Ο Νίκος Σαλέπης ήταν εκεί και κατέγραψε αποκλειστικά βίντεο και πολλές φωτογραφίες για το trikalaola.gr
Παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσοστόμου, τελέσθηκαν απόψε τα εγκαίνια της αίθουσας εκδηλώσεων του Ιερού Ναού Αγίας Κυριακής του χωρίου Αγίας Κυριακής Τρικάλων με την ονομασία «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ».
Τα εγκαίνια τέλεσε ο ίδιος ο Δεσπότης μας, συνοδευόμενος από τον παλιό συνεφημέριο της Αγίας Μαρίνας Θεσσαλονίκης και επιστήθιο φίλο του π. Αθανάσιο Καρανταΐδη και τον εφημέριο τους Ιερού Ναού της Αγίας Κυριακής π. Παναγιώτη Μίχο.
Η αίθουσα και ο εξωτερικός χώρος πραγματικά αποτελούν ένα κόσμημα του Ιερού Ναού και καμάρι για όλο το χωριό και όχι μόνο.
Ο χώρος απαρτίζεται από την βασική αίθουσα φιλοξενίας, χώρο τράπεζας και σαλονιού, κουζίνα, εξωτερικό μαγειρείο, παιδική χαρά και πανέμορφη αυλή.
Η κατασκευή είναι ξύλινη και πολύ καλαίσθητη αφού κατασκευάστηκε με μεράκι από τους μαστόρους και τους εθελοντές που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στις εργασίες αποπεράτωσής του.
Στην τελετή παρευρέθηκαν κάτοικοι του χωριού και επισκέπτες.
Στο τέλος προσφέρθηκαν γλυκίσματα και αναψυκτικά μέσα στην αίθουσα.
Συγκινημένος ο π. Παναγιώτης ανέγνωσε την ομιλία του και αναφέρθηκε στο ιστορικό της ανέγερσης του κτηρίου, ευχαριστώντας όλους όσους εργάσθηκαν, επαγγελματίες και μη για την αποπεράτωση του.
Όλη η ομιλία του π. Παναγιώτη.
Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, άρχοντες του τόπου, αγαπητοί αδελφοί.
Έντονα συναισθήματα και πλημμυρίδα χαράς περικλείουν την καρδιά μας σήμερα σ’ αυτήν την ευλογημένη μέρα που βρισκόμαστε και έχουμε προσκληθεί έτσι ώστε, επίσημα και πανηγυρικά, μέσα από την αγιαστική ακολουθία της Εκκλησίας μας, εδώ στον ευλογημένο χώρο της αγ. Κυριακής, να τελούμε τα εγκαίνια του Αρχονταρικιού μας, αλλά και του παρακειμένου επιβοηθητικού χώρου του μαγερειού μας, ενός χώρου που απρόσκοπτα θα εξυπηρετήσει την προετοιμασία γευμάτων και ποικίλης φιλοξενίας που θα προσφέρονται από το ναό μας και ο οποίος περατώθηκε πριν από μικρό χρονικό διάστημα.
Είναι αλήθεια, αδελφοί μου, ότι η ενορία έχει ως κέντρο το ναό, την εκκλησία, όπου εκεί συντελείται ο εξαγιασμός του ανθρώπου και η εν Χριστώ ένωσή του. Όμως αδήριτη ανάγκη και σύγχρονη απαίτηση της εποχής αποτελεί και η ύπαρξη, ως και η χρησιμοποίηση, άλλων μέσων και χώρων τα οποία θα συντελούν και θα συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο,τιδήποτε υπάρχει, λειτουργεί και πραγματώνεται σε μία ενορία δε μπορεί να είναι κάτι άλλο παρά μόνον επιβοηθητικό της πνευματικής προκοπής και εξύψωση του ανθρώπου.
