Φαντάζει κιόλας μακρινό το Πάσχα. Κοντεύουν από αυτό να περάσουν δύο εβδομάδες. Αυτή την περίοδο, ωστόσο, μέχρι τη γιορτή της Ανάληψης του Κυρίου, που φέτος γιορτάζεται στις 10 Ιουνίου, σαράντα ολόκληρες μέρες από το Πάσχα, ένα μονάχα είναι το γεγονός που κυριαρχεί στην Εκκλησία. Η νέκρωση του θανάτου, η καθαίρεση του Άδου, δια της Αναστάσεως του Χριστού… Οι πρώτοι στίχοι των Πράξεων των Αποστόλων είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικοί: “Μετά τα Πάθη Του ο Χριστός παρουσιάστηκε ζωντανός στους μαθητές Του με πολλές αποδείξεις. Για σαράντα ολόκληρες μέρες εμφανιζόταν σ’ αυτούς και διαρκώς τους μιλούσε για τη Βασιλεία του Θεού”… Αλλά ταυτόχρονα προτρέπει ο Κύριος τους μαθητές Του και δι’ αυτών όλους τους ανά τους αιώνες μαθητές Του, να είναι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του “εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης…”. Όπου βρεθείτε, όπου σταθείτε, να είστε μάρτυρες της Αναστάσεώς μου… Σαράντα λοιπόν ολόκληρες μέρες από το Πάσχα, ίσα με την Ανάληψη, εντός της Εκκλησίας, μαρτυρείται πανηγυρικά το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού. Ο παιάνας της νίκης του Φωτός επί του σκότους, της Ζωής επί του Θανάτου, του Θεού επί του διαβόλου και της αμαρτίας, είναι κυρίαρχος. “Χριστός Ανέστη -Αληθώς Ανέστη…”. Κι αυτός είναι, θα ‘πρεπε να είναι, ο καθημερινός χαιρετισμός μεταξύ ημών των Χριστιανών και δη των Ορθοδόξων Χριστιανών. Αντί, λοιπόν, άλλου χαιρετισμού, με το “Χριστός Ανέστη” πρέπει να χαιρετάμε τους άλλους, ανταποδίδοντας τον χαιρετισμό λέγοντας “Αληθώς Ανέστη ο Κύριος”. Αλλά, ακόμα κι αυτήν την Κυριακή του Πάσχα, είτε λόγω έλλειψης τόλμης, είτε λόγω έλλειψης της ανάλογης παρρησίας, είτε ακόμα και λόγω έλλειψης Πίστης σ’ αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός της Ανάστασης, αποφεύγουμε στις μεταξύ μας επαφές τον αναστάσιμο κι απόλυτα χαρμόσυνο χαιρετισμό “Χριστός Ανέστη -Αληθώς Ανέστη”, περιοριζόμενοι σ’ ένα εντελώς τυπικό και ξερό “Χρόνια Πολλά”… Καλή βεβαίως η ευχή. Μόνο που τα πολλά χρόνια ζωής, που είναι όντως ζητούμενο και ευκταίο για όλους, απλώς απομακρύνουν την προοπτική του θανάτου που, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι το μόνο σίγουρο της ζωής γεγονός…
Με τον αναστάσιμο όμως χαιρετισμό, δηλώνουμε, κατ’ ουσίαν, την πίστη μας στην υπέρβαση του θανάτου ως το αποτέλεσμα της Ανάστασης του Χριστού, η οποία σαφώς αποτελεί την προτύπωση της Ανάστασης “παγγενούς του Αδάμ”, σύνολου δηλαδή του ανθρωπίνου γένους, που θα λάβει χώρα σαν ηχήσουν οι σάλπιγγες της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. “Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο”, λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Πρέπει δε να υπενθυμίσουμε πως υπάρχουν Άγιοι που, διαρκώς και αδιαλλείπτως σ’ όλη τη διάρκεια της επί γης ζωής τους, χαιρετούσαν τους άλλους αποκλειστικά λέγοντάς τους “Χριστός Ανέστη…” και όχι μόνο κατά την Πασχάλια περίοδο…
