48 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου
Η Ιστορία δείχνει ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό»!
“Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία” , “Έξω οι ΗΠΑ- Έξω το ΝΑΤΟ”:48 χρόνια μετά, τα συνθήματα από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα. Και αυτό διότι παρά την επιστημονική – τεχνική ανάπτυξη του μισού αιώνα που μεσολάβησε, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών σκοντάφτει στο ποια τάξη έχει στα χέρια της την οργάνωση της παραγωγής, συνολικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το Πολυτεχνείο φέρνει στη μνήμη όλους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που όρθωσαν το ανάστημά τους κατά της δικτατορίας, που ήρθαν αντιμέτωποι με τη φρίκη των βασανιστηρίων , τις εξορίες,την αγωνιζόμενη νεολαία, τους φοιτητές και τους σπουδαστές της αντι-ΕΦΕΕ. που υπέστησαν κάθε μορφής δίωξη. Το ΚΚΕ τιμά απεριόριστα τους αγώνες τους.
Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες και δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα.
Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται στο ότι ο φοιτητικός ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα και μάλιστα ενώ υιοθετούσε ως μορφή πάλης τη μάχη του άοπλου λαού ενάντια στους ένοπλους μηχανισμούς του αστικού κράτους.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας, που γνώριζαν τη στήριξη ή την ανοχή αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων. Συνέβαλε, μαζί με το μετέπειτα πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε, στη μετάβαση από τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία τον Ιούλη του 1974.
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», ούτε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρουν διάφορες πλευρές του αστικού πολιτικού κόσμου.
Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις πολλές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου. Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα από τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και από τον φασισμό – ναζισμό φανερώνει ότι πίσω από τις «δημοκρατικές» εξαγγελίες της καπιταλιστικής εξουσίας βρίσκεται πάντα η αστική βία και καταστολή. Γι’ αυτό, τόσο το αστικό Σύνταγμα που ίσχυε πριν το 1967, όσο και το σημερινό, προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης «κατάστασης πολιορκίας». Η αστική βία και καταστολή είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση, ανεξάρτητα από την πολιτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας
Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονται στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης στον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που παρουσίαζε σημάδια κόπωσης, στην ικανότητά του για χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών., Οαντικομμουνισμός, που αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος υπήρξαν χαρακτηριστικά συνολικότερα του μεταπολεμικού αστικού συστήματος.
Στις μέρες μας, ο αντικομμουνισμός οξύνεται και πάλι, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού. Ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές.Η πείρα, τόσο από τη δικτατορία όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομμουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι-χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού.
Η απριλιανή δικτατορία, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενέπλεξε περισσότερο τη χώρα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς της εποχής, επιθυμώντας την αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.
Γι’ αυτό οι επιγραφές στις πύλες του Πολυτεχνείου «Έξω οι ΗΠΑ» και «Έξω το ΝΑΤΟ», που έγιναν συνθήματα καταδίκης του ιμπεριαλισμού, παραμένουν επίκαιρες στις σημερινές συνθήκες, παρά τις αλλαγές στη διάταξη καπιταλιστικών κρατών και συμμαχιών. Το αστικό ελληνικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία. Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.
Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική – λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερεί από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους από τον πλούτο που παράγουν.
Ο αγώνας των εργαζομένων στο Λιμάνι του Πειραιά, η επιτυχημένη απεργία των διανομέων της «e-food», οι απεργιακές κινητοποιήσεις σε οικοδόμους και υγειονομικούς, τα συλλαλητήρια των πληγέντων από φυσικές καταστροφές δείχνουν πως οι εργαζόμενοι, με όπλα τους την οργάνωση, τον αγώνα και την ταξική αλληλεγγύη, μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους, να αδρανοποιήσουν αντεργατικούς νόμους, δικαστικές αποφάσεις που επιχειρούν να «βάλουν στον γύψο» την εργατική – λαϊκή πάλη. Μπορούν να αποτελέσουν τα ρυάκια του εργατικού – λαϊκού ποταμιού που θα πλήξει τα θεμέλια της ταξικής εκμετάλλευσης.
