Κατηγορηματικά «όχι» λέει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, διαφωνώντας τόσο με το γάμο όσο και με τη δυνατότητα τεκνοθεσίας.
Οι μητροπολίτες αποφάσισαν να αναγνωστεί σχετικό καταδικαστικό κείμενο στους ναούς, το πιθανότερο στις 4 Φεβρουαρίου, ενώ θα αποσταλεί επιστολή και στους βουλευτές, στην οποία θα αποτυπώνονται οι λόγοι που η Εκκλησία είναι αντίθετη στο νομοσχέδιο. Παράλληλα εξουσιοδοτούνται και οι Μητροπολίτες κάθε επαρχίας να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την ενημέρωση του ποιμνίου και την προάσπιση της οικογένειας.
Όπως τόνισε ο μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος, οι ιεράρχες με αυτόν τον τρόπο θέλουν να εκφράσουν δημόσια και προς τους πιστούς τη διαφωνία τους για το γάμο ομόφυλων και την τεκνοθεσία. Η ολιγοήμερη καθυστέρηση της συγκεκριμένης κίνησης, οφείλεται, όπως υπογράμμισε, στο γεγονός πως η εκκλησία επιθυμεί να προετοιμαστεί κατάλληλα το συγκεκριμένο μήνυμα.
Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να συσταθεί τριμελής επιτροπή για τη σύνταξη του κειμένου με τις βασικές αρχές της Εκκλησίας. Αυτή θα αποτελείται από τους μητροπολίτες Ναυπάκτου, Φθιώτιδος και Κομοτηνής.
«Κάθε ανατροπὴ της ηθικής αποδομεί την αξία του ανθρώπου», υπογράμμισε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, κεντρικός εισηγητής επί του θέματος. «Κάθε παραβίαση της φυσιολογίας αντιβαίνει στην ηθική», πρόσθεσε.
Ο Αρχιεπίσκοπος στην αρχή της συνεδρίασης αναφέρθηκε στους λόγους που αποφάσισε να συγκαλέσει την Σύνοδο και τόνισε την ενότητα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των μελών της Ιεραρχίας απέναντι στο ζήτημα. Κατά την εισήγησή του ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος ως Πρόεδρος της ειδικής Συνοδικής επιτροπής Βιοηθικής ανέπτυξε τις διαφωνίες της Εκκλησίας. Αμέσως μετά οι ιεράρχες συζήτησαν έτσι ώστε στο ανακοινωθέν να εκφράζεται ξεκάθαρα η θέση της Εκκλησίας.
Πάντως, η κυβέρνηση έχει κάνει σαφές ότι «δεν υπάρχει καμία πρόθεση να υποχωρήσει από τις βασικές της αρχές και προτεραιότητες στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, οι οποίες είναι η ισότητα στον πολιτικό γάμο και η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών».
Εκκλησιαστικοί κύκλοι, τους οποίους επικαλείται το ekklisiaonline.gr, σχολιάζουν ότι την ίδια ώρα που η Πολιτεία νομοθετεί, η Εκκλησία νουθετεί το πλήρωμά της, βάσει των διακριτών ρόλων, που υπάρχουν μεταξύ των δύο εξουσιών. Εξυπακούεται, αναφέρουν, πως όλοι έχουν την ελευθερία των επιλογών τους, εάν όμως απέχουν από την πάγια στάση της Εκκλησίας να περιφρουρεί το θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας, καλύπτονται από την Πολιτεία και μόνο – είτε είναι ομοφυλόφιλοι, είτε είναι άθεοι ή ό,τι άλλο.
Επιπλέον, όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, στη διάρκεια των σημερινών εργασιών της Συνόδου, ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε και στο ζήτημα της παρένθετης μητέρας και τον κίνδυνο να «εργαλειοποιηθεί» ως «αναπαραγωγική μηχανή» μπαίνοντας σε μία διαδικασία «εμπορευματοποίησης» φέρνοντας στον κόσμο παιδιά «κατά παραγγελία». Σε ό,τι αφορά το θέμα του δημοψηφίσματος, το οποίο ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος είχε θέσει προ ημερών, υπογραμμίζεται πως δεν πρόκειται να δοθεί συνέχεια.
Ολόκληρη η ανακοίνωση
Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού. Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.
Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα-γυναίκας και παιδιών ότι:
α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («… καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε…», Γένεσις 1, 27-28),
β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («… ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ… τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),
γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση –και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,
δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου»,Έξοδος 20, 12).
Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.
Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση. Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».
Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων. Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».
Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων. Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους. Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση. Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.
Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος. Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.
Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.
Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας –και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική. Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;
Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου. Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης. Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα. Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση.
