Επίλυση Ασφαλιστικής Αδικίας Στελεχών ΕΔ (1990 – 1992)

ΠΡΟΣ :             Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαο Παναγιωτόπουλο

ΚΟΙΝ  :            Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Ιωάννη Βρούτση

                 Υφυπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Αλκιβιάδη Στεφανή

Γενικό Γραμματέα Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κ. Αντώνιο Οικονόμου

κ.κ. Βουλευτές της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων

κ.κ. Α/ΓΕΕΘΑ, Α/ΓΕΣ, Α/ΓΕΝ, Α/ΓΕΑ

ΠΟΜΕΝΣ – ΠΟΕΣ – ΣΑΣΣΑΣ – ΣΑΣΜΥΝ – ΣΑΣΥΔΑ – ΣΑΣ – ΣΑΙΡ – ΣΑΑΥΣ

ΜΜΕ – Στρατιωτικοί συντάκτες

ΘΕΜΑ :    Ασφαλιστικό Στρατιωτικών

ΣΧΕΤ. :      α.    Ν.1249/1982

β.    Ν.1902/1990

γ.    Ν.1976/1991

δ.    Ν.2084/1992

ε.    Ν.3513/2006

στ.  Ν.3865/2010

ζ.     ΠΔ 169/2007

Κύριε Υπουργέ,

Έχει παρέλθει ήδη μια 10ετία από την ψήφιση του Ν.3865/2010 και παρά τις διαδοχικές μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος, ουδεμία πρωτοβουλία έχει αναληφθεί εκ μέρους της Πολιτείας για την αποκατάσταση της αδικίας που υπέστησαν όσοι/ες εντάχθηκαν στις ΕΔ τα έτη 1990-92. Η παραπάνω πολυπληθής κατηγορία είναι ο μοναδικός κλάδος στο σύνολο του ευρύτερου δημοσίου τομέα, που εντέχνως και καταχρηστικά αποσπάστηκε (με όλη τη σημασία του όρου «ex post fact») από την μεγάλη «μήτρα» των παλαιών ασφαλισμένων, όπως ιστορικά οριοθετήθηκε με τον Ν.2084/1992. Σημειώνεται ότι, οι μεταγενέστερες μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος, όπως επίσης οι συναφείς ρυθμίσεις των (ε) και (ζ) ομοίων, ουδέποτε παρέβησαν τις συνταγματικές επιταγές, διασπώντας την υπόψη κατηγορία εργαζομένων.

Οι διατάξεις των άρθρων 20 έως 22 του (στ) σχετικού συνιστούν διακριτική μεταχείριση εις βάρος όσων εισήλθαν στις ΕΔ από 01-01-1990 έως 31-12-1992, καθόσον ο νομοθέτης θεσπίζει, ως όφειλε στο πλαίσιο της αρχής της αναλογικής ισότητας, μεταβατικές διατάξεις που όμως είναι ατελείς και φυσικά δεν παράγουν δίκαιο αποτέλεσμα, στο βαθμό που αυθαιρέτως περιορίζονται χρονικά στους παλαιούς ασφαλισμένους που καταταχθήκαν έως 31-12-1989, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα κατ’ αναλογία μεταβατικής κλιμάκωσης και για τους υπόλοιπους (1990-1992).

Με τη συγκεκριμένη ατυχή ρύθμιση παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η Ευρωπαϊκή  Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε και η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2900/78, καθώς εισάγονται δυσμενείς διακρίσεις εις βάρος των ασφαλισμένων με βάση μεταβλητά χρονικά κριτήρια που θεσπίζονται κατά το δοκούν. Πρόκειται για εργαζόμενους οι οποίοι, κατά την ψήφιση του νόμου, είχαν εκπληρώσει το ελάχιστο χρονικό όριο θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος (συμπλήρωση 15 ετών πραγματικής υπηρεσίας), αλλά δεν είχαν συμπληρώσει το όριο ετών υπηρεσίας για οικειοθελή τους αποχώρηση από τις τάξεις των ΕΔ και τη συνταξιοδότησή τους (24 ½ έτη πραγματικής υπηρεσίας).