Παρά το γεγονός λοιπόν πως και φέτος, κυριαρχούσης της πανδημίας, αναρίθμητοι ήταν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί που προσήλθαν στους Ναούς μας κατά την τελετή της Ανάστασης, για να διασκορπισθούν, βεβαίως ως συνήθως, αμέσως μετά, έκαστος εις τα ίδια, εν τούτοις φοβάμαι πως μόνοι μας, το πλήρωμα τουτέστιν της Εκκλησίας, συνειδητά ή ασυνείδητα, συμπεριφερόμενοι ωσάν να μην ανέστη ο Κύριος, υποβαθμίζουμε την Ανάσταση του Χριστού. Δίνουμε έτσι τη δυνατότητα στους εκάστοτε κρατούντες, που προφανώς υλοποιούν στόχους και σχέδια απάλειψης, αλλοίωσης και αλλοτρίωσης της Πίστεώς μας, να υποβαθμίσουν, αν όχι να απορρίψουν, το θαύμα της Ανάστασης του Χριστού που αποτελεί, εν τούτοις, αναπόσπαστο και δομικό στοιχείο του εκκλησιαστικού γεγονότος μαζί δε και της Ελληνορθόδοξης Παράδοσής μας… Τρανή απόδειξη αυτής της πραγματικότητας αποτελεί η κατάργηση φέτος της υποδοχής του ζώπυρου και ζείδωρου Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού κράτους, όπερ και αντιβαίνει στα μέχρι τώρα ισχύοντα, γενικότερα δε αντιτίθεται στην ιστορική μας παράδοση της οποίας το κέντρο είναι η Ανάσταση του Χριστού. Θεωρώ, λοιπόν, ότι τώρα δικαιώνεται ο Νίκος Φίλης. Μάλιστα δε από τη Ν.Δ… Γιατί να το ξεχάσουμε, εξάλλου; Επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώην Υπουργός Παιδείας, ο οποίος φροντίζει πάντοτε να υπενθυμίζει, όπως και εσχάτως, πως απομακρύνθηκε από τον Αλ Τσίπρα από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας λόγω της σύγκρουσής του με την Εκκλησία, συνεχώς έλεγε και επανελάμβανε πως η υποδοχή του εκ του Παναγίου Τάφου προερχόμενου Αγίου Φωτός πρέπει να καταργηθεί, υπογραμμίζοντας μάλιστα πως η απόδοση στο Άγιο Φως τιμών αρχηγού κράτους είναι ειδωλολατρική… Και να που το όνειρο του Νίκου Φίλη έγινε τώρα πραγματικότητα. Η δε… σεμνή υποδοχή του Aγ. Φωτός βαπτίστηκε… τομή… Αλλά αυτή η πολιτική κι αυτή η πρακτική επ’ ουδενί θυμίζει Ελλάδα… Πολύ περισσότερο όταν η σύνδεση της Ελληνορθοδοξίας με το Άγιο Φως, στον κόσμο που ζούμε, θα ‘πρεπε να αποτελεί σημαία για κάθε ελληνική κυβέρνηση και για κάθε Πρωθυπουργό.
Υποδεχόμενοι, με τιμές αρχηγού κράτους, το Άγιο Φως, το οποίο σημειωτέον μοιράζει παντού στον κόσμο ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, υποδεχόμαστε κατ’ ουσίαν Αυτόν τον ίδιο τον δι’ ημάς σαρκωθέντα, σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο Ιησού Χριστό… Υποδεχόμαστε τον Λόγο του Θεού, ο οποίος “σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν…”. Μπορεί από πολλούς αυτά όλα να μην γίνονται αποδεκτά, όμως η απόδοση τιμών Αρχηγού Κράτους, το απόγευμα του Μεγ. Σαββάτου, στο αεροδρόμιο της Αθήνας, στο Άγιο Φως, είναι, πέρα από πράξη ουσίας, και ένας συμβολισμός που προσδιορίζει αυτήν την ίδια την ταυτότητά μας, την αυτοσυνειδησία μας, το ίδιο μας το πρόσωπο. Που μετατρέπουν σε προσωπείο τη μάσκα φορούντες της… ευσεβείας, οι σήμερα κρατούντες. Εκείνο δε που είναι ανάγκη ιδιαιτέρως να υπογραμμισθεί είναι πως ουδεμία, από πουθενά, μήτε από την Εκκλησία, εκδηλώθηκε διαμαρτυρία… Στη δικιά μου αντίληψη πάντως δεν υπέπεσε… Τώρα, βλέπετε, απέναντι δεν είναι οι… άπιστοι και… άθεοι, αλλά οι κεντροδεξιοί, οι συντηρητικοί, οι… ευσεβείς και οι… θεοφοβούμενοι… Για τους οποίους, άλλωστε, ο χώρος της Εκκλησίας αποτελεί ανέκαθεν σημαντική και αξιόλογη δεξαμενή ψήφων… Αλλά η Αλήθεια είναι μία. Το δε Άγιο Φως πιστοποιεί αυτή τη μία και μοναδική Αλήθεια. Πάλιν και πάλιν και πολλάκις, λοιπόν, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!
ΖΑΧ. Γ. ΖΑΧΟΣ
