Βρήκα σχετικό βίντεο και το κοινοποίησα σε φίλους.
Υπουργός, λέει, του Καζακστάν, μαζί με τη γυναικά του, συνοδεύουν το γιο τους ντυμένο νυφούλα, για να τον παραδώσουν στον γαμπρό, έναν ολιγάρχη του Αζερμπαϊτζάν.
Φίλος τους ευχήθηκε “μακροζωίαν και πολυτεκνίαν”.
Έτερος φίλος, αλλά πικρόχολος, μου έγραψε: “Η απόλυτη πραγματικότητα”.
Οι ολιγάρχες “νταχτιρντί” την ηγεσία και την εξουσία και αυτή με τη σειρά της “νταχτιρντί” τον λαό. Άρα όλα καλά καμωμένα.
(Για τους αδαείς: “Νταχτιρντί” = λέξη που περιλαμβάνει τα Π και Δ).
Κάποιος ως βαθύτατα θρησκευόμενος μου είπε πως δεν έχει πρόβλημα με την θρησκεία. Όμως τον ενοχλούν αφάνταστα οι ακραίες συμπεριφορές κοντογένηδων ιερωμένων, θιασωτών του “ἐν τῇ παλάμῃ καὶ οὕτω βοήσωμεν”.
Θυμήθηκα πως την παραμονή των Φώτων παπάδες περιφερόμενοι αγιάζουν σπίτια, με το αζημίωτο φυσικά. Από το γεγονός αυτό κυκλοφορεί ως ανέκδοτο ο διάλογος ενός τέτοιου παπά με μικρό παιδί:
- Παπάς: Ἐν Ἰορδανῃ… πού είν’ η μάνα σου βρε Γιάννη;
- Γιάννης: Είν’ στον ποταμό και πλένει.
- Παπάς: Ω την καταραμένη!
- Γιάννης: Παπά μ’, άφησε και μια δραχμή.
- Παπάς: Ας είν’ καλά κι ας πλένει κι ας είν’ κι ευλογημένη.
Ψιλοπράματα θα μου πείτε. Όμως φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. P.O.S. που τους χρειάζεται.
Στείλαμε την κα Εύα στην Ευρώπη να μας σώσει. Την επιλέξαμε γιατί είναι νέα όμορφη, έξυπνη, θρασύτατη, αλλά και ένα άδειο σακί που το φουσκώνει ο αέρας και η έπαρση. Δεν λάβαμε υπόψη μας την άλλη Εύα του Αδάμ που την κορόιδεψε το φίδι. Ούτε τον Ιούδα που πούλησε τον Χριστό μας για τριάκοντα αργύρια. Ο Ιούδας μετά το φιάσκο κρεμάστηκε. Η δικιά μας η όμορφη και ωραία, η αράχνη που δάγκωσε τους σεΐχηδες του Κατάρ, τί προτίθεται να πράξει για την πατρίδα της; Μηνύματα της δίνω. Μακάρι ο πανάγαθος να μας προστατεύσει και από άλλους, καθώς φημολογείται, υποψήφιους σωτήρες σαν κι αυτήν.
Ρομά και λοιπές συμπάθειες:
Παρέστη ως παρακούμπαρος σε γάμο τους. Ανακοίνωση: “Παρακαλείται ο κος κομπάρος να σύρει το χορό με το επετελείο του”. “Κομπάρος” ο κος Σ.Π. και μέλος του “επετελείου” του ο παριστάμενος φίλος του. Χαμός στο γλέντι. Τα πεντοχίλιαρα λες και ήταν πετσετάκια, ήταν όμως με ιδρώτα βγαλμένα. Περασμένα μεγαλεία.
Σήμερα:
Τον έλεγαν Βασίλειο. Ήταν ανθυπαστυνόμος. Όταν αντελήφθη διάρρηξη σπιτιού αποπειράθηκε να ακινητοποιήσει τον δράστη Ρομά. Αυτός τον μαχαίρωσε θανάσιμα. Τότε κανένας δεν συγκινήθηκε, κανένα κανάλι δεν έκανε αφιέρωμα, κανένας υπουργός δεν εκφώνησε λόγο, κανένας δεν βγήκε στο δρόμο, κανένας δρόμος δεν πήρε το όνομα του, κανένας μαθητής δεν έκανε πορεία. Βλέπετε δεν ήταν τροβαδούρος του μίσους.
Τελικά: Μια κοινωνία επιλεκτικής ευαισθησίας, είναι κοινωνία καταδικασμένη.
ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΡΕ!!! (Αυλωνίτης).
