21 Απριλίου το 2014 γράφτηκε το ποίημα μου εμφιαλωμένη ζωή! Σήμερα 19/2/21 κάποια χρόνια μετά που το ξαναδιαβάσω νομίζω ότι εφάπτεται με την καθημερινότητα μας λόγω κορονοιού. Ποιος να φανταζόταν ότι η ζωή μας θα ήταν κλεισμένη όλη σε ένα μπουκάλι και μάλιστα σφραγιστό, δηλαδή εμφιαλωμένο! Τα ποιήματα ο καθένας τα ερμηνεύει όπως μπορεί και θέλει… Διαβάστε το λοιπόν και ερμηνεύστε το όπως εσείς θέλετε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τη δεδομένη στιγμή εκφράζει πολλούς από εμας.
Ζεις ανάμεσα σε δράκους
Μα δε ζεις σε παραμύθι
Βρίσκεις στη ζωή σου λάκκους
Μα δε χάνεις το παιχνίδι!
Και παθιάζεσαι και δίνεις
Όμως τίποτα δεν παίρνεις
Και αναμένεις κάτι να ’ρθει…
Βλέπεις μόνο μαύρους σκύλους
Είναι άραγε αλήθεια;
Όλα είναι για τους τύπους;
Σε ένα μπουκάλι κλείνεσαι
Και θέλεις να γλιτώσεις
Τη μόλυνση που έρχεται
Ξέρεις θα την πληρώσεις.
Εμφιαλωμένη ζωή
Δε ζήτησα μα ήρθε από μόνη
Και αν την ψυχή μου άνοιξα
Το έχω μετανιώσει.
Χρυσή αχτίδα όλο φως
Τρύπησε την καρδιά μου
Και κέντησε το όνειρο
Που ναι παρηγοριά μου!
