(Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, φίλοι συγγραφείς γνωστοί και άγνωστοι, φίλοι των μέσων ενημέρωσης που φιλοξενείτε το γράφοντα, τούτο το Δεκεμβριανό αφιέρωμα που θα λάβετε, είναι για εσάς. Γράφτηκε για εσάς. Γι’ αυτούς που αγαπούν και σκιάζονται για τον τόπο τους. Για τον ελληνισμό· γηγενή και απόδημο. Προς ξεκούραση είναι σε έξι (6) ενότητες γραμμένο. Στο υπόλοιπο του Δεκέμβρη που θα’ χετε, δώστε λίγο από το χρόνο σας και θα δείτε αν άξιζε ο κόπος να το κοιτάξετε. Εύχομαι σε όλους σας καλές γιορτές και ο καινούριος χρόνος να διαψεύσει το αφιέρωμα στο Δεκέμβρη.
Χρόνια Πολλά, Τρίκαλα 16-12-2016 ΒΦ.)
Επίλογος: Στα σταυροδρόμια των κυκλώπων!
Στον ρου της εγκαθίδρυσης της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης-Νέα Τάξη Πραγμάτων
Αφιέρωμα στο Δεκέμβρη του 2015
Πολυσέλιδο αφιέρωμα από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
Ο Ρήγας ζει στις μέρες μας / κρίμα ποιος δε τον βλέπει
κρίμα σ’ αυτόν τον έλληνα / που δε τον αφουγκριέται
Ξεκινώντας με τον Απόδημο Ελληνισμό, θα τρέξουμε με τον αφέντη λόγο στο κλίμα του Δεκεμβριανού αφιερώματος, επισημαίνοντας και προειδοποιώντας καταστάσεις για το προ των πυλών μέλει γενέσθαι της Ελλάδας και γενικότερα του κόσμου μας και θα μεταφέρουμε μηνύματα από την Ελλάδα των κομμάτων – και αντίστροφα από τον κόσμο-, ιδιαίτερα προς τον Απόδημο Ελληνισμό. Καιρός να αφουγκραστεί των αχυράνθρωπων «πολιτικών», ψευτών και υποκριτών βερμπαλισμούς, κομπασμούς και τα «θα» τους, αλλά και τα βογγητά της έρμης πατρίδας, που την έχουν καταδικάσει ΠΡΩΤΑ οι έλληνες της Μητρόπολης και μετά οι ξένοι. Το αυστηρό δάχτυλο Ομογενών προς τους Γηγενείς ότι γι’ αυτή την τρέχουσα κατάσταση οι έλληνες γηγενείς-ψηφοφόροι είναι υπεύθυνοι, όσο και αν είναι απόλυτα δικαιολογημένο, δημιουργεί πολλά αρνητικά στοιχεία και δεν βοηθά. Και από την πλευρά μας προσθέτουμε πως τα λαμόγια όχι μόνο δεν εξαλείφονται αλλά βρίσκουν άσυλο στην προδομένη και χιλιοταλαιπωρημένη Ελλάδα, την οποία δεκαετίες τη χρησιμοποίησαν με τους πιο αντιδημοκρατικούς και μερκαντιλιστικούς τρόπους «πολιτικοί» και συνεργάτες τους – ψηφοφόροι, που ακόμα, δυστυχώς, δε μάθανε να κλαίνε, ακόμα και όταν βλέπουν να σύρεται η πατρίδα μας σαν πτώμα στο λάκκο των αγρίων.
Όμως από κει και μετά ο Απόδημος Ελληνισμός, προικισμένος πνευματικά από τη στέρηση της πατρίδας του, οφείλει να εγκαταλείψει το κριτικό πνεύμα, να δει αλλιώς τα πράγματα και να συμβάλει…, ιδιαίτερα ο πνευματικός και επιστημονικός κόσμος…, δυναμικά στα δρώμενα μήπως, λέμε μήπως, και σωθεί τίποτα.
Η εγκατάλειψη ή καλλίτερα η δίωξη του πολιτισμού από τη Χώρα μας και παράλληλα η αντικατάσταση από τον μερκαντιλισμό, έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Απολίτιστες Χώρες μοιάζουν με ξύλο απελέκητο. Και αυτό για την Ελλάδα δεν επιτρέπεται. Είναι σα να ήρθαμε στη γη από άλλο πλανήτη ή να γεννηθήκαμε από ανεμογκάστρι…
Ο Ελληνικός Πολιτισμός ανέκαθεν και μέσω της Διασποράς επιτέλεσε το έργο και τους σκοπούς του. Υμνήθηκε, δοξάστηκε, πρυτάνευε και διδάχτηκε στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Η ιστορία μας είναι γραμμένη σε χιλιάδες βιβλία και η κάθε σελίδα αποτελεί μια ιστορία. Οι μόνοι που πάντα και ποτέ δεν έδιναν δεκάρα ήταν οι ντόπιοι Έλληνες, που δυστυχώς, φτάνουν και στις μέρες μας σαν αγοραίοι σιωνιστές και πραματευτάδες.
* * * * * * *
Στην άλλη όψη του Πολιτισμού στον δυτικόκοσμο…
«Δίκαιον εστί αυτονόμους είναι τους Έλληνας… Ούτε δε κακόν εστίν, ούτε συμφέρον μιαν πόλιν είναι κυρίαν των Ελλήνων… Ου δίκαιον εστίν τους κρείττους των ηττόνων άρχειν». (Δίκαιο είναι να έχουν την αυτονομία τους οι Έλληνες. Ούτε δίκαιο είναι ούτε συμφέρων να κυριαρχεί μια πολιτεία πάνω στους Έλληνες. Δεν είναι δίκαιο να εξουσιάζουν οικονομικά δυνατοί τους καλλίτερους σε πολιτισμό». (Ισοκράτης: Συμμαχικός ΚΒ,172D)
Η Πολιτική μιας Χώρας –του ΤΩΡΑ και του μέλλοντος- είναι ο Πολιτισμός. Αυτό είναι ένα μότο του γράφοντα και επαναλαμβάνεται συχνά. Στο χέρι του, μέσα από τα δικά μας χέρια, μπορεί να προκύψει η διαφορά. Τούτο το γκρίζο πέρασμα του Δεκέμβρη προς το νέο χρόνο, πριν ακόμα παραδώσει τη σκυτάλη του, θα πρέπει να γίνει εφαλτήριο αγώνων ενάντια στην ολοκλήρωση της εγκαθίδρυσης της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης· ενάντια στην τρομοκρατία από οπουδήποτε προέρχεται. Δεν έχει χρώμα, ταυτότητα, θεό· έχει τα δρεπάνια του γήινου χάρου που θερίζουν κόσμο, κράτη και χαράζουν νέους χάρτες. Τα είδαμε και τα βλέπουμε στον αραβόκοσμο, στη μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή της Ασιατικής Ηπείρου· χρόνια τώρα! Παλιότερα τα είδαμε να σφαγιάζουν κοσμάκη και να γκρεμίζουν τους δίδυμους πύργους στη μεγάλη Χώρα. Πιο παλιότερα τα είδαμε, τα δρεπάνια, να θερίζουν κοσμάκη στο Περλ Χάρμπορ-πάλι συνάνθρωποί μας αμερικανοί θύματα– και σε χίλιες και μία περιπτώσεις ανά τον Πλανήτη η τρομοκρατία ανεξέλεγκτη θριαμβεύει.