Παράλληλα, το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να δυναμώσει τον αγώνα για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ενώσεις και τις συμμαχίες του κεφαλαίου. Αποτελεί χρέος στη διεθνιστική αλληλεγγύη, προϋπόθεση του αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση.Δίπλα στη λαϊκή απαίτηση για απεμπλοκή της χώρας μας από τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα σχέδιά τους αντηχεί ταυτόχρονα το σύνθημα «Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα» – καμιά συμμετοχή στις σχεδιαζόμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Ό,τι κέρδισε διαχρονικά ο εργαζόμενος λαός, το κέρδισε ακολουθώντας το δρόμο του αγώνα, κόντρα στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις και την εργοδοσία. Η ιστορία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο δείχνει ότι όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τίποτα δεν χαρίζεται από την εκάστοτε άρχουσα εκμεταλλεύτρια τάξη. Κατακτιέται με αγώνες ενάντια στους εκμεταλλευτές, την οικονομική κυριαρχία και την πολιτική εξουσία τους.Φυσικά, οι όποιες κατακτήσεις ή παραχωρήσεις στον καπιταλισμό δεν είναι παρά προσωρινές και σίγουρα κατώτερες των αντικειμενικών δυνατοτήτων που υπάρχουν. Από την άλλη, η φτώχεια, η ανεργία και ο αυταρχισμός, οι κρίσεις και οι πόλεμοι είναι μόνιμα χαρακτηριστικά του ανθρωποφάγου εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού.
Με αυτή την έννοια, δίδαγμα από την ιστορία της ταξικής πάλης είναι και το ότι αυτή δεν προχωράει ευθύγραμμα, αλλά μέσα από καμπές και στροφές, δυσκολίες και πισωγυρίσματα, εξοπλίζοντας τους νέους αγώνες με την πείρα και τα διδάγματα των παλιότερων. Διαχρονικό δίδαγμα είναι ότι η οριστική δικαίωση σχετίζεται με την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το ΚΚΕ επιδιώκει το επόμενο διάστημα να τονωθεί η συλλογική συζήτηση για το πώς οι αγώνες για δημοκρατικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, για το βιοτικό επίπεδο και τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και του φτωχού λαού θα εντάσσονται στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, για τον σοσιαλισμό.
Γιατί, όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», βαδίζοντας αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής, μέχρι να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας.
Η ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, να συμμετάσχουν μαζικά στην εκδήλωση αγωνιστικού γιορτασμού, που συνδιοργανώνουν η Επιτροπή Ειρήνης Τρικάλων , εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του λαϊκού κινήματος, για να τιμήσουμε τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης , να αντλήσουμε δύναμη από τα διδάγματα εκείνου του αγώνα και να διαδηλώσουμε για τα επίκαιρα και αδικαίωτα, εως και σήμερα, αιτήματα του ξεσηκωμού του ’73, την
Τετάρτη 17 Νοέμβρη , στις 5 μμ,
στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου(κεντρική πλατεία Τρικάλων).
15/11/2021 – Το Γραφείο Τύπου της ΤΕ Τρικάλων ΚΚΕ
…………………………………………………………………………………………………………………………
Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ καλούν όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες της προσχολικής αγωγής, της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να πάρουν μαζικά μέρος στις συγκεντρώσεις και πορείες που θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 17-11-2021 στην 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
- Ενάντια στην αντιδραστική, αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησής του.
- Ενάντια στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και στις κάλπικες «αντιπολιτεύσεις».
- Τιμάμε τον ηρωικό αγώνα της νεολαίας και του λαού μας πριν 48 χρόνια συνεχίζοντας την πάλη για τα ανεκπλήρωτα ιδανικά τους διεκδικώντας :
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
-Κρατάμε ζωντανή την άρνηση-απονομιμοποίηση της διαδικασίας αξιολόγησης.
-Οικοδομούμε όρους , για να δώσουμε κεντρική μάχη με την κυβέρνηση για την ανατροπή της αξιολόγησης, της Τράπεζας Θεμάτων και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.
-Παλεύουμε για να γίνουν τα σωματεία εργαλεία πάλης στα χέρια των εκπαιδευτικών.
-Παλεύουμε για το συντονισμό ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ.