Το προ των οφθαλμών σας κατασκεύασμα και δημιούργημα είναι πασιφανές ότι αποτελεί δώρο και αγαθό παρά του Φιλευσπλάγχνου Θεού. Συνηγορεί σε τούτο δε, το γεγονός πως είναι πεποιημένο σε μία μικρή και πτωχή ενορία όπου τα πρόσοδα και οι υλικές δυνατότητες είναι πενιχρές, αν λάβουμε υπόψιν και τις οικονομικές απαιτήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις, για τις οποίες φροντίζει η εκκλησία μας να είναι συνεπής.
Η αγία Κυριακή αποτελεί το μικρό ποίμνιο σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, το οποίο μάχεται να κρατηθεί ζωντανό, αλλά και να παράσχει ζωή στα μέλη του. Προσομοιάζει, εύστοχα θα λέγαμε, με τον κόκκο του σιναπιού, ο οποίος μικρότερος απ’ όλα τα σπέρματα, ριζώνει, αυξάνει, καρποφορεί και στα φύλλα του έρχονται να ξεκουραστούν τα πετεινά του ουρανού. Είναι η μικρή ποσότητα του ζυμαριού που όλο το αλεύρι βοηθά να φουσκώσει και να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι η μικρή μαγιά των 12 Αποστόλων η οποία με μηδαμινά για την ανθρώπινη λογική μέσα σαγήνευσε την οικουμένη και αυτή η προσφερθείσαπίστη όχι μόνο δεν έσβησε, αλλά γιγαντώθηκε και επιβλήθηκε πάνω στα σκοτάδια της πλάνης των ειδώλων. Απ’ αυτές τις ευαγγελικές αλήθειες εμπνέεται ο χριστιανός και ασφαλώς ο ιερέας, στηρίζεται και κάνοντας το σταυρό του ρίχνεται στη μάχη.
Διακαώς επιθυμήσαμε από το πρώτο διάστημα της τοποθετήσεώς μας στην ευλογημένη αυτή ενορία, αυτό το χώρο στον οποίο θα συναζόμαστε εν Χριστώ και θα βρισκόμαστε σε κοινωνία προσώπων. Ειδικότερα τώρα, που εξερχόμενοι από ένα μακρύ χρονικό διάστημα απομόνωσης, μοναξιάς, φόβου και τρομοκράτησης, έχουμε τεράστια την ανάγκη για συναναστροφή, για επικοινωνία, για ένα λόγο παρηγοριάς και επιστηριγμού.
Βόλεψε στους υπηρέτες της ΝΤΠ και δη στον ίδιο τον ανθρωποκτόνο διάβολο, οι άνθρωποι να χάσουν την κοινωνία με το Θεό (κλείσιμο ναών, διακοπή συμμετοχής στα ιερά μυστήρια) και με το συνάνθρωπο (αποστασιοποίηση και μισαδελφία) και έγιναν βορά στα τραγικά φαινόμενα της κατάθλιψης, του πολλαπλασιασμού λήψης ψυχοφαρμάκων, της απογοήτευσης, της απελπισίας και των αυτοκτονιών.
Επιθυμήσαμε διακαώς στο χώρο του Χριστού, σ’ αυτήν την πνευματική μήτρα, να τονίζονται και να προσφέρονται θέματα ορθόδοξης ανθρωπολογίας και εκκλησιολογίας σε μια εποχή μπερδεμένη με τις τόσες παρά φύσιν προτάσεις που στόχο έχουν όχι μόνο να μεταλλάξουν την ανθρώπινη φύση, αλλά και να οδηγήσουν τον άνθρωπο μακρυά από την πνευματική υγεία, στον αιώνιο θάνατο και χωρισμό από την αγάπη του Θεού.
Επιθυμήσαμε διακαώς να βρισκόμαστε σ’ ένα χώρο όπου μετά τον Κυριακάτικο ή άλλο εκκλησιασμό να μη φεύγουμε ξερά με ένα αντίδωρο στο χέρι, αλλά αδελφικά να βρισκόμαστε, να συναντώμεθα, να μιλάμε,να γελάμε κι όλα αυτά σε κόσμια χριστιανικά πλαίσια με προσοχή και σεβασμό έτσι ώστε να μην παρασυρόμαστε σε εφάμαρτες καταστάσεις, π.χ. κατάκριση, ασχημοσύνεςκ.λ.π.
