο της φύσης που δεν θα περιφρονήσουμε.
Στις αντίξοες καιρικές συνθήκες θα βρούμε πρόχειρο καταφύγιο στο μικρό καλύβι που ξεχωρίζει μέσα στην ομίχλη. Ούτε λόγος βέβαια να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την κορυφή αφού τίποτα δεν διακρίνεται μέσα στον χαλασμό αλλά ούτε υπάρχει και προοπτική βελτίωσης. Ας κάνουμε λοιπόν την επιστροφή μας ακόμα πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα διαλέγοντας μια μικρή παραλλαγή της ανάβασης. Νωρίς το μεσημέρι είμαστε πλέον στην αφετηρία της πορείας μας , υπό βροχή, έτσι όπως ακριβώς ξεκινήσαμε.