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ
ΤΡΙΚΑΛΑ: Συγκέντρωση Τετάρτη 17 Νοέμβρη στις 6:00 μμ στην πλατεία Ρήγα Φεραίου
………………………………………………………………………………………………………………………..
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: Οι εξεγέρσεις της νέας εποχής δεν είναι ανάμνηση από το παρελθόν, αλλά ανάγκη του μέλλοντος.
17 Νοέμβρη θα είμαστε στο δρόμο, και καλούμε κάθε εργαζόμενη/ο από τη γειτονιά, κάθε νέα/ο, κάθε αγωνιστή/ρια που για οποιουσδήποτε λόγους έχει αποσυρθεί από το κίνημα να κατέβει στο δρόμο μαζί μας. Μαζί με τα συνδικάτα πόλης, τους χώρους αλληλεγγύης, αγώνα και πολιτισμού.
Δε χρειάζεται να αποδείξουμε την επικαιρότητα ή την ανάγκη αυτής της επετείου. Η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα το έχει κάνει ήδη για μας.
Την Τετάρτη, όπως και κάθε μέρα, όπως και το ’73 παλεύουμε για:
ΨΩΜΙ
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Από τις δράσεις στα εργασιακά κάτεργα της γειτονιάς μας, μέχρι τις μεγάλες απεργίες που παραλύουν τη χώρα.
Από το φοιτητικό και το μαθητικό κίνημα μέχρι τις διεκδικήσεις των δασκάλων και του πανεκπαιδευτικού κινήματος.
Από τη μάχη ενάντια στην έμφυλη καταπίεση, την κρατική καταστολή και το φασισμό στους δρόμους και τις πλατείες μας μέχρι τις μαχητικές πορείες στο κέντρο.
Είμαστε και θα είμαστε εκεί.
Στις εξεγέρσεις της εποχής μας.
Μέχρι το αίτημα αυτό να δικαιωθεί.
Καλούμε σε μαζική συγκέντρωση αγώνα, μνήμης και τιμής για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 17 Νοέμβρη στις 6 μ.μ. στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
…………………………………………………………………………………………………………………….
Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων καλεί όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην συγκέντρωση του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 17/11 στις 17:00 στην Kεντρική Πλατεία που καλεί η Επιτροπή Ειρήνης Τρικάλων.
Η αντιδιδακτορική πάλη, ο κοινός αγώνας νεολαίας-εργαζομένων ενάντια στην επιβεβλημένη από την αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα Χούντα, που κορυφώθηκε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκε απέναντι σε ένα βάρβαρο, βίαιο καθεστώς που με την στήριξη των ΗΠΑ έμοιαζε πανίσχυρο. Ταυτόχρονα η Χούντα επιχειρούσε με απαγορεύσεις, εξορίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες αγωνιστών συνδικαλιστών να εμποδίσει κάθε προσπάθεια οργάνωσης της αντίστασης και της διεκδίκησης του λαού. Ενώ παράλληλα αξιοποιούσε και μια σειρά αχυρανθρώπων της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα με στόχο να επιβάλλουν την αδράνεια, την απογοήτευση και την μοιρολατρία. Την ίδια στιγμή ο αμερικανικός 6ος στόλος αρμένιζε στις ελληνικές θάλασσες, η χώρα μας λειτουργούσε ως προκεχωρημένο φυλάκιο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, επίκαιρα και σήμερα μας δείχνουν ότι σ’ αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων για τη διασφάλιση του υπερκέρδους στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, οι αγώνες μας χρειάζεται να είναι συνεχείς, αδιάκοποι, χωρίς φόβο αλλά με τη σιγουριά και τη δύναμη του δίκιου μας.
Ειδικά αυτή την περίοδο αυτή δεν μπορούμε να συνηθίσουμε στις εκατόμβες νεκρών από την πανδημία. Δεν μπορούμε να συνηθίσουμε στην ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης. Δεν μπορούμε να συνηθίσουμε σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας με τους νόμους εκτρώματα που μας έχουν φορτώσει όλες οι κυβερνήσεις, με την ανεργία, με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, με τις τρεις διαφορετικές δουλειές, με την μαύρη εργασία. Δεν μπορούμε να συνηθίζουμε την είδηση των πνιγμένων μεταναστών στη θάλασσα του Αιγαίου. Δεν μπορούμε να συνηθίζουμε στην εικόνα των ΝΑΤΟϊκών πλοίων, του πολεμικού οργανισμού που έχει ματοκυλίσει κάθε γωνιά του πλανήτη.