Επιθυμήσαμε διακαώς ένα χώρο όπου με τις ανάλογες ανέσεις και ευκολίες θα μπορούμε ως ενορία να προσφέρουμε ομιλίες εποικοδομητικού, κατηχητικού, αφυπνιστικού σε θέματα πίστεως, χαρακτήρα. Μεγάλη ευλογία αποτελεί και ο εξοπλισμός του χώρου με βιντεοπροβολέα, μέσω του οποίου ο χριστιανός εποπτικά θα βλέπει και θα ακούει πράγματα ψυχωφέλιμα.
Ήδη στην περίοδο που τελείωσε κλείσαμε τον πρώτο κύκλο ομιλιών με γενικό θεματικό άξονα τη ζωή του πιστού μέσα στην ενορία, με προσκεκλημένους εκλεκτούς ομιλητές, όπως επίσης περατώθηκε και ο κύκλος παράδοσης μαθημάτων αγιογραφίας, και αύριο πρώτα ο Θεός θα θαυμάσουμε τα πρώτα σχέδια των μαθητών στον εγκαινιασμό της Έκθεσης.
Επιθυμήσαμε διακαώς να δημιουργήσουμε ένα χώρο όπου ευκαίρως-ακαίρως θα προσφέρεται σε όλους τράπεζα αγάπης. Είτε μετά από μία αγρυπνία, είτε από μία άλλη αφορμή εθελοντές με πολλή αγάπη και ενθουσιασμό δίνουν από το περίσσευμα της καρδιάς τους σε είδος, αγαθά ή ακόμα και σε διακονία, για να γινόμαστε όλοι μα όλοι μια μεγάλη οικογένεια με κέντρο το Χριστό και την αγία μας. Μέριμνά μας να αποτελούμε συνεχώς Σώμα Χριστού και εμείς μέλη εκ μέρους κατά τον απ. Παύλο.
Χωρίς να υπάρχει διάκριση σε δικούς μας και ξένους. Χωρίς προσωποληψίες και προκαταλήψεις. Ο κάθε ενορίτης και ο κάθε προσκυνητής που μας τιμά με την έλευση του είναι ο ίδιος ο Χριστός. Στην ενορία μας, όπως και παντού εξάλλου καλλιεργείται η ενότητα και η αγάπη με αναφορά στο Πρόσωπο του Χριστού, ο Οποίος ήλθε να σώσει κάθε αμαρτωλό.
Τι είδους χριστιανός είμαι αν προβαίνω σε διακρίσεις, αντιπάθειες και διαιρέσεις; Ψιθυρισμοί, κλίκες, παρεούλες, μερικές φιλίες και άλλες τέτοιες παθογένειες δεν έχουν θέση μέσα στην Εκκλησία, γιατί ούτε σαν ανθρώπους μας χαρακτηρίζουν και ούτε Θεού πρόσωπο θα δούμε, αν έχουμε τέτοια σαθρή λογική.
Χωρίς αισθήματα υπερβολής εκφράσαμε προς όλους ότι το Αρχονταρίκι μας είναι στη διάθεση όλων, αρκεί αυτό να γίνεται με τον πρέποντα σεβασμό στο χώρο και φυσικά να εξυπηρετεί τα χρηστά ήθη, όπως απορρέουν από την πίστη μας και την παράδοσή μας. Η επιγραφή αρχονταρίκι δεν επιλέχτηκε τυχαία. Εκφράζει με έναν μοναχικό όρο ότι ο παρών τόπος είναι χώρος φιλοξενίας, ανάπαυσης, αγκαλιάσματος και ανατάσεως. Πολλοί είναι αυτοί που μας είπαν ότι ο χώρος μοιάζει με μοναστηράκι, εξ αφορμής του κάλλους. Να προσθέσω μόνον ότι η πρώτη και αρχαιοχριστιανικήενοριακή ζωή είναι αυτή που παραδόθηκε, συντηρήθηκε και εξελίχθηκε στα μοναστήρια, σύμφωνα με το μακαριστό π. Γεώργιο Μεταλληνό. Κοντολογής τα μοναστήρια διατήρησαν αυθεντικά αυτό που βίωναν οι πρώτοι χριστιανοί στο χώρο της ενορίας, αγκαλιασμένοι γύρω από τον ναό. Άραγε, ρητορικό το ερώτημα, μήπως είναι καιρός να επιστρέψουμε, πριν μας παρασύρει το ρεύμα της εκκοσμίκευσης, στο ανόθευτο πνεύμα των προγόνων και των αγίων μας; Στο χέρι μας είναι.
Η πικρή αλήθεια είναι πως ο κόσμος πολλές φορές πολεμά και μισεί το έργο του Χριστού. Είναι διατυπωμένο από τα αψευδή χείλη του Χριστού ότι αυτός που έχει εκλεγεί από το Θεό θα μισηθεί από τον κόσμο (Ιω. 15, 19). Και επίσης ο ίδιος ο Κύριος συμπληρώνει, αν κατεδίωξαν εμένα και εσάς θα καταδιώξουν. Εκλαμβάνοντας από την άλλη πλευρά το θέμα ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας λέει πως θα πρέπει να ανησυχούμε αν οι μακράν του Θεού δε θα μας μισούσαν. Θα σήμαινε ότι είμαστε μέτοχοι της ίδιας κακίας και πονηρίας. Πως καθίσταται όμως ένας άνθρωπος που είναι πλάσμα Θεού ευλογημένο να καταστεί θεομάχος; Όταν κάποιος έχει την αρετή της ταπείνωσης και θεωρεί τον αδελφό του καλύτερο απ’ εκείνον, σύμφωνα με τον απ. Παύλο (Φιλ. 2, 3), πως είναι δυνατόν να ζηλέψει και να κακολογήσει; Επίσης, η ταυτότητα και η αναγνώριση των τελείων είναι η αγάπη. Τι λέει ο Κύριος μας; Θα αναγνωρίζεστε ως μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον (Ιω. 13, 35).
Λοξοδρομώντας οι άνθρωποι από τις συγκεκριμένες αρετές και στόχους καθίστανται θεομάχοι και σύμμαχοι του πονηρού δίχως να το καταλάβουν και όχι μόνο δε συμμετέχουν στην προετοιμασία της ψυχής τους και την κοινή ζωή, αλλά πολλές φορές εκτοξεύουν κατηγόριες και πετροβολούν το έργο της ενορίας, άγευστοι αυτής της προσπάθειας, παραμένοντας στη ραθυμία, στην αδιόρθωτη βιοτή τους και στην εύκολη κρίση που γίνεται απ’ έξω απ’ το χορό. Στον αβυσσαλέο αυτό πόλεμο ο πραύς χριστιανός ή ακόμα ο ποιμήν της ενορίας γίνεται μαχητής βάζοντας προπορευόμενο το Θεό και τα πάντα ισχύει εν τω ενδυναμούντι αυτόν Χριστός. Η ομολογία του Χριστού καθίσταται αδιαπραγμάτευτη για εκείνον που αγαπά τη δόξα του Θεού παρά την δόξα των ανθρώπων. Και εν τέλει ο παπάς της ενορίας με ποιο κίνητρο θα έρθει σε σύγκρουση ακόμα και με όλους; Μα βέβαια, από το νοιάξιμο για την προσφορά της αγάπης και της αλήθειας.
Όλα τούτα συμπυκνώνονται αδελφοί μου όχι σ’ αυτό το υλικό κτίριο, αλλά μέσα απ’ αυτό το υλικό κτίριο που θα υπηρετήσει τη σωτηρία του ανθρώπου.
Ερευνώντας τρόπους και μέσα για την οικοδόμηση ενός χώρου από το 2015 περίπου, απευθυνθήκαμε στο Δασαρχείο Τρικάλων για την προμήθεια προκατασκευασμένης ξυλοκατασκευής. Τούτο όμως δεν κατέστη δυνατόν. Αλλά κατά Θεϊκή πρόνοια αυτό που ψάχναμε μακρυά το είχαμε στα πόδια μας. Σε αποθήκη της κοινότητας ήταν φυλαγμένη η παρούσα ξυλεία και η οποία ήταν σε κατάσταση μη αξιοποιημένη. Σημειωτέον ότι ο εξοπλισμός είχε αγοραστεί νωρίτερα και είχε δωρηθεί προς την κοινότητα για δημόσια χρήση από την κ. Φρειδερίκη Κόκκα-Σαπουνά, εις μνήμην του αοιδίμου συζύγου της.
Αδράττοντας την ευκαιρία αποφασίσαμε με το τότε Εκκλ. Συμβούλιο, απαρτιζόμενο από την κ. Ευαγγελία Ξάφου, την κ. Θεοδώρα Καραφάνταλου, την κ. Θωμοπούλου Φωτεινή και τη μακαριστή Αριστέα Παπαγεωργίου, να αιτηθούμε από την τοπική κοινότητα τη δωρεά της συγκεκριμένης λυόμενηςκατσκευής. Με όλη την αγαθή διάθεση ο τότε Πρόεδρος του χωριού κ. Δημ. Μπακρατσάςυπέγραψε με τα μέλη του συμβουλίου κ. Αναστάσιο Μαγούλα και την κ. Μαρία Γκουλιώνη την θετική ανταπόκριση και το θέμα παραπέμφθηκε στο Δημ. Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων. Με τη θετική απάντηση και του εν λόγω συμβουλίουαπό το Φεβρουάριο του 2017 ξεκινά ένας αγώνας για την υλοποίηση του έργου με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Βασικό ζητούμενο η έκδοση οικοδομικής αδείας με όλα τα απαιτούμενα τυπικά στοιχεία. Ποιος όμως θα αναλάβει το επίπονο και πρωτόγνωρο έργο, αφού εμπλέκονται ειδικοί φορείς και απαιτήσεις, όπως π.χ. η Ναοδομία κ. άλλα; Μετά από σύσταση τρίτου προσώπου επικοινωνώ με τον Μηχανικό κ. Απόστολο Ρώσση τον οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή δε γνωρίζω. Εκθέτοντας εναγώνια τις σκέψεις και το αίτημά μου, ακούγεται από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου η στιβαρή και γεμάτη αποφασιστικότητα φωνή του Απόστολου: «θα το φτιάξουμε πάτερ!». Φιλότιμα, με ανιδιοτέλεια, με υπομονή, με δαπάνη χρόνου, φαιάς ουσίας και με το τέρας της γραφειοκρατίαςαπέναντι ο κ. Ρώσσης, ο φίλος και αδερφός πια Απόστολος τα έφερε εις πέρας. Ξέρω δε θέλει να το πω, αλλά εγώ θα κάνω ανυπακοή προς δόξαν Θεού και εις μαρτυρίαν ότι όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι δε χάθηκε τίποτα ακόμα. Τον «συνέλαβα», όχι μόνο μία φορά να είναι στην Τράπεζα και σε άλλες υπηρεσίες να πληρώνει για λογαριασμό του ναού ποσά τα οποία θα διευκόλυναν τις διαδικασίες. Το μόνο που ευχόμαστε από καρδιάς είναι να είναι πάντοτε υγιής και η αγ. Κυριακή να τον σκέπει.
Στις εξειδικευμένες μελέτες που χαρίζουν στο οικοδόμημα αντισεισμική προστασία και ασφάλεια οφείλουμε πολλές ευχαριστίες στους κ. Πέτρο Ζιώγα και Νικόλαο Σπάχο. Ολόψυχες ευχές σε εκείνους και στις οικογένειές τους απευθύνουμε εκ μέσης καρδίας. Τα έργα τους να είναι άμεμπτα και κόσμημα.
Επιμέρους εργασίες πρόσφεραν φιλότιμα και πολλοί αφανείς αδελφοί, των οποίων τα ονόματα εγράφησαν εν τοις ουρανοίς για τις αγαθοεργίες τους.
