Έλεγες ότι είσαι μαζί μου από συνήθεια , ότι συνήθισες να μου μιλάς , να μου στέλνεις μηνύματα, να με σκέφτεσαι , να ξέρεις ότι όπου και όποτε με χρειαστείς εγώ θα είμαι εδώ έτσι γιατί συνήθισες … Γιατί έτσι μ’ αγαπάς…
Όμως όχι καρδιά μου αυτό δεν είναι αγάπη… Αυτό δεν είναι μια απλή συνήθεια , αυτό είναι εγωισμός.. Είναι ο εγωισμός σου μη με χάσεις και με πάρει άλλος … Είναι ο εγωισμός σου που με θέλει εκεί όταν με θες…. Είναι ο εγωισμός σου που θέλεις να με έχεις όταν εσύ έχεις χρόνο και θες να τον διαθέσεις για μένα…
Όμως καρδιά μου οι συνήθεις κόβονται και αλλάζουν ξέρεις γιατί;;;;
Γιατί εγώ δεν θέλω να με θες μόνο όταν εσύ το έχεις ανάγκη… Δε θέλω να μου τηλεφωνείς μόνο όταν θέλεις..να μου στέλνεις μηνύματα όταν εσύ το αποφασίζεις…. Δεν θέλω να έρχεσαι να με δεις όταν εσύ βρεις χρόνο ..γιατί τον χρόνο όταν θες τον βρίσκεις και για ώρες και όταν δε θες βρίσκεις ένα σωρό δικαιολογίες…
Δεν γίνεται να λες πως συνήθισες να με αγαπάς …δεν είναι συνήθεια είναι συναίσθημα που τελικά εσύ δεν νιώθεις….
Κι εγώ συνήθισα στην απουσία σου , συνήθισα να μην μου στέλνεις όπως στην αρχή πεντακόσια μηνύματα την ώρα… Συνήθισα να μην σε περιμένω…. Ξέρεις όμως κάτι παρόλο που συνήθισα μέσα μου ζορίζομαι …. Ξέρεις γιατί ;;;;
Γιατί εγώ σε αγάπησα και δεν ήταν απλή συνήθεια….
Όμως όλα αυτά η απουσία σου… η έλλειψη συναισθημάτων …η αδιαφορία σου… Όλα αυτά καταφέρνουν να σκοτώσουν και τα δικά μου αισθήματα…
Και τα αισθήματα μου αλλάζουν και γίνονται συνήθειες…. και δυστυχώς αγάπη μου οι συνήθειες κόβονται όταν φτάνουμε σε σημείο που δεν αντέχουμε….
ΧΑΡΑ
