Τι είναι ο πόλεμος; Ο πόλεμος είναι ένας ανορθόδοξος τρόπος όπου αυτός προκαλείται από μια αδυναμία. Είναι μια πολλή παλιά φυσιολογική ενέργεια, από την εποχή του Νεάντερταλ. Υπάρχουν διαφορετικοί είδη πολέμων. Στην αρχική εποχή του Νεάντερταλ οι “πόλεμοι” αναμεταξύ των ομάδων ξεκινούσαν για να διεκδικήσουν τροφή, νερό, γυναίκες, γενικά για μια άμεση ανάγκη λόγο στέρηση βασικών αγαθών για την επιβίωση. Αυτοί ήταν οι πρώτοι ιστορικοί πόλεμοι.
Η “εξέλιξη” του ανθρώπινου είδος Νεάντερταλ έφτασε στο σημείο του πολιτισμού, της λογικής, της γνώσης και όλα αυτά στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης δημοκρατικής ελευθερίας πριν 2.500 χρόνια π.Ι.
Αυτός ήταν ο πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων.
Παρόλο που στην Ελλάδα υπήρχε μια αναπτυγμένη φιλοσοφία και μαθηματική γνώση, φυσικά από μια μερίδα ανθρώπων, οι υπόλοιποι
συνέχιζαν τους πολέμους όπως γνωρίζουμε μεταξύ Αθηναίων, Αρκάδων, Λακωνίας, Μακεδόνων, Πέρσες κ.λπ. Αυτοί οι πόλεμοι στηρίζονταν σε μια διαφορετική λογική από των “αρχηγών” βασιλιάδων. Ήθελαν να επιδείξουν την δύναμή τους και να προεκτείνουν την πόλη, το κράτος τους. Η διαφορά από τους αρχαίους βασιλιάδες, με όλους τους σημερινούς αρχηγούς των κρατών είναι ότι εν καιρώ πολέμου οι αρχαίοι (ηγέτες) βασιλιάδες πήγαιναν στη πρώτη γραμμή να πολεμήσουν για την κράτος τους μαζί με τους στρατιώτες, όπως για παράδειγμα ο στρατηλάτης Μ. Αλέξανδρος κ.ά.
Βλέπεται καμία διαφορά του Νεάντερταλ από του σημερινού μας πολιτισμού της τεχνολογίας και της φιλοσοφικής δημοκρατίας; Δυστυχώς δεν βλέπω καμία ουσιαστική διαφορά. Η μόνη διαφορά είναι ότι αναπτυχθήκαμε τεχνολογικά και συγχρονιστήκαμε.
Σήμερα ο πόλεμος πλέον είναι ένα κίνητρο εκφοβισμού που χρησιμοποιείται από μια αδυναμία του υπερεγώ για την ικανοποιήσει τις ενορμήσεις τους.
Φυσικά αυτό αφορά μόνο για τους δειλούς αρχηγούς των κρατών που δίνουν μόνο εντολές και κρύβονται πίσω από την κουρτίνα.
Φτάσαμε σήμερα στο σημείο να λέμε ότι ο πόλεμος είναι πλέον σήριαλ και πουλάει από την ροή των δελτίων ειδήσεων. Καθόμαστε ήσυχα στην πολυθρόνα ανοίγουμε την τηλεόραση πίνουμε την μπίρα μας, τρώμε τα πατατάκια και χαζεύουμε τον πόλεμο. Ο πόλεμος του καναπέ!
Ένα ερώτημα χωρίς απάντηση. Εφόσον η παγκόσμια νομοθεσία της Δημοκρατικής δικαιοσύνης είναι “υποθετικά” απόλυτη δίκαιη όπως η Αμερική, η ευρωπαϊκή ένωση κ.λπ. Με ένα νομοθετικό διάταγμα των αποφάσεων θα μπορούσαν να σταματήσουν τους πολέμους και όποιος τον προκαλούσε τότε να υπήρχαν οικονομικές κυρώσεις η αποζημιώσεις. Μήπως δεν τους συμφέρει να σταματήσουν τους πολέμους;
Να μην ξεχνάμε ότι η παρουσία του πολέμου μας έκανε και ένα καλό, θεραπευτήκαμε ξαφνικά ψυχολογικά από τον κορονοϊό. Τέλος ο COVID του19 δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση από θετικά συμπτώματα ούτε κανένας θάνατος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τι παράξενη εξέλιξη έχει ο άνθρωπος!
Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης
