Του Κων/νου Β. Παυλάκου,
π. Σχολικού Συμβούλου Φιλολόγων
Ένας γενναίος στρατιώτης, γνωστός για τα πολεμικά του έργα στις συμπλοκές με τους εχθρούς (Τούρκους), πήγε να εξομολογηθεί σ’ ένα πνευματικό και να μεταλάβει.
Ο πνευματικός, αφού άκουσε όλη την εξομολόγηση, του είπε:
–Παιδί μου, δεν μπορώ να σου δώσω άδεια κοινωνίας, σκότωσες άνθρωπο.
Ο στρατιώτης πήγε και παραπονέθηκε στο δεσπότη της Μεθώνης.
–Έλα την Κυριακή στη λειτουργία, του είπε ο δεσπότης.
Την ώρα της κοινωνίας ο δεσπότης ορθός στη μεγάλη θύρα του ιερού με το δισκοπότηρο λέγει στο στρατιώτη:
–Πάρε το δισκοπότηρο και κοινωνήσου μόνος σου·τα χέρια σου είναι πιο άξια από τα δικά μου να σε κοινωνήσουν. Εμείς για την ελευθερία της Πατρίδας και τη δόξα του Θεού πολεμούμε με προσευχές, εσείς με τα στήθη σας στους κινδύνους.
Γ. Τερτσέτης