Παράλληλα ο Πλανήτης αθεράπευτα πληγωμένος γονατίζει· οι άνθρωποί του πνίγονται στις θάλασσες, οι «τυχεροί» «φιλοξενούνται» σε Χώρες… υποδοχής ή επαναπροωθούνται στις καμένες πατρίδες τους. Πρόσφατα είδαμε και κάποιες «αναλαμπές» των τρομοκρατικών δρεπανιών και στην Ευρώπη να θερίζουν αθώο κοσμάκη. Ε, βέβαια! Άλλο από αθώο κοσμάκη, αλλού δε μπορούν να χτυπήσουν. Αυτό αποτελεί θρίαμβο των τρομοκρατών που επιβάλλουν την τρομοκρατία στον κοσμάκη και αντίστοιχα ο κοσμάκης διερωτάται: Ποιος, ποιοι είναι οι τρομοκράτες. Τρομοκρατικό χτύπημα λοιπόν και στην Ευρώπη. Και οι έλληνες συμπαραστάθηκαν καλύπτοντας τα πρόσωπά τους με τη Γαλλική σημαία.
Λοιπόν, Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την ονομάζουν. Στη «δεύτερη πατρίδα» μας, όπως τη λένε οι ανίδεοι «πολιτικοί» – κομματικοί – αχυράνθρωποι της Ελλάδας. Το «σπίτι» μας, η «οικογένειά» μας, λέει η ελίτ της Χώρας. Για να προσθέσουμε εμείς, που μας λένε οπισθοδρομικούς και ό, τι άλλο τους κατεβάζει η κούφια και υποταγμένη κούτρα τους, ότι η «δεύτερη πατρίδα» μας γίνεται για εμάς τάφος.
Πριν ακόμα εκπνεύσει τούτο το γκρίζο πέρασμα του Δεκέμβρη ας διαμορφώσουμε το τέλος του σε εφαλτήριο αγώνων· κάτι αντίστοιχο με εκείνο το κέντρο αποφάσεων των Βρυξελλών, των άλλοτε πρώτης κατηγορίας Βέλγων αποικιοκρατών. Με μπροστάρη τον Αφέντη Λόγο μπορούμε να διώξουμε τις σκιές που ένας καινούριος Μεσαίωνας φέρνει…
…Η δύση είχε και έχει την απόλυτη ευθύνη και για τον ατέρμονο και αφύσικο και απάνθρωπο ρου των νέων πραγμάτων και για την τρομοκρατία, την οποία ποικιλοτρόπως έχει οπλίσει τα χέρια της. Ένα από τα πολλά και ασυγχώρητα αμαρτήματα-εγκλήματα των παλαιότερων φανατικών-θανατικών θρησκευτικών εποχών της ενάντια στον τότε αντιχριστιανικό κόσμο, σήμερα επαναλαμβάνεται με τους πιο στεγνούς και απάνθρωπους τρόπους σε βάρος της ανθρωπότητας ΚΑΙ από τους αντίχριστους φανατικούς «σταυροφόρους» της ανατολής. Και η δύση, ο «πολιτισμένος» κόσμος δηλαδή και παντοτινός πρωταγωνιστής της κάθε φοράς επιβολής των στην ανθρωπότητα, μέσα από τους φασιστορατσιστικούς, επεκτατικούς και αποικιοκρατικούς πολέμους, ανέκαθεν ξεδιάντροπα και με δόλους, στο όνομα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, ενίσχυε και ενισχύει το δικό της τρομοκρατικό προϊόν με βεληνεκές που διαπερνά τα εντός και τα εκτός των άγραφων συνόρων της· τη… Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση εντάσσονται όλοι οι γήινοι αστερισμοί (εταιρίες – κόμματα δηλαδή και κυβερνήσεις) των κρατών-εθνών- λαών, οι οποίοι, αστερισμοί, λειτούργησαν και λειτουργούν σαν δορυφόροι υπέρ του γήινου «γαλαξία» ξηλώνοντας χάρτες, εθνικές ταυτότητες, πολιτισμούς και ιστορίες. Ιδιαίτερα με τις «μεταναστευτικές» πολιτικές τους, αποπροσανατόλισαν λαούς, αφού προηγουμένως διέλυσαν τις Χώρες τους και τους πολιτισμούς τους. Λαοί, είτε αυτοί προέρχονται από τη «μαύρη» Ήπειρο, είτε από την «κίτρινη» Ήπειρο και μακάβρια, όπως εξελίσσεται ιδιαίτερα στο χώρο της μέσης και ευρύτερης Ανατολής, σήμερα, είτε μας αρέσει είτε δε μας αρέσει, με γράμματα μελανά που δε σβήνουν και ντροπιάζουν το δυτικό πολιτισμό, γράφεται μια Παγκόσμια προσφυγική-μεταναστευτική Ιστορία, στην οποία προσθέσαμε λίγες δικές μας αράδες:
«Μεταξύ σφύρας και άκμονος βρίσκεται ο λαθραίος επιβάτης στη βάρκα του δουλεμπόρου, την οποία ακριβοπληρώνει για να ταξιδέψει στον υγρό θάνατο. Πότε θα τα καταφέρει να φτάσει σε κάποιο σιδηροδρομικό σταθμό που κάποιο τρένο θα τον πάει στο αβέβαιο, στον εξευτελισμό, στην ταπείνωση, άδειος και με κατάμαυρη ψυχή που κάποιο κύμα του άρπαξε αγαπημένο του πρόσωπο. Πότε θα βρεθεί σε κάποιο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, έτσι που η επανάληψη της ιστορίας να μην αμφισβητείται από κανέναν. Κυνηγημένος από τους πιστούς του Αλλάχ και απροστάτευτος απ’ τους πιστούς του Θεού ή αντίστροφα γράφει τη δική του δραματική ιστορία στα κλειστά κάστρα που συναντά και το τρύπημα του ρατσιστικού δακτύλου που δέχεται του τρυπά τα διαλυμένα του σωθικά και ισοπεδώνει κάθε βοήθεια, που οι πολίτες των χωρών… υποδοχής προσφέρουν…»
Αν οι ευρωπαίοι… ηγέτες ήθελαν λύσεις στο προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα, δε θα το είχαν καν δημιουργήσει. Ας μην κοροϊδευόμαστε, άνθρωποι. Σε τούτο τον αιώνα από το ξεκίνημά του ακόμα, χορτάσαμε ψέμα, φτώχεια, πείνα και ένα ανακάτεμα μωσαϊκού ανθρώπων που δεν είναι ούτε «πάντρεμα» πολιτισμών, ούτε πρόκειται περί «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες…, (που παλιότερα πιστέψαμε…,)ούτε για ανεξιθρησκίες. Τούτο το ανθρώπινο πολύμορφο μωσαϊκό με μια λέξη αυτοκαταστρέφεται· αποπροσανατολίζεται με αποτέλεσμα τη διαιώνιση του ρατσισμού και το σχηματισμό του σε πλέμπα. Η ανεργία σε διεθνές επίπεδο την οποία δημιουργεί ο συγκεντρωτισμός του πλούτου σε λίγα χέρια ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Τα χαρακτηριστικά της αγγίζουν την τρέλα: χρεοκοπίες που φέρνουν κατασχέσεις, αυτοκτονίες, απλοί άνθρωποι νοικοκυραίοι οδηγούνται στις κλεψιές και στις ληστείες και κάποιοι φτάνουν σε ακραίες λύσεις. Η αναγκαστική προς-φυγή είναι το κερασάκι στην τούρτα της αμαρτίας, η οποία ως κυρίαρχο σημείο των εποχών, αφήνει τα «αποτυπώματά» της στις θάλασσες και σε ποτάμια, σε συρματοπλέγματα, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε καταυλισμούς πού ούτε ζώα μπορούν να ζήσουν· και όλα συμβαίνουν στην Ευρώπη· στο δυτικό πολιτισμό:
«Αν αυτοί, που ’ναι ηγέτες, συλλογίζονταν σωστά / και τους δείχνανε πως έχουν ήθη δημοκρατικά / και τους λέγαν, «στοπ!» βρε, φίλοι, ποια ειρήνη, προκοπή; / Σεις πουλάτε σαν χαρούπια, βία, μίση κι αρπαγή / Και ακόμα να τους λέγαν, η Ευρώπη δεν πουλάει, / την ειρήνη σαν την πόρνη, στα παζάρια δεν την πάει / στους εμπόρους του Πλανήτη, «όχι» λέει, αντιδρά /και το κύρος της κρατάει κι όλους τους θεσμούς φυλά»
Η «Ε.Ε» από τη μια και η ΗΠΑ από την άλλη, αναμφισβήτητα είναι οι δημιουργοί της όλης κατάστασης. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό παίζεται ανηλεώς στο νότιο Βαλκανικό καντόνι-νότια περιφέρεια της «Ευρωπαϊκής Ένωσης». Οι αμερικανοί…,(εννοούμε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ…,) βρίσκονται υπό την απεριόριστη προστασία του Ατλαντικού. Παράλληλα από κύκλους της καθεστηκυίας τάξης, τους έχει αποδοθεί ο εσφαλμένος τίτλος του «πλανητάρχη». Ακούμε τον αμερικανό πρόεδρο να εκτοξεύει πότε προειδοποιήσεις και πότε συμβουλές σε επίμαχα μέρη και πότε να συμπάσχει με το δράμα των Συρίων και ως εκεί.
Από κει και μετά, δεν έχουμε δει κάτι αλλιώτικο στον πλανήτη μας από τους προκατόχους του σε θέματα που αφορούν τον εκτός Αμερικής κόσμο. Δεν έχει παρουσιάσει αλλαγές που να δείχνουν κάτι άλλο από πολέμους σε πλατιά και στενά επίπεδα και προστασία από τρομοκρατικά χτυπήματα. Λοιπόν, ο χαρακτηρισμός «πλανητάρχη-ς» είναι εντελώς εσφαλμένος, μάλιστα όταν ο Πλανήτης…, (για να αναφερθούμε μόνο σε αυτόν…,) εξακολουθεί να δέχεται αθεράπευτα τραύματα και ο «πλανητάρχης» δεν κάνει τίποτα. Το θεαθήναι και της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής δεν έχει προηγούμενο φτάνει να δούμε, σήμερα, τον ουμανισμό αυτής της χώρας, όσο αφορά το δράμα που εξελίσσεται στη Συρία με τη συντριβή και εξαφάνιση ενός λαού προς χάρη ξένων συμφερόντων και τις πληγές των βομβών που δέχεται η γη μας.
Κλείνοντας με τον έξω από Ελλάδα κόσμο αναφέρουμε πως στον ρου της ιστορίας τα γεγονότα που την αμαυρώνουν και την ταπεινώνουν, βγαίνουν στην επιφάνεια μετά από δεκάδες χρόνια και όχι πάντα. Την ιστορία του περασμένου αιώνα δεν τη μάθαμε ακόμα, παρά κομματιασμένη και φιλτραρισμένη. Γι αυτό… «Αναγκαστικά πρέπει να γυρίζουμε πίσω, προκειμένου να συναντήσουμε τη μήτρα που γέννησε τη σημερινή ιστορία, η οποία ως σήμερα δεν καταγράφηκε σωστά παρά κουτσουρεμένα και κάτω απ’ το μακιγιάζ που κατά καιρούς επέβαλαν διάφοροι λόγιοι και συμφέροντα. Από εκεί πρέπει να αρχίσουμε, απ’ τις ρίζες, που δεν φαίνονται αν δεν τις σκαλίσεις».
Λοιπόν πρώτος φταίχτης ο κακός μας εαυτός. Είναι οι επιλογές των ελλήνων γηγενών και αυτές πληρώνουμε. Τέλος προς αποφυγή παρεξηγήσεων ξεκαθαρίζουμε πως, όταν αναφερόμαστε σε αμερικανούς, γερμανούς, τούρκους, εβραίους, αλβανούς και λοιπούς που ανακατεύονται αρνητικά στην ειρήνη και στη συνύπαρξη των λαών, αναφερόμαστε στις πολιτικές που ασκούν οι κυβερνήσεις και όχι στους λαούς… όσο και αν σε πολλές περιπτώσεις είναι άξιοι της μοίρας τους…
* * * * * * *
ΜΜΕ-τηλεοπτικά κανάλια και βουλευτές
Περνώντας στα δικά μας θα ρίξουμε ένα σμπάρο για δυο τρυγόνια. Βέβαια δεν πρόκειται ούτε για το ένα ούτε για το άλλο αλλά για τον κώλο και το βρακί. Δηλαδή για τα ΜΜΕ(Αποβλάκωσης) και τους καρεκλοκένταυρους βουλευτές που είναι τόσο δεμένοι μεταξύ τους, που αμή τι άλλο προξενούν αηδία, αντικοινωνικότητα και αποστροφή. Ό, τι είναι για τον άνθρωπο το αίμα, είναι ο βουλευτής για τα κανάλια. ΜΜτηλεαποβλάκωσης, σημαίνει βουλευτικό καφενείο, μοναδικό στον κόσμο. Μέσα από το γυαλί πουλούν «πολιτική».
Δεν πάνε στη γειτονιά, στο καφενείο, στο γήπεδο, σε χώρους που μαζεύονται άνθρωποι, σε νοσοκομεία, κλινικές, ιδρύματα, σε σταθμούς και υπόγειες διαβάσεις να δούνε άστεγους, πεινασμένους, νέες και νέους χρήστες ουσιών. Κολλάνε σαν τις μύγες σε σάπιο κρέας στα κανάλια, τα οποία λειτούργησαν και λειτουργούν σαν προπαρασκευαστικά «εργοτάξια» παραγωγής «στελεχών», τα οποία λόγου της ξύλινης κομματόγλωσσας που χρησιμοποιούν, αναρριχώνται σε βουλευτικά έδρανα και γνωστοί «μεγαλοδημοσιογράφοι». Άλλοι «πολιτικοί» προερχόμενοι από την αθλιότητα των σαραντάχρονων, ιδιαίτερα, τζακιών και συνδικαλιστικά στελέχη και αγροτοπατέρες σχηματίζουν μια ΚΑΤΟΧΙΚΗ συμμορία που διευθύνει και παραδίνει την τύχη της Ελλάδας και των Πολιτών της στα νύχια της «ΕΕ». Μια ματιά γύρω μας, δείχνει με ανεξίτηλα χρώματα και δραματικές παραστάσεις τα άφτερα όρνια που ξεσκίζουν την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα. Από κει και μετά τα τηλεοπτικά, ιδιαίτερα, μέσα είναι αποδεδειγμένα αντιδημοκρατικά εργαλεία σε χέρια ανεγκέφαλων «πολιτικών» και ως τέτοια πρέπει να τα βλέπουμε, αν επιμένουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας πρώτα ανθρώπους και μετά πολίτες.
Έχουμε δει βουλευτίνες να βρίσκονται στα κανάλια τρεις φορές την ημέρα. Πρωινές, μεσημεριανές και απογευματινές-βραδινές ώρες. Φιγούρες, δυστυχισμένες από κάθε άποψη, με μορφωτικό-κοινωνικό επίπεδο κάτω του μηδενός, βραχνιάζουν να πείσουν τους τηλεθεατές ότι η καταστροφή της Ελλάδας προέκυψε τούτο τον χρόνο. Το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές. Το κομματικό, ακόμα, κράτος, τους πληρώνει με τα δικά μας λεφτά να πηγαίνουν στα κανάλια να φλυαρούν, να φωνασκούν, να αλληλοκατηγορούνται «κριτικάροντας»… εαυτούς και αντιπάλους με τους πιο ανήθικους τρόπους έτσι που ο βραχυκυκλωμένος τηλεθεατής να μη βρίσκει ένοχο κανέναν, εκτός από τη δική του μοίρα. Βέβαια ο έλληνας βουλευτής για τα ως τώρα ελληνικά δρώμενα είναι ο μοναδικός «άρχοντας». Μισθός, επιτροπές, αυτοκίνητα, υπαλλήλους, αστυνομικούς για την προστασία τους…, το γιατί και από ποιον ή από ποιους φοβούνται οι καρεκλοκένταυροι είναι γνωστά και αυτό, από μόνο του δείχνει αυτό που λένε δημοκρατία και θεσμοί στην Ελλάδα.
Στο δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη 2015 γράφαμε μεταξύ άλλων: «Αμάν πια! Ο κόσμος δεν έχει ψωμί να φάει. Τα Νοσοκομεία κλείνουν. Ασθενείς πεθαίνουν γιατί δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Λογικευθείτε βρεεε! Συνάνθρωποι μας αυτοκτονούν. Τα σκουπίδια δεν προσφέρονται πλέον. Άνθρωποι και πουλιά μένουν νηστικά. Η ανεργία μεγαλώνει. Η γερμανοευρώπη ξεσπαθώνει. Τα νέα παιδιά τα απορροφά η Γερμανία…! Τα μέσα «ενημέρωσης» όλων των τύπων έχουν πάθει τρα λα λα και οι …σύγχρονοι «σατιροκαλλιτέχνες» ρεζιλεύουν και τη Σάτιρα, γελοιοποιούν και την Ελλάδα και αυτοί, οι …σάτυροι, απολαμβάνουν το χαβά τους. Οι πολίτες της Ελλάδας και της Γερμανίας πλέον διχάζονται και ο κόσμος αυτή τη φορά, ΣΑΣ ΒΛΕΠΕΙ… Ωωωω! Εσάς βουλευτές, τριακόσιοι, ορκισμένοι άλλοι στο θεό, άλλοι στην πολιτεία και άλλοι ορκίζονται στο σατανά φτάνει μη χάσουν την καρέκλα τους. Σας βλέπει ο κόσμος, πως θα ’πρεπε να αγωνίζεστε να σώσετε την Ελλάδα και όχι να συμπεριφέρεστε σαν «γύφτοι» που έχουν προτιμήσεις στα μερσέντες και όχι στα Ντάτσου!!
Μάθανε, οι βουλευτές, όλα αυτά τα χρόνια στην καλοπέραση. Άσπιλοι οι περισσότεροι, σε σύντομο χρονικό διάστημα η εξουσία τους αλλοίωνε και τους χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν. Να δούμε τώρα!! Έχει βγάλει η Ελλάδα βουλευτές όσο καμιά άλλη Χώρα. Δείτε τους αυτή τη στιγμή στα κανάλια πως συνομιλούν και κρίνετε αν η συμπεριφορά των περισσοτέρων δεν είναι αν όχι κανιβαλική σίγουρα στερούνται Μόρφωση˙ όχι πτυχιακή. Πτυχιούχοι μας βούλιαξαν. Κοινωνική!
Τόσα χρόνια η ρεμούλα τα έχει ισοπεδώσει όλα. Ρεμούλα στο μεγαλείο της. Έχουμε βουλευτές αιώνιους. Ακούτε, άνθρωποι! Και όχι μόνο από τζάκια. Γεράζουνε και μετά φεύγουνε. Παππούς, πατέρας, γιος, μένει ο εγγονός εάν συνεχιστεί η αποβλάκωση στην ελληνική κοινωνία. Βουλευτές, υπουργούς, διευθυντές, προεδρικούς υπαλλήλους, «ιδρύματα» πρώην πρωθυπουργών που χαράμι τα ταΐζει το δημόσιο και λοιπούς, που αποτελούν τον μισό και πλέον πληθυσμό της Ελλάδας. Ζούνε σε βάρος του άλλου μισού πληθυσμού που το σύστημα χρησιμοποιεί όχι για την πατρίδα, αλλά για το συμφέρον των κομμάτων τους και το δικό τους. Με μια λέξη ΑΙΣΧΟΣ- ΕΘΝΙΚΗ καταισχύνη. Η δημόσια εκμετάλλευση και το φαγοπότι χρεοκόπησαν την Ελλάδα… και ο βουλευτής…,(που γίνεται υπουργός, υφυπουργός, διευθυντής, διοικητής κλπ. κλπ..,) εξελίσσεται σε λαμόγιο και η λίστα Λανκάρτ συνεχώς γυρίζει σελίδα…, (και σήμερα με αριστερή κυβέρνηση κρύβεται ή φιλτράρεται??) Ένας από τους λόγους που οι ψηφοφόροι βάλανε πλάτη για το Σύριζα ήταν και η κατάργηση των βουλευτικών προνομίων…» (Τάδε έφη: «Τα μουμουε, τα προνόμια των βουλευτών, η νέα συγκυβέρνηση και εμείς». «Ε.Ε.» Ελλάδα, Τρίκαλα, Μάρτιος 13 2015)
Ο χαβαλές στα κανάλια καλά κρατεί. Η εν Ελλάδι γκεμπελική προπαγάνδα που ασκούν τα μουμουέ είναι γνωστή και δεν θέλει φιλοσόφημα. Όσο για τους βουλευτές, όταν μιλούνε όλοι μαζί τότε γίνεται το έλα να δεις. Ποιος θα πατήσει στο πτώμα του άλλου. Και το πιο άσχημο είναι που καλούνε στο κοινοβούλιο και μαθητούδια να μαθαίνουν και αυτά τι;
Ο απολίτιστος, άξεστος, κακός και μωρός βουλευτής με την απαράδεκτη συμπεριφορά του, δείχνει ακριβώς τον δικό μας εαυτό:
«Όταν οι κακοί ανέρχονται σε αξιώματα, όσο ανάξιοι είναι, τόσο περισσότερο άμυαλοι γίνονται και γεμίζουν από θράσος και αφροσύνη».(Δημόκριτος).
Κάθε πρωί ο πολίτης που θα ανοίξει το κουτί να δει κάτι ανθρώπινο, βλέπει βουλευτές από όλο το χάσμα των κομμάτων. Ρίγος, ανατριχίλα τον πιάνει και αλλάζει κανάλι. Σήριαλ τούρκικα (είπαμε παραπάνω για γκεμπελισμό…) «καλοφτιαγμένα» για την αδαή νοικοκυρά που αναστενάζει και βραχνιάζει η φωνή της από συγκίνηση… Μετά τον βουλευτικό τηλεξεπεσμό έρχεται η μαγειρική. Αλλάζει κανάλι βλέπει τη μαγειρική και σε άλλα κανάλια να συνδυάζεται και με… ζωγραφιές των αρχιμαγείρων μέχρι το λαιμό!! Ακριβώς τέτοια θέλουν να βλέπουν τα παιδάκια… Και η κυρία με τα ντολμαδάκια; Άλλο πράμα και τούτο! Μας έχουν πρηστεί από την όρεξη τα … λαιμά μας. Ε δεν είναι καλά οι άνθρωποι που γιομίζουν τα προγράμματά τους με ντολμαδομηχανές και άλλες ποταπές διαφημίσεις σε αμέτρητες συχνότητες την ημέρα, που όποιος της παρακολουθεί σίγουρα θα χρειαστεί νευρολόγο και ψυχολόγο. Έχουμε και μέντιουμ που μας λένε τι λένε τ’ αστέρα, να ακούς, να βλέπεις και να νιώθεις να σου τρέμουν τα χαμπέρια…! Είπαμε Χώρα δημοκρατική είμαστε επιτρέπονται όλα και απαγορεύεται να πουλάς κάστανα ή μαρούλια χωρίς άδεια.
Παρεμπιπτόντως, μιας και το ’φερε η κουβέντα περί κάστανων και παράνομων καστανοπωλητών, είναι και η εποχή, ε εδώ που τα λέμε, αριστερή κυβέρνηση, αριστερές επιδρομές έχουμε. Τι θα πει καστανοπωλητής, μαρουλοπωλητής, κουλουροπωλητής, σαλεπιπωλητής, αυτοί είναι οι ληστές του κομματικού-αριστερού κράτους που δεν συμμορφώνονται. Πώς θα μαζέψει παράδες η συγκυβέρνηση να πληρώσει τους τοκογλύφους, τους δανειστές, ντε! Αλλά έχουμε και τους λαχειοπώληδες που τρατάρουν καμουφλαρισμένη σαν πορνίδιο με φρου-φρου και αρώματα την «τύχη», για να ερεθίζουν τον αποβλακωμένο οπαδό της ελπίδας, να πωλείται στους δρόμους, στα καφενεία, στις πλατείες, προϊόν των αρπάχτρων που μέσω της … ελπίδας («κερδοφόρο» λαχείο) οι αρπάχτρες αρπάζουν και το τελευταίο ευρολάκη του φτωχού. Και καλά οι φουκαράδες λαχειοπώληδες θέλουν και αυτοί να ζήσουν. Δεν τα έχουμε με αυτούς, αλλά με το προϊόν που πουλούνε. Βέβαια τα σημερινά λαχεία δεν …κλέβουν το κράτος, αντίθετα το κράτος…, (πείτε κομματικό, πείτε ιδιωτικό, μην το λέτε κράτος με την έννοια που όλοι μας υπολογίζαμε και θέλαμε…,) κλέβει τους πολίτες με τους ποικίλους τζόγους-παγίδες και συνεργάτες βρίσκει τα κορόιδα που τους πουλάνε τις πραμάτειες. Τώρα πότε θα τους πιάσουν και αυτούς για το εισόδημα που κονομάνε, θα δούμε…
Λοιπόν οι… λαθραίοι «έμποροι» του σαμαλιού, του καλαμποκιού, του καστανιού και άλλων μικροπωλητών, που αποτελούν προϊόν της ίδιας πολιτείας, συλλαμβάνονται και πληρώνουν αστρονομικά ποσά που δε τα φανταστήκαμε ποτέ. Αμεεεέ! Άντε να φτιάξουμε το κράτος των λαμόγιων με προστύμματα των καστανάδων. Έτσι λοιπόν να χαριτολογήσουμε λιγάκι γιατί η μπόχα που αφήνουν τα κανάλια θα μας σκάσει…
Και πώς να μη σκάσει κανείς όταν αλλάζει κανάλι βλέπει διαφημίσεις όλων των ειδών, όπως μόνιμα «τυχερά» παιχνίδια των καναλιών -κι εκεί φτάσαμε- που ρουφούν το αίμα και άλλα, άλλα πολλά, ακόμα και για σχέσεις κρεβατιού και για τα νέα θαυματουργικά χάπια που βοηθούν… προβάλλονται. Αλλάζεις κανάλι βλέπεις μπούστα και χορταίνει το μάτι, κουτσομπολιό σε μεγάλα μεγέθη, βλέπεις και κάτι …σάτυρους που ντρέπεσαι, λες κατάντημα και λυπάσαι και άλλα πολλά, τα οποία, δυστυχώς μεταφέρουμε στον απανταχού ελληνισμό που δεν βλέπει τη ρεμούλα και το ρεζίλη της ελληνικής τηλεόρασης. Και αυτά στον ρου του τρέχοντος Δεκέμβρη. Άντε καλές γιορτές και καλές αγωνίες στους κυνηγούς- τυχολαχειοαγοραστές…
ΜΜΕ λοιπόν, ιστοσελίδες και ιδιαίτερα τα μεγάλα κανάλια κάνουν καλά τη δουλειά τους… πέρα από τα προαναφερόμενα που εκπέμπουν μια εγκεφαλική ρύπανση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, έχουν και ένα άλλο «πλεονέκτημα»: Τη φίμωση του Λόγου.
