Τη Δευτέρα 21 Ιουλίου μια μέρα με φως και σκοτάδι, η εμψυχώτρια της δράσης, θεατροπαιδαγωγός Βίκυ Ιακωβάκη, αφηγήθηκε στα παιδιά την ιστορία του Αντώνη Παπαθεοδούλου «Το σκοτάδι φοβάται τον Νικόλα». Ο ήρωας μας είναι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα που, όπως πολλά παιδιά, φαβάται το σκοτάδι. Κάθε βράδυ , όταν ετοιμάζεται να κοιμηθεί και η μαμά ή ο μπαμπάς σβήνουν το φως, τον Νικόλα τον πιάνει μεγάλη ταραχή. Νομίζει ότι μέσα στο σκοτάδι ακούει θορύβους, ότι βλέπει σκιές και ότι από στιγμή σε στιγμή κάποιο τερατάκι θα κάνει την εμφάνιση του για να τον τρομάξει. Ο μπαμπάς του Νικόλα του εξηγεί ότι ο φόβος είναι ένα πανίσχυρο «όπλο» που κάθε άνθρωπος μπορεί να διαθέτει. Γνωρίζει ότι το να βλέπει κανείς στο σκοτάδι πράγματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, σημαίνει πως διαθέτει μία φοβερή ικανότητα που λέγεται φαντασία, ικανότητα που είναι υπεύθυνη για πολλά ανθρώπινα επιτεύγματα.
Ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά για τους φόβους μας και πως μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Έτσι, ανακαλύψαμε έναν μυστικό και έξυπνο τρόπο που καταφέρνει και αντιστρέφει τους φόβους μας και τους παρουσιάζει από την ανάποδη. Αφού αποτυπώσαμε τους φόβους μας σε συννεφάκια σκέψης, δοκιμάσαμε να τους τρομάξουμε και στη συνέχεια τους καταστρέψαμε και τους πετάξαμε στον κάδο των άχρηστων, διαπιστώνοντας ότι οι φόβοι τελικά δε είναι και τόσο χρήσιμοι στη ζωή μας.
Σκοπός της δράσης ήταν τα παιδιά μέσα από τη μυθοπλασία και τη διάδραση με το παραμύθι να επεξεργαστούν, να κατανοήσουν, να εκφράσουν και να αντιμετωπίσουν το συναίσθημα του φόβου. Ο φόβος είναι ένα πρωταρχικό συναίσθημα, πράγμα που σημαίνει ότι ανήκει στον βασικό συναισθηματικό εξοπλισμό του ανθρώπου. Το παιχνίδι είναι ο πιο άμεσα διαθέσιμος στα παιδιά τρόπος να δώσουν μορφή στο συναίσθημα του φόβου και να το εντάξουν όσο πιο ομαλά γίνεται στην προσωπικότητα τους που αναπτύσσεται, γιατί όταν εκφράζουμε τους φόβους μας μπορούμε και να τους ξεπεράσουμε.
Την Τρίτη 22 Ιουλίου «Η μέρα της τάξης και της ακαταστασίας» τα παιδιά με βασικό εργαλείο τους τα βιβλία και τα εκπαιδευτικά παιχνίδια που διαθέτει η Βιβλιοθήκη έμαθαν την έννοια της ταξινόμησης, ταξιθέτησης, οργάνωσης και τακτοποίησης.
Αφού χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, στην ομάδα της τάξης και της ακαταστασίας, χρησιμοποίησαν τα βιβλία της προσχολικής ηλικίας και των εικονογραφημένων ιστοριών τα οποία βρέθηκαν κυριολεκτικά στο «πάτωμα». Στη συνέχεια τα παιδιά έπλεξαν μια ιστορία για το πώς έγινε ακατάστατη η βιβλιοθήκη με ένα φανταστικό ανεμοστρόβιλο να κάνει την εμφάνιση του τη νύχτα και από στόμα σε στόμα ξετυλίχτηκε το παραμύθι μας.
Βέβαια η ομάδα της τακτοποίησης περίμενε να αναλάβει το έργο της με ανυπομονησία αλλά τελικά όλα τα παιδιά μαζί άρχισαν να τακτοποιούν τα βιβλία.
Έτσι, πήραν ένα πολύτιμο μάθημα για το πόσο σημαντική είναι η ταξινόμηση- ταξιθέτηση στο χώρο της βιβλιοθήκης, αλλά και γενικότερα στη καθημερινότητα μας.
