21η Νοεμβρίου: Μία ημέρα σαν τις άλλες (άρθρο)

Του Νικολάου Ιωάν. Παπαγεωργίου

Γιορτάσαμε προ ημερών αγαπητοί μου μαζί με τα Εισόδια της Θεοτόκου και την ήμερα των ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Οι παλαιοί ασφαλώς θα θυμούνται πως η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων και οι Ένοπλες Δυνάμεις γιορτάζονταν κάθε χρόνο την 29^η Αυγούστου. Αποφράς ημέρα που θύμιζε διχασμό. Οι τότε κρατούντες για ευνοήτους λόγους μετέφεραν την ημέρα της γιορτής από την 29^η Αυγούστου στις 15 του ιδίου μήνα. Ορθώς το έπραξαν. Υψίστη η τιμή για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Συνεορτασμός με την Κοίμηση της Μητέρας Παναγίας. Εκφράζονταν με δοξολογίες, με παλλαϊκή συμμέτοχη του κλήρου, της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας, του λαού καθώς και κάθε μορφής άλλες εκδηλώσεις

Όμως είτε γιατί ξέφτισε η αγάπη προς τις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε γιατί οι μεγαλοσχήμονες για να μην διακόπτουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, η γιορτή προς τιμήν των Ενόπλων Δυνάμεων, του μόνου υγειούς κυττάρου της νοσούσης κοινωνίας, μεταφέρθηκε από την 15^η Αυγούστου στην 21^η Νοεμβρίου. Αγία κι αυτή ημέρα. Πάλι γιορτή της Παναγίας. Τιμές τώρα αποδίδουν (εξαιρώ τον κλήρο που είναι πάντα παρών) οι βιαίως προσαγόμενοι αλλά καθόλου υπεύθυνοι: περιφερειάρχης, δήμαρχος, διοικητές, πρόεδροι συλλόγων και ελάχιστοι άλλοι, όχι πάντως περισσότεροι από 20 έως 30 άτομα. Αν τα Εισόδια συμπίπτουν με Κυριακή παρευρίσκεται και μέρος του κατ’ εκείνη την ημέρα σεπτού εκκλησιάσματος. Μεγάλη η πικρία για τους υπηρετούντες.

Μεσα σ’ αυτήν την κρίση όπου τα πάντα έχουν σαρωθεί, μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον της απόλυτης κατάρρευσης και της κοινωνικής σήψης, υπάρχουν κάποιοι που ενώ έχουν υποφέρει πολλά εξακολουθούν να αγωνίζονται τιμώντες τον όρκο που έδωσαν.

• Είναι οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων που σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν να αγωνίζονται και να προσφέρουν.
• Είναι αυτοί που δίνουν τον αγώνα τους στο πεδίο της μάχης, που παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης και τις αντιξοότητες της σκληρής ρεαλιστικής εκπαίδευσης.
• Είναι αυτοί που πολεμούν καθημερινά μέσα σ’ ένα άρμα μάχης, σ’ ένα χαράκωμα, που πέφτουν με αλεξίπτωτα, που επιχειρούν μέσα σ’ ένα υποβρύχιο στα βάθη της θάλασσας, ή που πετούν δεμένοι στο κάθισμα ενός μαχητικού αεροσκάφους χιλιάδες πόδια πάνω απ’ τα κεφάλια μας.
• Είναι αυτοί που μεταφέρουν ασθενείς, που ανακουφίζουν τους ακρίτες μας στα νησιά και στον Έβρο, που σβήνουν φωτιές, που καθημερινά σώζουν ζωές.
• Είναι αυτοί που πληρώνουν με το αίμα τους την αφοσίωση τους στην πατρίδα.
• Είναι αυτοί που δεν αφήνουν τη σημαία να την πάρει ο αέρας, αλλά αν χρειαστεί πεθαίνουν τυλιγμένοι μ’ αυτήν.
• Είναι αυτοί που πριν λίγες ημέρες τίμησαν την εποποιία του 1940.
• Είναι αυτοί που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
• Είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν από απεργίες, στάσεις εργασίας, αναρρωτικές άδειες, που δεν έχουν τον μανδύα του παράγοντα, του κολλητού, του κουμπάρου.
• Ει ναι αυτοί που δεν γνωρίζουν μπουγάδες, ρεμούλες, μίζες, φακελάκια, που δεν κρύβονται και δεν φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες.
• Είναι αυτοί που αν όλοι οι άλλοι ακλουθούσαν το παράδειγμά τους θα είχαμε μια καλύτερη Ελλάδα.
• Είναι οι ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