Η συστράτευση ενάντια στα κακώς κείμενα των καιρών μας, ενάντια στην εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης-Νέα Τάξη Πραγμάτων, αφορά ολόκληρο τον Πλανήτη, αφορά την κάθε χώρα-λαό, με μπροστάρη τον κυρίαρχο και άσπιλο Λόγο. Αυτόν το Λόγο που εκφώνησαν οι λόγιοι στο καιρό της σκλαβιάς και ξεσηκώθηκαν τα σκλαβωμένα πλήθη, έτσι και στις μέρες μας επιβάλλεται απριόρι να ακουστεί και να προβληθεί. Αυτός ο Λόγος πρέπει να ακουστεί σαν μια σειρήνα που το σκούξιμό της φέρνει ανατριχίλα, να τον ακούσουν οι άνθρωποι και τρέξουν μήπως σωθούν από την ανθρώπινη καταιγίδα…
«Έτσι λοιπόν οι ανώνυμοι άνθρωποι που θέλουν να ονομάζονται- και είναι- Ελεύθεροι, Πολίτες και βρίσκονται εκτός συστήματος και ασκούν κριτική στα δρώμενα, εάν και εφ’ όσων, μέσα από τα ΜΜΕ που έχουν την πλήρη αρμοδιότητα πληροφόρησης-ενημέρωσης για ολόκληρη την κοινωνία, πληρείται ο δημοσιογραφικός πλουραλισμός-προβολή κειμένων, που τα κείμενά τους- άρθρα, σχόλια κλπ, εντάσσονται στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών, αναμφισβήτητα αποτελούν την καθαρότητα μιας ευνομούμενης δημοκρατικής Χώρας και πιστοποιούν την ποιότητα της δημοκρατίας.
Σε διαφορετική περίπτωση η άρνησή τους να δημοσιοποιούν απόψεις Πολιτών που στρέφονται ενάντια στο σύστημα, υποβαθμίζουν ακόμα περισσότερο την ήδη λεηλατημένη νοημοσύνη των Πολιτών και την ίδια τη Χώρα…»
* * * * * *
Προϋπολογισμός αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης του έτους 2016 με όλα τα συμπαρομαρτούντα
Ο απόηχος του προϋπολογισμού του έτους 2016, ΠΡΩΤΟΣ από την αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση, μάλλον θα τα βγάλει πέρα, αφού θα έχει στραγγίσει τους πολίτες μες τους φόρους, θα αυξηθεί η ανεργία και θα μεγαλώσει η φτώχεια. Βέβαια αν και αυτός ο προϋπολογισμός δεν διαφέρει από τους προηγούμενους ΠαΣΟΚικούς και Νεοδημοκρατικούς, εκτός που είναι «αριστερός», θα επικαλεστούμε έναν παλιότερο, τον καιρό δηλαδή που μπαίνανε οι προπαρασκευαστικές βάσεις για τη σημερινή κατάσταση:
«Προϋπολογισμός λοιπόν του 99 με μια κυβέρνηση εν αποστολή και δράση, με την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο στόχαστρό της, με μια ανύπαρκτη «Κεντροαριστερά» και με μερικούς μπερδεμένους «αριστερούς» που άλλοι μοχθούν για τη συγκρότησή της και άλλοι σαν βυζαχτάρικα μοσχαράκια πιπιλίζουν με ευχαρίστηση το όνομά της αποδιοργανώνοντας και πετσοκόβοντας το ελάχιστο που ανθεί και βεβαίως με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, επίσης, σε ώρα αιχμής, δράσης και πολιτικής αναφοράς. Πολιτικής αναφοράς… βλέπουμε ότι κι εμείς αρχίζουμε πια να παίζουμε με τις λέξεις, να δημιουργούμε ένα ήδη δημιουργημένο χαρμάνι απ’ τα υλικά που αναφέραμε και να χτίζουμε, τι; Μήπως την «Κεντροαριστερά» που επώδυνα χρησιμοποιήθηκε πριν τη σύστασή της σαν μια γυναίκα πόρνη (ας μας επιτραπεί να χρησιμοποιήσουμε και μια φράση της κ. Παπαρήγα) από εραστές έλληνες και ευρωπαίους… αριστερούς; Και τι έκανε η κ. Παπαρήγα προς αυτή την κατεύθυνση; Φτάνει ο στείρος αφορισμός και εξορκισμός που, πέρα απ’ την εκτίμηση που έχουμε στο ΚΚΕ, μας θυμίζει μάντεις, ταχυδακτυλουργούς και εξορκιστές παλιών εποχών;» «Στον ρου της Αριστεράς του σήμερα!» (Γερμανία Δεκέμβρης 22 1998).
Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ο ορίζοντας του νέου έτους δε φαίνεται ήπιος σε κανένα πεδίο. Η εικόνα του σήμερα από μόνη της αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που ζούμε: ερήμωση, μετανάστευση, φτώχεια, δυστυχία, πείνα. Οι πατεράδες μας αυτή την πραγματικότητα τη ζήσανε, δέθηκαν μαζί της και η δική μας γενιά τη διδάχτηκε. Όμως η μεταλαμπάδευση στην επόμενη γενιά απέτυχε· μας πρόλαβε η σύγχρονη εποχή και μας έκανε ικανούς για πανηγύρια και για το «δοσ υμίν σήμερον», που βάση συμπαρομαρτούντων, τίθεται ΚΑΙ αυτό υπό αμφισβήτηση.
Λοιπόν η πείνα, όπως την έζησε ο λαός μας στην κατοχή, πέρα από τα θανατηφόρα βάσανα και χάλια που είχε, η ραχοκοκαλιά της, που κατά κύριο λόγο στηρίζονταν στην επαρχία και στις αξίες των ανθρώπων της, άφηνε περιθώρια ανασύνταξης της Χώρας, με ό, τι συνεπάγεται. Οι παππούδες και οι πατεράδες μας του 21 και του Α` Π.Π βρίσκονταν ανάμεσά μας σαν «εύφλεκτα» προσανάμματα… (Θυμίζουμε την άνθιση τους Έπους της Εθνικής Αντίστασης, η οποία, σε λίγα χρόνια, μαζί με άλλα ιστορικά και πολιτιστικά αποθέματα, θα έχει περάσει στην αφάνεια και όχι στο Ιστορικό παρελθόν· αυτά όλα θα τα ΠΕΘΑΝΟΥΝ τα έχει ήδη ΠΕΘΑΝΕΙ η Νέα Τάξη Πραγμάτων…) Καθοδηγητές και μπροστάρηδες στα γιουρούσια τους ενάντια στη σκλαβιά. Οι ιαχές τους και μόνο ενέπνεαν στον ελληνισμό τα ιδεώδες του σηκωμού και της πάλης, που σήμερα δεν υπάρχουν. Είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι που μετεξελιχτήκαμε σε αχυράνθρωπους και σε αυτή τη μετεξέλιξή μας, αρέσει δεν αρέσει, τα κόμματα των τελευταίων δεκαετιών, μεταξύ και των αριστερών –ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ– στάθηκαν ανίκανα, άχρηστα, απορροφημένα από το σύστημα ΚΑΙ την καρέκλα να φτιάξουν ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ για τον αδύναμο πολίτη αυτής της αμείλικτα αρμεγμένης και προδομένης Χώρας. Η εξουδετέρωσης της συνειδητοποίησης των ανθρώπων της Πατρίδας, ήταν το πρώτο μέλημα της σύγχρονης-Νέας Τάξης