Για αυτό σήμερα, φωνάζουμε πιο δυνατά «Ψωμί- παιδεία- ελευθερία», δυναμώνοντας το Σωματείο μας με την ενεργή συμμετοχή μας, σπάζοντας στην πράξη τις επιδιώξεις κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας να καταργήσουν συνδικαλιστικές μας ελευθέριες. Μόνο μαζί με το Σωματείο μας και τα άλλα συνδικάτα, που βρίσκονται σε ταξική κατεύθυνση μπορούμε να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να διεκδικήσουμε να μην γίνουν τα σχολεία μας, σχολεία πολλών ταχυτήτων, αλλά και να παρθούν μέτρα προστασίας του λαού από την πανδημία με προσλήψεις στα νοσοκομεία και την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών.
Σήμερα φωνάζουμε ακόμα πιο δυνατά «Έξω αι ΗΠΑ»- «Έξω το ΝΑΤΟ». Ενισχύουμε και δυναμώνουμε την πάλη μας ενάντια στα σχέδια της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων διαχρονικά να γίνει η χώρα μας μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση. Το συμφέρον μας είναι με τους λαούς και όχι με τους ανταγωνισμούς των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, που μπροστά στα κέρδη τους ισοπεδώνουν χώρες, καταστρέφουν οικογένειες, εξαναγκάζοντάς τους στην προσφυγιά.
Αυτό που απέδειξαν εκατοντάδες εργαζόμενοι στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, στις φωτιές, στις πλημμύρες, με την αλληλεγγύη τους, με τους νικηφόρους αγώνες τους είναι ότι ο λαός μόνο μπορεί να σώσει το λαό. Έδειξαν ότι μπορούν να κάνουν πέρα δικαστικές αποφάσεις, νόμους και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Έδωσαν απάντηση σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να «βάλουν στο γύψο» το εργατικό κίνημα. Απέδειξαν ότι μπροστά στην αποφασιστικότητα, την οργάνωση και τον στοχευμένο αγώνα μπορούν να λυγίσουν ακόμα και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς που μέχρι τώρα φαίνονταν ανίκητοι.
Τα συλλαλητήρια και οι δράσεις των συνδικάτων και της νεολαίας για την επέτειο του Πολυτεχνείου σ’ όλη την Ελλάδα, μπορούν να αποτελέσουν σταθμούς στην κλιμάκωση του αγώνα, για την δικαίωση των αιτημάτων και διεκδικήσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
………………………………………………………………………………………………………………………….
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ συμμετέχουμε μαζικά και αγωνιστικά
στη Συγκέντρωση και Πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ‘73
την Τετάρτη 17/11/21 και ώρα 6μ.μ. στην πλ.ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ
Για την επέτειο του Πολυτεχνείου 2021
Η εμβληματική εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 έμεινε στη μνήμη του λαού σαν την κορύφωση των αγώνων του για να απαλλαχθεί από τη χούντα των συνταγματαρχών και τη δικτατορία της 21ης Απριλίου. Σε μία από τις πιο μελανές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας ο ελληνικός λαός στερούνταν τα πιο βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, οι εργαζόμενοι υπέφεραν από την ανέχεια και τη φτώχεια ενώ η ολιγαρχία συνέχιζε να κερδοσκοπεί. Τα ξερονήσια και οι φυλακές ήταν γεμάτες με πολιτικούς κρατούμενους και αγωνιστές. Στην Ασφάλεια και στη Στρατιωτική Αστυνομία, τη διαβόητη ΕΣΑ, τα βασανιστήρια των αγωνιστών της ελευθερίας ήταν καθημερινή ρουτίνα. Χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές αντιμετώπιζαν τις θηριωδίες του φασισμού στα χέρια απάνθρωπων βασανιστών και κάποιοι από αυτούς έμειναν για πάντα ανάπηροι ή άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.