Στην πορεία της έκδοσης αδείας βρεθήκαμε σε ένα τυπικό αδιέξοδο συμβολαιογραφικής φύσεως. Ακόμα και η εμπειρότατη σ’ αυτά τα θέματα Συμβολαιογράφος κ. Μαρία Σιδηρά βρέθηκε σε ένα τέτοιου είδους ανυπέρβλητο εμπόδιο. Τι θα γίνει, θα ανακοπεί η υλοποίηση του έργου; Όχι, η αγία είναι μπροστάρισα και εκμηδενίζει τα προσκόμματα. Φωτίζει την κ. Μαρία. Η τεράστια κατάρτισή της και η εμβρίθεια σε παρόμοια ζητήματα έκαναν το ακατόρθωτο παιχνιδάκι. Επιλύεται το θέμα και τον Ιούλιο του 2019 έχουμε στα χέρια μας την οικοδομική άδεια. Το ταμείο διαθέτει 4000 ευρώ, με τα οποία προχωρούμε στη θεμελίωση του έργου και τον αγιασμό του υπό του σεπτού μας Ποιμενάρχου κ. Χρυσοστόμου την 1 Σεπτεμβρίου του 2019.
Οικονομικά συνέβαλε για την υλοποίηση του παρόντος η Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων, την οποία ευχαριστούμε θερμά, γιατί ανταποκρίθηκε θετικά και ευαισθητοποιημένα σε ένα έργο ανθρωπιστικού, κοινωνικού και κοινωφελούς χαρακτήρα.
Αν θα μας ρωτούσατε πως συγκεντρώθηκε το ποσόν των 21000 ευρώ για την ολοκλήρωση και άρτια λειτουργική χρήση του Αρχονταρικιού, δύσκολα θα σας απαντούσα. Πολλές φορές πιάνω στα χέρια μου το βιβλίο ισολογισμού του έργου και τρίβω τα μάτια μου. Δεκάρα-δεκάρα και από την πληθωρική αγάπη των πιστών συνελέγησαν, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά περίτρανα ότι ο Θεός είναι Ζων και Ενεργών και μέσα από τα κτίσματα. Ναι! Ο Θεός ασχολείται και με τα ξύλα και με τις πέτρες, όταν όμως αυτά θα ωφελήσουν πνευματικά τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι δείχνουν την ευαισθησία τους, την αγάπη τους, την προσφορά τους, πολλές φορές ακόμα κι από το υστέρημά τους, όταν διαπιστώνουν ότι ο οβολός μεταφράζεται σε έργο και αποτέλεσμα.
Εμείς προσωπικά και οι συνεργάτες μας, η κ. ΦωτεινήΘωμοπούλου, η Πολυξένη Γυφτάκη, ο Αχιλλέας Κρανιάς, ο Ευθύμιος Μιχαλάκης υποσχόμαστε ότι με τη βοήθεια του Θεού και την ευλογία της Αγίας και Μεγάλης Εφόρου της ενορίας Κυριακής της Αθληφόρου, θα εργαζόμαστε επαγαθώ της ενορίας και προκοπής των πιστών.
Αφήσαμε τελευταίες τις ευχαριστίες προς το σεπτό μας Ποιμενάρχη κ. Χρυσόστομο, γιατί χωρίς τις ευλογίες και ευχές εκείνου τίποτα απ’ τα αναφερόμενα δε θα καθίστατο εφικτό. Όντας φιλόκαλλος κι εκείνος φρουρεί, επισκοπεί και συμμετέχει στις χαρές των παιδιών του. Έτη πολλά και ευλογημένα να σας χαρίζει ο καλός Θεός, Σεβασμιώτατε.
Σας παρακαλούμε, επισήμω τω τρόπω, να προβείτε στην κοπή της κορδέλλας και να ευφρανθούμε άπαντες της κοινής πανηγύρεως, εντός των ημερών.
Αν παρά ταύτα, αστόχως εκφράστηκα ή ελησμόνησα κάποιον στην παρούσα προσλαλιά να τον θυμηθεί Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Του.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα.