Πραγμάτων, το οποίο ΠΕΤΥΧΕ, όπως αυτό φαίνεται ξεκάθαρα πλέον, ότι μεγάλο μέρος των πολιτών εξελίχτηκαν σε «Lumpenproletariat». Σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση «αριστερή» η οποία μας δούλεψε κανονικά…, και αυτή είναι δική μας επιλογή που κανείς δεν εύχεται να αποτελέσει τον ΕΠΙΛΟΓΟ μιας χαμένης πατρίδας…! Παράλληλα έχουμε και την πολυτέλεια ύπαρξης αριστερών– και κομουνιστικών κομμάτων διάφορων στο σύνολο, τα οποία, όσο αφορά το γίγνεσθαι μιας δημοκρατικής-λαϊκής αλλαγής, ενώ βλέπουν ότι υπάρχει θάνατος, το κάθε κόμμα αναζητά τη σωτηρία για δικό του λογαριασμό… Αν η συνεχόμενη διάσπαση των …ιδεολογικών κομμάτων της αριστεράς, όπως η Λαϊκή Ενότητα, το ΚΚΕ και άλλα κομμουνιστικά κόμματα ΣΗΜΕΡΑ δεν μπορούν να συνεργαστούν, να πιάσουν το κάρο και να το βγάλουν από τη λάσπη, εύλογα τίθεται το απλό ερώτημα; Παρντόν αλλά για ποια πάλη και για ποιον αγώνα γίνεται λόγος; Καλή η αντιπαράθεση στο Σύριζα. Αυτός είναι, αυτά έκανε. Η υπόλοιπη αριστερά τι κάνει; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να πείσει τον κακόμοιρο αριστερό πολίτη, τον εξελιγμένο σε αχυράνθρωπο ή πλέμπα ή Lumpenproletariat, ποιο κόμμα να επιλέξει στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, εάν και εφόσον κάποτε προκύψει; Γιατί καταγγέλλουμε την κατάσταση την οποία εμείς οι πολίτες έχουμε δημιουργήσει; Καιρός να καταλάβουμε ότι στη Νέα Τάξη Πραγμάτων οι πολίτες είναι τα πράματα και ως τέτοια αντιμετωπίζονται… Και η αφύπνιση, με όσα αναφέρθηκαν, καθίσταται αδύνατη και αν όχι, δύσκολη… Η πείνα που έρχεται δεν πρόκειται να φύγει και ο σύγχρονος ραγιαδισμός βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο…
* * * * * * *
Τα σαθρά και διεφθαρμένα κόμματα της Ελλάδας του χτες και του σήμερα…
Η «πολιτικοί» της Ελλάδας και οι «πολιτική», μετά από το 1821, δεν αποτελούν ούτε παρελθόν. Και δεν αποτελούν διότι δεν υπήρχαν. Όμως από την απελευθέρωση και μετά υπήρχαν ανθελληνικές κυβερνήσεις όλων των «πολιτικών» χασμάτων που συντέλεσαν στη Μικρασιατική καταστροφή, στον εμφύλιο σπαραγμό -στην τέταρτη δεκαετία του περασμένου αιώνα-, στην μετανάστευση του μισού πληθυσμού της Ελλάδας και άλλα πολλά. Όλες αυτές οι κυβερνήσεις ήταν βασιλικές-μοναρχοφασιστικές, δεξιές, δικτατορικές, κεντρώες με «εθνάρχες» όπως ο μακαρίτης, περιβόητος «γέρος» της δημοκρατίας και κάποια εναπομείναντα, σαν των αγίων χωνεμένα λείψανα, που φτάνουν ως τις μέρες μας. Ο άλλος, «εθνάρχης», μακαρίτης και αυτός αρχηγός της δεξιάς Κ. Καραμανλής. Ακολούθησε η στρατιωτική χούντα του 67 και μετά 7 χρόνια η επαναφορά της δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974…, την οποία, επαναφορά χρωστάμε στο «άγιο» χεράκι του Κ. Καραμανλή και στο Μίκη Θεοδωράκη με το «Καραμανλής ή τανκ». Οι θανατηφόροι σπόροι που επί μισού αιώνα χέρια των εναλλάξ ανθελλήνων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠαΣΟΚ έριξαν στην Ελλάδα, ρίζωσαν και καρποφόρησαν έχοντας αντί καρπούς σάπια εκτρώματα. Η μετατροπή της Ελλάδας σε κομματικό τους φέουδο, τα… βαφτίσματα των ονομάτων τους σε Ιδρύματα, σε δρόμους, σε πλατείες, σε Νοσοκομεία και όπου αλλού τους βόλευε τοποθετούσαν τις άχαρες και αποκρουστικές σκιές τους. Η άψογη συνεργασία τους με τα εξανδραποδισμένα μουμουέ, η ανεξέλεγκτη-επιτρεπόμενη διέλευση του χάους όπως το ζήσαμε και το ζούμε με τους κλέφτες «πολιτικούς» κοινώς λαμόγια, άνθρωποι κενοί που όμως γέμισαν τα βουνά, τις θάλασσες, τις τράπεζες, με εξοχικά θέρετρα, πισίνες, κότερα και μαύρο χρήμα ληστεμένο από τα ταμεία των ελλήνων.
Παρεμπιπτόντως, όσο αφορά την αριστερή πλευρά της συγκυβέρνησης, το Σύριζα, μας θυμίζει τον κουμο0υνισμό και το χριστιανισμό αντίστοιχα, που ενώ ξεκίνησαν με λαμπρά οράματα και υποσχέσεις για έναν κόσμο καλλίτερο, στην πορεία παρέκλιναν των θρησκευτικών και ιδεολογικών τους προγραμμάτων, έτσι και ο Σύριζα, αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχτηκε. Το μοναδικό του λάθος είναι το ψέμα στον …ιδεολογικό τομέα όσο και στον κοινωνικό.
Προφανώς θα επρόκειτο για παρεξήγηση. Ποιος μιλάει για… αριστερά; Πώς εννοεί κανείς όταν αναφέρεται στην αριστερά; Ποια; Πώς; Πού; Υπάρχει στον κόσμο μια αριστερά που να αμφισβητεί την ιστορία και να αλλοιώνει την εκπαιδευτική ύλη της; Να κλείνει νοσοκομεία, να κατάσχει σπίτια (αναφερόμαστε σε φτωχούς ανθρώπους που δεν πρόκαμαν να ξεχρεωθούν;) και να εξακολουθεί να συντηρεί το κομματικό κράτος – δημοσιοκυφηνοσφηκοφωλιά; Να υπογράφει μνημόνια με το αριστερό χέρι, να …νοικιάζει αεροδρόμια για 4ο χρόνια στους γερμανούς και να φορολογεί τους πλέον αδέκαρους έλληνες; Παρντόν έλληνες, μα δεν θα πάρουμε. Εξάλλου η Νέα Τάξη Πραγμάτων άλλα πράγματα μας λέει. Και επειδή για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν γίνεται κουβέντα ή γίνεται ελάχιστα, όσο αφορά την Ελλάδα και γενικότερα το δυτικόκοσμο, η ελληνική συγκυβέρνηση με τον έλληνα αριστερό πρωθυπουργό της, μέσω των αριστερών της μνημονίων και λοιπών ταπεινωτικών της μέτρων, που θα οδηγήσουν τους έλληνες πολίτες στους ευρωατλαντικούς βωμούς της αυτοκτονίας, εφαρμόζει πιστά την πλήρη αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας, ότι δηλαδή δεν προλάβανε να αποτελειώσουν οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς.