Ο λαός οργάνωνε μέρα με τη μέρα την αντίστασή του στη δικτατορία. Το φοιτητικό κίνημα εντάχθηκε σ αυτόν τον αγώνα και αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος. Το Φλεβάρη του ‘73, εννιά μήνες πριν από τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, γίνεται η πρώτη κατάληψη της Νομικής στην Αθήνα και μετά από λίγες μέρες η δεύτερη. Η χούντα επιχειρεί να καταστείλει την εξέγερση με επέμβαση της αστυνομίας, με συλλήψεις και βασανισμούς. Ο λαός και οι εργαζόμενοι συμπαρατάσσονται με τη νεολαία και η χούντα απομονώνεται διεθνώς όλο και περισσότερο.
Το Νοέμβρη του 1973 οι φοιτητές καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο, το οποίο γίνεται στη συνέχεια η βάση μιας παλλαϊκής εξέγερσης. Οργανώνονται στο χώρο και κατασκευάζουν αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό, για να αντιμετωπίσουν την προπαγάνδα των μέσων μαζικής επικοινωνίας, που λογοκρίνονται αυστηρά από τη χούντα. Η εξέγερση σύντομα εξαπλώνεται και στα άλλα πανεπιστήμια της χώρας. Συνθήματα όπως «Εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ραδιοσταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων», «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» και «Κάτω η χούντα» και άλλα, δονούν την ψυχή κάθε δημοκράτη στο άκουσμά τους, ενώ τα τανκς εισβάλουν στο Πολυτεχνείο τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη και η εξέγερση καταπνίγεται στο αίμα. Η νέα δικτατορία που ακολούθησε και η τραγωδία της Κύπρου, οδήγησαν στο τέλος αυτής της θλιβερής περιόδου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και το φοιτητικό και αντιδικτατορικό κίνημα παραμένει και σήμερα ένας από τους φάρους που φωτίζουν τους αγώνες του λαού και της νεολαίας σε κάθε περίοδο.
Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου αποκτούν σήμερα ακόμη μεγαλύτερη σημασία σε μια Ελλάδα που:
- Ταλανίζεται από οικονομική, κοινωνική και υγειονομική κρίση.
- Χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με την απειλή της ανεργίας, και στερούνται το ψωμί, την κατοικία και άλλα στοιχειώδη αγαθά.
- Η δημόσια παιδεία, η δημόσια υγεία, η κοινωνική ασφάλιση ισοπεδώνονται από τις πολιτικές που εναρμονίζονται με τα συμφέροντα του Κεφαλαίου, των Τραπεζιτών και των Διεθνών Οργανισμών τους.
- Το δικαίωμα στην εργασία κουρελιάζεται, ιδίως για τους νέους εργαζόμενους. Η ανεργία, η υποαπασχόληση, η εθελοντική και απλήρωτη «εργασία» και η μετανάστευση δεν πρέπει να είναι το μέλλον της νεολαίας μας.
- Το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» βιάζεται στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και στις επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Το σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» παραμένει επίκαιρο γιατί οι ανατιμήσεις εξανεμίζουν το λαϊκό εισόδημα, η Παιδεία αντί να υπηρετεί τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών βρίσκεται και πάλι στο στόχαστρο καθώς το Υπουργείο Παιδείας αποπειράται να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία και η προσπάθεια να φιμωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με απεργοκτόνους νόμους και με τη στέρηση των κεκτημένων συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Το όραμα του κόσμου της εκπαίδευσης για ένα ποιοτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο που θα καλλιεργεί τις πανανθρώπινες αξίες και θα μάχεται με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στην ανισότητα, τον αποκλεισμό και το ρατσισμό, θα μας καθοδηγεί πάντα. Θα καθοδηγεί τους αγώνες των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των μαθητριών μας, της νεολαίας και του λαού για την προάσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ελευθερίας, δικαιωμάτων και αλληλεγγύης.
Οι αγώνες δεν είναι στείρες ουτοπίες και τα όνειρά μας δεν εκχωρούνται ούτε ξεπουλιούνται σε όσους κερδοσκοπούν σε βάρος μας.
Καλούμε όλες και όλους να συμμετάσχουν μαζικά και αγωνιστικά
στη Συγκέντρωση και πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ‘73
την Τετάρτη 17/11/21 και ώρα 6μ.μ. στην πλ.ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ
ΔΣ ΕΛΜΕ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
……………………………………………………………………………………………………………………….