Η εν λόγω κυβερνητική απόφαση, προϊόν μνημονιακού πανικού και κοινωνικής αναλγησίας, δεν αποτέλεσε μεταρρύθμιση. Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι συνιστά αντιμεταρρύθμιση, υψηλού κοινωνικού και δημοκρατικού κόστους. Σήμερα, σχεδόν 10 έτη μετά και αφού η Πατρίδα μας «ισορρόπησε» πρωτογενώς δημοσιονομικά, είναι επιτακτική περισσότερο από ποτέ η αποκατάσταση όσων αδικήθηκαν προκλητικά, ίσως και για μικροπολιτικούς λόγους όπως τότε εκλήφθη  τότε από μεγάλη μερίδα θιγομένων.

Όλοι συμφωνούμε σε μια βασική αρχή, η οποία επιτάσσει ότι το ασφαλιστικό πλαίσιο που διέπει το προσωπικό των ΕΔ επιβάλλεται να είναι ανάλογο της εκ του Συντάγματος (άρθρο 45) ιδιαίτερης σημασίας και αποστολής τους, ως θεσμική αρχή, η οποία εγγυάται την αποτελεσματική εκπλήρωση της κρατικής αποστολής του και ως αντιστάθμισμα των ιδιαίτερων συνθηκών εκτέλεσης του καθήκοντός του. Επίσης μπορούμε να αντιληφθούμε τους σκοπούς που εξυπηρετούσε η «σαλαμοποίηση» των παλαιών ασφαλισμένων σε επιμέρους κατηγορίες υπό τις δεδομένες συνθήκες που ελήφθη (πίεση Τρόικας), πλην όμως αποτελεί «απαίτηση» του εχθές.

Για να εκλείψει οριστικά και με τρόπο σταθμισμένο η υφιστάμενη αδικία, προτείνεται η κατάργηση της παρ. 4 του άρθρου 22 και η επαναδιατύπωση της παρ. 2 του άρθρου 20 του Ν.3865/ 2010, ως εξής:

«… αυξάνονται, σταδιακά, από 01-01-2011 τα έτη συνολικής συντάξιμης υπηρεσίας που απαιτούνται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος των στρατιωτικών, γενικά (νέοι και παλαιοί ασφαλισμένοι), οι οποίοι συμπληρώνουν, από 01-01-2011 και μετά, 24 1/2 έτη συντάξιμης υπηρεσίας, ως εξής:

Για τη θεμελίωση δικαιώματος σύνταξης των στρατιωτικών, που συμπληρώνουν 24 1/2 έτη συντάξιμης υπηρεσίας το έτος 2011, απαιτούνται πλέον 26 έτη πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας

– το      έτος     2012,   απαιτούνται    αντιστοίχως     27        έτη.

– το      έτος     2013,   απαιτούνται    αντιστοίχως     28        έτη.

– το      έτος     2014,   απαιτούνται    αντιστοίχως     29        έτη.

– το      έτος     2015,   απαιτούνται    αντιστοίχως     30        έτη.

– το      έτος     2016,   απαιτούνται    αντιστοίχως     31        έτη.

– το      έτος     2017,   απαιτούνται    αντιστοίχως     32        έτη.

Για όσους θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31-12-2017 (συμπλήρωση 24 1/2 ετών πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας), ο τρόπος υπολογισμού της σύνταξης, ως προς τις κατηγορίες προσωπικού των παραγράφων 1 και 2, ρυθμίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 42 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (ΠΔ 169/2007) και του άρθρου 1 του ν. 3029/2002 και δεν επηρεάζεται από τις μεταβολές που επέρχονται με τις λοιπές διατάξεις του παρόντος νόμου.

Όσοι θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 01-01-2018 και μετά, θα συνταξιοδοτούνται με τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους ή 40 ετών συντάξιμης υπηρεσίας, εξαιρουμένων όσων έχουν καταταγεί́ από 01-01-1993 μέχρι 31-12-1995, των οποίων ο πραγματικός συντάξιμος χρόνος προσαυξάνεται κατά 3 έτη για τη συμπλήρωση 40 ετών υπηρεσίας, με καταβολή εισφοράς που υπολογίζεται με βάση το ποσοστό εισφοράς κλάδου κύριας σύνταξης που ίσχυε όταν πραγματοποιήθηκε η συγκεκριμένη υπηρεσία».

Για το Διοικητικό Συμβούλιο