Τα παράδοξα που συμβαίνουν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ποικίλουν στο είδος, στο μέγεθος, στην ποιότητα και στη συχνότητα όσο αφορά τις βερμπαλιστικές επαναλήψεις και αντιπαραθετικές… ατάκες, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσω κομματικών…, (βουλευτών και λοιπών φερέφωνων…,) στα ΜΜΑποβλάκωσης. Αποκτούν δε των ημερών μας χαρακτηριστικά της ασχετοσύνης, της ασχήμιας, και της βαρβαρότητας, της βίας, των διωγμών και του αμοραλισμού και κυριαρχούν η βία, η καταστολή και ο ευρωεκβιασμός προς τη Χώρα μας όσο αφορά την έξοδό μας από την «ΕΕ», τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο τα κόμματα, ιδιαίτερα από το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα και μετά, επιδόθηκαν στην πολύμορφη δήωση του λαού καταστρέφοντας-λεηλατώντας, μεταξύ άλλων και τα ασφαλιστικά ταμεία για τα οποία, σήμερα, στο πρώτο και δεύτερο δεκαήμερο του Δεκέμβρη 2015 γίνεται μεγάλος λόγος:
Σαράντα χρόνια στο σβέρκο επώνυμες εταιρείες τζακιών άφησαν τις ρίζες τους να πάνε επίσης σαράντα οργιές βαθιά στη γη. Το έδαφος, διαποτισμένο με πράσινα και μπλε λιπάσματα επέτρεψε να ριζώσουν, να καρπίσουν, να βρεθούν στην ακμή, μέχρι που ξαφνικά ήρθε και η παρακμή που δε την είχαν σκεφτεί και λογαριάσει από τους εθισμούς που προσφέρει η μέθη της εξουσίας και τσακίστηκαν. Τους εθισμούς που προκάλεσε η μεγάλη διάρκεια της καταπάτησης της εξουσίας, τους βλέπουμε σήμερα όσο ποτέ άλλοτε στα κομματικά κεφάλια να μαίνονται σαν ταύροι στην αρένα, που ο απονήρευτος λαός τους έδωσε….
Σε αυτόν τον αστερισμό βρίσκεται η ΝΔ σήμερα με τους τέσσερις υποψηφίους προέδρους εγκλωβισμένη όσο ποτέ με επιθετικές αντιπαραθέσεις στο Σύριζα επειδή τους πήρε την εξουσία. Δεν μιλούν για το τι πρέπει να κάνουν αλλά ο εντεκάμηνος Σύριζα τους είναι ο εφιάλτης. Εδώ πρόκειται για καθολική πτώση «ιδεολογικοπολιτικού» επιπέδου.
* * * * * * *
Δ ε κ ε μ β ρ ι α ν ό ς ε π ί λ ο γ ο ς
Με όλα τα παραπάνω, που δεν είναι παρά μόνο ελάχιστοι κόκκοι και αποτελούν μια συμπαγή αναφορά ελεύθερων Πολιτών στο χτες και στο σήμερα, δυστυχώς, όπως τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία, ο Πολίτης- ψηφοφόρος έχει κάθε λόγο να έχει αμφιβολίες για τα δρώμενα. Δρώμενα τεσσάρων πεθαμένων δεκαετιών. Δρώμενα που σαν αλυσίδες έχουν συνδέσει τον περασμένο αιώνα με τον τρέχοντα· το παρελθόν με το παρόν. Για το μέλλον τα δεφτέρια είναι κενά· ψυχρά· παγωμένα· σαν απανοσκέπασμα φέρετρου που ακόμα, κάτω απ’ το χώμα, ακούγεται ντροπιασμένη, ραγισμένη, απεγνωσμένη, παρακαλεστική η φωνή Εκείνης να λέει: Ζω! Παιδιά μου ζω! Να απεχθάνεται τους ατιμώρητους που τα δημιούργησαν, τον κάθε κάλφα που πύρωσε στα καμίνια της ντροπής τα καρφιά και την κάρφωσε. Και είναι αυτοί που εξακολουθούν και βρίσκονται ανάμεσά μας. Ο Πολίτης- ψηφοφόρος, δεν εμπιστεύεται πλέον τίποτα και κανέναν· ούτε θεό, ούτε «οργανισμό», κανέναν «σύμμαχο – φίλο», ΚΑΝΕΝΑ ελληνικό κόμμα, ΚΑΝΕΝΑΝ έλληνα κυβερνήτη, «εθνάρχη», πρωθυπουργό, κομματάρχη-αρχηγό. Πολύ δε περισσότερο τον τοπικό βουλευτή, που του δημότη-πολίτη αρπαγμένη και παγιδευμένη νοημοσύνη σε φρούδες ελπίδες επέλεξε να τον εκπροσωπεί στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Και ακόμα, έχει φτάσει σε σημείο να αμφιβάλει όταν σε κάθε του βήμα βλέπει τη σκιά του να τον ακολουθεί· πότε μπροστά του, πότε δεξιά, ζερβά και άλλοτε πίσω του. Κοιτώντας προς το μέρος της τη βλέπει σαν προϊστορικό γίγαντα που κάποιος φωτιστικός γλόμπος του δρόμου, πέφτοντας πάνω της, τη μεγαλώνει. Εκεί, κολλημένη πάνω του σαν βδέλλα που στερήθηκε το βάλτο της ρουφά το δικό του αίμα, τον παρακολουθεί και φορές πολλές πέφτει πάνω του σαν μολυβένια σκιά και τον πλακώνει. Μια σκιά που εμπεριέχει αμφισβήτηση αν όντως πρόκειται για τη δική του… Φτάνουν στιγμές που προσπαθεί να αντιπαρατεθεί μαζί της όταν τη βλέπει να αιωρείται παίρνοντας το απρόσωπο σχήμα της κατάρας, που από όπου και να την κοιτάξει έχει το ίδιο πρόσωπο…Μην απομακρύνεστε από τη σκιά σας, μη την περιφρονάτε και μη την προκαλείτε…
«Δεν θέλω να παραδεχτώ πως τα άγρια κύματα γύρω μας μπορούν να μας καταπιούν όλους. Κοιτάξτε, η παρουσία όλων μας εδώ, δείχνει ότι μπορούμε να οδηγήσουμε τα καράβια στα λιμάνια. Ένας, όποιος, από μας, μπορεί να γίνει κεραυνός χτυπώντας την ελπίδα. Κι ένας, όποιος, από μας, μπορεί να γίνει σανίδα σωτηρίας αφήνοντας στα κύματα την ανθρώπινη ματαιότητα και την αμαρτία. Ας γυρίσουμε τις πυξίδες μας προς τους ορίζοντες της ελπίδας.
Η Πολιτική μιας Χώρας –του ΤΩΡΑ και του μέλλοντος- είναι ο Πολιτισμός. Από τη μια ο Γηγενής Ελληνισμός με την ιστορία του και τους αγώνες του και από την άλλη ο Απόδημος Ελληνισμός, προικισμένος πνευματικά από τη στέρηση της πατρίδας του, έχουν τα ανάλογα εφόδια να τον κατακτήσουν.
