Το σύστημα Γης – Σελήνης είναι μοναδικό στο Ηλιακό μας σύστημα και αυτό γιατί όταν συγκρίνει κάνεις από το ένα μέρος τη Σελήνη προς τη Γη και από το άλλο τους δορυφόρους των άλλων πλανητών προς τους αντίστοιχους πλάνητες διαπιστώνει πως η Σελήνη υπερέχει κατά πολύ τόσο σε διαστάσεις όσο και σε μάζα.
Θα μπορούσε κάνεις να θεωρήσει το σύστημα αυτό σαν ένα διπλό πλανήτη μάλλον, παρά σαν ένα πλανήτη και δορυφόρο, δεδομένου ότι το κέντρο μάζας του συστήματος- Βαρύκεντρο – βρίσκεται σε απόσταση 4671 Km από το κέντρο της Γης ή 1707 Km κάτω από την επιφάνεια της.
Η δυναμική του Συστήματος :
Στο σύστημα Γης – Σελήνης εμφανίζονται διαφορικές ελκτικές δυνάμεις, εξαιρετικά σημαντικές , οφειλόμενες στο γεγονός ότι η ελκτική δύναμη εξαρτάται από την απόσταση, οπότε τα διάφορα μέρη του ενός εκτεταμένου συστήματος υφίστανται διαφορετικές επιταχύνσεις από την παρουσία του αλλού σώματος.
Οι αλληλεπιδράσεις από την παρουσία διαφορικών ελκτικών δυνάμεων εμφανίζονται με τη μορφή : Α) παλιρροιών Β)παλιρροιακής τριβής και Γ) μεταπτώσεως και κλονήσεως του άξονα της Γης.
Α) Το φαινόμενο των παλιρροιών είναι γνωστό και συνίσταται σε μια περιοδική ανύψωση και ταπείνωση της στάθμης της θαλάσσης. Η ανύψωση ονομάζεται Πλημμυρίδα και η ταπείνωση Άμπωτη. Το φαινόμενο οφείλεται τόσο στην επίδραση της Σελήνης όσο και του Ήλιου – οι επιδράσεις των άλλων πλανητών θεωρούνται αμελητέες.
Β) Επίδραση των παλιρροϊογόνων δυνάμεων της Σελήνης και του Ηλίου πάνω στη Γη έχει σαν αποτέλεσμα την κατανάλωση ενέργειας με μορφή θερμότητας, λόγο τριβής (παλιρροϊκή τριβή). Η ενέργεια αυτή προέρχεται από την ενέργεια της περιστροφής της Γης με συνέπια αυτή να επιβραδύνεται, η δε περίοδος περιστροφής της να αυξάνει κατά 0,002 sec τον αιώνα. Η παλιρροϊκή τριβή αποτελεί την αιτία δυο συναρπαστικών φαινομένων που παρατηρούνται στο σύστημα Γης – Σελήνης : α) της σύγχρονης περιστροφής της Σελήνης και Β) της παλιρροϊκής εξελίξεως της.
Η σύγχρονη περιστροφή της Σελήνης έχει σαν αποτέλεσμα να δείχνει πάντα την ίδια όψη στον γήινο παρατηρητή.
Από το 2ο φαινόμενο συμπεραίνουμε πως έχουμε αύξηση του μήνα σε 50 ημέρες (ή ότι στο παρελθόν η Γη στρεφόταν ταχύτερα και ότι η μέρα ήταν πιο μικρή από ότι σήμερα και η Σελήνη ήταν κοντύτερα στην Γη).
Γ) Από την μετάπτωση και κλόνηση του άξονα της Γης έχουμε ως συνέπια το φαινόμενο της μετάπτωσης των ισημεριών (ανακαλύφθηκε από τον Ίππαρχο).
ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ : «ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ» ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι.ΜΠΑΝΟΥ (Ιωάννινα 1993)
Γεώργιος Γ. Ούτρας
Μαθηματικός ΠΕ03 -Πληροφορικός Δ.Ε. ( Υποστήριξη Συστημάτων Εφαρμογών και Δικτύων Η/Υ )
Σπουδαστής Βυζαντινής Μουσικής Σχολής Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών & ΙΣΔΕ Καρδίτσας .
Email : goutras @hotmail.gr
