Κοιμήθηκα και ονειρεύτηκα πως η ζωή είναι χαρά.
Ξύπνησα και είδα πως ζωή σημαίνει να υπηρετείς.
Υπηρέτησα και είδα ότι το να υπηρετείς είναι χαρά.
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Ινδός λογοτέχνης, Νόμπελ λογοτεχνίας 1913
Στις 17 Δεκεμβρίου 1985 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 5η Δεκεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα Εθελοντισμού.
Ο Εθελοντισμός, ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα των τελευταίων δεκαετιών, χαρακτηρίζεται από την εθελοντική προσφορά υπηρεσιών προς το κοινωνικό σύνολο. Κίνημα που αναδεικνύει την ανθρωπιά και το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης των πολιτών και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός καλύτερου κόσμου, βασισμένου στον αλτρουισμό και τις ανθρωπιστικές αξίες.
Η εθελοντική προσφορά εκφράζεται με ποικίλες δράσεις. Εμφανίζει τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της μέσα από την παροχή υλικών αγαθών ή χρημάτων για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών∙ σε περιπτώσεις, λόγου χάρη, φυσικών καταστροφών ο εθελοντής βρίσκεται δίπλα σε πλημμυροπαθείς, σεισμοπαθείς, πυροπαθείς κ.ά.∙ εθελοντικές οργανώσεις μεριμνούν για αποστολή ιατροφαρμακευτικού υλικού, ενώ εθελοντικά οι πολίτες συμμετέχουν σε ομάδες διάσωσης ανθρώπων και ανταποκρίνονται σε κλήσεις για προσφορά αίματος και μυελού των οστών, καθώς επίσης συνειδητή, και πάντα εθελοντική, είναι η δωρεά οργάνων.
Η κοινωνική διάσταση του εθελοντισμού εντοπίζεται στην προσφορά εθελοντικής εργασίας σε συλλόγους και ιδρύματα για την προστασία των παιδιών, την επανένταξη των τοξικομανών και αποφυλακισμένων, τη βοήθεια σε άτομα με ειδικές ανάγκες και σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι, τα εγκαταλελειμμένα ή κακοποιημένα παιδιά, οι γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποιητική συμπεριφορά∙ σημαντικές εξάλλου είναι οι παρεμβάσεις στην καθαριότητα της πόλης, που αποβλέπουν στην ποιότητα ζωής των συμπολιτών∙ δεν είναι, τέλος, αμελητέα η δραστηριοποίηση οργανώσεων για την προστασία των δικαιωμάτων του καταναλωτή.
Ιδιαίτερα σημαντικές για την εποχή μας είναι και οι εθελοντικές δράσεις για το περιβάλλον. Εθελοντές, οργανωμένοι ή και μεμονωμένα, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία της χλωρίδας και πανίδας, οργανώνουν και συμμετέχουν σε αναδασώσεις, στην καθαριότητα των ακτών, στην ανακύκλωση απορριμμάτων κ.ά.
Η αξία του εθελοντισμού εμφαίνεται και στην καλλιέργεια κοινωνικών αρετών∙ η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η ανθρωπιά, ο αυτοσεβασμός, η κατανόηση, η πειθαρχία, η υπευθυνότητα, η φιλανθρωπία είναι μερικές από αυτές, που αναπτύσσονται και ασκούνται από τον άνθρωπο καθιστώντάς τον μ’ αυτόν τον τρόπο συνάνθρωπο.
Σε μια πιθανή ερώτηση «γιατί οι άνθρωποι δρουν εθελοντικά» ή «τι ωθεί κάποιον να γίνει εθελοντής» εύλογα η διόγκωση των κοινωνικών προβλημάτων και η συνειδητοποίηση τους από την πλευρά του πολίτη, θα μπορούσε να δώσει μια πρώτη απάντηση. Η ανθρώπινη δυστυχία, είτε βιωματική καθεαυτή είτε παρουσιαζόμενη από τα ΜΜΕ παραστατικότατα, ευαισθητοποιεί τον άνθρωπο και καλλιεργεί το αίσθημα ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Έρχεται έτσι η συνειδητοποίηση του βαθύτερου νοήματος της ζωής μέσα από την ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία και την εθελούσια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Να μη ξεχνάμε ακόμη πως η απογοήτευση πολλών από τον σύγχρονο τρόπο ζωής με τον καταναλωτισμό, το διαρκές άγχος, το ανταγωνιστικό πνεύμα, την όξυνση του ατομικισμού και του «ωχαδερφισμού» και η ανάγκη φυγής από τη ρηχότητα και την πεζότητα της καθημερινότητας στρέφουν προς την αναζήτηση νέων εμπειριών μέσω της εθελοντικής προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Άλλωστε, η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και η διεύρυνση του φάσματος των κοινωνικών προβλημάτων, που δημιουργούν ένα ερεβώδες αδιέξοδο υποβαθμίζοντας την ποιότητα της ζωής, καλλιεργώντας την ξενοφοβία, υποδαυλίζοντας τις συγκρούσεις και εντείνοντας την εγκληματικότητα, αναπόφευκτα συνθέτουν την πολυδιάστατη κρίση της εποχής μας -πολιτική αποστασιοποίηση, αλλοτρίωση των ανθρώπινων σχέσεων, φθορά της συλλογικότητας∙ η επιβαλλόμενη απάντηση δεν είναι άλλη από την ενεργοποίηση του πολίτη και την αλτρουιστική διάθεση, συνεπικουρώντας στην οργανωμένη κρατική προσπάθεια, η οποία ασφαλώς οφείλει στον πολίτη, αλλά συνάμα υποστηρίζεται απ’ αυτόν.
Είναι αδήριτη ανάγκη, επομένως, και στη χώρα μας, η οποία «συγκαταλέγεται στις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής στον εθελοντισμό», να καλλιεργήσουμε ακόμη περισσότερο το εθελοντικό πνεύμα, για να απαλύνουμε τον ανθρώπινο πόνο και να ανανεώνουμε συνεχώς την πίστη στον άνθρωπο και την ικανότητα του να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο, κατανοώντας ότι ο εθελοντισμός αποτελεί έναν ριζοσπαστικό τρόπο συμμετοχής στα κοινά αλλά και «δημοκρατική αναγκαιότητα, εφόσον η ουσία της δημοκρατίας είναι η ενεργοποίηση του πολίτη ως καθημερινή στάση ζωής».
Ο Φ.Ι.ΛΟ.Σ. πραγματώνει την έννοια του εθελοντισμού καθημερινά, αφού τα μέλη του Δ.Σ. αφιερώνουν πολύ από τον προσωπικό τους χρόνο για να εξυπηρετούνται οι πολυποίκιλες ανάγκες ενός ενεργού και δραστήριου Συλλόγου αλλά και για να παραμένει η βιβλιοθήκη «Παναγιώτη και Μαρίας Χατζηγάκη-Φ.Ι.ΛΟ.Σ.» ανοιχτή σε πενθήμερη βάση, 7-9 μ.μ.∙ επιπλέον εθελοντικά και με μεγάλη προθυμία όλα τα μέλη του Συνδέσμου συμβάλλουν στην προώθηση των σκοπών του, που κατατείνουν στην πνευματική και πολιτισμική προαγωγή του τόπου μας.
